ฤาบุรุษมิอาจครวญ - อี้เหรินเป่ย
เรื่อง ฤาบุรุษมิอาจครวญ
โดย อี้เหรินเป่ย (Yi Ren Bei) แปลโดย ยูอี
ในราชวงศ์ต้าย่า จักรพรรดิเฟิงเจินตี้ หวงฝู่ซุ่ย หลงรักสตรีที่แต่งงานแล้ว จึงแย่งมาเป็นชายา หรงกุ้ยเฟย ทั้งที่ตั้งครรภ์แล้ว (ภายหลังสามีก็ถูกประหาร) เมื่อหรงกุ้ยเฟยคลอดลูก ถังฉือ ก็ได้เลี้ยงดูภายในวัง และอีกสองปีก็ให้กำเนิดองค์ชายรอง หวงฝู่ต้วน ผู้เป็นที่รักยิ่งของพระบิดา แต่ผ่านไปไม่กี่ปี หรงกุ้ยเฟยก็สูญเสียความโปรดปรานและถูกสั่งให้ฆ่าตัวตาย โดยก่อนตายหรงเฟยสั่งให้แม่นมพาถังสือที่เพิ่งหกขวบหนีออกจากวังไปได้ ส่วนหวงฝู่ต้วนที่เพิ่งสี่ขวบก็ลืมว่าเคยมีพี่ชายคนละพ่อ ถึงยังพอจำแม่ได้ แต่ก็ได้ โจวกุ้ยเฟย ที่ต้องการแย่งชิงอำนาจรับเป็นลูก
ถังฉือซ่อนตัวที่เจี้ยนคัง เรียนวิชาแพทย์และวรยุทธกับหมอเทวดา ซุนผิงเซิง หรือ ซุนอวี้ผู่ จนมีชื่อในเมือง จนเวลาผ่านไปสิบสามปี ถังฉือเป็นห่วงน้องที่เมืองหลวงที่การแย่งชิงบัลลังก์กำลังระอุเนื่องจากจักรพรรดิสุชภาพทรุดหนัก จึงมาสมัครเป็นองครักษ์โดยไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ให้ทราบ
ในการชิงอำนาจนี้ องค์ชายใหญ่ หวงฝู่ยี่ เป็นโอรสของฮองเฮา ทั้งยังมีตาที่ทรงอำนาจ แต่หวงฝู่ต้วนมีความสามารถมากกว่า ได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดิ และได้รับการสนับสนุนจากโจวกุ้ยเฟยที่บิดา โจวซื่อฟู่ เป็นอัครมหาเสนาบดี ส่วนองค์ชายสามและองค์ชายสี่ยังอายุน้อยและมารดาไม่มีกำลังจึงไม่มีโอกาสสู้ ไม่นานถังฉือช่วยปกป้องหวงฝู่ต้วนจนสามารถขึ้นครองราชย์เป็นเซิ่งหลิ่นตี้อย่างราบรื่น ฝ่ายฮองเฮาตายหมด โจวกุ้ยเฟยขึ้นเป็นไทเฮา
เซิ่งหลิ่นตี้ต้องจัดการกบฎและการรุกรานจากแคว้นอื่นที่ค้างมาแต่รัชกาลที่แล้วและจำกัดอิทธิพลของโจวซื่อฟู่ โดยด้านวังหลังแต่งตั้งพระสนมที่มีสายสัมพันธ์เพื่อให้คานอำนาจ ทำให้ไม่สามารถวางใจปล่อยให้เหล่าพระสนมตั้งครรภ์ได้ หวงฝู่ต้วนก็เริ่มมีความสัมพันธ์กับถังฉือที่ไว้ใจ เมื่อขันทีเก่าแก่ได้บอกเรื่องถังฉือเป็นลูกของหรงกุ้ยเฟย ทำให้หวงฝู่ต้วนรู้สึกถูกหักหลัง ทรมานถังฉืออย่างหนัก จนอาจารย์อาที่เป็นหมอหลวงหาทางแกล้งตายให้ถังฉือหนีออกจากวัง
เซิ่งหลิ่นตี้ที่มีผลงานยึดครองแคว้นข้างเคียง รวบอำนาจภายใน และจัดการล้างวังหลัง ก็เป็นทุกข์ทรมานกับการตายของถังฉือจนแทบเป็นบ้า เมื่อเริ่มสงสัยว่าถังฉืออาจไม่ตายจริงก็เริ่มเสาะหาหมอเทวดา ออกไปประพาสนอกวังจนพบตัว และเริ่มตามตื๊อท่ามกลางปัญหาต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องและโรคระบาด จนถังฉือใจอ่อน ยอมกลับวังโดยได้ข้อมูลใหม่จากอาจารย์คือจดหมายที่หรงกุ้ยเฟยทิ้งไว้ให้ว่าหวงฝู่ต้วนเป็นลูกของนางสนมที่เสียชีวิตไปแล้ว โดยหวงฝู่ต้วนตั้งถังฉือเป็นฉีหลินอ๋องที่มีบัลลังก์เคียงข้างแบบฮองเฮา
ส่วนเล่มพิเศษเป็นเรื่องความรักหลังคืนดีกันได้ ไม่ว่าจะเป็นการติดเรทอย่างหนัก หรือการปลอมตัวออกท่องเที่ยวและจัดการขุนนางรังแกชาวบ้านโดยตรงหรือบีบให้สาวที่ชอบข้างเดียวแต่งงาน ฯลฯ แน่นอนว่าหวงฝู่ต้วนจัดการอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้มาเป็นอุปสรรคต่อความสุข ...
โครงเรื่องการช่วงชิงอำนาจและการปกครองออกมาไม่มากและไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ค่อนข้างฮากับความจำเป็นในการปกครองให้ดีเพื่อให้มีโอกาสทำตามใจเรื่องคนรักได้บ้าง ช่วงสงครามที่ออกมานิดเดียวดูจะชนะง่ายสบายและรวดเร็วเกินไป มีปมที่หลุดเช่นตอนสุดท้ายที่บอกว่าหวงฝู่ต้วนไม่ใช่ลูกหรงกุ้ยเฟย แต่ทำไมก่อนหน้ายังบอกว่าหน้าเหมือนมาก ทั้งนี้การดำเนินเรื่องออกแนวซาดิตส์และมีความรุนแรงในระดับสูงแบบติดเรท 18+ พยายามสร้างดราม่าแต่อ่านแล้วไม่อิน สรุปความรู้สึกคืออ่านเพราะอยากรู้ว่าชื่อเรื่องมันอะไรกัน -_-"
ที่มา
[1] อี้เหรินเป่ย (ยูอี แปล). ฤาบุรุษมิอาจครวญ. สำนักพิมพ์ B Oneder Novels, 3 เล่มจบ, 224 + 224 + 224 หน้า, 2562.
[2] อี้เหรินเป่ย (ยูอี แปล). ฤาบุรุษมิอาจครวญ. สำนักพิมพ์ B Oneder Novels, เล่มพิเศษ, 128 หน้า, 2562.
รายการนิยายจีนแปลไทย
โดย อี้เหรินเป่ย (Yi Ren Bei) แปลโดย ยูอี
ในราชวงศ์ต้าย่า จักรพรรดิเฟิงเจินตี้ หวงฝู่ซุ่ย หลงรักสตรีที่แต่งงานแล้ว จึงแย่งมาเป็นชายา หรงกุ้ยเฟย ทั้งที่ตั้งครรภ์แล้ว (ภายหลังสามีก็ถูกประหาร) เมื่อหรงกุ้ยเฟยคลอดลูก ถังฉือ ก็ได้เลี้ยงดูภายในวัง และอีกสองปีก็ให้กำเนิดองค์ชายรอง หวงฝู่ต้วน ผู้เป็นที่รักยิ่งของพระบิดา แต่ผ่านไปไม่กี่ปี หรงกุ้ยเฟยก็สูญเสียความโปรดปรานและถูกสั่งให้ฆ่าตัวตาย โดยก่อนตายหรงเฟยสั่งให้แม่นมพาถังสือที่เพิ่งหกขวบหนีออกจากวังไปได้ ส่วนหวงฝู่ต้วนที่เพิ่งสี่ขวบก็ลืมว่าเคยมีพี่ชายคนละพ่อ ถึงยังพอจำแม่ได้ แต่ก็ได้ โจวกุ้ยเฟย ที่ต้องการแย่งชิงอำนาจรับเป็นลูก
ถังฉือซ่อนตัวที่เจี้ยนคัง เรียนวิชาแพทย์และวรยุทธกับหมอเทวดา ซุนผิงเซิง หรือ ซุนอวี้ผู่ จนมีชื่อในเมือง จนเวลาผ่านไปสิบสามปี ถังฉือเป็นห่วงน้องที่เมืองหลวงที่การแย่งชิงบัลลังก์กำลังระอุเนื่องจากจักรพรรดิสุชภาพทรุดหนัก จึงมาสมัครเป็นองครักษ์โดยไม่เปิดเผยความสัมพันธ์ให้ทราบ
ในการชิงอำนาจนี้ องค์ชายใหญ่ หวงฝู่ยี่ เป็นโอรสของฮองเฮา ทั้งยังมีตาที่ทรงอำนาจ แต่หวงฝู่ต้วนมีความสามารถมากกว่า ได้รับความโปรดปรานจากจักรพรรดิ และได้รับการสนับสนุนจากโจวกุ้ยเฟยที่บิดา โจวซื่อฟู่ เป็นอัครมหาเสนาบดี ส่วนองค์ชายสามและองค์ชายสี่ยังอายุน้อยและมารดาไม่มีกำลังจึงไม่มีโอกาสสู้ ไม่นานถังฉือช่วยปกป้องหวงฝู่ต้วนจนสามารถขึ้นครองราชย์เป็นเซิ่งหลิ่นตี้อย่างราบรื่น ฝ่ายฮองเฮาตายหมด โจวกุ้ยเฟยขึ้นเป็นไทเฮา
เซิ่งหลิ่นตี้ต้องจัดการกบฎและการรุกรานจากแคว้นอื่นที่ค้างมาแต่รัชกาลที่แล้วและจำกัดอิทธิพลของโจวซื่อฟู่ โดยด้านวังหลังแต่งตั้งพระสนมที่มีสายสัมพันธ์เพื่อให้คานอำนาจ ทำให้ไม่สามารถวางใจปล่อยให้เหล่าพระสนมตั้งครรภ์ได้ หวงฝู่ต้วนก็เริ่มมีความสัมพันธ์กับถังฉือที่ไว้ใจ เมื่อขันทีเก่าแก่ได้บอกเรื่องถังฉือเป็นลูกของหรงกุ้ยเฟย ทำให้หวงฝู่ต้วนรู้สึกถูกหักหลัง ทรมานถังฉืออย่างหนัก จนอาจารย์อาที่เป็นหมอหลวงหาทางแกล้งตายให้ถังฉือหนีออกจากวัง
เซิ่งหลิ่นตี้ที่มีผลงานยึดครองแคว้นข้างเคียง รวบอำนาจภายใน และจัดการล้างวังหลัง ก็เป็นทุกข์ทรมานกับการตายของถังฉือจนแทบเป็นบ้า เมื่อเริ่มสงสัยว่าถังฉืออาจไม่ตายจริงก็เริ่มเสาะหาหมอเทวดา ออกไปประพาสนอกวังจนพบตัว และเริ่มตามตื๊อท่ามกลางปัญหาต่างๆ โดยเฉพาะเรื่องและโรคระบาด จนถังฉือใจอ่อน ยอมกลับวังโดยได้ข้อมูลใหม่จากอาจารย์คือจดหมายที่หรงกุ้ยเฟยทิ้งไว้ให้ว่าหวงฝู่ต้วนเป็นลูกของนางสนมที่เสียชีวิตไปแล้ว โดยหวงฝู่ต้วนตั้งถังฉือเป็นฉีหลินอ๋องที่มีบัลลังก์เคียงข้างแบบฮองเฮา
ส่วนเล่มพิเศษเป็นเรื่องความรักหลังคืนดีกันได้ ไม่ว่าจะเป็นการติดเรทอย่างหนัก หรือการปลอมตัวออกท่องเที่ยวและจัดการขุนนางรังแกชาวบ้านโดยตรงหรือบีบให้สาวที่ชอบข้างเดียวแต่งงาน ฯลฯ แน่นอนว่าหวงฝู่ต้วนจัดการอย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้มาเป็นอุปสรรคต่อความสุข ...
โครงเรื่องการช่วงชิงอำนาจและการปกครองออกมาไม่มากและไม่ค่อยน่าสนใจเท่าไหร่ ค่อนข้างฮากับความจำเป็นในการปกครองให้ดีเพื่อให้มีโอกาสทำตามใจเรื่องคนรักได้บ้าง ช่วงสงครามที่ออกมานิดเดียวดูจะชนะง่ายสบายและรวดเร็วเกินไป มีปมที่หลุดเช่นตอนสุดท้ายที่บอกว่าหวงฝู่ต้วนไม่ใช่ลูกหรงกุ้ยเฟย แต่ทำไมก่อนหน้ายังบอกว่าหน้าเหมือนมาก ทั้งนี้การดำเนินเรื่องออกแนวซาดิตส์และมีความรุนแรงในระดับสูงแบบติดเรท 18+ พยายามสร้างดราม่าแต่อ่านแล้วไม่อิน สรุปความรู้สึกคืออ่านเพราะอยากรู้ว่าชื่อเรื่องมันอะไรกัน -_-"
[17/10/21]
ที่มา
[1] อี้เหรินเป่ย (ยูอี แปล). ฤาบุรุษมิอาจครวญ. สำนักพิมพ์ B Oneder Novels, 3 เล่มจบ, 224 + 224 + 224 หน้า, 2562.
[2] อี้เหรินเป่ย (ยูอี แปล). ฤาบุรุษมิอาจครวญ. สำนักพิมพ์ B Oneder Novels, เล่มพิเศษ, 128 หน้า, 2562.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น