นักฆ่ามหาประลัย - หวงอี้
เรื่อง นักฆ่ามหาประลัย (Chao Ji Zhan Shi)
แต่งโดย หวงอี้ (Wong Yi) แปลโดย น. นพรัตน์
เรื่องเกิดหลังมหาสงครามทำลายล้างเมื่อสี่พันปีก่อน โลกปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสี คนอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีมหานครเปียโทยูเป็นเมืองหลวงของรัฐบาลสหพันธ์ ศูนย์กลางอยู่ที่อาคารพีระมิด ผู้ปกครองสูงสุดคือ ท่านจอมพล (ที่ต้องสลุตแบบฮิตเลอร์)
วิหารศักดิ์สิทธิ์มีหน้าที่วางแผนงานวิจัยทำให้กุมอำนาจด้านเทคโนโลยี สมาชิกเป็นนักวิจัยชั้นแนวหน้า โดยเฉพาะนักบุญ 72 คน ที่มีสิทธิท้าชิงตำแหน่งประมุข ประมุขคนปัจจุบัน คือ มาแจเหนิง บิดาแห่งมนุษย์หุ่นยนต์ หลังจากคนก่อน ดาเจียซี บิดาของพลังงานแสงอาทิตย์หายสาบสูญไป และมี ซานเจี๋ย เป็นนักบุญที่มีอายุน้อยที่สุดและทำวิจัยด้านพลังจิต
ไม่มีใครทราบที่มาของ หญิงในฝัน แต่เพียงหนึ่งปีก็สามารถรวบรวมผู้เชื่อถือเป็นหมื่น กลายเป็นองค์กรทางศาสนาที่ต้องห้าม เมื่อรัฐบาลจับตัวสตรีในฝันได้ จึงเรียกซานเจี๋ยมาตรวจสอบ การติดต่อทางกระแสจิตที่เข้ากันได้จนสตรีในฝันมอบพลังครึ่งหนึ่งให้ซานเจี๋ย ทำให้พบว่าเธอได้มอบพลังสร้างเมล็ดพันธุ์พลังให้สาวก (แต่ไม่มีใครสามารถเท่าซานเจี๋ย) ซานเจี๋ยพยายามพาหญิงในฝันหนี แต่ไม่พ้นจนโดนมาแจเหนิงจับไปเป็นเครื่องทดลองในโครงการนักล่ามหาประลัย และประกาศให้คนทั่วไปทราบว่าทั้งคู่ถูกส่งขึ้นเครื่องกิลโยติน
ความสามารถด้านพลังจิตของซานเจี๋ยถูกจำกัด ความทรงจำถูกเปลี่ยนแปลงว่าชื่อ ฟางจ้าน นักล่ามหาประลัยเพียงหนึ่งเดียวที่ขึ้นตรงกับท่านจอมพล มีสมรรถนะทางร่างกายสูงกว่าคนธรรมดากว่าร้อยเท่า ถ้าแขนขาดก็งอกได้ในสามวัน สามารถรับส่งสัญญาณสื่อสารได้ด้วยสมองโดยตรง ฯลฯ ที่สำคัญคือภักดีถวายชีวิตต่อท่านจอมพล แน่นอนว่าฟางจ้านถูกส่งเข้าไปแทรกซึมในฝ่ายกบฎที่ซับซ้อนกว่าที่คาด ...
เรื่องนี้เขียนที่ปกหลังว่าเป็นนวนิยายจีนวิทยาศาสตร์ ต้องขอยอมรับว่าหลังจากฮากระจายกับ 'ผจญภัยข้ามขอบฟ้า' และกระอักเลือดหมดตัวกับ 'ผู้พิชิตดาราจักร' ก็ออกจะเข็ดกับนิยายวิทยาศาสตร์ของหวงอี้ เห็นเรื่องนี้ครั้งแรกแล้วไม่กล้าหยิบ แต่ความอยากรู้อยากเห็นของ จขบ. เหมือนแมวคือถึงตาย เลยทนไม่ไหวจนได้ ซึ่งก็ได้ผลเหมือนเดิมคือตายหยั่งเขียด
ธรรมดา จขบ. ก็ชอบทั้งนิยายจีน และนิยายวิทยาศาสตร์ แต่พอเจอสองแบบรวมกันแล้วกลายเป็นตรงข้าม อ่านแล้วฟุ้งซ่าน! ปัญหาคือไม่ค่อยได้อ่านไซไฟภาษาไทย เวลาอ่านคำแปลเลยจั๊กจี้ ในนิยายกำลังภายในไม่รู้สึก แต่ในไซไฟ... อย่างในเรื่องนี้มี ดาบตัดอาทิตย์ โล่รังสีมฤตยู ยอดมนุษย์เลือดเหล็ก แถม จขบ. ยังเซนซิทีฟกับศัพท์เทคนิคเป็นพิเศษ มีผลทำให้อ่านแล้วงง อย่างชั้นผิวหนังสมอง อาคารตรีโกณ (ไปเกี่ยวอะไรกับอาคาร) แผงอิเล็กตรอน (ที่จะกดได้ไง) หรือเข้าใจผิด เช่น เรือเหาะที่นึกถึง airship อัตราส่วนระหว่างเร็วกับช้า (??) เครื่องดีดตัวที่ทำให้วัตถุที่มีอยู่เปลี่ยนเป็นการดำรงอยู่ของสนามพลัง ที่ถึงจะพอเดาได้ว่าน่าจะเป็นเครื่อง teleportation แถมด้วยความมึนกับตัวเลขพิลึก อย่างความลึกของสถานที่ลับ 20.3 ไมล์ผ่านชั้นดินหินของชั้นเปลือกโลกที่ลึกเข้าไปถึงใจกลางของโลก นี่ก็ออกจะเวอร์ไปหน่อย
สรุปคือเรื่องเกี่ยวกับพลังจิตและความเป็นอมตะ ความแปลกใหม่น่าสนใจไม่ได้มากเป็นพิเศษสำหรับนิยายไซไฟ นักรบสู้แบบเจไดไม่ว่ากัน คำศัพท์ค่อนข้างเข้าใจได้แต่อ่านแล้วขาดอารมณ์ร่วม ถึงไม่ได้แย่แต่เมาหมัด -_-" นอกจากนี้คือสองเล่มบางเฉียบ รวมเป็นเล่มเดียวได้อย่างไม่หนา
ที่มา
[1] หวงอี้ (น. นพรัตน์ แปล). นักฆ่ามหาประลัย. สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 2 เล่มจบ, 168 + 173 หน้า, 2555 (ต้นฉบับ 1997).
รายการนิยายจีนแปลไทย
แต่งโดย หวงอี้ (Wong Yi) แปลโดย น. นพรัตน์
เรื่องเกิดหลังมหาสงครามทำลายล้างเมื่อสี่พันปีก่อน โลกปนเปื้อนกัมมันตภาพรังสี คนอาศัยอยู่ในเมืองใหญ่ที่มีมหานครเปียโทยูเป็นเมืองหลวงของรัฐบาลสหพันธ์ ศูนย์กลางอยู่ที่อาคารพีระมิด ผู้ปกครองสูงสุดคือ ท่านจอมพล (ที่ต้องสลุตแบบฮิตเลอร์) วิหารศักดิ์สิทธิ์มีหน้าที่วางแผนงานวิจัยทำให้กุมอำนาจด้านเทคโนโลยี สมาชิกเป็นนักวิจัยชั้นแนวหน้า โดยเฉพาะนักบุญ 72 คน ที่มีสิทธิท้าชิงตำแหน่งประมุข ประมุขคนปัจจุบัน คือ มาแจเหนิง บิดาแห่งมนุษย์หุ่นยนต์ หลังจากคนก่อน ดาเจียซี บิดาของพลังงานแสงอาทิตย์หายสาบสูญไป และมี ซานเจี๋ย เป็นนักบุญที่มีอายุน้อยที่สุดและทำวิจัยด้านพลังจิต
ไม่มีใครทราบที่มาของ หญิงในฝัน แต่เพียงหนึ่งปีก็สามารถรวบรวมผู้เชื่อถือเป็นหมื่น กลายเป็นองค์กรทางศาสนาที่ต้องห้าม เมื่อรัฐบาลจับตัวสตรีในฝันได้ จึงเรียกซานเจี๋ยมาตรวจสอบ การติดต่อทางกระแสจิตที่เข้ากันได้จนสตรีในฝันมอบพลังครึ่งหนึ่งให้ซานเจี๋ย ทำให้พบว่าเธอได้มอบพลังสร้างเมล็ดพันธุ์พลังให้สาวก (แต่ไม่มีใครสามารถเท่าซานเจี๋ย) ซานเจี๋ยพยายามพาหญิงในฝันหนี แต่ไม่พ้นจนโดนมาแจเหนิงจับไปเป็นเครื่องทดลองในโครงการนักล่ามหาประลัย และประกาศให้คนทั่วไปทราบว่าทั้งคู่ถูกส่งขึ้นเครื่องกิลโยติน
ความสามารถด้านพลังจิตของซานเจี๋ยถูกจำกัด ความทรงจำถูกเปลี่ยนแปลงว่าชื่อ ฟางจ้าน นักล่ามหาประลัยเพียงหนึ่งเดียวที่ขึ้นตรงกับท่านจอมพล มีสมรรถนะทางร่างกายสูงกว่าคนธรรมดากว่าร้อยเท่า ถ้าแขนขาดก็งอกได้ในสามวัน สามารถรับส่งสัญญาณสื่อสารได้ด้วยสมองโดยตรง ฯลฯ ที่สำคัญคือภักดีถวายชีวิตต่อท่านจอมพล แน่นอนว่าฟางจ้านถูกส่งเข้าไปแทรกซึมในฝ่ายกบฎที่ซับซ้อนกว่าที่คาด ...
เรื่องนี้เขียนที่ปกหลังว่าเป็นนวนิยายจีนวิทยาศาสตร์ ต้องขอยอมรับว่าหลังจากฮากระจายกับ 'ผจญภัยข้ามขอบฟ้า' และกระอักเลือดหมดตัวกับ 'ผู้พิชิตดาราจักร' ก็ออกจะเข็ดกับนิยายวิทยาศาสตร์ของหวงอี้ เห็นเรื่องนี้ครั้งแรกแล้วไม่กล้าหยิบ แต่ความอยากรู้อยากเห็นของ จขบ. เหมือนแมวคือถึงตาย เลยทนไม่ไหวจนได้ ซึ่งก็ได้ผลเหมือนเดิมคือตายหยั่งเขียด
ธรรมดา จขบ. ก็ชอบทั้งนิยายจีน และนิยายวิทยาศาสตร์ แต่พอเจอสองแบบรวมกันแล้วกลายเป็นตรงข้าม อ่านแล้วฟุ้งซ่าน! ปัญหาคือไม่ค่อยได้อ่านไซไฟภาษาไทย เวลาอ่านคำแปลเลยจั๊กจี้ ในนิยายกำลังภายในไม่รู้สึก แต่ในไซไฟ... อย่างในเรื่องนี้มี ดาบตัดอาทิตย์ โล่รังสีมฤตยู ยอดมนุษย์เลือดเหล็ก แถม จขบ. ยังเซนซิทีฟกับศัพท์เทคนิคเป็นพิเศษ มีผลทำให้อ่านแล้วงง อย่างชั้นผิวหนังสมอง อาคารตรีโกณ (ไปเกี่ยวอะไรกับอาคาร) แผงอิเล็กตรอน (ที่จะกดได้ไง) หรือเข้าใจผิด เช่น เรือเหาะที่นึกถึง airship อัตราส่วนระหว่างเร็วกับช้า (??) เครื่องดีดตัวที่ทำให้วัตถุที่มีอยู่เปลี่ยนเป็นการดำรงอยู่ของสนามพลัง ที่ถึงจะพอเดาได้ว่าน่าจะเป็นเครื่อง teleportation แถมด้วยความมึนกับตัวเลขพิลึก อย่างความลึกของสถานที่ลับ 20.3 ไมล์ผ่านชั้นดินหินของชั้นเปลือกโลกที่ลึกเข้าไปถึงใจกลางของโลก นี่ก็ออกจะเวอร์ไปหน่อย
สรุปคือเรื่องเกี่ยวกับพลังจิตและความเป็นอมตะ ความแปลกใหม่น่าสนใจไม่ได้มากเป็นพิเศษสำหรับนิยายไซไฟ นักรบสู้แบบเจไดไม่ว่ากัน คำศัพท์ค่อนข้างเข้าใจได้แต่อ่านแล้วขาดอารมณ์ร่วม ถึงไม่ได้แย่แต่เมาหมัด -_-" นอกจากนี้คือสองเล่มบางเฉียบ รวมเป็นเล่มเดียวได้อย่างไม่หนา
[21/11/12, 15/10/21]
ที่มา
[1] หวงอี้ (น. นพรัตน์ แปล). นักฆ่ามหาประลัย. สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 2 เล่มจบ, 168 + 173 หน้า, 2555 (ต้นฉบับ 1997).
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น