บทความ

กำลังแสดงโพสต์จาก มีนาคม, 2023

บอกหมอว่าอย่าเพิ่งสวด - Koyasu Tamayo

รูปภาพ
เรื่อง บอกหมอว่าอย่าเพิ่งสวด โดย Tamayo Koyasu ประธานกรรมการบริหารโรงพยาบาลอาโอบะไดมีนโยบายให้มีนักบวชประจำโรงพยาบาล ทำให้ได้หมอนักบวช มัตสึโมโตะ โชเอ็น มาประจำศูนย์ปฐมพยาบาลฉุกเฉิน มัตสึโมโตะนอกจากจะสวดอุทิศส่วนกุศลให้คนไข้ที่ตายแล้ว เมื่อมีเวลาว่างก็จะสวดมนต์และใส่ชุดพระเดินในโรงพยาบาลทำเอาคนไข้หลายคนตกอกตกใจยกใหญ่เพราะเห็นนักบวชแลัวนึกถึงงานศพ นึกว่าตนเองตายไปแล้ว หรือถูกผีหลอกเมื่อได้ยินเสียงสวดมนต์ มัตสึโมโตะบวชเพราะตอนเด็กชวนเพื่อนไปตกปลาแล้วเพื่อนจมน้ำตาย ทำให้รู้สึกต้องการชดใช้ความผิดมาตลอด "ผมยังไม่ค้นพบความหมายของการที่เป็นนักบวชในชุดกาวน์เลย ใครๆ ต่างก็ไม่ยอมรับ ไม่มีใครเข้าใจ ถึงอย่างนั้นผมก็ยังอยากคอยอยู่ใกล้คนที่ร้องขอความช่วยเหลือ เดิมทีเดิมทีชีวิตคนเรานั้นแสนสั้น ความทุกข์ทรมานก็ไม่มีสิ้นสุด เลยคิดว่าจะค่อยๆ หาความหมายนั้นไปเรื่อยๆ ยามที่ความมืดมิดเข้าปกคลุมจิตใจ สิ่งที่พบเจอล้วนเต็มไปด้วยหายนะ หากเปิดตาดูให้กระจ่าง จะพบหนทางที่ทุกอย่างล้วนกลายเป็นสิ่งล้ำค่า 'อย่าเพิกเฉยกับความจริงของคำสอนพระพุทธเจ้า ที่ว่าท่ามกลางความสับสน ในใจที่มืดมิด ไม่ว่าเ

ดินแดนลวงหลอน - Ito Junji

รูปภาพ
เรื่อง ดินแดนลวงหลอน โดย อิโต้ จุนจิ เล่มนี้มีสี่เรื่อง ซึ่งมีความเกี่ยวข้องกับพื้นที่ ในภาพรวมเป็นการ์ตูนสยองขวัญตามสไตล์ของผู้แต่ง น่าสนใจ แต่ก็ไม่ได้รู้สึกประทับใจเป็นพิเศษ ยกเว้นความสยอง -_-" 'หญิงร่ำไห้' คู่หมั้นไปเที่ยวก่อนแต่งงาน พบหญิงรำ่ไห้ที่งานศพในชนบท ทำให้ฝ่ายหญิงเริ่มร้องไห้ และร้องไห้มากเรื่อยๆ จนต้องหาสาเหตุถึงเนินหญิงร่ำไห้ที่น้ำตาทำให้คนตายไปสู่สุขคติ 'มาดอนนา' นักเรียนหญิงที่หน้าตางดงามย้ายเข้าโรงเรียนคริสกินนอน ภรรยาอาจารย์ใหญ่ที่เคยงดงามอ่อนโยนจนมีฉายามาดอนนาได้กลายเป็นหญิงแก่ที่เคร่งครัดและเกรี้ยวกราด ครูและนักเรียนบางคนมีเกลือตกจากหู 'สายธารวิญญาณแห่งอาโอกิงาฮาระ' คนไข้ชายระยะสุดท้ายคิดจะฆ่าตัวตายในนทีแห่งไม้ที่เชิงเขาฟูจิ คนรักสาวก็ขอไปตายด้วย แต่เมื่อคนไข้พบสายธารวิญญาณและกระโจนเข้าไปก็เกิดการเปลี่ยนแปลงร่างกาย พาคนอื่นที่มาฆ่าตัวตายให้อาบวิญญาณด้วย 'งัวเงีย' คนเตรียมสอบเนติบัณฑิตสะดุ่งตื่นพร้อมความจำว่าไปฆ่าคนด้วยมีดอย่างทารุณ เอาเสื้อคลุมศพ และร้องเพลงกล่อมเด็กให้ คนรักพยายามช่วยแต่ก็ถูกแทงจนเสียโฉมก่อน

คู่มือการเอาตัวรอดของนักกิน - เข่อเล่อเจียงทัง

รูปภาพ
เรื่อง คู่มือการเอาตัวรอดของนักกิน โดย เข่อเล่อเจียงทัง (Ke Le Jiang Tang) แปลโดย เสี่ยวหวา บล็อกเกอร์อาหารที่วิญญาณข้ามมิติไปยังสมัยโบราณและเข้าร่าง เจียงซูเหย่า ธิดาคนเดียวของ เซียงหยางปั๋ว และภรรยาเอก หลินซื่อ ที่มาจากตระกูลพ่อค้าที่ร่ำรวยเป็นอันดับต้นๆ โดยพี่สาวของหลินซื่อเข้าวังเป็น หลินกุ้ยเฟย ผู้ได้รับความโปรดปรานและมีความสัมพันธ์อันดีกับฮองเฮา ทั้งนี้เซียงหยางปั๋วถึงมีอนุภรรยาจำนวนมาก แต่ก็ไม่มีลูกชาย จึงทำให้เจียงซูเหย่ามีความสำคัญในจวนไม่น้อย เจียงซูเหย่าถูกหลินซื่อเลี้ยงให้มีความงามแบบบอบบางโศกเศร้าโดยการแต่งหน้าเขียนคิ้วและอดอาหารให้ผอมตามสมัยนิยมจนความงามโดดนกลบหมด เจียงซูเหย่ายังสนิทกับท่านหญิง ฉางเล่อ ที่ชอบพากันไปส่องหนุ่มรูปงามจนมีชื่อเสียร่ำลือ ในงานเลี้ยงที่องค์หญิงใหญ่จัดขึ้นเจียงซูเหย่าเกิดตกน้ำและได้ เซี่ยสวิน ช่วยขึ้นมา จึงเรียกร้องให้แต่งงานกับเซี่ยสวินเพื่อรักษาความบริสุทธิ์ เซี่ยสวินเป็นคุณชายสามของ เซี่ยกั๋วกง และภรรยาเอก หลิ่วซื่อ ที่สอบได้เป็นทั่นฮวาตั้งแต่อายุน้อย ปัจจุบันเป็นขุนนางในวังบูรพาของรัชทายาท มีบุคลิกหล่อเหลาเป็นที่สนใจขอ

ท่านและข้าวาสนาครองคู่ - Lao Na Bu Dong Ai

รูปภาพ
เรื่อง ท่านและข้าวาสนาครองคู่ แต่งโดย Lao Na Bu Dong Ai แปลโดย ทีมงานห้องสมุด ในยุคโลกาวินาศที่มีซอมบี้ หลีฉี่หลัว ที่เป็นปรมาจารย์ด้านการปักซูโจวอายุน้อยที่สุดได้พลังพิเศษเป็นการปักเย็บ จึงต้องฝึกฝนควบคุมเข็มและด้ายให้ใช้ต่อสู้ได้อย่างยากลำบาก โชคดีที่เมื่อระดับสูงขึ้น งานปักก็มีคุณสมบัติพิเศษเพิ่มขึ้น เช่นให้คนที่ใส่มีสุขภาพดีขึ้นได้ หลีฉี่หลัวได้เป็นฝ่ายสนับสนุนโดยลดการเคลื่อนที่ของซอมบี้ให้คนอื่นฆ่าได้ง่ายขึ้น แต่ในการไปหาอาหารในพื้นที่เพาะปลูกขนาดใหญ่ที่ซอมบี้ยึดครองอยู่ ก็เกิดความผิดพลาด ทั้งกลุ่มถูกฆ่าตายหมด วิญญาณหลีฉี่หลัวทะลุมิติมายังหมู่บ้านเสี่ยวชิง อำเภออวิ๋นหยาง เมืองอี้หยาง มณฑลเหลียงเจียง แคว้นต้าเย่ เข้าร่างเด็กสาวชื่อเดียวกันที่เพิ่งแต่งงานกับ ฉินจง หนุ่มน้อยอายุสิบห้า ที่มาของเหตุการณ์คือผู้เฒ่าตระกูลหลีและฉินสนิทสนมกันมากและอยากเกี่ยวดองกัน เมื่อรุ่นลูกมีแต่ลูกชาย จึงต้องรอถึงรุ่นหลานจึงได้หมั้นหมายฉินจงกับ หลีเย่เอ๋อร์ บุตรสาวภรรยาเอกของอาลักษณ์ หลีเป่าคุน แต่หลังตระกูลฉินเสียทรัพย์สินในการสู้คดีจนหมดและเหล่าผู้เฒ่าเสียชีวิต หลีฮูหยินจึงไม่ต้องก