อาณาจักรอสูร - ว. ณ เมืองลุง แปล
อาณาจักรอสูร
แปลโดย ว. ณ เมืองลุง
เมื่อเกิดเหตุชาวยุทธจำนวนมาถูกฆ่าที่ละแวกชายน้ำกุ้ยเน่ากัง (ธารภูตพิโรธ) หลังได้ยินเสียงพิณประหลาด หงส์ชีง้อ ที่เป็นบุรุษหนุ่มวิทยายุทธสูงก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัย ตัวหงส์ชีง้อเองเลยต้องมาหาเหตุเอง โดยได้ย้อนรอยศพที่ไหลออกตามน้ำไปพบผนังอสูรอันเป็นดินแดนภูตผีของ จุ้ยเทียนเกียว คนมีชีวิตเพียงคนเดียวคือลูกสาวสวย จุ้ยเล้ง ที่ถูกแม่บังคับให้ดีดพิณล่อคนมาฆ่าเพื่อดูดโลหิตสะสมพลังเพื่อเป็นอสูรบิน หงส์ชีง้อจึงพาจุ้ยเล้งหนีไปขอความช่วยเหลือของ โค้วไต้ซือ (มหาสมณะทุกข์กิริยา) และลูกศิษย์ โค้วน้อย (ทุกข์น้อย) ที่อยู่ไม่ไกล แต่ก็เอาไม่ไหว
ทั้งกลุ่มหนีต่อไปวัดเส้าหลินที่เจ้าอาวาส ซิมเกี่ยไต้ซือ เป็นซือตี้ของโค้วไต้ซือ ที่สำคัญคือเมื่อสิบแปดปีก่อนซิมเกี่ยไต้ซือในเพศฆราวาสเป็นจอมยุทธหนุ่ม น้าชั้งเง็ก ที่เป็นคู่รักกับจุ้ยเทียนเกียว แต่เมื่อทราบว่าจุ้ยเทียนเกียวเป็นคนญี่ปุ่นก็นึกว่าเป็นโจรเตี้ยแบบเหมารวม น้าชั้งเง็กกับเพื่อน (มี อั้งโป้ยเจ็ก ตี้ตี๋ของ อั้งชิดกง ประมุขพรรคกระยาจกด้วย!) พากันไปถล่มยังที่อยู่ในกุ้ยเน่ากังจนเกิดเป็นผาอสูร เมื่อจุ้ยเทียนเกียวมีพลังเพิ่มขึ้นจึงออกไล่ฆ่าจอมยุทธหรือทายาทที่มีความแค้นต่อกัน ทางหงส์ชีง้อที่ไปหาอาจารย์ของโค้วไต้ซือก็ได้รับคำแนะนำให้ไปยืมเจ็ดดาวจาก ทีฮ้อเซี่ยงหยิน (ผู้วิเศษธารสวรรค์) มาสู้ ...
ในเล่มไม่มีบอกนะคะว่าผู้แต่งคือใคร ลองค้นดูแล้ว มีคนบอกว่าคืออึ้งเอ็ง ที่เป็นทั้งนักเขียนนิยายและนักเขียนบท ดำเนินเรื่องรวดเร็วฉับไวตามสไตล์ที่ จขบ. ชอบ แต่ใน clubhouse ของกลุ่มเฟสบุ๊กนิยายกำลังภายในเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2565 บอกว่าผู้แต่งคือไซมึ้งเต็ง โดยมีคำร่ำลือว่าไซมึ้งเต็งก็เป็นนามปากกาหนึ่งของอึ้งเอ็ง สรุปคือไม่ทราบแน่ชัดค่ะ
เนื้อเรื่องที่เป็นการปราบผีก็ต้องบอกว่าเอาหมดทุกแบบ ทั้งพรตทั้งสงฆ์ นึกถึงไต้ซือรำกระบี่ไม้หรือเอายันต์ปิดหน้าปิดหระหม่อมก็แปลกดีนะคะ มีตัวละครข้ามจักรวาลผู้เแต่งด้วย อ้อ ถ้าพระนางไม่เป็นสาวสวยหนุ่มหล่อ เรื่องหนีจะเกิดกันไหมเนี่ย ลำเอียงช่วยเพราะหน้าตาชัดเจน 555 การดำเนินเรื่องและมุกฮาต่างๆ ทำให้นึกถึง 'ผีกัดอย่ากัดตอบ' ขนาดที่ทำเอามองเห็นเป็นฉากๆ เลยค่ะ
ที่มา
[1] ว. ณ เมืองลุง แปล. อาณาจักรอสูร. สำนักพิมพ์บรรณาคาร, เล่มจบ, 384 หน้า, 2529.
รายการนิยายจีนแปลไทย
แปลโดย ว. ณ เมืองลุง
เมื่อเกิดเหตุชาวยุทธจำนวนมาถูกฆ่าที่ละแวกชายน้ำกุ้ยเน่ากัง (ธารภูตพิโรธ) หลังได้ยินเสียงพิณประหลาด หงส์ชีง้อ ที่เป็นบุรุษหนุ่มวิทยายุทธสูงก็กลายเป็นผู้ต้องสงสัย ตัวหงส์ชีง้อเองเลยต้องมาหาเหตุเอง โดยได้ย้อนรอยศพที่ไหลออกตามน้ำไปพบผนังอสูรอันเป็นดินแดนภูตผีของ จุ้ยเทียนเกียว คนมีชีวิตเพียงคนเดียวคือลูกสาวสวย จุ้ยเล้ง ที่ถูกแม่บังคับให้ดีดพิณล่อคนมาฆ่าเพื่อดูดโลหิตสะสมพลังเพื่อเป็นอสูรบิน หงส์ชีง้อจึงพาจุ้ยเล้งหนีไปขอความช่วยเหลือของ โค้วไต้ซือ (มหาสมณะทุกข์กิริยา) และลูกศิษย์ โค้วน้อย (ทุกข์น้อย) ที่อยู่ไม่ไกล แต่ก็เอาไม่ไหวทั้งกลุ่มหนีต่อไปวัดเส้าหลินที่เจ้าอาวาส ซิมเกี่ยไต้ซือ เป็นซือตี้ของโค้วไต้ซือ ที่สำคัญคือเมื่อสิบแปดปีก่อนซิมเกี่ยไต้ซือในเพศฆราวาสเป็นจอมยุทธหนุ่ม น้าชั้งเง็ก ที่เป็นคู่รักกับจุ้ยเทียนเกียว แต่เมื่อทราบว่าจุ้ยเทียนเกียวเป็นคนญี่ปุ่นก็นึกว่าเป็นโจรเตี้ยแบบเหมารวม น้าชั้งเง็กกับเพื่อน (มี อั้งโป้ยเจ็ก ตี้ตี๋ของ อั้งชิดกง ประมุขพรรคกระยาจกด้วย!) พากันไปถล่มยังที่อยู่ในกุ้ยเน่ากังจนเกิดเป็นผาอสูร เมื่อจุ้ยเทียนเกียวมีพลังเพิ่มขึ้นจึงออกไล่ฆ่าจอมยุทธหรือทายาทที่มีความแค้นต่อกัน ทางหงส์ชีง้อที่ไปหาอาจารย์ของโค้วไต้ซือก็ได้รับคำแนะนำให้ไปยืมเจ็ดดาวจาก ทีฮ้อเซี่ยงหยิน (ผู้วิเศษธารสวรรค์) มาสู้ ...
ในเล่มไม่มีบอกนะคะว่าผู้แต่งคือใคร ลองค้นดูแล้ว มีคนบอกว่าคืออึ้งเอ็ง ที่เป็นทั้งนักเขียนนิยายและนักเขียนบท ดำเนินเรื่องรวดเร็วฉับไวตามสไตล์ที่ จขบ. ชอบ แต่ใน clubhouse ของกลุ่มเฟสบุ๊กนิยายกำลังภายในเมื่อวันที่ 14 พฤษภาคม 2565 บอกว่าผู้แต่งคือไซมึ้งเต็ง โดยมีคำร่ำลือว่าไซมึ้งเต็งก็เป็นนามปากกาหนึ่งของอึ้งเอ็ง สรุปคือไม่ทราบแน่ชัดค่ะ
เนื้อเรื่องที่เป็นการปราบผีก็ต้องบอกว่าเอาหมดทุกแบบ ทั้งพรตทั้งสงฆ์ นึกถึงไต้ซือรำกระบี่ไม้หรือเอายันต์ปิดหน้าปิดหระหม่อมก็แปลกดีนะคะ มีตัวละครข้ามจักรวาลผู้เแต่งด้วย อ้อ ถ้าพระนางไม่เป็นสาวสวยหนุ่มหล่อ เรื่องหนีจะเกิดกันไหมเนี่ย ลำเอียงช่วยเพราะหน้าตาชัดเจน 555 การดำเนินเรื่องและมุกฮาต่างๆ ทำให้นึกถึง 'ผีกัดอย่ากัดตอบ' ขนาดที่ทำเอามองเห็นเป็นฉากๆ เลยค่ะ
[10/08/16, 10/05/21, 19/05/22]
ที่มา
[1] ว. ณ เมืองลุง แปล. อาณาจักรอสูร. สำนักพิมพ์บรรณาคาร, เล่มจบ, 384 หน้า, 2529.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น