ชุดนวหิมพานต์ - อลินา
เรื่อง ตรีเนตรทิพย์ ทุติยอสูร เพชรรากษส เอกเทพ วิวาห์พิทยาธร นิลนาคินทร์
โดย อลินา
ชุดนี้สร้างโลกใหม่ได้ดีมากเลยนะคะ แบบว่าใช้ทั้งของเก่าและใหม่มาผสมกันได้เข้าที มุมมองของเทพและอสูรที่ไม่ธรรมดา อ่านง่ายสบายๆ แต่แหม รู้สึกว่าสังคมนวหิมพนาต์ได้อารมณ์เบื้องหลังเหมือนพารานอร์มอลแฟนตาซี/โรมานส์ของต่างประเทศอยู่มาก โดนเฉพาะอิมเมจของพวกอสูรนี่ใช่เลย 555 บุคลิกตัวละครก็น่าสนใจ หยอดมุกฮาเป็นระยะๆ เอาเป็นว่าอ่านได้สนุกมากแหละค่ะ
ในปี 2555 โลกเกิดการล่มสลายน้ำท่วมใหญ่แผ่นดินไหว ป่าหิมพานต์เกิดมหาอัคคีออกมาจากใต้ฐานเขากไกรลาส ชาวหิมพานต์บางส่วนหนีรอดออกมาได้ เทพและอสูรได้ร่วมมือกันสร้างกำแพงมนตร์ขนาดใหญ่กัน่ระหว่างสองโลกไว้ อาศัยเทคโนโลยีของมนุษย์ร่วมกับเวทมนต์สร้างอารยธรรมใหม่คือนวหิมพานต์ในบริเวณใกล้กับบริเวณหิมพานต์เดิม บริเวณรอบๆ ก็กลายเป็นเมืองรองลงไป และที่ห่างไกลที่สุดคือเมืองอกแตกที่เคยเป็นสหรัฐอเมริกา โครงสร้างทางสังคมของนวหิมพานต์มีลักษณะของชนชั้น คือเทพและอสูรชั้นสูงเลือดบริสุทธิ์ ลูกครึ่งเทพและอสูร และมนุษย์ ซึ่งพวกเทพและอสูรที่เดิมเป็นอมตะ ก็อ่อนแอลง มีอายุยืนหลายร้อยปีและคงสภาพความเยาว์วัยไว้จนกว่าจะก่อนตาย ทำให้มีผู้เฝ้าฝันถึงพลังที่อาจจะได้จากหิมพานต์เดิม
ตรีเนตรทิพย์
ผู้ปกครองสูงสุดของเผ่าเทพและอสูรคือบรเทพและบรอสูรที่ชาวเผ่าจะเรียกว่าสักกะ มีศูนย์รวมอำนาจที่ปราสาทเทพและปราสาทอสูร บรจะถูกเลือกโดยหิมพานต์ผ่านบรที่กำลังจะละสังขาร ผู้ที่มีสิทธิเป็นบรจะเกิดพร้อมกันตราอ่อนจางที่หน้าผาก เมื่อได้รับเลือกตรานี้ก็จะเข้มจัดและนูนออกมา ได้รับพลังพิเศษและอาวุธคือพระขรรค์และตรีศูล มีสัญลักษณ์ติดตัวเป็นแหวนหยกขาวและแหวนนิลดำ มาถึงนวหิมพานต์ศักราช 777 บรเทพรุ่นปัจจุบันคือ ศิวนฤบดี จากตระกูลอินทรศักดิ์ ส่วนบรอสูรคือ รุทร ที่เป็นหลานลุงของบรอสูรองค์ก่อน ทั้งคู่ขึ้นเป็นบรเมื่อแปดปีก่อนตอนอายุแปดสิบต้นๆ ที่ถือว่าหนุ่มมากและยังไม่มีมหาเทพี/เทวี
ในนวหิมพานต์มีคำทำนายถึง เนตรทิพย์ ผู้ได้รับคำทำนายว่าเป็นผู้หยั่งรู้สามโลก กุญแจของเทพ อสูร และมนุษย์ที่จะรวมเผ่าพันธุ์ให้เป็นหนึ่งเดียว และเมื่อสิบแปดปีก่อนมีคำร่ำลือถึงเด็กหญิงประหลาดที่สามารถทำนายได้อย่างแม่นยำ แต่ก่อนที่ทางบรจะไปถึงตัว หมู่บ้านที่เธออาศัยก็ถูกทำลายล้างไปสิ้นและเรื่องก็เงียบหายไป ซึ่งที่จริงเด็กคนนั้น ทิพย์อาภา (ฟ้า) กับแม่ มณีทิพย์ ที่เป็นลูกครึ่งอสูรมนุษย์ที่มีเชื้อสายผู้พยากรณ์ทั้งสองทางได้หนีย้ายหลักแหล่งไปตามเมืองรอบนอก โดยมณีทิพย์มอบสร้อยข้อมือลูกปัดแปดเม็ดที่สามารถกดอำนาจอสูรที่ตกทอดมาแต่สมัยหิมพานต์ให้ทิพย์อาภาเพื่อหลบซ่อนตัวเป็นมนุษย์ธรรมดา จนกระทั่งมณีทิพย์มีนิมิตรและฝันร้ายจนทนไม่ไหวจึงย้ายไปอยู่เมืองอกแตก ส่วนทิพย์อาภาเข้าไปเรียนการออกแบบเสื้อผ้าชั้นสูงในนวหิมพานต์
ทิพย์อาภาเรียนได้อย่างยากลำบาก อาศัยอยู่ทางฝั่งตะวันตกของสระอโนดาต (ขุดใหม่) ที่ค่อนข้างเสื่อมโทรม และเมื่อจบมาก็หางานไม่ค่อยได้เพราะเป็นมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีเส้นสายอะไร แต่เมื่อเพื่อนสนิท มยุรา ที่มีเชื้อสายคนธรรพ์ และคนรักถูกบัณฑุราชสีห์ทำร้าย และตัวเธอเองก็ถูกคนเมายาลวงตาปล้นจนสร้อยขาด ลูกปัดหายไปหนึ่งเม็ด ทำให้อำนาจการสะกดอ่อนลง เมื่อทิพย์อาภาไปหามยุราที่โรงพยาบาล ก็พบบรอสูรที่ติดตามเรื่องการพบสัตว์หิมพานต์ ซึ่งรุทรก็เห็นตัวตนของทิพย์อาภาทะลุทันที
แน่นอนว่าเนตรทิพย์ที่มีพลังการพยากรณ์ก็เป็นที่แย่งชิงจากทั้งอสูรและเทพ ฝ่ายอสูรจัดคนตามประกบ โดยให้ความสำคัญถึงขนาดเบอร์สอง พิทยาธร ที่เป็นลูกของบรอสูรคนก่อนออกโรง ส่วนทางเทพเริ่มช้ากว่าเพราะผู้นำวงศ์อินทรศักดิ์ โภคินวินิจฉัย ที่เป็นลุงของบรเทพเป็นพวกเหยียดเผ่า นิยมแต่เทพเลือดบริสุทธิ์และต้องการดึงอำนาจทั้งมวลมาอยู่ในอาณัติของเทพ (คือในอำนาจของตนเองนั่นแหละ) นอกจากนั้นการปรากฏตัวของบัณฑุราชสีห์ก็แปลว่ามีทางจากป่าหิมพานต์
บรเทพและบรอสูรนำทีมเข้าสำรวจหิมพานต์เดิม โดยทิพย์อาภาตามไปด้วยตามคำทำนาย และได้พบกับพ่อ นาคินทร์ บุตรชายคนรองของโภคินวินิจฉัยที่ถูกทำร้ายจนพิการและถูกนำมาทิ้งไว้ในหิมพานต์จนได้รับการยอมรับเป็นผู้นำของหิมพานต์โดยมีสัญลักษณ์คล้ายบร รวมถึงได้รู้ว่าใครคือคนร้ายด้วย ซึ่งทั้งสองบรก็จัดการอย่างเด็ดขาด ...
เรื่องแรกนี่ตื่นตาตื่นใจดีมากค่ะกับโลกของนวหิมพานต์ รู้สึกว่าเรื่องเนื้อคู่ของบรจะมาง่ายไปหน่อย ส่วนหนึ่งคือเพราะเนตรทิพย์มองเห็น เลยไม่มีการยึกยักอะไร ถึงไม่ได้ลุ้นแต่น่ารักดี ^_^ มีแนวคิดเรื่องการพยากรณ์ที่โดนมากเพราะรู้สึกเซ็งจุดนี้ในนิยายมานาน ประวัติของเรื่องคือตีพิมพ์เป็นตอนในนิตยสารสกุลไทยระหว่างปี 2556-2557 ก่อนรวมเล่ม
ทุติยอสูร
เบอร์สองของเผ่าอสูร พิทยาธร รู้จักกับเทพี สาวิณี ที่เป็นหลานตาของบรเทพองค์ก่อนมาห้าสิบปีตั้งแต่ที่เรียนในสถาบันชั้นสูง ตอนนี้สาวิณีมีชื่อเสียงว่าเป็นเทพีที่งามที่สุดและมีโอกาสเป็นมหาเทพีมากที่สุด ถึงคนทั่วไปจะไม่ทราบ เธอมีความสามารถและเฉลียวฉลาดอย่างยิ่ง เรียนด้านรัฐศาสตร์การปกครองและการบริหารระดับสูง ดูแลด้านการลงทุนและการเงินจนแทบจะเป็นมือขวาของบรเทพด้านการเงิน แต่เนื่องจากศิวนฤบดีเห็นญาติผู้น้องคนสวยเป็นน้องสาวก็เลยไม่มีอะไรคืบหน้า
เมื่อสาวิณีและพิทยาธรพบไข่ทองของกินนรที่มีรอยร้าวในสวนกลางปราสาทอสูรในงานแต่งงานของบรอสูร และคนที่เอามาวางก็เป็นพวกวิทยาธรที่สามาถใช้มนตร์พันพักตร์แปลงตัว ก็แน่ใจได้ว่าต้องมีคนใส่ร้ายอสูรให้มีเรื่องกับเผ่ากินนรที่อยู่เป็นอิสระในอุดรพนาที่ห้ามเผ่าพันธุ์อื่นเข้าไป ตอนแรกพิทยาธรอยากจะทำลายไข่ทิ้งแต่สาวิณียืนยันว่าจะเอาไข่ไปคืนที่ป่า แต่ระหว่างทางไข่ฟักตัวเป็นกินนราขนสีทอง กัญจน์ ที่เท้าพิการและก็พิมพ์ประทับพิทยาธรและสาวิณีเป็นพ่อแม่เรียบร้อย งานนี้โชคดีมากที่พิทยาธรเรียนจบด้านศิลป์และศาสตร์บริหารครัวเรือน ทำให้สามารถดูแลเด็กอ่อนได้อย่างไม่เหลือบ่ากว่าแรงมากนัก 555
เมื่อเข้าป่าทั้งคู่ก็พบว่าเข้ามาอยู่กลางเรื่องการแย่งชิงอำนาจของกินนร กัญจน์ที่มีเชื้อสายกษัตริย์ต้องผ่านการทดสอบเดินเมื่ออายุสามวัน ในขณะที่ขั้วอำนาจในเผ่ากินนรที่มีราช นราธิป และรานี ไศลโสภิณ ที่เป็นกินนรขนทองทั้งคู่ กับ นริศร น้องชายของราช เนื่องจากกัญจน์เป็นลูกของสนมต่ำศักดิ์ในขณะที่รานีก็เพิ่งได้ธิดาที่ขนสีน้ำตาลธรรมดา แต่ในขณะเดียวกันกัญจน์ก็เป็นกินนรขนทองตัวที่สิบสามตามคำทำนาย ...
มุกฮาที่ชอบสุดในเรื่องนี้คือตอนแรกที่สาวิณีสงสัยว่าทำไมพิทยาธรสามารถเรียกของบางอย่างมาได้ทั้งที่น่าจะเรียกอาวุธส่วนตัวมาได้เท่านั้น (ส่วนของคืออะไรไม่อยากสปอยล์ แต่ จขบ. ฮากลิ้งเลย) เรื่องดูแลเด็กอ่อนก็น่ารักดีนะคะ การดำเนินเรื่องดูจะเบาๆ สบายๆ น่ารักๆ เป็นจุดเชื่อมต่อไปตอนต่อไปที่น่าจะดุเดือดเลือดพล่านไม่เบา ^_^
เพชรรากษส
ในฝ่ายอสูรยังมีกลุ่มรากษสที่รวมเผ่าพันธุ์ ถึงอยู่ใต้อาณัติของบรอสูรแต่ก็มีผู้นำของตนเองที่เรียกว่ารักษะ มีฐานที่มั่นที่ปราสาทศิลาในเมืองท่านฤจักษ์ (เมืองยักษ์) ถึงรากษสจะไม่ได้ญาติดีกับฝ่ายอสูรมาก แต่ก็ไม่แย่นัก มีความหวังว่าวันหนึ่งจะสามารถขึ้นเป็นผู้นำฝั่งอสูรได้ แต่ความสัมพันธ์กับฝั่งเทพเรียกว่าแยกมากจากมุมมองของทั้งสองฝ่าย ลูกครึ่งหรือลูกเสี้ยวเทพจะถูกเหยียดหยามว่าเป็นมูลเทพ
รักษะ อลงกรณ์ ได้ตั้งหลานชายครึ่งอสูร กาณฑ์ ที่มีปานสัญลักษณ์บรสีอ่อนจางบนหน้าผากเป็นทายาทโดยให้แต่งงานกับลูกสาว อมาวสี แต่เมื่ออมาวสีตากหอคอยตายอย่างปริศนา อลงกรณ์ก็จับกาณฑ์เข้าคุกทรมานอย่าสาหัส หลังจากที่กาณฑ์หนีไปซ่องสุมกำลังกลับมา ขวานสองคมอันเป็นอาวุธประจำกายรักษะก็ยอมรับกาณฑ์เป็นนาย ทำให้สามารถจัดการกับอลงกรณ์จนต้องละสังขารโดยง่าย ที่หนีไปได้มีเพียงทายาทคนใหม่ อิศราวุธ
กาณฑ์ขึ้นครองตำแหน่งรักษะ โดยมีผู้ช่วยสำคัญคือน้องต่างแม่สองคน คือคณิณ และ คชารี กับ คมกริช ผู้เป็นพ่อของแม่เลี้ยงซึ่งรักกาณฑ์มาก ทั้งนี้คณิณได้แต่งงานกับ กนธิชา ที่เป็นลูกบุญธรรมของอลงกรณ์ แต่การต่อต้านของฝ่ายอลงกรณ์ก็ยังมีอยู่ กาณฑ์ที่บาดเจ็บที่ตาถูกลอบทำร้ายจาอาการแย่ลงมาก หมอประจำปราสาทศิลาถูกฆ่าตายทั้งครอบครัว กาณฑ์จึงตามหาคนนอกที่ไว้ใจได้คือผู้เยียวยา พศุตม์ มาช่วยดูตาให้
พศุตม์เป็นรากษสทวิเพศที่เก่งกาจหลายด้าน ธรรมดาได้คอยช่วยเหลือเด็กที่ลำบากและถูกทิ้งขว้างไว้หลายคนโดยหางานเล็กๆ น้อยๆ ให้ คนที่พศุตม์ถูกใจที่สุดคือ อวิกา มูลเทพที่อาศัยกับแม่เลี้ยง ศมน และลูกฝาแฝดชายหญิงอีกสองคน หลังจากพ่อของอวิกาที่เป็นสามีคนที่สองตาย อวิกาก็ถูกใช้ให้ทำงานหนักในเรือนเมรัยที่เป็นมรดกของพ่ออย่างไม่มีทางทำอะไรได้จนกว่าจะอายุยี่สิบปี
พศุตม์ได้พาอวิกาไปที่ปราสาทศิลาในฐานะผู้ช่วยด้วย ทำให้เธอได้พบกับกาณฑ์อันเป็นรักแรก รักสอง และรักสามแบบข้างเดียว ความสัมพันธ์ของกาณฑ์และอวิกาก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ถูกยอมรับว่าเป็นสาวสนม (ในนาม) อวิกายังสนิทสนมกับสี่องครักษ์ของกาณฑ์โดยเฉพาะ สลิล ที่เป็นหญิงคนเดียว แต่เมื่อกาณฑ์จะตั้งอวิกาเป็นรักษิณี แน่นอนว่าคนที่ไม่พอใจก็มีมาก ...
เรื่องนี้ก็สนุกดีนะคะ โครงหลักคือซินเดอเรลล่านวหิมพานต์ แต่ จขบ. รู้สึกว่าจุดเด่นอยู่ที่กาณฑ์ระดับอวิกาโดนกลบรัศมีหมด รู้สึกสีซีดจืดจางอย่างไรไม่ทราบ คู่รองของพศุตม์ก็ยังโดดเด่นกว่ามาก และยังรู้สึกว่าพื้นฐานของพศุตม์ระหว่างช่วงแรกของชีวิตและบทบาทในเรื่องนี้ได้หายไปเลย ความสามารถและการฝึกฝนต่างๆ ไม่ทราบว่ามาจากไหน ซึ่งน่าเสียดายมากเพราะเป็นตัวละครที่โดดเด่นจริงๆ อ้อ เรื่องนี้โหดกว่าในสองเล่มแรกเยอะนะคะ แบบว่าสมแล้วที่เป็นรากษส
เอกเทพ
เล่มนี้เป็นเรื่องของ ศิวนฤบดี และอสุรีเทวี ปาราวตี น้องสาวของพิทยาธรที่เกริ่นอย่างเห็นได้ชัดมาแต่เล่มแรก โดยคนร้ายคือครึ่งเทพวิทยาธร อดิศร หรือ อติรูป ลูกที่โภคินวินิจฉัยไม่รับผู้เป็นพันพักตร์ สามารถแปลงตัวเป็นนกและคนอื่นได้ โดยอดิศรแทรกซึมเข้าปราสาทเทพและใช้ยาทำให้ศิวนฤบดีสลบ จ้างรากษสให้พาไปโยนทะเลใกล้ๆ เมืองอกแตกเพื่อให้ความสามารถในการรักษาตัองเองของบรลดลงเมื่ออยู่ห่างจากนวหิมพานต์ (เรื่องนี้ถ้าจะสงสัยคือตอนนี้แหละค่ะ ทำไมไม่รีบจัดการเร็วกว่านี้หน่อย)
เมื่อปาราวตีที่หนีออกจากปราสาทอสูรมาพบเข้าจึงถูกจับตัวไปด้วย แต่ถึงปาราวตีไม่สามารถใช้พลังของอสูรได้เช่นกัน เธอมีพลังแฝงของร่างแปลงเป็นมารดาผู้ลงฑัณฑ์ (นางยักษิณีสามตา) ที่มาจากพรเมื่อแม่ที่ตั้งครรภ์ขอเจ้าแม่กาลีให้อสูรมีพลังเหนือบรเทพ (คือบรเทพตามใจ ไม่กล้าหือ 555) เมื่อโกรธจัดปาราวตีจึงสามารถจัดการเหล่าคนร้ายได้ไม่ยาก
ศิวนฤบดีและปาราวตีหนีลงเรือชูชีพไปขึ้นฝั่งที่เกาะเมืองอกแตกใต้ซึ่งทุรกันดารแทบไม่มีคนอาศัย ต้องผจญภัยผ่านป่าเพื่อเดินทางไปเกาะเหนือ ระหว่างนี้ความรักของศิวนฤบดีที่รู้ตัวมหาเทพีมาหลายปีก็เบ่งบานกันเต็มที่ ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะไปถึงเมืองท่าเกาะเหนือที่พิทยาธรกับนรสิงห์ ภวัคค์ รออยู่แล้วตามคำทำนายของเนตรทิพย์ แต่คนร้ายในที่มืดก็ลงมือหลายรอบ ... แน่นนอนว่าเรื่องต้องจบลงอย่างหมดจดเรียบร้อย
เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายของนวหิมพานต์ชุดหลักนะคะ เห็นได้ว่าตั้งชื่อเรียงกันมา สาม (ตรี) สอง (ทุติย) หนึ่ง (เอก) อย่างดี แต่ จขบ. ว่าเรื่องของบรทั้งสองที่ดูจะแกรนด์กว่าหน่อย โดย จขบ. ชอบตอน 'ตรีเนตรทิพย์' มากกว่านะคะ รู้สึกว่าแปลกใหม่น่าสนใจ พอถึงเล่มนี้รู้สึกจะเนือยกว่า สรุปความรู้สึกคือถึงเนื้อหาจะมีการผจญภัยนำ แต่ จขบ. ไม่รู้สึกตื่นเต้นเท่าไหร่เพราะจมน้ำเชื่อมตายอย่างจริงจัง และรู้สึกว่าพวกบรที่มีพรรู้ตัวคู่ด้วยรักแรกพบนี่จะสะดวกไปหน่อยไหม ^_^
วิวาห์พิทยาธร
เริ่มที่งานแต่งมโหฬารสามวันของ พิทยาธร และ สาวิณี ที่ปาราวตีเป็นแม่งานสำคัญ ในงานเลี้ยงที่ปราสาทอสูร ก็เกิดเหตุการโจรไร้หน้าขโมยกินราขนทองกัญจน์ตามใบสั่ง (คาดว่า) ของรากษส เหมวาริน แห่งธารมัสยะที่ใกล้ถึงอายุขัยและได้คำทำนายต้องการสัตว์สองขาขนทองมาเสริมบารมีต่ออายุ โดยสองผู้ร้ายคือ อิทธิกมล ที่เป็นวิทยาธรจารทำให้คนอื่นจำหน้าไม่ได้และมีมนตร์ดลปรารถนาที่ทำให้หลับไหล กับสาวงาม วจีจันทร์ ที่มีผ้าพรางตาและปิดดวงที่ทำให้เนตรทิพย์จะตามไม่ได้
สองขโมยวางแผนเป็นมั่นเหมาะ ไหนจะคาดว่าบรเทพอิมพอร์ตแอ๊ปเปิ้ลเป็นของขวัญให้บ่าวสาว (เมล็ดเป็นของมหาเทพี) และนกยูงหางแกว่นที่ฉลาดและสอดรู้อย่างแรงก็เข้าไปจะกินมักกะลีผลคือผัลย์ศุภาและแอ๊ปเปิ้ลจนก่อกวนแผนอย่างไม่มีชิ้นดี
ตามคำนำผู้เขียนคือรักมาก่อนคู่พี่ชาย หมั้นหมายก่อนคู่น้องสาว ทำไม่ไม่ได้แต่งสักที แต่มองอีกด้านคือได้สองเล่มเลยนะ โครงเรื่องไม่มีอะไรนัก เน้นความฟินและความฮากับความแสบของลูกและพ่อพิมพ์ประทับที่แพ้สาวงามเหมือนกัน ให้ความรู้สึกสงสารผู้ร้ายอยู่บ้าง (แบบเรื่อง 'สูตรเสน่หา' 555) แต่ก็รู้สึกว่าเหมือนจะหยอดปมเอาไว้ไม่น้อยด้วยนะคะ สรุปเล่มนี้คือเป็นตอนพิเศษให้หายคิดถึงค่ะ
ที่มา
[1] อลินา. ตรีเนตรทิพย์. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 550 หน้า, 2557.
[2] อลินา. ทุติยอสูร. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 410 หน้า, 2558.
[3] อลินา. เพชรรากษส. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 386 หน้า, 2559.
[4] อลินา. เอกเทพ. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 489 หน้า, 2559.
[5] อลินา. วิวาห์พิทยาธร. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 186 หน้า, 2560.
รายการนิยายไทย
โดย อลินา
ชุดนี้สร้างโลกใหม่ได้ดีมากเลยนะคะ แบบว่าใช้ทั้งของเก่าและใหม่มาผสมกันได้เข้าที มุมมองของเทพและอสูรที่ไม่ธรรมดา อ่านง่ายสบายๆ แต่แหม รู้สึกว่าสังคมนวหิมพนาต์ได้อารมณ์เบื้องหลังเหมือนพารานอร์มอลแฟนตาซี/โรมานส์ของต่างประเทศอยู่มาก โดนเฉพาะอิมเมจของพวกอสูรนี่ใช่เลย 555 บุคลิกตัวละครก็น่าสนใจ หยอดมุกฮาเป็นระยะๆ เอาเป็นว่าอ่านได้สนุกมากแหละค่ะ
ในปี 2555 โลกเกิดการล่มสลายน้ำท่วมใหญ่แผ่นดินไหว ป่าหิมพานต์เกิดมหาอัคคีออกมาจากใต้ฐานเขากไกรลาส ชาวหิมพานต์บางส่วนหนีรอดออกมาได้ เทพและอสูรได้ร่วมมือกันสร้างกำแพงมนตร์ขนาดใหญ่กัน่ระหว่างสองโลกไว้ อาศัยเทคโนโลยีของมนุษย์ร่วมกับเวทมนต์สร้างอารยธรรมใหม่คือนวหิมพานต์ในบริเวณใกล้กับบริเวณหิมพานต์เดิม บริเวณรอบๆ ก็กลายเป็นเมืองรองลงไป และที่ห่างไกลที่สุดคือเมืองอกแตกที่เคยเป็นสหรัฐอเมริกา โครงสร้างทางสังคมของนวหิมพานต์มีลักษณะของชนชั้น คือเทพและอสูรชั้นสูงเลือดบริสุทธิ์ ลูกครึ่งเทพและอสูร และมนุษย์ ซึ่งพวกเทพและอสูรที่เดิมเป็นอมตะ ก็อ่อนแอลง มีอายุยืนหลายร้อยปีและคงสภาพความเยาว์วัยไว้จนกว่าจะก่อนตาย ทำให้มีผู้เฝ้าฝันถึงพลังที่อาจจะได้จากหิมพานต์เดิม
ผู้ปกครองสูงสุดของเผ่าเทพและอสูรคือบรเทพและบรอสูรที่ชาวเผ่าจะเรียกว่าสักกะ มีศูนย์รวมอำนาจที่ปราสาทเทพและปราสาทอสูร บรจะถูกเลือกโดยหิมพานต์ผ่านบรที่กำลังจะละสังขาร ผู้ที่มีสิทธิเป็นบรจะเกิดพร้อมกันตราอ่อนจางที่หน้าผาก เมื่อได้รับเลือกตรานี้ก็จะเข้มจัดและนูนออกมา ได้รับพลังพิเศษและอาวุธคือพระขรรค์และตรีศูล มีสัญลักษณ์ติดตัวเป็นแหวนหยกขาวและแหวนนิลดำ มาถึงนวหิมพานต์ศักราช 777 บรเทพรุ่นปัจจุบันคือ ศิวนฤบดี จากตระกูลอินทรศักดิ์ ส่วนบรอสูรคือ รุทร ที่เป็นหลานลุงของบรอสูรองค์ก่อน ทั้งคู่ขึ้นเป็นบรเมื่อแปดปีก่อนตอนอายุแปดสิบต้นๆ ที่ถือว่าหนุ่มมากและยังไม่มีมหาเทพี/เทวี
ในนวหิมพานต์มีคำทำนายถึง เนตรทิพย์ ผู้ได้รับคำทำนายว่าเป็นผู้หยั่งรู้สามโลก กุญแจของเทพ อสูร และมนุษย์ที่จะรวมเผ่าพันธุ์ให้เป็นหนึ่งเดียว และเมื่อสิบแปดปีก่อนมีคำร่ำลือถึงเด็กหญิงประหลาดที่สามารถทำนายได้อย่างแม่นยำ แต่ก่อนที่ทางบรจะไปถึงตัว หมู่บ้านที่เธออาศัยก็ถูกทำลายล้างไปสิ้นและเรื่องก็เงียบหายไป ซึ่งที่จริงเด็กคนนั้น ทิพย์อาภา (ฟ้า) กับแม่ มณีทิพย์ ที่เป็นลูกครึ่งอสูรมนุษย์ที่มีเชื้อสายผู้พยากรณ์ทั้งสองทางได้หนีย้ายหลักแหล่งไปตามเมืองรอบนอก โดยมณีทิพย์มอบสร้อยข้อมือลูกปัดแปดเม็ดที่สามารถกดอำนาจอสูรที่ตกทอดมาแต่สมัยหิมพานต์ให้ทิพย์อาภาเพื่อหลบซ่อนตัวเป็นมนุษย์ธรรมดา จนกระทั่งมณีทิพย์มีนิมิตรและฝันร้ายจนทนไม่ไหวจึงย้ายไปอยู่เมืองอกแตก ส่วนทิพย์อาภาเข้าไปเรียนการออกแบบเสื้อผ้าชั้นสูงในนวหิมพานต์
ทิพย์อาภาเรียนได้อย่างยากลำบาก อาศัยอยู่ทางฝั่งตะวันตกของสระอโนดาต (ขุดใหม่) ที่ค่อนข้างเสื่อมโทรม และเมื่อจบมาก็หางานไม่ค่อยได้เพราะเป็นมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีเส้นสายอะไร แต่เมื่อเพื่อนสนิท มยุรา ที่มีเชื้อสายคนธรรพ์ และคนรักถูกบัณฑุราชสีห์ทำร้าย และตัวเธอเองก็ถูกคนเมายาลวงตาปล้นจนสร้อยขาด ลูกปัดหายไปหนึ่งเม็ด ทำให้อำนาจการสะกดอ่อนลง เมื่อทิพย์อาภาไปหามยุราที่โรงพยาบาล ก็พบบรอสูรที่ติดตามเรื่องการพบสัตว์หิมพานต์ ซึ่งรุทรก็เห็นตัวตนของทิพย์อาภาทะลุทันที
แน่นอนว่าเนตรทิพย์ที่มีพลังการพยากรณ์ก็เป็นที่แย่งชิงจากทั้งอสูรและเทพ ฝ่ายอสูรจัดคนตามประกบ โดยให้ความสำคัญถึงขนาดเบอร์สอง พิทยาธร ที่เป็นลูกของบรอสูรคนก่อนออกโรง ส่วนทางเทพเริ่มช้ากว่าเพราะผู้นำวงศ์อินทรศักดิ์ โภคินวินิจฉัย ที่เป็นลุงของบรเทพเป็นพวกเหยียดเผ่า นิยมแต่เทพเลือดบริสุทธิ์และต้องการดึงอำนาจทั้งมวลมาอยู่ในอาณัติของเทพ (คือในอำนาจของตนเองนั่นแหละ) นอกจากนั้นการปรากฏตัวของบัณฑุราชสีห์ก็แปลว่ามีทางจากป่าหิมพานต์
บรเทพและบรอสูรนำทีมเข้าสำรวจหิมพานต์เดิม โดยทิพย์อาภาตามไปด้วยตามคำทำนาย และได้พบกับพ่อ นาคินทร์ บุตรชายคนรองของโภคินวินิจฉัยที่ถูกทำร้ายจนพิการและถูกนำมาทิ้งไว้ในหิมพานต์จนได้รับการยอมรับเป็นผู้นำของหิมพานต์โดยมีสัญลักษณ์คล้ายบร รวมถึงได้รู้ว่าใครคือคนร้ายด้วย ซึ่งทั้งสองบรก็จัดการอย่างเด็ดขาด ...
เรื่องแรกนี่ตื่นตาตื่นใจดีมากค่ะกับโลกของนวหิมพานต์ รู้สึกว่าเรื่องเนื้อคู่ของบรจะมาง่ายไปหน่อย ส่วนหนึ่งคือเพราะเนตรทิพย์มองเห็น เลยไม่มีการยึกยักอะไร ถึงไม่ได้ลุ้นแต่น่ารักดี ^_^ มีแนวคิดเรื่องการพยากรณ์ที่โดนมากเพราะรู้สึกเซ็งจุดนี้ในนิยายมานาน ประวัติของเรื่องคือตีพิมพ์เป็นตอนในนิตยสารสกุลไทยระหว่างปี 2556-2557 ก่อนรวมเล่ม
[30/11/15, 20/05/21]
เบอร์สองของเผ่าอสูร พิทยาธร รู้จักกับเทพี สาวิณี ที่เป็นหลานตาของบรเทพองค์ก่อนมาห้าสิบปีตั้งแต่ที่เรียนในสถาบันชั้นสูง ตอนนี้สาวิณีมีชื่อเสียงว่าเป็นเทพีที่งามที่สุดและมีโอกาสเป็นมหาเทพีมากที่สุด ถึงคนทั่วไปจะไม่ทราบ เธอมีความสามารถและเฉลียวฉลาดอย่างยิ่ง เรียนด้านรัฐศาสตร์การปกครองและการบริหารระดับสูง ดูแลด้านการลงทุนและการเงินจนแทบจะเป็นมือขวาของบรเทพด้านการเงิน แต่เนื่องจากศิวนฤบดีเห็นญาติผู้น้องคนสวยเป็นน้องสาวก็เลยไม่มีอะไรคืบหน้า
เมื่อสาวิณีและพิทยาธรพบไข่ทองของกินนรที่มีรอยร้าวในสวนกลางปราสาทอสูรในงานแต่งงานของบรอสูร และคนที่เอามาวางก็เป็นพวกวิทยาธรที่สามาถใช้มนตร์พันพักตร์แปลงตัว ก็แน่ใจได้ว่าต้องมีคนใส่ร้ายอสูรให้มีเรื่องกับเผ่ากินนรที่อยู่เป็นอิสระในอุดรพนาที่ห้ามเผ่าพันธุ์อื่นเข้าไป ตอนแรกพิทยาธรอยากจะทำลายไข่ทิ้งแต่สาวิณียืนยันว่าจะเอาไข่ไปคืนที่ป่า แต่ระหว่างทางไข่ฟักตัวเป็นกินนราขนสีทอง กัญจน์ ที่เท้าพิการและก็พิมพ์ประทับพิทยาธรและสาวิณีเป็นพ่อแม่เรียบร้อย งานนี้โชคดีมากที่พิทยาธรเรียนจบด้านศิลป์และศาสตร์บริหารครัวเรือน ทำให้สามารถดูแลเด็กอ่อนได้อย่างไม่เหลือบ่ากว่าแรงมากนัก 555
เมื่อเข้าป่าทั้งคู่ก็พบว่าเข้ามาอยู่กลางเรื่องการแย่งชิงอำนาจของกินนร กัญจน์ที่มีเชื้อสายกษัตริย์ต้องผ่านการทดสอบเดินเมื่ออายุสามวัน ในขณะที่ขั้วอำนาจในเผ่ากินนรที่มีราช นราธิป และรานี ไศลโสภิณ ที่เป็นกินนรขนทองทั้งคู่ กับ นริศร น้องชายของราช เนื่องจากกัญจน์เป็นลูกของสนมต่ำศักดิ์ในขณะที่รานีก็เพิ่งได้ธิดาที่ขนสีน้ำตาลธรรมดา แต่ในขณะเดียวกันกัญจน์ก็เป็นกินนรขนทองตัวที่สิบสามตามคำทำนาย ...
มุกฮาที่ชอบสุดในเรื่องนี้คือตอนแรกที่สาวิณีสงสัยว่าทำไมพิทยาธรสามารถเรียกของบางอย่างมาได้ทั้งที่น่าจะเรียกอาวุธส่วนตัวมาได้เท่านั้น (ส่วนของคืออะไรไม่อยากสปอยล์ แต่ จขบ. ฮากลิ้งเลย) เรื่องดูแลเด็กอ่อนก็น่ารักดีนะคะ การดำเนินเรื่องดูจะเบาๆ สบายๆ น่ารักๆ เป็นจุดเชื่อมต่อไปตอนต่อไปที่น่าจะดุเดือดเลือดพล่านไม่เบา ^_^
[01/12/15]
ในฝ่ายอสูรยังมีกลุ่มรากษสที่รวมเผ่าพันธุ์ ถึงอยู่ใต้อาณัติของบรอสูรแต่ก็มีผู้นำของตนเองที่เรียกว่ารักษะ มีฐานที่มั่นที่ปราสาทศิลาในเมืองท่านฤจักษ์ (เมืองยักษ์) ถึงรากษสจะไม่ได้ญาติดีกับฝ่ายอสูรมาก แต่ก็ไม่แย่นัก มีความหวังว่าวันหนึ่งจะสามารถขึ้นเป็นผู้นำฝั่งอสูรได้ แต่ความสัมพันธ์กับฝั่งเทพเรียกว่าแยกมากจากมุมมองของทั้งสองฝ่าย ลูกครึ่งหรือลูกเสี้ยวเทพจะถูกเหยียดหยามว่าเป็นมูลเทพ
รักษะ อลงกรณ์ ได้ตั้งหลานชายครึ่งอสูร กาณฑ์ ที่มีปานสัญลักษณ์บรสีอ่อนจางบนหน้าผากเป็นทายาทโดยให้แต่งงานกับลูกสาว อมาวสี แต่เมื่ออมาวสีตากหอคอยตายอย่างปริศนา อลงกรณ์ก็จับกาณฑ์เข้าคุกทรมานอย่าสาหัส หลังจากที่กาณฑ์หนีไปซ่องสุมกำลังกลับมา ขวานสองคมอันเป็นอาวุธประจำกายรักษะก็ยอมรับกาณฑ์เป็นนาย ทำให้สามารถจัดการกับอลงกรณ์จนต้องละสังขารโดยง่าย ที่หนีไปได้มีเพียงทายาทคนใหม่ อิศราวุธ
กาณฑ์ขึ้นครองตำแหน่งรักษะ โดยมีผู้ช่วยสำคัญคือน้องต่างแม่สองคน คือคณิณ และ คชารี กับ คมกริช ผู้เป็นพ่อของแม่เลี้ยงซึ่งรักกาณฑ์มาก ทั้งนี้คณิณได้แต่งงานกับ กนธิชา ที่เป็นลูกบุญธรรมของอลงกรณ์ แต่การต่อต้านของฝ่ายอลงกรณ์ก็ยังมีอยู่ กาณฑ์ที่บาดเจ็บที่ตาถูกลอบทำร้ายจาอาการแย่ลงมาก หมอประจำปราสาทศิลาถูกฆ่าตายทั้งครอบครัว กาณฑ์จึงตามหาคนนอกที่ไว้ใจได้คือผู้เยียวยา พศุตม์ มาช่วยดูตาให้
พศุตม์เป็นรากษสทวิเพศที่เก่งกาจหลายด้าน ธรรมดาได้คอยช่วยเหลือเด็กที่ลำบากและถูกทิ้งขว้างไว้หลายคนโดยหางานเล็กๆ น้อยๆ ให้ คนที่พศุตม์ถูกใจที่สุดคือ อวิกา มูลเทพที่อาศัยกับแม่เลี้ยง ศมน และลูกฝาแฝดชายหญิงอีกสองคน หลังจากพ่อของอวิกาที่เป็นสามีคนที่สองตาย อวิกาก็ถูกใช้ให้ทำงานหนักในเรือนเมรัยที่เป็นมรดกของพ่ออย่างไม่มีทางทำอะไรได้จนกว่าจะอายุยี่สิบปี
พศุตม์ได้พาอวิกาไปที่ปราสาทศิลาในฐานะผู้ช่วยด้วย ทำให้เธอได้พบกับกาณฑ์อันเป็นรักแรก รักสอง และรักสามแบบข้างเดียว ความสัมพันธ์ของกาณฑ์และอวิกาก้าวหน้าอย่างรวดเร็ว ถูกยอมรับว่าเป็นสาวสนม (ในนาม) อวิกายังสนิทสนมกับสี่องครักษ์ของกาณฑ์โดยเฉพาะ สลิล ที่เป็นหญิงคนเดียว แต่เมื่อกาณฑ์จะตั้งอวิกาเป็นรักษิณี แน่นอนว่าคนที่ไม่พอใจก็มีมาก ...
เรื่องนี้ก็สนุกดีนะคะ โครงหลักคือซินเดอเรลล่านวหิมพานต์ แต่ จขบ. รู้สึกว่าจุดเด่นอยู่ที่กาณฑ์ระดับอวิกาโดนกลบรัศมีหมด รู้สึกสีซีดจืดจางอย่างไรไม่ทราบ คู่รองของพศุตม์ก็ยังโดดเด่นกว่ามาก และยังรู้สึกว่าพื้นฐานของพศุตม์ระหว่างช่วงแรกของชีวิตและบทบาทในเรื่องนี้ได้หายไปเลย ความสามารถและการฝึกฝนต่างๆ ไม่ทราบว่ามาจากไหน ซึ่งน่าเสียดายมากเพราะเป็นตัวละครที่โดดเด่นจริงๆ อ้อ เรื่องนี้โหดกว่าในสองเล่มแรกเยอะนะคะ แบบว่าสมแล้วที่เป็นรากษส
[11/04/16]
เล่มนี้เป็นเรื่องของ ศิวนฤบดี และอสุรีเทวี ปาราวตี น้องสาวของพิทยาธรที่เกริ่นอย่างเห็นได้ชัดมาแต่เล่มแรก โดยคนร้ายคือครึ่งเทพวิทยาธร อดิศร หรือ อติรูป ลูกที่โภคินวินิจฉัยไม่รับผู้เป็นพันพักตร์ สามารถแปลงตัวเป็นนกและคนอื่นได้ โดยอดิศรแทรกซึมเข้าปราสาทเทพและใช้ยาทำให้ศิวนฤบดีสลบ จ้างรากษสให้พาไปโยนทะเลใกล้ๆ เมืองอกแตกเพื่อให้ความสามารถในการรักษาตัองเองของบรลดลงเมื่ออยู่ห่างจากนวหิมพานต์ (เรื่องนี้ถ้าจะสงสัยคือตอนนี้แหละค่ะ ทำไมไม่รีบจัดการเร็วกว่านี้หน่อย)
เมื่อปาราวตีที่หนีออกจากปราสาทอสูรมาพบเข้าจึงถูกจับตัวไปด้วย แต่ถึงปาราวตีไม่สามารถใช้พลังของอสูรได้เช่นกัน เธอมีพลังแฝงของร่างแปลงเป็นมารดาผู้ลงฑัณฑ์ (นางยักษิณีสามตา) ที่มาจากพรเมื่อแม่ที่ตั้งครรภ์ขอเจ้าแม่กาลีให้อสูรมีพลังเหนือบรเทพ (คือบรเทพตามใจ ไม่กล้าหือ 555) เมื่อโกรธจัดปาราวตีจึงสามารถจัดการเหล่าคนร้ายได้ไม่ยาก
ศิวนฤบดีและปาราวตีหนีลงเรือชูชีพไปขึ้นฝั่งที่เกาะเมืองอกแตกใต้ซึ่งทุรกันดารแทบไม่มีคนอาศัย ต้องผจญภัยผ่านป่าเพื่อเดินทางไปเกาะเหนือ ระหว่างนี้ความรักของศิวนฤบดีที่รู้ตัวมหาเทพีมาหลายปีก็เบ่งบานกันเต็มที่ ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะไปถึงเมืองท่าเกาะเหนือที่พิทยาธรกับนรสิงห์ ภวัคค์ รออยู่แล้วตามคำทำนายของเนตรทิพย์ แต่คนร้ายในที่มืดก็ลงมือหลายรอบ ... แน่นนอนว่าเรื่องต้องจบลงอย่างหมดจดเรียบร้อย
เรื่องนี้เป็นเรื่องสุดท้ายของนวหิมพานต์ชุดหลักนะคะ เห็นได้ว่าตั้งชื่อเรียงกันมา สาม (ตรี) สอง (ทุติย) หนึ่ง (เอก) อย่างดี แต่ จขบ. ว่าเรื่องของบรทั้งสองที่ดูจะแกรนด์กว่าหน่อย โดย จขบ. ชอบตอน 'ตรีเนตรทิพย์' มากกว่านะคะ รู้สึกว่าแปลกใหม่น่าสนใจ พอถึงเล่มนี้รู้สึกจะเนือยกว่า สรุปความรู้สึกคือถึงเนื้อหาจะมีการผจญภัยนำ แต่ จขบ. ไม่รู้สึกตื่นเต้นเท่าไหร่เพราะจมน้ำเชื่อมตายอย่างจริงจัง และรู้สึกว่าพวกบรที่มีพรรู้ตัวคู่ด้วยรักแรกพบนี่จะสะดวกไปหน่อยไหม ^_^
[21/10/16]
เริ่มที่งานแต่งมโหฬารสามวันของ พิทยาธร และ สาวิณี ที่ปาราวตีเป็นแม่งานสำคัญ ในงานเลี้ยงที่ปราสาทอสูร ก็เกิดเหตุการโจรไร้หน้าขโมยกินราขนทองกัญจน์ตามใบสั่ง (คาดว่า) ของรากษส เหมวาริน แห่งธารมัสยะที่ใกล้ถึงอายุขัยและได้คำทำนายต้องการสัตว์สองขาขนทองมาเสริมบารมีต่ออายุ โดยสองผู้ร้ายคือ อิทธิกมล ที่เป็นวิทยาธรจารทำให้คนอื่นจำหน้าไม่ได้และมีมนตร์ดลปรารถนาที่ทำให้หลับไหล กับสาวงาม วจีจันทร์ ที่มีผ้าพรางตาและปิดดวงที่ทำให้เนตรทิพย์จะตามไม่ได้
สองขโมยวางแผนเป็นมั่นเหมาะ ไหนจะคาดว่าบรเทพอิมพอร์ตแอ๊ปเปิ้ลเป็นของขวัญให้บ่าวสาว (เมล็ดเป็นของมหาเทพี) และนกยูงหางแกว่นที่ฉลาดและสอดรู้อย่างแรงก็เข้าไปจะกินมักกะลีผลคือผัลย์ศุภาและแอ๊ปเปิ้ลจนก่อกวนแผนอย่างไม่มีชิ้นดี
ตามคำนำผู้เขียนคือรักมาก่อนคู่พี่ชาย หมั้นหมายก่อนคู่น้องสาว ทำไม่ไม่ได้แต่งสักที แต่มองอีกด้านคือได้สองเล่มเลยนะ โครงเรื่องไม่มีอะไรนัก เน้นความฟินและความฮากับความแสบของลูกและพ่อพิมพ์ประทับที่แพ้สาวงามเหมือนกัน ให้ความรู้สึกสงสารผู้ร้ายอยู่บ้าง (แบบเรื่อง 'สูตรเสน่หา' 555) แต่ก็รู้สึกว่าเหมือนจะหยอดปมเอาไว้ไม่น้อยด้วยนะคะ สรุปเล่มนี้คือเป็นตอนพิเศษให้หายคิดถึงค่ะ
[10/04/17]
ที่มา
[1] อลินา. ตรีเนตรทิพย์. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 550 หน้า, 2557.
[2] อลินา. ทุติยอสูร. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 410 หน้า, 2558.
[3] อลินา. เพชรรากษส. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 386 หน้า, 2559.
[4] อลินา. เอกเทพ. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 489 หน้า, 2559.
[5] อลินา. วิวาห์พิทยาธร. สำนักพิมพ์ลูกองุ่น, 186 หน้า, 2560.
รายการนิยายไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น