ยอดกุ๊กแดนมังกร - Ogawa Etsushi

เรื่อง ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคสู่แดนกำเนิด, ยอดกุ๊กแดนมังกร! และ ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคพิชิตฉงชิ่ง โดย เอสุชิ โองาว่า ใช้ 'ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคสู่แดนกำเนิด' ตอบ เกมบิงโกพิชิตกองดอง #6 ข้อปกมีของกินนะคะ --- SPOILER ALERT --- ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคสู่แดนกำเนิด ที่หมู่บ้านเล็กๆ ในเมืองเสฉวน มีร้านอาหารอันดับหนึ่งของมณฑล กี๋เซี๊ยะโหลว ที่กุ๊กจะแข่งกันเพื่อตำแหน่งผู้จัดการร้านอาหารของประเทศ ซึ่งผู้จัดการสองคนก่อนหน้าเป็นสามีภรรยา คือสามีได้เป็นผู้จัดการเมื่อยี่สิบปีก่อน เสียชีวิตหลังอยู่ในตำแหน่งเก้าปี แล้วภรรยา ไป่ มีฉายานางฟ้าแห่งอาหารเสฉวนก็รับตำแหน่งต่อจนเสียชีวิตเมื่อหนึ่งเดือนที่แล้วจากการตรากตรำเกินไป ปัญหาคือลูกศิษย์ โชอัน ที่มาเรียนจนหมด ได้เป็นกุ๊กยอดเยี่ยมแห่งกวงโจว แล้วพากุ๊กรองออกไปตั้งร้านแข่งพร้อมหาเรื่องขัดแข้งขัดขา เหลือลูกสาวคนโตและลูกชายคนเล็ก หลิวคุนชิง (คุน) ที่อายุเพิ่ง 13 คุนท้าโชอันประลอง ผู้ชนะจะได้ตำแหน่งผู้จัดการ ผู้แพ้จะไม่สามารถเป็นกุ๊กได้อีก คนตัดสินจากเมืองหลวงคือ นายพลลี ผู้บัญชาการโรงครัวฝ่ายในของราชสำนัก ให้หัวข้อทำมาโบโทฟู (เต้าหู้ผัดเนื้อสับ) หกรสชาติ (เผ็ด หอม สีสัน ร้อน ชา เปรี้ยว) ที่เคยกินเมื่อสิบปีก่อน ซึ่งคุนก็ชนะแต่นายพลลีให้ไปศึกษาเพิ่มเติมที่ร้านเอี๋ยนฉือจิ่วเจียนในกวงโจวสามเดือนเพื่อเพิ่มเทคนิค ร้านเอี๋ยนฉือจิ่วมีรองหัวหน้าสมาคมกุ๊กแห่งกวางโจ รูโอ เป็นผู้จัดการร้าน และ โชยุ รองผู้จัดการร้าน ซึ่งทั้งคู่ก็เคยเป็นกุ๊กยอดเยี่ยมของกวางโจวมาแล้ว เมื่อมาถึงกวงโจวคุนก็สนิทกับ เมรี ลูกสาวของโชยุ งานแรกที่คุนถูกทดสอบคือผัดผักกวางตุ้ง แต่พบว่ามีกลิ่นโคลน (จขบ. ว่าเรื่องทิ้งอาหารสมัยนั้นดูจะฟุ่มเฟือยไปหน่อยนะ) ซึ่งคุนก็หาวิธีแก้ได้ในหนึ่งวันโดยคำแนะนำอย่างไม่รู้ตัวของรูโอ ทำให้ได้ทำงานในครัว งานต่อไปคือช่วยรุ่นพี่ ตันซันเช นายน้อยร้านหลงติงจิวเจียนที่เซี่ยงไฮ้ที่ถูกสั่งให้ทำเนื้อผัดพริกหวาน, โดนเชฟอาหารฝรั่งเศส ฌอง บาจอง ปรามาสอาหารจีน คุนเลยท้าสู้ปิราฟซีฟู้ดแบบโปรวองซ์ด้วยข้าวผัดชาฮังกุ้งซอสเผ็ด (จขบ. ว่า ถ้าเชฟมีร้านในปารีสเก่งจริงจะมาเมืองจีนทำไม?) เมื่อกงสุสฝรั่งเศสติดใจมาร้านเอี๋ยนฉือจิ่ว ก็ทำไก่อบฝังดินให้ แต่บาจองมาแก้แค้นเผาร้านวอดและใส่ร้ายคุนว่าเป็นคนทำ ประธานสมาคมกุ๊กแห่งกวางโจว (คณะกรรมการใส่ผ้าคลุมมีฮู้ด ดูแล้วไม่ค่อยจีนเลย -_-") กำหนดโทษประหาร แต่ให้โอกาสโดยทำอาหารให้หลานสาวที่ไม่ยอมกินอะไร ซึ่งเมื่อพิจารณาสุขภาพแล้วออกมาเป็นข้าวต้ม และก็เปลี่ยนใจประธารสมาคมได้ด้วยรูอี้ไฉ่ (ถั่วงอกจัดเรียง) จากคำสั่งของนายพลลี ในงานตรุษจีนมีออกร้านแผงลอยแข่งทำเกี๊ยวซ่า ซึ่งร้านเอี๋ยนฉือจิ่วต้องชนะเพื่อเอาเงินรางวัลหนึ่งล้านหยวนมาสร้างร้านใหม่ ม้ามืดสำคัญคือพี่น้องเกี๊ยวซ่าที่ใช้ทุกทางขนาดหักแขนโชยุ คุนพลิกแพลงใช้มันทำแห้ง ใส่ซุปในน้ำมัน เพิ่มซอสแดงน้ำมันหมูในใส้สู้กับเกี๊ยวซ่าเปลวเพลิง (ใช้เป่าไฟไล่น้ำ ซึ่ง จขบ. ว่าน้ำลายคงตรึม) จนเสมอ ทำให้ หลอหวิน (กุ๊กวังหลวงก่อนหน้านายพลลี) เสนอให้ประชันกันโดยตรง ซึ่งพี่น้องใช้กุ้งทำเกี๊ยวซ่ามังกรไร้เทียมทาน ส่วนคุนก็ทำเกี๊ยวซ่ามังกรผงาด จากความสำเร็จนายพลลีจึงให้คุนเข้าแข่งกุ๊กยอดเยี่ยมแห่งกวงโจว (ที่ไม่รู้ว่าคุนเอาเมรีเข้าสนามแข่งได้อย่างไร) รอบแรกใช้หัวข้อบะหมี่เนื้อหาสองผู้ยิ่งใหญ่ใต้หล้า (มหาเสนาบดีและแม่ทัพใหญ่สมัยฮั่น) เพื่อคัดให้เหลือห้าคน คือ ฮัน ทำบะหมี่ซุปข้น, เชริน (หญิง) ทำเยเวยเมงจากของป่า (เอิ่ม มีงู ตะขาบ ค้างคาว ฯลฯ), ทัน ทำฮัปโปเมงจากวัตถุดิบแปดชนิด (มีแปลกตรงหอยทาก), หลันเฟยหง (เฟย) ลูกศิษย์ของนางฟ้าไป่ที่อายุมากกว่าคุนนิดหน่อย ทำเส้นหมี่ในตำนานหลงเชาเมง และ คุนใช้หินน้ำเค็มทำเส้นอันเป็นเอกลักษณ์ รอบสองเป็นบะหมี่ที่ไม่ใช่บะหมี่ เชรินทำบะหมี่น้ำปลาหมึกจากข้าว, ทันใช้ข้าวสาลีทำแป้งม้วนเหมาอัลโต้, ฮันทำบะหมี่จากเนื้อวัวราดไข่คน, เฟยทำบะหมี่มันฝรั่งน้ำซุปเย็น, คุนทำเส้นจากปลาดุกสอดใส้ปลาหมึกซุปปลาไหลเนื้อปลาไท ซึ่งสองคนหลังได้ตำแหน่งคู่ คุนออกเดินทางหาประสบการณ์ ที่เมืองใกล้กุ้ยหลินในกวางซี คุนช่วยแม่ของเด็กลูกครึ่งญี่ปุ่น ชิโร่ ด้วยการทำข้าวผัดที่ผสมอุเมะโบชิ ทำให้ชิโร่ออกติดตามเป็นลูกศิษย์, ที่ภูเขาไรโคซันระหว่างกุ้ยหลินและกุ้ยหยาง ช่วยคนส่งของด้วยเป็ดผัดราดน้ำจิ้มมันฮ่อ, ที่ยูนานช่วยหลานสาวของอดีตกุ๊กเอี๋ยนฉือจิ่วหาวิธีทำข้าวตังราดซอสที่สูญหายไปสามสิบปี, ที่นอกคุนหมิงช่วยครอบครัวเศรษฐีที่ถูกความคุมด้วยเห็ดพิษด้วยโจ๊กห้าสี (แก้พิษทันใจเหลือเกิน), ที่หมู่บ้านชานเมืองช่วยคู่รักที่ไม่ได้ติดต่อกันหลังฝ่ายชายไปสอบที่เมืองหลวงแล้วหลงแสงสีด้วยเส้นบะหมี่อิ๋นเหอผสมไข่มุก (ซึ่งสำหรับ จขบ. เมื่อบดเป็นผงมันก็แคลเซียมคาร์บอเนตธรรมดาๆ กินเต้าหู้ก็ได้แคลเซียมโอเคแล้วละ) เรื่องนี้อาหารค่อนข้างธรรมดา (ไม่ได้บ่นอะไรนะ 555) ปฏิกิริยาคนกินค่อนข้างเวอร์แต่ไม่มากเป็นพิเศษ แต่มีเรื่องที่ จขบ. รู้สึกตะหงิดๆ มาเป็นระยะๆ โดยเฉพาะเรื่องทางสังคมและกิจกรรมอะไรต่ออะไร จำนวนเงิน หรือ อาหารหรือเรื่องอื่นๆ ที่ไม่น่ามีหรือไม่ใช่ในเมืองจีนสมัยพระนางซูสีไทเฮา ทำให้ไม่ค่อยอินเท่าไหร่ แต่ลายเส้นก็สวยน่ารักดี อาหารก็ดูน่าทาน เลยอ่านมาเรื่อยๆ นะคะ และที่สงสัยมากคือมีใครลองทำอาหารตามโดยเฉพาะแบบ 'จอมโหดกระทะเหล็ก' บ้างหรือเปล่า อ้อ ท้ายเล่มสี่เป็นตอนสั้นเรื่องนักต่อหอคอยไพ่ที่น่าจะเก่าพอควร ก็แปลกดีแบบพิลีกหน่อยๆ

[12/03/15]

ยอดกุ๊กแดนมังกร! คุนมุ่งหน้ากลับกวงโจว ที่เมืองจีออติ้งที่ลือชื่อเรื่องไก่ ก็ได้ช่วยแสดงความยอดเยี่ยมของไก่กระดูกดำที่ถูกหาว่าเป็นไก่แห่งความโชคร้ายให้ได้ที่หนึ่งด้วยข้างต้มในไก่ในการแข่งขันทำอาหารจากไก่ (เงินรางวัลหนึ่งล้านหยวน!) ซึ่งเมื่อถึงกวงโจว เมรีก็ออกงอนนิดๆ และชอบทะเลาะกับชิโร่เป็นมุก เรื่องหนักอันแรกคือคุนถูกท้าทำอาหารที่เป็นไข่ ซึ่งออกมาเป็นขนมจีบจากไข่ไก่ ไข่เยี่ยวม้า และไข่ปู อันเป็นที่พอใจของ กุ๊กทำติ่มซำยอดเยี่ยมจากซานซี เชรุ ฉายาพลองเหล็ก ให้ทำขนมจีบ เชรุทำขนบจีบสัดส่วนทอง (กุ้ง ผัก ไข่แดง เนื้อหมู) ส่วนคุนทำขนมจีบกระทะยักษ์จากหมูทั้งตัว อ้อ มีติ่มซำลูกท้อให้เมรีในวันเกิดด้วยนะ 555 คุนและเมรีตามโชยุไปงานเลี้ยงตามคำเชิญของหน้ากากสรรพอาหาร ริเอ็น ที่คิดว่าโดนโชยุทำร้ายเพื่อแย่งสาว คือ เมกะ แม่ของเมรี จนไปเข้าสมาคมอาหารใต้ดินที่ตั้งอยู่ที่เขาเหลียงซานในมณฑลซานตงซิง ซึ่งหัวหน้า มังกรเมฆา ไคยุ เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านพิษและเทรนลูกน้องแบบแพ้คัดออก (ม้วย) ซึ่งมื้ออาหารของริเอ็นกลายเป็นการวางยาพิษ ต้องแข่งทำอาหารเพื่อเอายาแก้พิษ โชยุโดนทำร้านในการปิดตาใช้มีด คุนต้องรับช่วงแข่งทำอาหารกุ้งทอด นั่นคือกุ้งหางหงส์ (ชุบถั่วทอด) เจอกุ้งมังกรทอดเมฆที่ใส่ซอสด้านใน รอบสามเป็นอาหารหม้อดิน คือกุ้งมังการในซุปจากอาหารทะเลเจอซุปของป่า หลังจากนั้นก็มีปิ๊กนิกทำอาหารจากปลายโค่ยปลาหลีฮื้อของคุน เชรุ ชิโร่ และเมรี อดีตคนครัวของเอี๋ยนฉือจิ่วเจียน มีดเจ็ดดาว เรอน ที่กลับมาจากการเดินทางกลายเป็นพวกองค์กรอาหารใต้ดินและต้องการเครื่องครัวศักดิ์สิทธิ์ เรอนท้าคุนแข่งที่วัดต้าเซียน ภูเขาเหอหลินซัน มณฑลกวางตุ้ง ซึ่งได้หัวข้อปลาโจวยักษ์ เรอนทำปลาดิบหลากหลาย ซุปผักหัวปลา ชาบูชาบูเนื้อปลาแล่บาง และ หัวปลานึ่ง ส่วนคุนทำเมืองจีนในปลาโจว มีทอดห่อแป้ง (ปักกิ่ง) ห่อแป้งทอดกรอบราดซอส (เสฉวน) เนื้อปูห่อปลา (เซี่ยงไฮ้) และ เนื้อท้องปลาน้ำมันปูกับผักสด (ก่วนตง) งานนี้ต้องต่อเวลา เรอนทำเทือกเขาน้ำแข็งปลาสด ส่วนคุนทำเปาะเปี๊ยะ จบลงที่คุนและเรอน (ที่ความจริงออกจากองค์กรอาหารใต้ดินแล้ว) มีคุณสมบัติสืบทอด มีดวิญญาณน้ำแข็ง ที่ทำให้อาหารที่เสียรสชาติกลับคืนมา แต่ในงานเลี้ยงมีดกลับถูกทำให้มีมลทินจนเสียพลังไป ว่ากันว่า ชูริ กุ๊กในราชวงศ์ถังทำเครื่องครัวศักดิ์สิทธิ์ขึ้นจากโลหะที่ตกลงจากฟ้า พลังที่มหาศาลทำให้ชูริผนึกเครื่องครัวไว้ในดินแดนแปดแห่ง องค์กรอาหารใต้ดินต้องการพลังนี้เลยออกค้นหา ทางฝ่ายธรรมะเลยต้องหาทางป้องกัน ตั้งทีมภารกิจที่มีคุน เรอน เชรุ แถมเมรี และ ชิโร่ (โชยุเลี้ยงส่งด้วยหมูหมักน้ำส้ม) ทีมไปหาตามแบะแสที่มี แห่งแรกคือเซี่ยงไฮ้ แต่ก่อนไปถึงก็เจอเมืองหูฉลามที่กำลังแย่เพราะหูฉลามชั้นดีถูกกุ๊กยอดเยี่ยมแห่งฮกเกี้ยน ออนเซโย ได้สัมปทานกวาดไปหมด คุนเลยทำขนมจีบโชว์ว่าสามารถใช้หูฉลามชั้นแย่ทำอาหารชั้นดีได้ แล้วค่อยใช้ไส้กรอกหูฉลามชั้นเลวกระทืบหูฉลามแผ่นใหญ่ชั้นเลิศ ต่อจากนั้นก็ขึ้นเรือไปเซี่ยงไฮ้ แต่เรือก็พัง ลอยลำไม่มีอาหารทานจนได้พบหม้อไอน้ำของยูนานที่กลั่นน้ำขึ้นมาทำน้ำซุปได้ ที่เซี่ยงไฮ้ได้พบกับซันเชที่ทำพริกเขียวเนื้อฝอยรับรอง พวกใต้ดินจับพ่อซันเซและบังคับให้แข่งเพื่อชิงเบาะแสเครื่องครัวศักดิ์สิทธิ์และอำนาจในเซี่ยงไฮ้ของสหภาพอาหาร โดยทำอาหารหนึ่งชุด จานแรกเป็นน้ำซุปซึ่งซันเชใช้ซุปตะพาบน้ำปะทะซุปไก่เข้มข้น, รอบสองซาลาเปา เชรุทำซาลาเปาหัวเราะสีทอง เจอซาลาเปาสี่เซียนแปดสมบัติทะเลของทายาทสุดท้ายของตระกูลไป่หลอที่คิดค้นติ่มซำในสมัยสามก๊ก (มียีสต์ที่หมัดมาแต่ปี 1600 <- น่าจะกลับเป็น 1600 ปีนะ), รอบสามเป็นการปะทะอาหารปูของมีดเจ็ดดาว ใต้ดินทำไข่เจียวปูและน้ำซุปปู เรอนทำปูนิ่มชุปแป้งทอด, รอบสุดท้ายอาหารเต้าหู คุนทำเต้าหูหมีแพนด้ามหัศจรรย์ (เต้าหูเหมยผอขาว และเต้าหู้หวานดำ) โชอันทำยากิโซบะราดเต้าหู้หวานจากเต้าหู้สามอย่าง ส่วนเครื่องครัวคราวนี้คือ โถมังกรขด (ภายหลังมีรียกไหมังกรเหิน) ที่ทำอาหารหมักได้ในทันที ทีมเดินทางต่อไปตะวันตกยังเทือกเขาหวงซาน ระหว่างทางเชรุโดนใส่ร้ายจะถูกประหาร คุนทำหอคอยชามกิ้งก่าเปลี่ยนสี (บะหมี่จานเล็กปรุงแตกต่าง) ถ่วงเวลาคนประหารที่บ้าบะหมี่ เมื่อไปถึงเขาจิ่วหัวซานได้ช่วยชาวเมืองที่ถูกออนเซโยใช้ โถทองเหลืองศักดิ์สิทธิ์ (ภายหลังยังเรียกโถทองแดงศักดิ์สิทธิ์ หม้อเทพมังกร และหม้อเทพมาร) ทำซุปหอยเป๋าฮื้อที่คนติดจนเป็นโรคเหน็บชา ต้องใช้ผักมาแก้พิษ (เร็วสุดทันใจ) เมื่อถูกตัดหน้าขนาดนี้ ใต้ดินส่งยอดฝีมือห้าดาวเสือออกโรง คุนเจอแข่งอาหารไฟกลางแม่น้ำแยงซีเกียง ทำเนื้อกระทะซ้อนและหมูหันในวัวเผา (ที่คุนและชิโร่น่าจะโดนวัวลากตกน้ำ) ส่วนหัวเสือดาว อารุคัน กุ๊กไฟโลกันตร์ที่อุณหภูมิร่างการสูงสุดๆ (ควรไหม้ตายไปนานแล้ว) ทำปลาชิงอี๋ทาน้ำจิ้มย่างแบบหนีศูนย์กลาง (ก็แสดงพละกำลังเหลือเชื่อ) ที่เสมอกับอาหารคุนสองจานรวมกัน และต่อผัดผักกับปลานึ่ง แต่คนคำนวนมิสู้ฟ้าลิขิต ในการลงมือแย่งชิงภายหลัง เรอนและเชรุปกป้องคุนจนต้องแยกไปคนละทาง คุน เมรี ชิโร่ ไปเสฉวน ซึ่ง จูจิ (ตัวจริงคือเทพเหินฟ้าของห้าดาวเสือ) เข้าไปหัวหน้ากุ๊กทั่วไปของกี๋เซียะโหลวที่ต้องเปิดรับรองอ๋องฉิงชิงหวังจากเมืองหลวง ซึ่งจูจิก็แสดงฝีมือได้ยอดเยี่ยม แถมยังจีบเมรีด้วยขนมไหว้พระจันทร์เจ็ดสี ในการประลองอาหารเป็ด จูจิทำบะหมี่ต้านต้านดอกทานตะวัน (มีตีนเป็ดและไข่เยี่ยวม้า) คุนทำเป็ดปักกิ่งใส่เกี๊ยว แต่โดนจูจิโกงจนเมรีแย่ ถ้าไม่ได้เฟยหงที่ตอนนี้เป็นกุ๊กมังกรแห่งพระมหาราชวังจับได้ ต้องแข่งกันใหม่ คุนทำเป็ดในเปลือกไข่จากเกลือตุ๋นเหล้า จูจิทำเนื้อย่างอิ๋นจื่อ (แบบมองโกลและน้ำซุป) การไปเมืองเฉินตูได้เฟยเพิ่มมาอีกคน ระหว่างทางเจอหมู่บ้านที่ชาวบ้านโดนขุนนางให้ทำงานหนุกเพื่อจับมังกรมากินรักษาโรคตัวเอง ซึ่งออกมาเป็นปลาไหลทะเลที่ดินโคลนภูเขาไปทำให้ตัวยักษ์ ปรุงโดยการต้มห้าที เมื่อมาถึงเมืองเฉิงตูในมณฑลเสฉวน ก็ชาวยครอบครัวของเจ้าแห่งเต้าหู้ทรงเครื่องที่คิดค้นอาหารให้คืนดีกัน เฟยทำเต้าหู้สานแทรกน้ำจิ้มที่แข็งด้วยวุ้นรังนกนางแอ่น คุนทำเปาะเปี๊ยะข้าวแผ่นห่อเต้าหู้ทรงเครื่อง ทำให้ได้แผนที่ไปหา มีดศักดิ์สิทธิ์ ที่มีตราไก่ฟ้าสำหรับผู้รับเลือก (สำหรับนกและสัตว์ป่า) เฟยแยกกลับไปเมืองหลวง พวกคุนเดินทางต่อไปเมืองที่มีเขาโดดเดี่ยวสูงมากชื่อหลักหินนางพญาหน้าขาว ว่ากันว่าที่ยอดมีหญิงงามผิวสีแทนนุ่งกระโปรงสั้นและสมบัติมหาศาล (ออกมาเป็นเห็ดหมวกไหมที่น่าจะเป็นเยื่อไผ่) องค์กรอาหารใต้ดินให้หนึ่งในห้าดาวเสือ ยอดนักรบ (บางที่ก็เรียกหมาป่า) เอ็นเซ ไปหาเครื่องครัว ไหหมาป่ากระหาย ที่ภูเขาไทซานได้ ส่วนพวกเรออนไปตุนหวงที่อยู่ในทะเลทรายและประลองกับพยัคฆ์เนตรคราม (หรือเสือตาเขียว) มิรา ที่สามารถเลียนแบบได้อย่างเพอร์เฟคและเพิ่มเครื่องเทศได้อีก รอบแรกเชรุทำบะหมี่ไร้เงา รอบสองที่เป็นอาหารเนื้อแกะ เรออนทำแกะย่างบังหน้าแล้วแอบทำเครื่องในแกะตุ๋น แล้วก็ออกไปตาม ตู้แช่หิมะ (ตอนหลังเรียกตู้แช่วิญญาณ) ที่รักษาความสดได้ตลอดไป เมื่อคุนบุกมาถึงเหลียงซาน ก็เผชิญหน้ากับไคยุที่อ้างว่าทำตามเจตนารมณ์ของ จี๋ซื่ออื้ และพวกทั้งร้อยแปดสมัยซ่ง (คือ 108 ผู้กล้าเขาเหลียงซาน) ที่ให้แผ่นดินที่เสื่อมกาลายเป็นเมืองในฝันด้วยการใช้อาหารควบคุมคน ไคยุใช้การวงายาพิษบังคับให้คุนแข่งกับอารุคัน หัวข้อบะหมี่ผัดของจอมยุทธแห่งแผ่นดินใหญ่ อารุคันทำบะหมี่เส้นเนื้อวัวสอดเครื่องปรุงหกชนิด สื่อถึงจิ๋นซีฮ่องเต้ที่รวมแผ่นดิน ส่วนคุนทำบะหมี่ต้าเหอที่ผิดแผกแตกต่างทุกคำ เป็นรสชาติที่นิรันดร์อันหมายถึงผู้คนอันหลากหลาย ทั้งหมดไปรวมผลที่ปักกิ่ที่ราชสำนักจัดแข่งขันอาหารเพื่อชิงเครื่องครัวศักดิ์สิทธิ์ หม้อแก้วมังกร ที่เก็บในสวนของพระราชวัง รอบแรกทำรวมพลสรรพอาหาร คือทำอาหารร้อยแปดอย่างของราชสำนัก ใครทำเสร็จก่อนผ่านก่อน ไคยุใช้หม้อเทพมาร ที่ทำให้ของแห้งเป็นของสด, เอ็นเซใช้ไหหมาป่ากระหายที่วัตถุดิบจะถูกหั่นเป็นขนาดตามต้องการ ส่วนคุนได้ใครต่อใครมาช่วยและนำตู้แช่หิมะ โถมังกรขด มีดวิญญาณน้ำแข็ง คนเข้ารอบคือ ไคยุ เอ็นเซ คุน และ เฟย (ปลอมตัว) รอบสี่คนแข่งที่กำแพงเมืองจีน หัวข้ออาหารที่ฮองเฮาไม่เคยเสวย ไคยุทำอาหารคู่ต้องห้าม อสูรทลายฟ้า คือ ตับวัวกับปลาดุกผัดแบบซูโจว ปลาฟูนะกับเนื้อหมูผัดกากหล้า ข้าวสีไม่สวยต้มกับเนิ้อม้า ขนมโมจิย่าง (ถั่วแดง/กระเพาะแพะ) เพราะมีธาตุที่ขัดแย้งกัน ส่วนคุนทำมารดาแห่งตะวัน (ข้าวผัดห่อไข่ ทำเป็นลูกกลมสีทองโดยกลิ้งตามกำแพง) ใช้พลังหยางของดวงอาทิตย์ลบล้างพลังหยินขิงไคยุจนแพ้หมดรูป ส่วนเอ็นเซยอมแพ้ ทำให้คุนและเฟยดวลกันเอง ตบท้ายด้วยการที่ทั้งสองคนออกเดินทางสร้างสะพานแห่งรสชาติให้คนทั่วแผ่นดิน (-_-)

[18/03/15]

ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคพิชิตฉงชิ่ง 1-2 หลิว เหมาชิง (ได้เป็นพ่อครังมังกรประจำวังหลวง) ผ่านมาครึ่งปี ตอนนี้สิบสี่ปี เป็นพ่อครัวชั้นพิเศษที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ พี่สาว หลิว เคอหลิง แม่ ไป๋ นางฟ้าแห่งอาหารซื่อชวน หัวหน้าคนครัวร้านจวี๋เซี้ยโหลว พ่อ หม่าหลิว ตายตอนสองขวบ จักรพรรดิแห่งอาหารซื่อชวน ฉีหลาง (ชิโร่) โจว เหม่ยลี่ (เมรี) ลูกสาวเจ้าหยู อาจารย์ของเหมา ร้านหยางเฉียนจิ่วเจียที่กวางโจว หรือจะกว่างตง เฟยเทียนต้าเซิ่ง จูอี หนึ่งในห้าดาวพยัคฆ์ เกิดที่มองโกล พลองเหล็ก จี้หลู่ ทำติ่มซำ เกิดที่ซานซี ดาบเจ็ดดาว เหลยเอิน ยอดนักดาบร้านหยางเฉียนจิ่วเจีย เหมากับฉีหลางมาที่ฉงชิ่งซึ่งอาหารรสเผ็ดที่สุดในบรรดาอาหารซื่อชวน คนลากเรือทำงานไม่ไหว เหมาช่วยทบะหมี่หาบเร่อวี้ชงตันตันเมี่ยนที่คืนชีพกล้าวเนื้อให้ (สงสัยตั้งแต่หน้าแรก คนลากเรือในแม่น้ำเจียหลิงเจียงนี่ไม่ใส่เสื้อผ้ากันหรือไง ยังดีที่ตอนต่อมายังใส่ผ้าเตี่ยว ถึงบอกว่าเกะกะ แต่ก็น่าจะใส่ผ้าเตี่ยวกันบ้างนะ รู้สึกวายอย่างไรไม่ทราบ) เดินทางต่อไปด่านเจี้ยนเหมิน จี้หลู่และ เหลยเอินทำ หุยกวอโย่ว (หมูสามชั้นกลับกระทะ) แบบขนมจีบหุยกวอโย่วมังกรเหลืองและหุยกวอโย่วเมฆหมอกแสดงความเป็นพ่อครัว แต่ฉีหลางไม่ผ่าน ต้องติดอยู่เพื่อทดสอบใหม่ ทำกะหล่ำปลียัดหมูสามชั้นและเต้าหู้ เหมาได้เป็นหัวหน้าพ่อครัวรุ่นที่ 75 ของร้านจวี๋เซี้ยโหลว จูฉีทำแทนตอนไม่อยู่ มีงานทำบุญวันตายสิบสามปีของหม่าหลิว เหม่ยลี่ ก็มาด้วย เหมาทำ ข้าวผัดไข่แดงหุ้มไข่ขาวให้ ผู้เฒ่าเซียนหยก ยอดพ่อครัวอายุร้อยห้าสิบปี หนึ่งในสี่ผู้ยิ่งใหญ่แห่งอาหารหลักทั้งสี่ของจีน เหมาพยายามทำหม่าโผวโต้วฟุแบบของพ่อ พ่อครังมังกรประจำครัววังหลวง อาจารย์ รุ่ย ศิษย์อันดับหนึ่งของหม่าหลิวมาจากเป่ยจิงด้วย ร้านถูกวางระเบิด เหมาทำไคสุ่ยไป๋ไช่ (ซุปผักกาดขาว) ปลอบใจ ชื่ออาหารทับศัพท์ งงมาก เหมา เหม่ยลี่ ฉีหลาง ตามรุ่ยไปหาผู้เฒ่าเซียนหยกที่กุมความลับเรื่องการตายของพ่อ โดยเหมาทำลูกชิ้นซือจื่อโถวทิ้งหว้แสดงถึงจิตใจของราชสีห์ที่ไม่กลัวอะไร ผ่านนครเกลือจื้อหลิวจิ่งเพื่อนำเกลือไปฝากคนนำทาง มีเรื่องคนขุดหาเกลือหินเกล็ดมังกร ฉลองด้วยเกี๋ยวซ่าน้ำ ผ่านเมืองที่มีพี่น้องสองสาวสวยขายซาลาเปา เบื้องหลังเป็นคนของสมาคมอาหารใต้ดิน เอ้อเหนียง มู่เยวี่ยซา และ ซานเหนียง อิจั้งชิง ที่สลับเกลือหินกับหัวบุก ที่แดนเซียนภูเขาชิงจ้าว เจอผู้นำทาง อาหม่าน เลยให้แข่งทำอาหาร เอ้อเหนียงทำหูฉลาม จินซื่อหยินซื่อ คือหูฉลามคือ ด้ายทอง ถั่วงอกคือด้ายเงิน โดยเอาหน่อไม้อ่อนยัดถั่วงอก เหมาทำเปาะเปี๊ยะที่ห่อหน่อไม้จากส่วนต่างๆ เกือบทั้งหัว เพื่อแสดงให้เห็นถึงช่วงชีวิต -------- เล่ม 8 มี่ลาเอาตู้แช่วิญญาณไปผนึกที่มหาเจดีย์ตุนหวง และถูกสมาคมไท่จี๋จับตัวไป จี้หลู่กับเหลยเอินรีบไปตุนหวง แข่งทำอาหารกับฝาแฝด ฮาลู และ นาลู ของสมาคม ที่ทำเลียนแบบทุกอย่าง ผู้ตัดสินคือ เจ้าเมือง แข่งด้วยงานอาหารเลี้ยงเอียสี หกรอบ ของเรียกน้ำย่อยหรือเหลิ่งไช่ ซุปทองคำจักรพรรดินี จานหลัก เนื้อลา ของหวาน เต้าหู้อัลมอนด์และเมล่อนจีน เตี่ยนซิน หรือติ่มซำ ไป๋จินเสี่ยวหลงเปา (ซาละเปามังกรน้อยทองคำขาว) ผลไม้ พบ ใช้นางรำ ระบำหน้าท้อง ทำให้การรับรสของกรรมการเปลี่ยน เพิ่มจานหลัก เปาะเปี๊ยะตับลูกแกะบดและหรูปิ่ง (ชีส) สไตล์ต้นหูหยางนิรันดร์ ชนะเนื้อย่างร้อยโซ่ กลับมาที่ซีอาน เหมารอแข่งรอบชิงชนะเลิศและได้เบาะแสพ่อ หม่าหลิว ที่เคยผ่านมาเอา มีดยักษ์ปักพื้นเกิดน้ำใต้ดินช่วยชาวบ้านที่เจอความแห้งแล้ว มีดกํยัดติดอยู่ บ่อน้ำพุมีชื่อมาก รอบรองอีกคู่ ตานเฟิ่งหมิ่น พ่อครัว ออลฟา ใช้นกเป็ดน้ำทำบะหมี่และเล่าเรื่องตามตำนางนางพญางูขาว เอาชนะ ไท่จี๋กง ที่ส่งพ่อครัวมังกรรุ่ยและเฟย ทำบะหมี่ม้วนเอาเส้นพันเครื่อง (เจียหลัน มู่เยวี่ยชา เอ้อเหนียง หนึ่งในแม่ครัวหงส์ไท่จี๋มาดู) เล่ม 9 ของรางวัลคือเครื่องครัวในตำนาน หม้อมังกรหยก ออลฟาคือกิเลยหยกที่ใช้เครื่องครัวได้ทุกชนิด และน่าเป็น หลิวหม่าหลิว พ่อเหมา เอ้อเหนียงเอาชีวิตรุ่ยและเฟยมาขู่ ได้หม้อมังกรหยกไป ผลคือกลุ่มของตานเฟิ่งหมิ่นและไท่จี๋กงจากไป จวี๋เซี้ยโหลวชนะ หูจวิน แม่ครัวชั้นพิเศษอายุน้อยที่สุดของซื่อชวน ทำเกาลัดให้กิน ออกเดินทางหา หูท่ง พ่อที่ถูกสมาคมไท่จี๋จับ ไปเขาหัวซาน มีฐานที่มั่นสำคัญของสมาคมไท่จี๋ มีสอนทำอาหารอายุวัฒนะ พวกเหมาเลยตามไป ปีนภูเขาเจอประดูด่านที่สอง ต้องทำอาหารให้คนเฝ้าประตูพอใจ ไม่ผ่านสักที เลยใช้บอลลูนข้ามขึ้นไปด้านบน หนึ่งในแปดพ่อครัวหงส์ จอมมารกลียุค สิงเคอ ให้พ่อครัวที่มาทำงานรับใช้โดยให้ทำอาหารที่ตะลึง ถ้าไม่ผ่านเป็นเหยื่อนกเจิ้น เหมาขึ้นมาตอนหูจวินทดสอบพอดี บอลลูนคือฟองเต้าหู้ มีหม้อข้างใน ทำฟองเต้าหู้บอลลูนพันด้วยน้ำซอสหม่าโผ เครื่องครัวในตำนาน มีดพญาครุฑอยู่ที่นี่ เฟยใช้ในช่วงครึ่งแรกของการแข่ง โยนทิ้งจากหอสังเกตการณ์ที่กำแพง สิงเคอเป็นผู้สืบทอดมีดพญาครุฑที่แท้จริง บอกว่าคนที่ใช้เครื่องครัวในตำนานจะมีอายุไขลดลง ต้องการพ่อครัวอายุน้อยที่เก่งกาจจำนวนมาก เหมาท้าสิงเคอแข่ง เพลิงสายฟ้า หลัวเมิ่ง แปดเซียนหงส์มาพอดี เรื่องห่างหายไปหลายปี ชื่อก็เปลี่ยนไปจากเดิมบ้าง

[25/01/19]

ที่มา [1] Etsushi Ogawa. ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคสู่แดนกำเนิด (Shukaichiban). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 5 เล่มจบ, 2544-2545 (ต้นฉบับ 1996). [2] Etsushi Ogawa. ยอดกุ๊กแดนมังกร! (Shin Shukaichiban). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, 12 เล่มจบ, 2542-2543 (ต้นฉบับ 1997-1999). [2] Etsushi Ogawa. ยอดกุ๊กแดนมังกร! ภาคพิชิตฉงชิ่ง (Chuka-Ichiban! Kiwami). วิบูลย์กิจคอมมิกส์, เล่ม 1-2, 9, 2562-2565 (ต้นฉบับ 2018-2021).