ย้อนมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม - Nan Fang Li Zhi
เรื่อง ย้อนมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม
โดย 南方荔枝 (Nan Fang Li Zhi) แปลโดย ไห่หม่า
ผู้จัดการแผนก หลินชิงเหอ ฝันติดกันสามวันว่ามีเด็กมาเรียกว่าแม่และบอว่าหิว เริ่มเห็นรายละเอียดเพิ่มมากขึ้น และเกิดพื้นที่ระหว่างมิติขนาดราวสิบตารางเมตร (เข้าใจว่าหมายถึงปริมาตรสิบลูกบาศก์เมตร) ที่เก็บของได้โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงตามเวลา รายละเอียดที่ฝันเหมือนกับในนิยายที่เคยอ่าน เธอจึงเอาเงินเก็บทั้งหมดห้าหมื่นหยวนไปซื้อของกินของใช้ที่จำเป็นใส่ในพื้นที่ระหว่างมิติเป็นทุนตอนถูกดึงไปในอดีต
เรื่องที่ว่าเกี่ยวกับผู้หญิงสมัยปฏิวัติวัฒนธรรม สาวสวยอันดับหนึ่งของหมู่บ้านที่อยากใช้ชีวิตสบาย ได้แต่งตัวสวย เลยเลือกสามีได้ พลทหาร โจวชิงไป๋ เพราะอยากเป็นภรรยานายทหาร เมื่อตั้งครรภ์ก็ขอแยกบ้านกับพ่อแม่สามี ครอบครัวสร้างบ้านราคาสองร้อยหยวนให้เงินสะสมเบี้ยเลี้ยง 20 หยวนต่อเดือนของโจวชิงไป๋ (ตรงนี้มีข้อมูลน่าสนใจว่าค่าแรงของคนในคอมมูนคิเป็นแต้ม โดยงานหนัก 1 ชั่งโมงคือหนึ่งแต้ม ได้เงินประมาณ 0.02-0.08 หยวน นั่นคือเบี้ยเลี้ยงของโจวชิงไป๋สูงมาก)
หลินชิงเหออาศัยความที่มีลูกชายสามคนรวดคือ โจวข่าย โจวเฉวี่ยน และ โจวกุยหลาย มาต้านความไม่พอใจของครอบครัวสามีที่ไม่ทำงาน แถมยังได้เบี้ยเลี้ยงของโจวชิงไป๋ที่เยอะมากขึ้นมากแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย ทำให้หลินชิงเหอใช้เงินฟุ่มเฟือยเพื่อตัวเอง แต่สามีก็ดันบาดเจ็บจนลาออก รายได้ลดลงฮวบฮาบ เธอเลยหอบเงินของครอบครัวหนีตามบัณฑิตหนุ่มที่ได้รับเลือกให้เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย จนถูกปอกลอกและตายในต่างแดน ลูกชายก็โตไปกลายไปอยู่โลกใต้ดินและถูกประหาร พ่อที่พยายามช่วยลูกก็ถูกแทงตาย
หลินชิงเหอย้อนไปปี 1969 เมื่ออายุ ตอนนั้นลูกชายอายุ ห้าขวบ สามขวบ หนึ่งขวบ ซึ่งหลินชิงเหอคนใหม่ก็เปลี่ยนไปเน้นดูแลอาหารและความเป็นอยู่ของพวกเด็กๆ ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีการอาหารอร่อยและโภชนาการ (มีการรำพึงชีวิตที่เติบโตใต้ผืนธงแดงที่มีดาวห้าดวงก็ไม่ได้ขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้า ก็ประเทศเดียวกันนะ) รักษาความสะอาดในบ้าน ดูแลเรื่องการอาบน้ำ แปรงฟัน ซักผ้าอย่างดี (ซักผ้าโดยใช้ไม้ทุบด้วย หลินชิงเหอสมัยเด็กเคยอยู่ในชนบท ทำให้มีประสบการณ์ใช้ชีวิตดั้งเดิมอยู่) ซื้อฟืนมาใช้มากมาย ทั้งยังพยายามรักษาความงาม ยังไม่ยอมไปทำงานในนา การใช้จ่ายฟุ่มฟือยเหล่านี้ทำให้หลินชิงเหอตกเป็นหัวข้อนินทาของชาวบ้าน
ดีที่โจวชิงไป๋ที่บาดเจ็บและขอลาออกจากการเป็นทหาร ได้เงินเกษีนณมาถึง 3000 หยวน ก็ เน้นเรื่องอาหาร ยื่นเงื่อนไขไม่ยอมทำนา รัฐกำหนดให้เลี้ยงไก่ได้สองคนหนึ่งตัว เลี้ยงหมูต้องไปขออนุญาตและนำหมูที่เลี้ยงไปให้คอมมูน โดยจะได้แต้มแรงงานและได้เลือกหมูในการแบ่งก่อน ลูกชายที่โตได้เต็มที่อย่างแข็งแรง ช่วยทำงานบ้าน ส่งลูกชายเข้าโรงเรียน และเสนอเพิ่มเติม โจวเสี่ยวเหม่ย เป็นพนักงานโรงอาหารที่อำเภอ หลังโจวเสี่ยวเหม่ยแต่งงานก็แยกบ้านหมด ขายอาหารในตลาดมือ สนิทสนมกับสะใภ้ใหญ่ สะใภ้สาม แนะนำให้บำรุงอาหารตัวเอง ช่วยส่งของหลังคลอด สนับสนุนให้ส่งลูกสาวไปเรียนหนังสือ โจวเสี่ยวเหม่ยมีลูกก็ส่งมาให้ครอบครัวเลี้ยงดู
มีการพูดเรื่องความอดหยากรุนแรงในจีนช่วงปี 1960-1980 ที่ทำให้คนตายไปสามสิบล้านคน ก็มีข้อสังเกตว่าไม่มีการพูดถึงว่าเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะนโยบายบริหารประเทศ และมีการให้ตัวเลขประมาณการด้านต่ำ แต่ก็เข้าใจว่าคงพูดไม่ได้ถ้าไม่อยากโดนเจี๋ยน -_-"
ออกไปวิ่งออกกำลังตอนเช้า อาหาร น่าเป็นที่กังขา นิยมลูกชาย มีโจ๊กล่าปาดีๆ ก็ให้หลายชายเท่านั้น ความรู้สึกหลักคือมองโลกในแง่ดีอย่างมาก อยากบ่นว่ารายละเอียดของเรื่องไม่ค่อยมี ชื่อผู้แต่งยังเป็นภาษาจีน ต้องพยายามหาเพิ่มเองว่าอ่านชื่อว่าอะไรกันแน่ การจัดรูปเล่มที่มีการใส่สัญลักษณ์เหมือนจะเป็นเชิงอรรถ ก็มาต่อในบรรทัดถัดไป (ถ้าเป็นอย่างนั้นก็วงเล็บไว้เลยสิ) หรือไปอยู่ที่ท้่ายบท แบบที่ไม่มีรูปแบบแน่นอน ตังอักษรเล็กไปหน่อยและฟอนต์ไม่ค่อยน่าอ่าน การตัดคำระหว่างบรรทัด และการตั้งย่อหย้าใหม่มีหลุดเป็นระยะ
ส่วนการแปลก็พออ่านได้ แต่รู้สึกสะดุดเรื่อยๆ อย่างตอนแรกบอกว่าหลินชิงเหออยู่แยนกผู้จัดการฝ่ายขาย แล้วต่อมาก็บอกว่าเป็นหัวหน้าแผนก หรือ 'แม้ท่านพ่อกับท่านแม่โจวยังมีอายุน้อยกว่า 60 ปี พวกเขาก็ยังแข็งแรง' มีการเลือกใช้คำที่แปลก ชาวบ้านธรรมดาเรียกท่านพ่อท่านแม่ เรียนบัณฑิตทั้งที่ยังไม่จบมหาวิทยาลัย ซื้อเนื้อหมูจากเพชฌฆาต (เหมือนกับมีอาชีพเสริมจากฆ่านักโทษเลย) ฯลฯ
ที่มา
[1] (ไห่หม่า แปล). ย้อนมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม. เอ็นจอยบุ๊ค, เล่ม 1, 397 หน้า, 2564.
รายการนิยายจีนแปลไทย
โดย 南方荔枝 (Nan Fang Li Zhi) แปลโดย ไห่หม่า
ผู้จัดการแผนก หลินชิงเหอ ฝันติดกันสามวันว่ามีเด็กมาเรียกว่าแม่และบอว่าหิว เริ่มเห็นรายละเอียดเพิ่มมากขึ้น และเกิดพื้นที่ระหว่างมิติขนาดราวสิบตารางเมตร (เข้าใจว่าหมายถึงปริมาตรสิบลูกบาศก์เมตร) ที่เก็บของได้โดยไม่มีการเปลี่ยนแปลงตามเวลา รายละเอียดที่ฝันเหมือนกับในนิยายที่เคยอ่าน เธอจึงเอาเงินเก็บทั้งหมดห้าหมื่นหยวนไปซื้อของกินของใช้ที่จำเป็นใส่ในพื้นที่ระหว่างมิติเป็นทุนตอนถูกดึงไปในอดีต
เรื่องที่ว่าเกี่ยวกับผู้หญิงสมัยปฏิวัติวัฒนธรรม สาวสวยอันดับหนึ่งของหมู่บ้านที่อยากใช้ชีวิตสบาย ได้แต่งตัวสวย เลยเลือกสามีได้ พลทหาร โจวชิงไป๋ เพราะอยากเป็นภรรยานายทหาร เมื่อตั้งครรภ์ก็ขอแยกบ้านกับพ่อแม่สามี ครอบครัวสร้างบ้านราคาสองร้อยหยวนให้เงินสะสมเบี้ยเลี้ยง 20 หยวนต่อเดือนของโจวชิงไป๋ (ตรงนี้มีข้อมูลน่าสนใจว่าค่าแรงของคนในคอมมูนคิเป็นแต้ม โดยงานหนัก 1 ชั่งโมงคือหนึ่งแต้ม ได้เงินประมาณ 0.02-0.08 หยวน นั่นคือเบี้ยเลี้ยงของโจวชิงไป๋สูงมาก)
หลินชิงเหออาศัยความที่มีลูกชายสามคนรวดคือ โจวข่าย โจวเฉวี่ยน และ โจวกุยหลาย มาต้านความไม่พอใจของครอบครัวสามีที่ไม่ทำงาน แถมยังได้เบี้ยเลี้ยงของโจวชิงไป๋ที่เยอะมากขึ้นมากแบบเต็มเม็ดเต็มหน่วย ทำให้หลินชิงเหอใช้เงินฟุ่มเฟือยเพื่อตัวเอง แต่สามีก็ดันบาดเจ็บจนลาออก รายได้ลดลงฮวบฮาบ เธอเลยหอบเงินของครอบครัวหนีตามบัณฑิตหนุ่มที่ได้รับเลือกให้เข้าศึกษาในมหาวิทยาลัย จนถูกปอกลอกและตายในต่างแดน ลูกชายก็โตไปกลายไปอยู่โลกใต้ดินและถูกประหาร พ่อที่พยายามช่วยลูกก็ถูกแทงตาย
หลินชิงเหอย้อนไปปี 1969 เมื่ออายุ ตอนนั้นลูกชายอายุ ห้าขวบ สามขวบ หนึ่งขวบ ซึ่งหลินชิงเหอคนใหม่ก็เปลี่ยนไปเน้นดูแลอาหารและความเป็นอยู่ของพวกเด็กๆ ให้มีคุณภาพชีวิตที่ดี มีการอาหารอร่อยและโภชนาการ (มีการรำพึงชีวิตที่เติบโตใต้ผืนธงแดงที่มีดาวห้าดวงก็ไม่ได้ขาดแคลนอาหารและเสื้อผ้า ก็ประเทศเดียวกันนะ) รักษาความสะอาดในบ้าน ดูแลเรื่องการอาบน้ำ แปรงฟัน ซักผ้าอย่างดี (ซักผ้าโดยใช้ไม้ทุบด้วย หลินชิงเหอสมัยเด็กเคยอยู่ในชนบท ทำให้มีประสบการณ์ใช้ชีวิตดั้งเดิมอยู่) ซื้อฟืนมาใช้มากมาย ทั้งยังพยายามรักษาความงาม ยังไม่ยอมไปทำงานในนา การใช้จ่ายฟุ่มฟือยเหล่านี้ทำให้หลินชิงเหอตกเป็นหัวข้อนินทาของชาวบ้าน
ดีที่โจวชิงไป๋ที่บาดเจ็บและขอลาออกจากการเป็นทหาร ได้เงินเกษีนณมาถึง 3000 หยวน ก็ เน้นเรื่องอาหาร ยื่นเงื่อนไขไม่ยอมทำนา รัฐกำหนดให้เลี้ยงไก่ได้สองคนหนึ่งตัว เลี้ยงหมูต้องไปขออนุญาตและนำหมูที่เลี้ยงไปให้คอมมูน โดยจะได้แต้มแรงงานและได้เลือกหมูในการแบ่งก่อน ลูกชายที่โตได้เต็มที่อย่างแข็งแรง ช่วยทำงานบ้าน ส่งลูกชายเข้าโรงเรียน และเสนอเพิ่มเติม โจวเสี่ยวเหม่ย เป็นพนักงานโรงอาหารที่อำเภอ หลังโจวเสี่ยวเหม่ยแต่งงานก็แยกบ้านหมด ขายอาหารในตลาดมือ สนิทสนมกับสะใภ้ใหญ่ สะใภ้สาม แนะนำให้บำรุงอาหารตัวเอง ช่วยส่งของหลังคลอด สนับสนุนให้ส่งลูกสาวไปเรียนหนังสือ โจวเสี่ยวเหม่ยมีลูกก็ส่งมาให้ครอบครัวเลี้ยงดู
มีการพูดเรื่องความอดหยากรุนแรงในจีนช่วงปี 1960-1980 ที่ทำให้คนตายไปสามสิบล้านคน ก็มีข้อสังเกตว่าไม่มีการพูดถึงว่าเป็นปัญหาที่เกิดขึ้นเพราะนโยบายบริหารประเทศ และมีการให้ตัวเลขประมาณการด้านต่ำ แต่ก็เข้าใจว่าคงพูดไม่ได้ถ้าไม่อยากโดนเจี๋ยน -_-"
ออกไปวิ่งออกกำลังตอนเช้า อาหาร น่าเป็นที่กังขา นิยมลูกชาย มีโจ๊กล่าปาดีๆ ก็ให้หลายชายเท่านั้น ความรู้สึกหลักคือมองโลกในแง่ดีอย่างมาก อยากบ่นว่ารายละเอียดของเรื่องไม่ค่อยมี ชื่อผู้แต่งยังเป็นภาษาจีน ต้องพยายามหาเพิ่มเองว่าอ่านชื่อว่าอะไรกันแน่ การจัดรูปเล่มที่มีการใส่สัญลักษณ์เหมือนจะเป็นเชิงอรรถ ก็มาต่อในบรรทัดถัดไป (ถ้าเป็นอย่างนั้นก็วงเล็บไว้เลยสิ) หรือไปอยู่ที่ท้่ายบท แบบที่ไม่มีรูปแบบแน่นอน ตังอักษรเล็กไปหน่อยและฟอนต์ไม่ค่อยน่าอ่าน การตัดคำระหว่างบรรทัด และการตั้งย่อหย้าใหม่มีหลุดเป็นระยะ
ส่วนการแปลก็พออ่านได้ แต่รู้สึกสะดุดเรื่อยๆ อย่างตอนแรกบอกว่าหลินชิงเหออยู่แยนกผู้จัดการฝ่ายขาย แล้วต่อมาก็บอกว่าเป็นหัวหน้าแผนก หรือ 'แม้ท่านพ่อกับท่านแม่โจวยังมีอายุน้อยกว่า 60 ปี พวกเขาก็ยังแข็งแรง' มีการเลือกใช้คำที่แปลก ชาวบ้านธรรมดาเรียกท่านพ่อท่านแม่ เรียนบัณฑิตทั้งที่ยังไม่จบมหาวิทยาลัย ซื้อเนื้อหมูจากเพชฌฆาต (เหมือนกับมีอาชีพเสริมจากฆ่านักโทษเลย) ฯลฯ
[17/11/21]
ที่มา
[1] (ไห่หม่า แปล). ย้อนมิติไปเป็นชาวสวนแม่ลูกสาม. เอ็นจอยบุ๊ค, เล่ม 1, 397 หน้า, 2564.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น