งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล - ไป๋ลู่เฉิงซวง
เรื่อง งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล
โดย ไป๋ลู่เฉิงซวง (Bai Lu Cheng Shuang) แปลโดย ม้าลาย
แผ่นดินมีสามแว่นแคว้นคือเป่ยเว่ย หนานเยี่ยน และซีเหลียง ในราชวงศ์เป่ยเว่ย เมื่อสิ้น ฮ่องเต้เซี่ยว พระโอรส หลี่ไหวหลิน ที่ขึ้นเป็นจักรพรรดิฉินตอนมีอายุประมาณเจ็ดพรรษาเท่านั้น องค์หญิงตันหยาง หลี่ซุย นามรอง หลี่ไหวอวี้ ที่แก่กว่าห้าปี ขึ้นเป็นองค์หญิงใหญ่ผู้พิทักษ์แผ่นดิน ใช้วิธีการทุกอย่างเพื่อรักษาบัลลังก์ให้อนุชา กำจัดลุง สร้่างสมอำนาจ กระทำการที่ผิดธรรมเนียมและขัดขวางผลประโยชน์คนอื่น ความผิดสำคัญคือวางยาพิษเจ้าเมืองผิงหลิน หลี่ซั้น อนุชาองค์ที่ห้าของจักรพรรดิองค์ก่อน ลงทัณฑ์แล่เนื้อประหารข้าหลวงจาง และตอนเจียงซีเกิดโรคระบาดเพิกเฉยไม่เหลียวแลชาวบ้านเจ็ดอำเภอ ปิดตายเมืองและน่านน้ำ ทำให้องค์หญิงตันหยางมีชื่อเสียวฉาวโฉ่ในหมู่ชาวบ้าน
หลี่ไหวอวี้มีกลุ่มคนสนิทที่เข้าใจและจงรักภักดีอย่างยิ่ง เช่น สาวใช้ ชิงซือ ชายบำเรอสิบคน และพ่อค้าใหญ่ ลู่จิ่งสิง ด้านขุนนางมี หานเซียว ที่เป็นขุนนางสำคัญผู้รับใช้จักรพรรดิสองรัชกาล อวิ๋นหลันชิง ขุนนางผู้ครองอำนาจใหม่ในรัชกาลปัจจุบัน และ สวีเซียน แม่ทัพทหารม้าเร็ว ที่ถูกเรียกว่าเดนทรราชขององค์หญิงตันหยาง หลี่ไหวอวี้ยังมีอาณาเขตตันหยางในครอบครองเป็นฐานอำนาจนอกเมืองหลวง
ผู้มีอำนาจสำคัญอีกคนคือ เจียงเสวียนจิ่น ที่ฮ่องเต้เซี่ยวตั้งเป็นเจ้าเมืองจื่อหยาง และกุมอำนาจบริหารสำคัญของราชสำนัก ตอนหลี่ไหวหลินขึ้นครองราชย์และมีผู้ใช้อำนาจทหารบุกวังหลวง เจียงเสวียนจิ่นยังเป็นผู้นำกำลังเข้าช่วยและนำทัพปราบปราบผู้กระด้างกระเดื่องด้านนอกจนราบคาบ เจียงเสวียนจิ่นยังเป็นผู้สอนเรื่องการปกครองให้หลี่ไหวหลิน และสอนมารยาทกฏระเบียบให้หลี่ไหวอวี้สี่ปี
หลังหลี่ไหวอวี้ยันมาได้แปดปี หลี่ไหวหลินก็อายุสิบห้าและเริ่มเข้าร่วมในการบริหารราชการ ก็เกิดเรื่องอัครเสนาบดีสองรัชกาล ซือหม่าซวี่ ถูกฆ่า องค์หญิงตันหยางกลายเป็นผู้ต้องหา จากการสอบสวนของเจียงเสวียนจิ่น และเสนาบดีตุลาการ หลิ่วอวิ๋นเลี่ย ที่ควบผู้พิพากษาแห่งสำนักถิงเว่ย ก็พบมีความผิด ตันหยางจึงได้รับพระราชทานยาพิษจากมือของเจียงเสวียนจิ่นเอง แต่ก่อนตายตันหยางก็จัดการหาทางหนีให้พวกคนสนิท แต่ทั้งหมดก็ไม่สนใจและกบดานในเมืองหลวงหาทางแก้แค้น
หลังตันหยางตายไปได้เจ็ดวัน วิญญาณก็ฟื้นในร่างของ ไป๋จูจี คุณหนูสี่ของผู้ตรวจการ ไป๋เต๋อจ้ง เมื่อสามปีก่อนไป๋จูจีป่วยหนักจนวิปลาส ถูกฮูหยิน เมิ่งซูฉิน คุณหนูรอง ไป๋เสวียนจี และคนในตระกูลข่มเหงรังแกมาตลอด
ในภาพรวม จขบ. ชอบโครงเรื่องใหญ่ คือปัญหาเรื่องอำนาจของหลี่ไหวหลินที่อยากกำจัดหลี่ไหวอวี้ การเข้าแทรกแทรงจากกลุ่มอื่นทั้งจงใจและไม่รู้ตัว และตวามรักที่ลุ่มๆ ดอนๆ หลายตลบของหลี่ไหวอวี้และเจียงเสวียนจิ่นที่มาพร้อมความฮาทำให้ไม่เครียดเกินไป แต่พอมาดูในรายละเอียด กลับรู้สึกว่ามีรูรั่วมากไปหน่อย
เริ่มด้วยการกุมอำนาจในราชสำนักของเจียงเสวียนจิ่นที่อ่านแล้วไม่เข้าใจว่าไปแทรกอยู่ตรงไหนในระบบการปกครอง
ด้านการแปล จขบ. รู้สึกว่าอ่านได้ลื่นส่วนใหญ่ แต่มีสะดุดในเรื่องการใช้คำศัพท์ที่ดูจะผิดที่ผิดทางบ้าง อย่างฐานานุศักดิ์ที่รู้สึกเวอร์ไปหน่อย การใช้ประยูรญาติและห้องเครื่องในบริบทของขุนนางที่เป็นสามัญชน หรือมีการใช้ศัพท์ไทยคือแห่ขันหมากในงานแต่ง ฯลฯ
สรุปแล้วคืออ่านได้สนุกน่าติดตามค่ะ แต่รู้สึกว่ายังขาดรายละเอียดสนับสนุนที่ทำให้เกิดความหนักแน่นของเนื้อเรื่องเท่าที่ควร
ที่มา
[1] ไป๋ลู่เฉิงซวง (ม้าลาย แปล). งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล. สำนักพิมพ์อรุณ, 4 เล่มจบ, 412 + 382 + 382 + 398 หน้า, 2564.
รายการนิยายจีนแปลไทย
โดย ไป๋ลู่เฉิงซวง (Bai Lu Cheng Shuang) แปลโดย ม้าลาย
แผ่นดินมีสามแว่นแคว้นคือเป่ยเว่ย หนานเยี่ยน และซีเหลียง ในราชวงศ์เป่ยเว่ย เมื่อสิ้น ฮ่องเต้เซี่ยว พระโอรส หลี่ไหวหลิน ที่ขึ้นเป็นจักรพรรดิฉินตอนมีอายุประมาณเจ็ดพรรษาเท่านั้น องค์หญิงตันหยาง หลี่ซุย นามรอง หลี่ไหวอวี้ ที่แก่กว่าห้าปี ขึ้นเป็นองค์หญิงใหญ่ผู้พิทักษ์แผ่นดิน ใช้วิธีการทุกอย่างเพื่อรักษาบัลลังก์ให้อนุชา กำจัดลุง สร้่างสมอำนาจ กระทำการที่ผิดธรรมเนียมและขัดขวางผลประโยชน์คนอื่น ความผิดสำคัญคือวางยาพิษเจ้าเมืองผิงหลิน หลี่ซั้น อนุชาองค์ที่ห้าของจักรพรรดิองค์ก่อน ลงทัณฑ์แล่เนื้อประหารข้าหลวงจาง และตอนเจียงซีเกิดโรคระบาดเพิกเฉยไม่เหลียวแลชาวบ้านเจ็ดอำเภอ ปิดตายเมืองและน่านน้ำ ทำให้องค์หญิงตันหยางมีชื่อเสียวฉาวโฉ่ในหมู่ชาวบ้าน
หลี่ไหวอวี้มีกลุ่มคนสนิทที่เข้าใจและจงรักภักดีอย่างยิ่ง เช่น สาวใช้ ชิงซือ ชายบำเรอสิบคน และพ่อค้าใหญ่ ลู่จิ่งสิง ด้านขุนนางมี หานเซียว ที่เป็นขุนนางสำคัญผู้รับใช้จักรพรรดิสองรัชกาล อวิ๋นหลันชิง ขุนนางผู้ครองอำนาจใหม่ในรัชกาลปัจจุบัน และ สวีเซียน แม่ทัพทหารม้าเร็ว ที่ถูกเรียกว่าเดนทรราชขององค์หญิงตันหยาง หลี่ไหวอวี้ยังมีอาณาเขตตันหยางในครอบครองเป็นฐานอำนาจนอกเมืองหลวง
ผู้มีอำนาจสำคัญอีกคนคือ เจียงเสวียนจิ่น ที่ฮ่องเต้เซี่ยวตั้งเป็นเจ้าเมืองจื่อหยาง และกุมอำนาจบริหารสำคัญของราชสำนัก ตอนหลี่ไหวหลินขึ้นครองราชย์และมีผู้ใช้อำนาจทหารบุกวังหลวง เจียงเสวียนจิ่นยังเป็นผู้นำกำลังเข้าช่วยและนำทัพปราบปราบผู้กระด้างกระเดื่องด้านนอกจนราบคาบ เจียงเสวียนจิ่นยังเป็นผู้สอนเรื่องการปกครองให้หลี่ไหวหลิน และสอนมารยาทกฏระเบียบให้หลี่ไหวอวี้สี่ปี
หลังหลี่ไหวอวี้ยันมาได้แปดปี หลี่ไหวหลินก็อายุสิบห้าและเริ่มเข้าร่วมในการบริหารราชการ ก็เกิดเรื่องอัครเสนาบดีสองรัชกาล ซือหม่าซวี่ ถูกฆ่า องค์หญิงตันหยางกลายเป็นผู้ต้องหา จากการสอบสวนของเจียงเสวียนจิ่น และเสนาบดีตุลาการ หลิ่วอวิ๋นเลี่ย ที่ควบผู้พิพากษาแห่งสำนักถิงเว่ย ก็พบมีความผิด ตันหยางจึงได้รับพระราชทานยาพิษจากมือของเจียงเสวียนจิ่นเอง แต่ก่อนตายตันหยางก็จัดการหาทางหนีให้พวกคนสนิท แต่ทั้งหมดก็ไม่สนใจและกบดานในเมืองหลวงหาทางแก้แค้น
หลังตันหยางตายไปได้เจ็ดวัน วิญญาณก็ฟื้นในร่างของ ไป๋จูจี คุณหนูสี่ของผู้ตรวจการ ไป๋เต๋อจ้ง เมื่อสามปีก่อนไป๋จูจีป่วยหนักจนวิปลาส ถูกฮูหยิน เมิ่งซูฉิน คุณหนูรอง ไป๋เสวียนจี และคนในตระกูลข่มเหงรังแกมาตลอด
ในภาพรวม จขบ. ชอบโครงเรื่องใหญ่ คือปัญหาเรื่องอำนาจของหลี่ไหวหลินที่อยากกำจัดหลี่ไหวอวี้ การเข้าแทรกแทรงจากกลุ่มอื่นทั้งจงใจและไม่รู้ตัว และตวามรักที่ลุ่มๆ ดอนๆ หลายตลบของหลี่ไหวอวี้และเจียงเสวียนจิ่นที่มาพร้อมความฮาทำให้ไม่เครียดเกินไป แต่พอมาดูในรายละเอียด กลับรู้สึกว่ามีรูรั่วมากไปหน่อย
เริ่มด้วยการกุมอำนาจในราชสำนักของเจียงเสวียนจิ่นที่อ่านแล้วไม่เข้าใจว่าไปแทรกอยู่ตรงไหนในระบบการปกครอง
ด้านการแปล จขบ. รู้สึกว่าอ่านได้ลื่นส่วนใหญ่ แต่มีสะดุดในเรื่องการใช้คำศัพท์ที่ดูจะผิดที่ผิดทางบ้าง อย่างฐานานุศักดิ์ที่รู้สึกเวอร์ไปหน่อย การใช้ประยูรญาติและห้องเครื่องในบริบทของขุนนางที่เป็นสามัญชน หรือมีการใช้ศัพท์ไทยคือแห่ขันหมากในงานแต่ง ฯลฯ
สรุปแล้วคืออ่านได้สนุกน่าติดตามค่ะ แต่รู้สึกว่ายังขาดรายละเอียดสนับสนุนที่ทำให้เกิดความหนักแน่นของเนื้อเรื่องเท่าที่ควร
[16/11/21]
ที่มา
[1] ไป๋ลู่เฉิงซวง (ม้าลาย แปล). งานเลี้ยงแห่งวสันตกาล. สำนักพิมพ์อรุณ, 4 เล่มจบ, 412 + 382 + 382 + 398 หน้า, 2564.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น