ไข่มุกมังกร - ฉีเยี่ยน

ชุดไข่มุกมังกร เรื่อง ชิงใจครอบครองรัก, เหลี่ยมเล่ห์ลูกไม้, สาวใช้แสนหวาน และ สาวน้อยพราวเสน่ห์ และ ปฐมบทไข่มุกมังกร
แต่งโดย ฉีเยี่ยน (Qi Yan) แปลโดย จันทร์กลางน้ำ


ปฐมบทไข่มุกมังกร
ซุนหมีเล่อ เป็นบุตรชายขององค์หญิง เชวี่ยจิ้ง (องค์หญิงเก้าของจักรพรรดิคังซี) และพระชามาดา ซุนเฉิงอวิ้น มีลายแดงแปลกที่มือ เมื่ออายุสองขวบไข้ขึ้นสูงป่วยหนัก แพทย์หลวงช่วยไม่ได้ แต่มีนักพรต อีฉีเสวียนเจี่ย บอกว่าช่วยได้ แต่ต้องไปอยู่กับตนยี่สิบปี และหลังจากนั้นไม่กี่ปี ซุนเฉิงอวิ้นก็เสียชีวิต ทำให้องค์หญิงเก้ายี่งเศร้าโศกกว่าเดิม

ซุนหมีเล่ออาศัยอยู่กับอีฉีเสวียนเจี่ยที่เขาฉางไป๋ซานอันเป็นที่สถิตชะตามังกรของราชวงศ์ชิง โดยอีฉีเสวียนเจี่ยได้สอนเวทมนตร์ ดาราศาสตร์ อินหยางห้าธาตุ เสี่ยงทาย ฯลฯ ให้ จนผ่านไปราวสิบเก้าปี ซุนหมีเล่อก็มีไข้สูง เกิดลายมังกรสีแดงที่แขนทั้งสองข้าง ซึ่งก็เป็นเหตุที่อีฉีเสวียนเจี่ยรับมาเลี้ยง คือต้องการให้ซุนหมีเล่อไปเอาไข่มุกมังกรที่เกี่ยวพันชะตาราชวงศ์มาทำลายเพื่อให้ชาวฮั่นได้ขึ้นปกครองแทนแมนจู

ซุนหมีเล่อที่ไม่ทราบเรื่องเห็นว่าไข่มุกเป็นของสรรพชีวิตในเขา จึงไม่ได้นำออกมา และยังได้พบกับคนของราชสำนักที่มาสำรวจ จึงขออาจารย์ไปเมืองหลวงเพื่อเยี่ยมแม่ แน่นอนว่าองค์หญิงเก้ายินดีอย่างยิ่ง ในขณะที่จักรพรรดิยงเจิ้งก็สนใจในวิชาของซุนหมีเล่อและให้เข้าเฝ้าใกล้ชิด ซึ่งระหว่างนี้ซุนหมีเล่อก็ได้พบกับ หวงอี๋ นางกำนัลคนโปรดของ ฟู่ฉาซื่อ ชายาเอกของเป่าชินอ๋อง หงลี่ และถูกจัดเตรียมให้ถวายตัวเป็นนางห้าม

สุดท้ายลายมังกรบนตัวซุนหมีเล่อถูกส่งผ่านไปเป็นไข่มุกมังกรห้าเม็ด อีฉีเสวียนเจี่ยเอาไปหนึ่งเม็ดที่มีหางมังกร ทำให้ทายาทราชวงศ์ชิงลดน้อยลงเรื่อยๆ อย่างช้าๆ ที่เหลือซุนหมีเล่อเก็บเอาไว้และตั้งใจจะถวายให้หงลี่ในวันขึ้นครองราชย์ ...

เล่มนี้ดูจากประวัติการพิมพ์ น่าจะเขียนก่อนอีกสี่เรื่องนะคะ แต่แจ่มใสเอามาพิมพ์ท้ายสุด ซึ่งก็ไม่เป็นไรเพราะอ่านรู้เรื่อง มีความแปลกกว่าเรื่องอื่นที่มีเรื่องเวทมนตร์ชัดเจน จขบ. รุ้สึกว่าไม่ได้โดดเด่นกว่าเรื่องอื่นเท่าไหร่ อย่างอีฉีเสวียนเจี่ยที่บอกชะตาให้ซุนหมีเล่อเป็นจักรพรรดิ ซึ่งถ้าเป็นจริงถูกขุนนางกินทั้งเป็นแน่นอน ออกจะอินโนเซนต์ขนาดนี้นะ เอาว่าอ่านให้ครบชุดล่ะค่ะ

ส่วนเรื่องการเชื่อมโยงทางประวัติศาสตร์ ในเรื่องกำหนดชัดเจนว่าอีฉีเสวียนเจี่ยพบองค์หญิงเก้าในปีที่ห้าสิบสองของรัชการจักรพรรดิคังซี แต่เรื่องหลักเกิดอีกราวสิบเก้าปีให้หลัง

[04/12/16, 27/11/21]

ชิงใจครอบครองรัก
ไข่มุกมังกรทั้งสี่เป็นสมบัติวิเศษที่หาได้ยาก ร่ำลือว่ากันว่าเกี่ยวพันกับชะตาราชวงศ์ เดิมเป็นของในวังองค์หญิงเก้าที่บุตรชาย ซุนหมีเล่อ จะนำขึ้นถวายเมื่อจักรพรรดิเฉียนหลงขึ้นครองราชย์ แต่พอดีองค์หญิงเก้าสิ้นพระชนม์และมีพิธีศพ เหยี่ยนเก๋อ บุตรชายคนรองของ เสี่ยนชินอ๋อง ที่อายุสิบสามปีเกิดไปเห็นเข้า และอยากได้จนแอบขโมยมาเก็บไว้โดยไม่รู้ว่าเป็นของสำคัญ เสี่ยนชินอ๋องถูกบัญชาให้ตามหาหาแต่ก็ไม่มีร่องรอย จนผ่านไปสองปีก็เริ่มจะไล่ตามแขกที่มาในงานศพ เหยี่ยนเก๋อที่ไม่ทราบจะทำอย่างไรจึงต้องหาที่ซ่อนใหม่

ระหว่างที่เหยี่ยนเก๋อนำไข่มุกจากบ้านไปซ่อนที่เจดีย์วัดฮู่กั๋วก็ถูกพบตัวโดย อีเอ่อร์เกินเจวี๋ยหลัว เป้ยหมิง ที่เข้ามาสอบรับราชการฝ่ายบู๊ จึงหาทางออกโดยทำให้เป้ยหมิงกลายเป็นผู้สมรู้ร่วมคิด มอบไข่มุกมังกรให้สองเม็ดแยกย้ายกันไปซ่อน และติดต่อกันเรื่อยมาจนกระทั่งเหยี่ยนเก๋อได้เป็นอวยยศเป็นเป้ยเล่อ ทำหน้าที่ข้าหลวงตรวจการได้อย่างโดดเด่น ส่วนเป้ยหมิงก็เป็นองครักษ์ชั้นหนึ่งที่รักษาประตูเฉียนชิง

เมื่อเหยี่ยนเก๋ออายุสิบห้าสิบหก เสี่ยนชินอ๋องก็จัดให้หมั้นหมายกับ อวี๋ฉงเยวี่ย ธิดาคนโตอายุสิบขวบจากภรรยาเอกของ อวี๋หมิ่นจง อาลักษณ์ประจำราชบัณฑิตยสถาน ที่ถึงจะเป็นชาวฮั่น แต่ก็เป็นที่โปรดปรานของจักพรรดิ นับเป็นการผูกญาติที่ให้ผลประโยชน์และสมน้ำสมเนื้อน่าพอใจทั้งสองฝ่าย อวี๋ฉงเยวี่ยที่ยังเด็กก็แอบไปดูหน้าเหยี่ยนเก๋อก่อนด้วย

เมื่ออวี๋ฉงเยวี่ยอายุสิบแปด เสี่ยนชินอ๋องก็เร่งรัดให้เหยี่ยนเก๋อไปสู่ขอแต่งงาน แต่ตอนนั้นเหยี่ยนเก๋อไปหลงเสน่ห์ของ เสียนซิน บุตรสาวของพัศดีประจำศาลพญายม จนต้องการถอนหมั้น ถึงทั้งเสี่ยนชินอ๋องและอวี๋หมิ่นจงคิดจะยกเลิกการหมั้น แต่อวี๋ฉงเยวี่ยที่เห็นชัดเจนว่าเสียนซินมีแต่ความทะเยอทะยานก็ข่มขู่ด้วยความตายเพื่อให้ได้แต่งงานในฐานะชายาเอกที่ไม่เป็นที่สนใจ ซึ่งก็เป็นที่น่าบีบคั้นสำหรับอวี๋ฉงเยวี่ยที่พ่อก็หลงอนุภรรยาคนที่สามจนละเลยภรรยาหลวง

สำหรับเหยี่ยนเก๋อที่มีชะนักติดหลังเรื่องไข่มุกมังกร ก็สงสัยว่าทางอวี๋หมิ่นจงจะรู้เรื่องไข่มุกมังกร ทำให้คิดหาทางหย่าเพื่อกำจัดออกไป แต่เมื่อเหยี่ยนเก๋อรับเสียนซินเข้าวังเป็นภรรยาบ่าวก็เริ่มเห็นความแตกต่างจากอวี๋ฉงเยวี่ยที่เปลี่ยนนิสัยที่เคยเอาแต่ใจบ้างให้นุ่มนวลขึ้นเนื่องจากเปลี่ยนศักดิ์ฐานะ ปรับตัวเข้าวังได้ได้ดี มีกิริยามารยาท รู้ธรรมเนียม เป็นที่โปรดปรานของผู้ใหญ่ ในขณะที่เสียนซินซึ่งถูกเลี้ยงดูในสังคมชั้นล่างไม่สามารถเรียนรู้ได้ในเวลาสั้น ...

เรื่องนี้มาตามขนมธรรมเนียมจีนสูงพอสมควร เรื่องทางวัฒนธรรมไม่ค่อยมีปัญหา (ที่ยกเว้นก็เช่นตอนที่อวี๋ฉงเยวี่ยไปช่วยงานเอกสารก่อนได้รับอนุญาต) ถึงจะยอมรับว่าในหลายๆ เรื่องไม่ถูกใจนิสัยหลายอย่าง แต่ถ้ามองจากมุมมองโบราณก็ไม่แปลกใจอะไรนะคะ แต่รู้สึกว่าเรื่องเกี่ยวกับไข่มุกดูจะแปลกๆ อย่างถ้าไข่มุกสำคัญขนาดนั้น ทำไมถึงไม่รีบถวายไปเสีย (เข้าใจว่าต้องหาคำตอบในเรื่องปฐมบทที่ตามมาทีหลัง ลุ้นอยู่นะคะว่าจะไปได้หรือจะแป๊ก) และเรื่องการหาทางส่งคืนของก็ไม่ได้ตีบตันขนาดนั้น แถมเรื่องสงสัยอวี๋ฉงเยวี่ยเรื่องไข่มุกก็ดูจะไม่เหมือนข้าหลวงตรวจการที่สืบคดีได้อย่างแจ่มแจ้ง (หรือจะเป็นคนในที่ตามืดบอด) สรุปว่าอ่านได้เรื่อยๆ ไม่มีอะไรเด่นเป็นพิเศษ และจบแบบค้างไปเล่มต่อนะคะ

[26/09/16]

เหลี่ยมเล่ห์ลูกไม้
หลังอี๋ชินอ๋อง อวิ่นเสียง (องค์ชายสิบสาม) สิ้นพระชนม์ จักรพรรดิ หย่งเจิ้ง ได้รับพระธิดาองค์เล็ก หมิ่นโหญว ที่เพิ่งสองขวบเป็นพระธิดาบุญธรรม ได้รับความโปรดปรานอย่างมาก แต่เมื่อหย่งเจิ้งสวรรคตหลังจากนั้นเพียงห้าปี จักรพรรดิ เฉียนหลง และไทเฮาก็ไม่ได้เอ็นดู ทำให้หมิ่นโหญวเติบโตอย่างโดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่งพิง จะกลับไปเยี่ยมบ้านเดิมก็ไม่ค่อยได้ และคงจะถูกส่งไปสมรสการเมืองที่นอกด่าน

วันหนึ่งหมิ่นโหญวก็เริ่มสนใจในตัวราชองครักษ์ เป้ยหมิง และคืนหนึ่งที่หมิ่นโหญวนอกไม่หลับ ลุกขึ้นมาปีนกำแพงตำหนัก ก็เห็นเป้ยหมิงเอาของบางอย่างไปแอบไว้บนขื่อประตูตำหนัก (ไม่หย่างซินก็เฉียงชิง) จึงหาทางไปเอามาดูได้ ของที่ว่าคือไข่มุกมังกรนั้นเอง เมื่อเป้ยหมิงต้องสงสัยว่าเป็นคนร้ายฆ่าเชื้อพระวงศ์ หมิ่นโหญวจึงไปขโมยธงธนูอาญาสิทธิ์มาพาตัวออกจากคุกและไปเจียงหนานตามความฝันที่อยากเห็นแต่เด็ก คำสั่งไล่ล่าจากวังหลวงคือพาตัวองค์หญิงกลับ ส่วนฝ่ายชายให้ประหารทันที ซึ่งก็ทำให้ไข่มุกมังกรตกลงในทะเลสาบซีหู ...

เรื่องนี้ช่วงแรกๆ ก็พอโอเคอยู่นะคะ ถึงการที่หมิ่นโหญวเห็นตอนเป้ยหมิงซ่อนไข่มุกจะบังเอิญอยู่มาก แต่ช่วงหลังรู้แปลกกว่าเยอะ โดยเฉพาะตั้งแต่ตอนขโมย ซึ่งก็ไม่น่าจะไปไหนได้ อย่าว่าจะหนีออกนอกวังไปเลย และเมื่อเป้ยหมิงหนีออกจากคุก แถมพาองค์หญิงหนีอีก คราวนี้เรื่องสงสัยฆาตกรรมกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย ครอบครัวของเป้ยหมิงที่มีปู่ย่าอาทั้งหลายน่าจะโดนหนักด้วย (งงค่ะว่าทำไมในเรื่องบอกว่าไม่มีครอบครัวมารับโทษด้วย) ฯลฯ สรุปว่าเรื่องนี้ก็เฉยๆ ค่ะ

[10/10/16]

สาวใช้แสนหวาน
พ่อของ ชิวชุนเซียง ที่เป็นช่างแกะหนังสือถูกใส่ร้ายต้องโทษประหาร ชุนเซียงที่อายุราวสิบห้าปีช็อคจนกลายเป็นใบ้ ครอบครัวยากเข็ญ หลวงจีนชราที่วัดฮู่กั๋วจึงแนะนำให้แม่ลูกไปเป็นบ่าวชั้นเลวที่จวนอวี๋จวิ้นอ๋อง ถึงงานหนักแต่ก็ไม่ลำเค็ญนัก

ที่วังนี้มีท่านอ๋อง พระมารดา พระชายาชาวแมนจูหลายคน โอรสมากมาย โดยท่านชายเจ็ด หย่งซั่ว แตกต่างจากคนอื่นที่เป็นลูกนางบำเรออดีตบ่าวชั้นเลว ถูกพี่แกล้งมาตลอด บางครั้งเกือบตายแต่ก็ต้องเก็บเงียบเพื่อเอาตัวรอด เมื่อหย่งซั่วโตขึ้นก็ขึ้นชื่อว่าเป็นหนุ่มเจ้าสำราญที่น่าหลงใหลเพื่อแก้แค้นพี่โดยการจีบพี่สะใภ้

เมื่อสาวใช้ดั้งเดิมของหย่งซั่วแต่งออกไป จึงต้องหาคนใหม่มาแทน หย่งซั่วที่มีความลับจึงเลือกชุนเซียงที่เป็นใบ้มารับใช้ใกล้ชิดแทนสาวใช้ชั้นสูง ทำให้ชุนเซียงถูกเขม่นอย่างหนัก หย่งซั่วถูกจับหมั้นกับท่านหญิง หญงอิน บุตรสาวเซิ่นจิ้งจวิ้นอ๋องที่ขึ้นชื่อว่าอ้วนและโง่

เมื่อชุนเซียงจะถูกลงโทษ หย่งซั่วจึงต้องตัดสินใจเด็ดขาดว่าจะทำอย่างไร และยังได้พบกับหลวงจีนชราที่พบไข่มุกมังกรสองเม็ดที่ซ่อนในเจดีย์และต้องการหาทางถวายไข่มุกให้จักรพรรดิผ่านทางคนที่ไว้ใจได้ว่าจะไม่ตุกติก แต่หลวงจีนก็ถูกฆ่าชิงไข่มุกเสียก่อน ...

สงสัยนิดหน่อยว่าแม่ของชุนเซียงทำไมเรียกเป็นฮูหยินซึ่งสูงศักดิ์ไปหน่อย แต่เรื่องนี้ก็มาเรื่อยๆ น่ารักๆ นะคะ บางทีดูเฉื่อยๆ เรื่องตอนสุดท้ายดูจะรวบรัดตัดความไปหน่อยและออกจะลอยๆ ไม่น้อย จบแบบต้องอ่านต่อค่ะ

[27/09/16]

สาวน้อยพราวเสน่ห์
หย่งหลาง เป็นลูกของนางคณิกาเจียงหนาน เหยียนลี่เสวี่ย กับเซิ่นจิ้งจวิ้นอ๋อง อ้ายซินเจวี๋ยหลัวอวิ๋นสี่ อายี่สิบเอ็ดของจักรพรรดิเฉียนหลง ที่ถูกส่งไปอยู่กับหลวงจีน หญูซวี ที่วัดพยัคฆ์โผนริมทะเลสาบซีหู และเสียชีวิตไปเมื่ออายุสามขวบ หลังจากนั้นหญูซวียังรับศิษย์อีกคนคือ จิ่วเอ๋อร์ ที่เป็นลูกของหัวหน้าโจรกับธิดาเศรษฐีที่ถูกฉุดคร่าไป เมื่อซ่องโจรถูกกวาดล้าง แม่ก็ถูกส่งตัวกลับบ้านเกิดที่ไม่มีใครยอมนับเด็กที่มีนิสัยเหมือนพ่อ

จิ่วเอ๋อร์ถูกส่งมาอยู่ที่วัดเพื่ออบรม แต่ก็ยังก่อเรื่องมากมาย เพราะต้องการออกจากวัดจึงแอบขโมยของมีค่า รวมถึงปิ่นและไข่มุกมังกรที่ติดเอวเป้ยหมิงก่อนหนีออกจากวัด หลายปีผ่านไปเมื่อเฉียนหลงประพาสแดนใต้พร้อมเซิ่นจิ้งจวิ้นอ๋อง จิ่วเอ๋อร์จึงแสดงตนสวมรอยเป็นหย่งหลาง จากขอทานและขโมยกลายเป็นคุณชายใหญ่ ทำให้พระชายาหญิงยอดดุเลื่องชื่อไม่พอใจหนัก เพราะอาจเป็นปัญหากับบุตรโทน หย่งช่าน และธิดาอีกสี่ คือ ฮวาอิน, หญงอิน, เยวี่ยอิน และ เสวี่ยอิน

เมื่อท่านชายใหญ่วังเสี่ยนชินสิ้น ท่านชายรองเหยี่ยนเก๋อที่ถูกส่งไปกำกับงานที่ยูนนานมาสิบกว่าปีก็ถูกเรียกตัวเข้าเมืองหลวง พร้อมกับการหมั้นของหย่งซั่วและหญงอินที่ล้มเลิก จิ่วเอ๋อร์ก็สามารถรวบรวมไข่มุกมังกรได้ทั้งหมด พร้อมกับความรู้สึกรุนแรงที่มีต่อเยวี่ยอิน ... แต่จักรพรรดิที่สงสัยก็ส่งคนไปพิสูจน์

เรื่องนี้ก็ดูมึนๆ ค่ะ เรื่องการปลอมตัวที่ถูกตรวจสอบนี่เข้าใจได้เลย แต่ทำไมอวิ๋นสี่ที่มอบปิ่นที่เป็นของดูต่างหน้าพระมารดาให้นางคณิกา แต่ไหงจากไปโดยไม่สนใจ ฯลฯ และสุดท้ายคือการรบก็เอากันง่ายๆ สรุปว่าไม่ประทับใจอะไรเป็นพิเศษค่ะ

[31/10/16]

ที่มา
[1] ฉีเยี่ยน (จันทร์กลางน้ำ แปล). ปฐมบทไข่มุกมังกร (Chao Tian Zi). มากกว่ารัก ชุดไข่มุกมังกร, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 176 หน้า, 2552 (ต้นฉบับ 2007).
[2] ฉีเยี่ยน (จันทร์กลางน้ำ แปล). ชิงใจครอบครองรัก (Dou Er Ye). มากกว่ารัก ชุดไข่มุกมังกร, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 168 หน้า, 2551 (ต้นฉบับ 2007).
[3] ฉีเยี่ยน (จันทร์กลางน้ำ แปล). เหลี่ยมเล่ห์ลูกไม้ (Shua Jiao Jiao). มากกว่ารัก ชุดไข่มุกมังกร, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 160 หน้า, 2551 (ต้นฉบับ 2007).
[4] ฉีเยี่ยน (จันทร์กลางน้ำ แปล). สาวใช้แสนหวาน (Nu Er Tian). มากกว่ารัก ชุดไข่มุกมังกร, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 200 หน้า, 2552 (ต้นฉบับ 2007).
[5] ฉีเยี่ยน (จันทร์กลางน้ำ แปล). สาวน้อยพราวเสน่ห์ (Yao Er Mei). มากกว่ารัก ชุดไข่มุกมังกร, แจ่มใสพับลิชชิ่ง, 176 หน้า, 2552 (ต้นฉบับ 2008).

---

รายการนิยายจีนแปลไทย, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค จีน