ก้าวแรกสู่สังเวียน - Morikawa Jyoji
เรื่อง The Fighting! ก้าวแรกสู่สังเวียน (Hajime-no Ippo)
แต่งโดย โจจิ โมริคาว่า
เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนมหากาพย์ไม่ยอมจบเสียทีเรื่องหนึ่งได้นะคะ (เคยเห็นคนตั้งชื่อให้ว่าก้าวแรกสู่แขวนนวม 555) แต่ จขบ. คิดว่าที่ไม่จบแต่มีต่อออกมาเรื่อยๆ ไม่ได้หายเงียบให้ค้างคาเป็นปีๆ แบบเรื่องอื่น ก็ถือว่าอึดสุดๆ ส่วนแนวคิดเรื่องก็ออกสไตล์โชเน็นเต็มที่นะคะ ให้มีความพยายามถึงที่สุด แต่ดูแล้วรู้สึกว่าผู้ชมบางส่วนจะดูโหดกับนักกีฬาไปหน่อยมั๊ง
ถึงโดยส่วนตัวจะไม่ชอบกีฬานี้เลยก็ตาม และไม่ดูการชกจริงเลยด้วย แบบว่าถึงจะเข้าใจเรื่องที่มาของกีฬาทางประวัติศาสตร์ แต่ทำใจไม่ได้ และรวมไปถึงการบาดเจ็บของนักกีฬาด้วย แต่เรื่องนี้ก็ทำให้รู้สึก appreciate ในด้านนี้มากขึ้นเยอะล่ะนะคะ ระหว่างชกก็เข้มขันมาก คั่นด้วยความฮาให้เบาลงมาหน่อย (เน้นที่นักมวยคาโมงาวะผู้บ้าบอกันคนละแบบ 555 อ้อ หมาก็น่ารักมากนะ ถึงจะสงสัยว่าพันธุ์อะไร วิ่งขนาดนี้น่าจะตัวผอมหน่อย) สรุปว่าอ่านได้สนุกเรื่อยๆ ค่ะ ^_^
มาคุโนอุจิ อิปโป เป็นนักเรียน ปี 2 โรงเรียนมัธยมปลายเอกชนโซจิรุชิ แต่ไม่ได้อยู่ชมรมอะไรเพราะคอยช่วยงานแม่เป็นชาวประมงมาตลอด มักจะถูกนักเรียนอื่นแกล้งบ่อยๆ จนวันหนึ่งได้พบ ทากามูระ มาโมรุ นักมวยรุ่นมิดเดิ้ลที่เก่งเป็นอันดับหนึ่งของค่ายมวยคาโมงาวะที่เปิดมากว่ายี่สิบปี มีแชมป์ญี่ปุ่นสองคน แชมป์ตะวันออกหนึ่งคน ทำให้อิปโปเข้าสู่โลกของการชกมวย
อิปโปขอเข้าฝึกมวยโดยมีทากามูระแนะนำให้ ประธานค่าย คาโมงาวะ เคนจิ เลยให้ลองชกซุปเปอร์ริงค์กับดาวรุ่งหน้าใหม่ มิยาตะ อิจิโร่ ที่อายุเท่ากันแต่พ่อเป็นอดีตนักมวยเลยฝึกมาแต่เล็ก ถึงอิปโอจะถูกน็อค แต่มีแววจนประธานรับมาฝึกเตรียมโปรเทสต์ในอีกครึ่งปี อิปโปที่หนักเอาเบาสู้และตั้งใจอย่างยิ่งก็เป็นที่เอ็นดูของรุ่นพี่ อย่างทากามูระ, คิมูระ ทะสึยะ (ลูกชายร้านขายดอกไม้) และ อาโอกิ มาซารุ (ทำงานร้านบะหมี่) รวมถึงผู้ช่วย ยางิ และ ชิโนดะ แถมยังได้ประธานช่วยสอนอีก
เมื่อมีการชกซ้อมกับมิยาตะอีกครั้งก็ทำได้สูสี และมิยาตะตัดสินใจออกจากค่ายเพื่อให้เติบโตและได้แข่งกันอีก (คือเป็นคู่แข่งที่ดีต่อกัน) และยังทำให้นักข่าว ฟูอิจิ จากนิตยสารบ๊อกซิ่งแฟนรายเดือนที่มาตอนแข่งพอดีรู้สึกติดใจด้วย ซึ่งอิปโปก็สามาถผ่านการสอบเป็นมืออาชีพรุ่นเฟเธอร์ที่สนามมวยโกรัคคุเอ็นฮอลได้อย่างฉลุย ครั้งแรกเดือนมกราคม อิปโปเจอนักมวยที่ค่อนข้างเกียจคร้าน แต่ก็โดนแฟนจะทิ้งจนฮึดขึ้นมา ครั้งสองเดือนต่อมาเจอคู่ชกหน้าตาโหด
ผลงานทำให้อิปโปเข้าแข่งชิงแชมป์นักมวยหน้าใหม่ฮิงาชินิปปอนที่เริ่มช่วงกลางปีและสิ้นสุดปลายปี ในบล็อก A ที่รอบแรกเจอนักชกอเมริกันผิวดำที่ได้ค่ายมวยแถวอาโอโมริช่วยไว้ตอนโซซัดโซเซ รอบสองเจอ โคบาชิ เค็นตะ ที่ไม่ค่อยมีแรงแต่เยือกเย็นเอาชนะคะแนน (ที่น่าสนใจคือชกสี่ครั้งได้เงินห้าหมื่นเยน น้อยชะมัด) และนัดนี้ชกก่อนคู่เอกที่ทากามูระท้าชิงแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นมิดเดิ้ลสำเร็จ [เล่ม 6] รอบสี่คนสุดท้ายเจอ ฮายามิ ริวอิจิ แชมป์อินเตอร์ไฮหล่อลากดินสาวติดตรึม
รอบชนะเลิศเจอ มาชิบะ เรียว ที่ชนะมิยาตะ (คนนี้หน้าโหดมาก แต่น้องสาว คุมิ อย่างน่ารัก ทำเอาอิปโปปิ๊งแรกพบ) งานนี้ถึงอิปโปชนะและเป็นนักกีฬายอดเยี่ยม แต่บาดเจ็บหนักจนแทบจะต้องสละสิทธิ์การแข่งระดับประเทศถ้าไม่ได้หมอกระดูกสาวสวย ยามางูจิ ซึ่งเป็นการสู้กับ เซนโด ทาเกชิ ผู้ชนะนิชินิปปอนที่โอซาก้า ที่ทำให้อิปโปได้อันดับ 10 ของรุ่น [เล่ม 13]
36-40
ถึงจุดนี้ อิปโปก็จบการศึกษา เป็นนักกีฬาอาชีพเต็มตัว เข้าแข่งกับอันดับห้าและชิงอันดับมาได้ ก่อนจะได้ชมผลงานของแชมเปี้ยนอาวุโส ดาเตะ เอย์จิ ป้องกันตำแหน่งกับอันดับสอง, มิยาตะมาไทยเพื่อหาประสบการณ์ ครั้งแรกชกเสมอกับโนเนมเพราะน็อคไม่ได้ เมื่อเจอกับดาวรุ่ง จิมมี่ ศรีฟ้า ที่เวทีสวนลุมพินี ถ้าจะเอาชนะต้อง KO เท่านั้น เป็นการเริ่มการใต่อันดับระดับภูมิภาคแปซิฟิคตะวันออก OPBF, ยามาดะ นาโอมิจิ รุ่นน้องเข้าใหม่ที่ได้แรงบันดาลใจจากอิปโปสอบโปรได้สำเร็จ แต่ไม่นานก็ต้องย้ายโรงเรียนตามครอบครัว
ต่อมาก็เป็นทัวร์นาเมนต์ระดับ A สำหรับนักมวยอันดับสูงฝั่งตะวันออก แต่การฝึกซ้อมช่วงแรกของอิปโปไม่ไปไหน เพราะแม่ป่วย จนได้เพื่อน อุเมซาว่า ที่อยากเป็นนักเขียนการ์ตูนกีฬามาช่วยอุดรูภาระงานให้ รอบแรกคู่แรก อิปโปเจอ ซาเอกิ ทาคุมะ ที่เร็วมาก อีกคู่ อเล็กซานเดอร์ วรูค ซานคีเยฟ อดีตแชมป์โลกสมัครเล่นและอันดับสามญี่ปุ่น เจอซุซุกิอันดับสอง ซึ่งรอบชิงอิปโปก็เอาชนะวรูคไปได้ ช่วงนี้ อาโอกิจีบ โทมิโกะ พยาบาลรุ่นพี่ของคุมิ ทำให้อิปโปก้าวหน้าขึ้นมาก 555 ผู้ชนะทัวร์นาเมนต์ระดับ A ได้สิทธิท้าชิงแชมป์ในเทศกาลแชมเปี้ยนคาร์นิวาล ซึ่งมาชิบะที่ย้ายไปชกรุ่นจูเนียร์ไลท์ก็เอาเข็มขัดแชมป์มาได้ แต่อิปโปโดนน็อคแบบเจ็บหนัก [เล่ม 16-22]
ดาเตะสละตำแหน่งเพื่อขึ้นอันดับโลก ตำแหน่งที่ว่างเซนโดได้ไปจากการเอาชนะวรูคที่แพ้ติดกันจนกลับรัสเซีย, ค่ายคาโมงาวะจัดชกอุ่นเครื่องกับต่างชาติ ซึ่งอิปโปเจอ พรชัย ชูวัฒนา ตามด้วยการซ้อมในป่าที่โจเอสีที่บ้านพักของเพื่อนสนิทของประธาน เนโกตะ คินปาจิ ที่เคยชกกันห้าครั้งสมัยห้าสิบปีก่อน พร้อมหมาไม่ทราบพันธุ์ ฮะจิ ที่เป็นพยานเห็นเหตุการณ์ตอน ทากามูระได้สู้กับหมี เมื่อกลับโตเกียวก็มีนักข่าวสาวสวย อีมูระ มามิ เข้าฉาก เมื่อทากามูระชกป้องกันตำแหน่งได้หลายครั้ง ทำลายสถิติ KO ติดต่อกัน และเริ่มคิดถึงระดับโลก เซนโดก็ป้องกันตำแหน่งกับซาเอกิและชิเงตะ ก่อนเสียให้อิปโป [เล่ม 30] ซึ่งได้ลูกฮะจิมาเลี้ยงในชื่อ วัมโปะ
51-55
ในแชมเปี้ยนคาร์นิวาล คิมูระที่ชกมวยมาห้าปีและอยู่อันดับสามได้เข้าชิงแชมป์รุ่นจูเนียร์ไลท์กับมาชิบะ แร่ไม่สำเร็จ, รุ่นจูเนียร์เฟเธอร์เป็นการชิงเข็มขัดว่างของ ซานาดะ คาซึกิ โดยโคบาชิน็อคฮายามิ ส่วนผู้ท้าชิงของอิปโปคือซานาดะที่เพิ่มรุ่นขึ้นมา งานนี้โหดเพราะซานาดะได้เทรนเนอร์ระดับเซียน ฮามะ ดันอิจิ ที่เป็นคู่แข่งรุ่นเดียวกับคาโมงาวะ แถมตัวซานาดะยังเป็นนักเรียนแพทย์ซึ่งทำให้มีความเข้าใจในร่างกายคนมาก (จขบ. ก็ว่าจะเทพไปไหม เรียนหนักมากยังมีเวลาไปชกมวยอาชีพชนาดป้องกันแชมป์ได้ห้าครั้ง) ส่วนมิยาตะก็สามารถชิงเข็มขัด OPBF รุ่นเฟเธอร์มาได้ [เล่ม 37] ตามด้วยดาเตะที่ขึ้นชิง WBA รุ่นเฟเธอร์เป็นครั้งที่สองกับแชมป์ ริคาร์โด้ มาร์ติเนซ (เม็กซิโก) ซึ่งป้องกันตำแหน่งมาแล้วสิบเจ็ดครั้ง สรุปดาเตะพ่ายอีกจนต้องแขวนนวม
41-45
อิปโปถูกท้าชิงเข็มขัดครั้งที่สองจากอดีตรุ่นน้องยามาดะที่หน้าเปลี่ยนมหาศาล, รุ่นน้องใหม่ของคาโมงาวะ อิตางากิ มานาบุ ที่ได้รองชนะเลิศอินเตอร์ไฮ ก็ชกแพ้ในการชกครั้งแรก แต่ทากามูระเอาชนะชิงอันดับระดับโลกรุ่นจูเนียร์มิดเดิ้ลไปได้ถึงจะลดน้ำหนักจนโทรม, อิปโปป้องกันตำแหน่งเป็นนัดเซมิไฟนัลก่อนทากามูระชิงเข็มขัด WBC จากนักมวยอเมริกันผู้มีพรสวรรค์แต่ไม่ฝึกฝนบวกกับนิสัยเสียได้สำเร็จ (แบบว่าทากามูระสู้ได้ในหลายแง่) [เล่ม 44] ซึ่งความสำเร็จนี้ยังทำให้ประธานคาโมงาวะได้ระลึกความหลังสมัยสิ้นสงครามโลกให้ฟังด้วยหนึ่ง, ผู้ท้าชิงคนที่สี่ของอิปโปเป็นชาวเลจากโอกินาวะที่ตัวเตี้ยกว่าและสู้แบบเช่นเดียวกับอิปโป กลายเป็นการต่อสู้เพื่อหาอินไฟท์เตอร์แท้อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
46-50
ในงานแชมเปี้ยนคาร์นิวาล อาโออิเข้าชิงรุ่นไลท์กับแชมเปี้ยนที่มีอะไรคล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่สำเร็จ, ทากามูระป้องกันเข็มขัดรุ่นจูเนียร์มิดเดิ้ลได้, อิปโปเจอ ซาวามูระ ริวเฮ ที่เป็นหมาบ้า ถึงเก่งด้านการต่อยตีแต่ก็เล่นสกปรกในสไตล์ที่คล้ายฮอว์ค สำหรับทางบ้าน อุเมซาวะลาออกไปเขียนการ์ตูนเต็มเวลา แต่ได้อิตางากิมาแทน (ครอบครัวสุดแปลกขนาดเอาชนะทากามูระได้ ที่สำคัญคือน้องสาว นานาโกะ ชอบอิปโป) ซึ่งงานเรือประมงก็ทำให้ฝีมือการชกมวยดีขึ้น พอถึงช่วงนี้ก็พูดถึงนักมวยหลายคนที่แขวนนวม รวมถึงอันตรายที่เกิดจากการชกมวยด้วย
51-55
ทากามูระท้าชิงเข็มขัดโลกรุ่นมิดเดิ้ลจากนักมวยอเมริกันที่เป็นพวกเยือกเย็นระมัดระวัง ซึ่งถึงทากามูระจะแพ้ทางแต่ก็สำเร็จ [เล่ม 61] โดยก่อนหน้านั้่น คิมูระกับอาโอกิชกกับนักมวยต่างชาติที่มีทรงผมสุดแปลกและถ้าไม่ชนะจะโดนทากามูระตัดผมเป็นทรงคู่ชก ผลคือ จขบ. ฮากลิ้งน้ำตาไหลแบบที่ไม่เจอมานาน (สองคู่นี้ยังมีรีแมทช์ภายหลังกันอีกนะ) และมิยาตะป้องกันเข็มขัด OPBF ครั้งที่สี่กับนักชกไทย แม่กลอง ดัชท์บอย
56-60
ในศึกหน้าใหม่ อิตางากิเอาชนะนักชกตุกติกไปได้ ส่วนรอบชนะเลิศเจอ อิมาอิ เคียวซุเกะ คู่ปรับเก่าสมัยชกสมัครเล่นที่แพ้มาตลอด แต่คราวนี้เอาชนะจนได้แชมป์หน้าใหม่ [เล่ม 67], การป้องกันตำแหน่งครั้งที่หกของอิปโปคือน้องใหม่ที่ได้ซานาดะเป็นพี่เลี้ยง (การฝึกของอิปโปทำให้มีป้าย 'กรุณาอย่าเอาซุงมาฝัง' ซึ่ง จขบ. คิดว่าถ้าทำดีๆ ฝังให้มิดใครจะไปรู้ 555), ครั้งที่เจ็ด เจอรุ่นเดอะที่ประสบการณ์เพียบ ส่วนคาร์นิวาลรุ่นจูเนียร์ไลท์มาชิบะเจอซาวามูระ คือโหดชนโหด ซาวามูระชนะแต่ก็ต้องแขวนนวม [เล่ม 74] ส่วนอิตางากิที่เพิ่งพบความสามารถด้านความเร็ว เอาชนะแชมเปี้ยนหน้าใหม่ฝั่งตะวันตกไปอย่างง่ายดาย [เล่ม 76]
61-65
หลังมิยาตะป้องกันเข็มขัด OPBF กับผู้ท้าชิงชาวเกาหลีจนเจ็บพักยาว เลยมีการหาแชมเปี้ยนรักษาการ เมื่อแชมเปี้ยนจริงหายก็จะชกยืนยันตำแหน่งกัน อิปโปที่อยู่อันดับสองไม่ลงเพราะต้องการสู้กับมิยาตะก่อน ทำให้อันดับสาม แรนดี้บอย จูเนียร์ ที่ชกชนะได้เป็นรักษาการแชมเปี้ยนและมีโปรโมเตอร์ระดับโลก ซาคางูจิ ที่แค้นมิยาตะ แต่เมื่อมิยาตะพบว่าแรนดี้บอยเป็นลูกของนักมวยที่ชนะพ่อจนต้องแขวนนวม มิยาตะจึงเบนเข็มมาทางนี้แทน และยกเลิกสัญญาแข่งที่ให้กับอิปโปเพื่อสู้กับแรนดี้จนน่วมกันทั้งสองข้าง ส่วนซาวามูระป้องกันเข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลครั้งที่สอง มาชิบะที่พ้นโทษแบนชิงตำแหน่ง OPBF รุ่นไลท์สำเร็จ [เล่ม 89]
66-70
คาโมงาวะเลยให้อิปโปชกกับอันดับหนึ่งของประเทศในเอเซียเพื่อสร้างโปรไฟล์ในการขึ้นระดับโลก ครั้งแรกเจอจิมมี่ สีฟ้า (ไทย), ครั้งที่สองเจอแชมเปี้ยนฟิลิปปินส์ มัลคอล์ม เกด ที่ล้มมวยเพื่อเงิน มีเงินค่าชกรวมกันถึงสามล้านเยนแบบคนชนะกินรวบ (ตรงนี้รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ลงขันเลย และภาพหมูป่าน่ารักดีนะ), ครั้งสามเจอแชมเปี้ยนอินโดนีเซีย วอรี่ ที่ชกสามครั้งได้แชมป์ และได้เทรนเนอร์ระดับโลก มิเกล เซล ที่มีความหลังกับคาโมงาวะและต้องการปั้นผลงานตะวันดวงสุดท้าย (มีอ้างถึงแสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์ ที่ได้ชิงแชมป์โลกในการชกครั้งที่สาม แต่ จขบ. ว่าไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ เพราะชกมวยไทยที่รู้สึกว่าโหดกว่ามาก่อน)
71-75
เหล่านักมวยคาโมงาวะที่ไม่มีเข็มขัดก็เข้าชกระดับ A จนได้ชิงแชมป์ ที่เด่นสุดคืออิตางะกิที่ชนะเลิศโดยชนะทั้งคาราซาวะและซาเอกิมาได้ [เล่ม 100] ในการป้องกันเข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลครั้งที่สามของซาวามูระ อิปโปก็ชกป้องกันตำแหน่งกับ โคจิมะ ฮิซาโตะ ที่ลดรุ่นลงมาเพื่อแข่งทิ้งทวน ส่วนวรูคชิงตำแหน่งแชมปเปี้ยนโลก IBF รุ่นจูเนียร์ไลท์ได้ที่ลาสเวกัส [เล่ม 103]
76-80
อิปโปสละตำแหน่งแชมเปี้ยนญี่ปุ่น อันดับหนึ่งสองเข้าชิงเข็มขัดที่ว่าง ซึ่งอิมาอิก็ชนะอิตางากิไป [เล่ม 105] ส่วนอิปโปขึ้นชกเพื่อชิงอันดับกับอันดับสองของโลก อัลเฟรโด้ กอนซาเลส ผู้มีรูปมวยแบบ มาร์ติเนซซ่อนสัญชาตญาณสุดโหดและพลิกเอาชนะอิปโปได้ ทำให้อิปโปต้องพิจารณาใหม่ว่าจะสู้ต่อหรือถอยออก โดยเฉพาะเมื่อเริ่มมีอาการผิดปกติ
81-85
ทากามูระใช้เข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลของ WBC ท้าแชมป์โลก WBA ในการชกเปิดรายการ มาชิบะป้องกันเข็มขัด OPBF ได้ เซนโดชนะอันดับห้าของโลกชาวแม็กซิโกที่มีเทรนเนอร์คนเดียวกับมาร์ติเนซ ส่วนคู่หลักลงสนามได้โดดเด่น (!?) มาก ส่วนการชกของทากามูระก็สูสียาวนานกว่าจะชนะได้ [เล่ม 113]
86-90
ระหว่างทากามูระหายตัวไปพักหลังเหตุการณ์สุดขายหน้า (จขบ. รู้สึกว่าภาพประกอบมุกจะเกินขอบเขตไปหน่อยนะคะ) นักมวยที่เหลือก็ต้องหาทางของตนต่อ ขณะที่พวกคิมูระได้ลงแข่ง อิปโปที่พักฟื้นยาวก็พัฒนาท่าใหม่และคืนสนามเป็นรองคู่เอกในการป้องกันตำแหน่งของทากามูระโดยเจอแชมเปี้ยนเฟเธอร์เวทจากฟิลิปปินส์แต่ก็ไม่รอด ส่วนทากามูระก็จัดการหมัดเดียวจบ คนเราต่างก็มีชีวิตของตัวเอง ชีวิตของตัวเองที่มีตัวเองเป็นตัวเอก ทุกคนต่างก็เป็นตัวเอกออกผจญภัย
อิปโปเปลี่ยนไปเป็นเทรนเนอร์อย่างตั้งอกตั้งใจ ครั้งแรกที่เป็นพี่เลี้ยงวางเก้าอี้ให้คิมูระจะตั้งใจเกินจนกลายเป็นเทพแห่งความฮาอวตาร แต่ต่อมาก็เริ่มปรับตัวให้ความช่วยเหลือได้ และยังสอนมวยให้เด็กหนุ่ม ไทเฮ แต่มีผลกระทบต่อบรรดาคู่แข่งโดยเฉพาะมิยาตะที่ยึดติดมาก (ในเล่ม 123 ถ้าคิดว่าอย่างมิยาตะที่เป็นแชมป์เอเซียตะวันออกยังทำงานพิเศษที่ร้านขายของ แปลว่ารายได้จากการชกนี่ไม่น่าจะดี คิดแล้วสยองพอสมควร)
อิปโปได้ลูกศิษย์เป็นนักเรียนมัธยมปลายคู่กัดที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนสองคน คือ อาโอกิ ไทเฮ (น้องของมาซารุ) และ คาเนดะ คินทาโร่ (ดูไม่ค่อยเท่าไหร่ ถูกคุมิช่มด้วยแรงกกดดันแบบไม่กล้าหือ) มาชิบะที่เป็นแชมป์เอเซียแปซิฟิคต่อยกับแชมป์ญี่ปุ่นที่แอบทำผิกกติกาเพื่อยั่วให้มาชิบะหัวเสียจนทำเรื่องแพ้ฟาล์ว กลายเป็นว่ามาชิบะถล่มยับและประกาศชิงลำดับโลก
ทากามูระป้องกันแชมป์มิดเดิ้ลเวท WBA WBC สำเร็จ ก่อนย้ายเป็นรุ่นซุปเปอร์มิดเดิ้ลเวท ส่วนอิปโปทำความเข้าใจในการเป็นเทรนเนอร์ให้รุ่นน้อง และพี่เลี้ยงให้พวกคิมูระ อิตางากิ และอาโอกิ (ที่ถึงชกชนะทุกคน แต่เป็นจำอวดตามเคย) ส่วนเซนโดที่ไปเม็กซิโกแบบมั่วไปเรื่อยๆ จบฟลุ๊กได้นัดต่อยกับกอนซาเลส ประธานเลยส่งอิปโปไปดูการชกของเซนโดกับกอนซาเลสที่เม็กซิโกที่เซนโดชนะได้แบบเสี้ยววินาทีแต่ก็เจ็บหนัก [เล่ม 129]
อิปโปได้ดูคู่ริคาร์โดที่ชนะอดีตแชมเปี้ยนของ WBC อย่างไม่ยากเย็นก่อนกลับญี่ปุ่น นากามูระกำลังท้าชิงตำแหน่งรุ่นซุปเปอร์มิดเดิลเวทกับแชมป์โลกชาวอเมริกาที่โตเกียวทั้งที่ประธานอยากให้ไปชกที่อเมริกา โชคดีที่แชมป์อยากมาญี่ปุ่นเพื่อเล่นไพ่นกกระจอก (มีการตั้งวงกับโปรและยางิที่เคยเป็นเซียนไพ่) ก่อนขึ้นชกอิปโปก็คอยดูแลปัดเป่าสายมู -_-"
ศึกชิงแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นเฟเธอร์เวทระหว่างแชมป์อิมาอิและ โฮชิ ฮิโรยุกิ ผู้ท้าชิงอันดับหนึ่งที่เป็นลูกน้องเซนโด ผลคือโฮชิถูกน็อคยกหนึ่ง ริคาร์โดประกาศชกกับอันดับ 2 WBA คือวอรี่จากอินโดนีเซียที่เคยแพ้อิปโปเพียงครั้งเดียวที่เหลือชนะมารวด วอรี่เตรียมตัวด้วยการไปซ้อมกับวรูคที่นิวยอร์ค ระหว่างรอนัดสำคัญ อิตางากิเอาชนะนักมวยฟิลิปปินส์อย่างหืดขึ้นคอ มาชิบะเจออันดับสองไลท์เวท WBC และอดีตแชมป์โลกเพืือสิทธิท้าแชมป์โลก
[1] Morikawa Jyoji. ก้าวแรกสู่สังเวียน. วิบูลย์กิจคอมมิกส์, เล่ม 1-131,134, 2536-2566 (ต้นฉบับ 1990-2022).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
แต่งโดย โจจิ โมริคาว่า
เรื่องนี้ก็ถือว่าเป็นการ์ตูนมหากาพย์ไม่ยอมจบเสียทีเรื่องหนึ่งได้นะคะ (เคยเห็นคนตั้งชื่อให้ว่าก้าวแรกสู่แขวนนวม 555) แต่ จขบ. คิดว่าที่ไม่จบแต่มีต่อออกมาเรื่อยๆ ไม่ได้หายเงียบให้ค้างคาเป็นปีๆ แบบเรื่องอื่น ก็ถือว่าอึดสุดๆ ส่วนแนวคิดเรื่องก็ออกสไตล์โชเน็นเต็มที่นะคะ ให้มีความพยายามถึงที่สุด แต่ดูแล้วรู้สึกว่าผู้ชมบางส่วนจะดูโหดกับนักกีฬาไปหน่อยมั๊ง
ถึงโดยส่วนตัวจะไม่ชอบกีฬานี้เลยก็ตาม และไม่ดูการชกจริงเลยด้วย แบบว่าถึงจะเข้าใจเรื่องที่มาของกีฬาทางประวัติศาสตร์ แต่ทำใจไม่ได้ และรวมไปถึงการบาดเจ็บของนักกีฬาด้วย แต่เรื่องนี้ก็ทำให้รู้สึก appreciate ในด้านนี้มากขึ้นเยอะล่ะนะคะ ระหว่างชกก็เข้มขันมาก คั่นด้วยความฮาให้เบาลงมาหน่อย (เน้นที่นักมวยคาโมงาวะผู้บ้าบอกันคนละแบบ 555 อ้อ หมาก็น่ารักมากนะ ถึงจะสงสัยว่าพันธุ์อะไร วิ่งขนาดนี้น่าจะตัวผอมหน่อย) สรุปว่าอ่านได้สนุกเรื่อยๆ ค่ะ ^_^
มาคุโนอุจิ อิปโป เป็นนักเรียน ปี 2 โรงเรียนมัธยมปลายเอกชนโซจิรุชิ แต่ไม่ได้อยู่ชมรมอะไรเพราะคอยช่วยงานแม่เป็นชาวประมงมาตลอด มักจะถูกนักเรียนอื่นแกล้งบ่อยๆ จนวันหนึ่งได้พบ ทากามูระ มาโมรุ นักมวยรุ่นมิดเดิ้ลที่เก่งเป็นอันดับหนึ่งของค่ายมวยคาโมงาวะที่เปิดมากว่ายี่สิบปี มีแชมป์ญี่ปุ่นสองคน แชมป์ตะวันออกหนึ่งคน ทำให้อิปโปเข้าสู่โลกของการชกมวย
อิปโปขอเข้าฝึกมวยโดยมีทากามูระแนะนำให้ ประธานค่าย คาโมงาวะ เคนจิ เลยให้ลองชกซุปเปอร์ริงค์กับดาวรุ่งหน้าใหม่ มิยาตะ อิจิโร่ ที่อายุเท่ากันแต่พ่อเป็นอดีตนักมวยเลยฝึกมาแต่เล็ก ถึงอิปโอจะถูกน็อค แต่มีแววจนประธานรับมาฝึกเตรียมโปรเทสต์ในอีกครึ่งปี อิปโปที่หนักเอาเบาสู้และตั้งใจอย่างยิ่งก็เป็นที่เอ็นดูของรุ่นพี่ อย่างทากามูระ, คิมูระ ทะสึยะ (ลูกชายร้านขายดอกไม้) และ อาโอกิ มาซารุ (ทำงานร้านบะหมี่) รวมถึงผู้ช่วย ยางิ และ ชิโนดะ แถมยังได้ประธานช่วยสอนอีก
เมื่อมีการชกซ้อมกับมิยาตะอีกครั้งก็ทำได้สูสี และมิยาตะตัดสินใจออกจากค่ายเพื่อให้เติบโตและได้แข่งกันอีก (คือเป็นคู่แข่งที่ดีต่อกัน) และยังทำให้นักข่าว ฟูอิจิ จากนิตยสารบ๊อกซิ่งแฟนรายเดือนที่มาตอนแข่งพอดีรู้สึกติดใจด้วย ซึ่งอิปโปก็สามาถผ่านการสอบเป็นมืออาชีพรุ่นเฟเธอร์ที่สนามมวยโกรัคคุเอ็นฮอลได้อย่างฉลุย ครั้งแรกเดือนมกราคม อิปโปเจอนักมวยที่ค่อนข้างเกียจคร้าน แต่ก็โดนแฟนจะทิ้งจนฮึดขึ้นมา ครั้งสองเดือนต่อมาเจอคู่ชกหน้าตาโหด
ผลงานทำให้อิปโปเข้าแข่งชิงแชมป์นักมวยหน้าใหม่ฮิงาชินิปปอนที่เริ่มช่วงกลางปีและสิ้นสุดปลายปี ในบล็อก A ที่รอบแรกเจอนักชกอเมริกันผิวดำที่ได้ค่ายมวยแถวอาโอโมริช่วยไว้ตอนโซซัดโซเซ รอบสองเจอ โคบาชิ เค็นตะ ที่ไม่ค่อยมีแรงแต่เยือกเย็นเอาชนะคะแนน (ที่น่าสนใจคือชกสี่ครั้งได้เงินห้าหมื่นเยน น้อยชะมัด) และนัดนี้ชกก่อนคู่เอกที่ทากามูระท้าชิงแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นมิดเดิ้ลสำเร็จ [เล่ม 6] รอบสี่คนสุดท้ายเจอ ฮายามิ ริวอิจิ แชมป์อินเตอร์ไฮหล่อลากดินสาวติดตรึม
รอบชนะเลิศเจอ มาชิบะ เรียว ที่ชนะมิยาตะ (คนนี้หน้าโหดมาก แต่น้องสาว คุมิ อย่างน่ารัก ทำเอาอิปโปปิ๊งแรกพบ) งานนี้ถึงอิปโปชนะและเป็นนักกีฬายอดเยี่ยม แต่บาดเจ็บหนักจนแทบจะต้องสละสิทธิ์การแข่งระดับประเทศถ้าไม่ได้หมอกระดูกสาวสวย ยามางูจิ ซึ่งเป็นการสู้กับ เซนโด ทาเกชิ ผู้ชนะนิชินิปปอนที่โอซาก้า ที่ทำให้อิปโปได้อันดับ 10 ของรุ่น [เล่ม 13]
[03/07/15]
ถึงจุดนี้ อิปโปก็จบการศึกษา เป็นนักกีฬาอาชีพเต็มตัว เข้าแข่งกับอันดับห้าและชิงอันดับมาได้ ก่อนจะได้ชมผลงานของแชมเปี้ยนอาวุโส ดาเตะ เอย์จิ ป้องกันตำแหน่งกับอันดับสอง, มิยาตะมาไทยเพื่อหาประสบการณ์ ครั้งแรกชกเสมอกับโนเนมเพราะน็อคไม่ได้ เมื่อเจอกับดาวรุ่ง จิมมี่ ศรีฟ้า ที่เวทีสวนลุมพินี ถ้าจะเอาชนะต้อง KO เท่านั้น เป็นการเริ่มการใต่อันดับระดับภูมิภาคแปซิฟิคตะวันออก OPBF, ยามาดะ นาโอมิจิ รุ่นน้องเข้าใหม่ที่ได้แรงบันดาลใจจากอิปโปสอบโปรได้สำเร็จ แต่ไม่นานก็ต้องย้ายโรงเรียนตามครอบครัว
ต่อมาก็เป็นทัวร์นาเมนต์ระดับ A สำหรับนักมวยอันดับสูงฝั่งตะวันออก แต่การฝึกซ้อมช่วงแรกของอิปโปไม่ไปไหน เพราะแม่ป่วย จนได้เพื่อน อุเมซาว่า ที่อยากเป็นนักเขียนการ์ตูนกีฬามาช่วยอุดรูภาระงานให้ รอบแรกคู่แรก อิปโปเจอ ซาเอกิ ทาคุมะ ที่เร็วมาก อีกคู่ อเล็กซานเดอร์ วรูค ซานคีเยฟ อดีตแชมป์โลกสมัครเล่นและอันดับสามญี่ปุ่น เจอซุซุกิอันดับสอง ซึ่งรอบชิงอิปโปก็เอาชนะวรูคไปได้ ช่วงนี้ อาโอกิจีบ โทมิโกะ พยาบาลรุ่นพี่ของคุมิ ทำให้อิปโปก้าวหน้าขึ้นมาก 555 ผู้ชนะทัวร์นาเมนต์ระดับ A ได้สิทธิท้าชิงแชมป์ในเทศกาลแชมเปี้ยนคาร์นิวาล ซึ่งมาชิบะที่ย้ายไปชกรุ่นจูเนียร์ไลท์ก็เอาเข็มขัดแชมป์มาได้ แต่อิปโปโดนน็อคแบบเจ็บหนัก [เล่ม 16-22]
ดาเตะสละตำแหน่งเพื่อขึ้นอันดับโลก ตำแหน่งที่ว่างเซนโดได้ไปจากการเอาชนะวรูคที่แพ้ติดกันจนกลับรัสเซีย, ค่ายคาโมงาวะจัดชกอุ่นเครื่องกับต่างชาติ ซึ่งอิปโปเจอ พรชัย ชูวัฒนา ตามด้วยการซ้อมในป่าที่โจเอสีที่บ้านพักของเพื่อนสนิทของประธาน เนโกตะ คินปาจิ ที่เคยชกกันห้าครั้งสมัยห้าสิบปีก่อน พร้อมหมาไม่ทราบพันธุ์ ฮะจิ ที่เป็นพยานเห็นเหตุการณ์ตอน ทากามูระได้สู้กับหมี เมื่อกลับโตเกียวก็มีนักข่าวสาวสวย อีมูระ มามิ เข้าฉาก เมื่อทากามูระชกป้องกันตำแหน่งได้หลายครั้ง ทำลายสถิติ KO ติดต่อกัน และเริ่มคิดถึงระดับโลก เซนโดก็ป้องกันตำแหน่งกับซาเอกิและชิเงตะ ก่อนเสียให้อิปโป [เล่ม 30] ซึ่งได้ลูกฮะจิมาเลี้ยงในชื่อ วัมโปะ
[11/07/15]
ในแชมเปี้ยนคาร์นิวาล คิมูระที่ชกมวยมาห้าปีและอยู่อันดับสามได้เข้าชิงแชมป์รุ่นจูเนียร์ไลท์กับมาชิบะ แร่ไม่สำเร็จ, รุ่นจูเนียร์เฟเธอร์เป็นการชิงเข็มขัดว่างของ ซานาดะ คาซึกิ โดยโคบาชิน็อคฮายามิ ส่วนผู้ท้าชิงของอิปโปคือซานาดะที่เพิ่มรุ่นขึ้นมา งานนี้โหดเพราะซานาดะได้เทรนเนอร์ระดับเซียน ฮามะ ดันอิจิ ที่เป็นคู่แข่งรุ่นเดียวกับคาโมงาวะ แถมตัวซานาดะยังเป็นนักเรียนแพทย์ซึ่งทำให้มีความเข้าใจในร่างกายคนมาก (จขบ. ก็ว่าจะเทพไปไหม เรียนหนักมากยังมีเวลาไปชกมวยอาชีพชนาดป้องกันแชมป์ได้ห้าครั้ง) ส่วนมิยาตะก็สามารถชิงเข็มขัด OPBF รุ่นเฟเธอร์มาได้ [เล่ม 37] ตามด้วยดาเตะที่ขึ้นชิง WBA รุ่นเฟเธอร์เป็นครั้งที่สองกับแชมป์ ริคาร์โด้ มาร์ติเนซ (เม็กซิโก) ซึ่งป้องกันตำแหน่งมาแล้วสิบเจ็ดครั้ง สรุปดาเตะพ่ายอีกจนต้องแขวนนวม
อิปโปถูกท้าชิงเข็มขัดครั้งที่สองจากอดีตรุ่นน้องยามาดะที่หน้าเปลี่ยนมหาศาล, รุ่นน้องใหม่ของคาโมงาวะ อิตางากิ มานาบุ ที่ได้รองชนะเลิศอินเตอร์ไฮ ก็ชกแพ้ในการชกครั้งแรก แต่ทากามูระเอาชนะชิงอันดับระดับโลกรุ่นจูเนียร์มิดเดิ้ลไปได้ถึงจะลดน้ำหนักจนโทรม, อิปโปป้องกันตำแหน่งเป็นนัดเซมิไฟนัลก่อนทากามูระชิงเข็มขัด WBC จากนักมวยอเมริกันผู้มีพรสวรรค์แต่ไม่ฝึกฝนบวกกับนิสัยเสียได้สำเร็จ (แบบว่าทากามูระสู้ได้ในหลายแง่) [เล่ม 44] ซึ่งความสำเร็จนี้ยังทำให้ประธานคาโมงาวะได้ระลึกความหลังสมัยสิ้นสงครามโลกให้ฟังด้วยหนึ่ง, ผู้ท้าชิงคนที่สี่ของอิปโปเป็นชาวเลจากโอกินาวะที่ตัวเตี้ยกว่าและสู้แบบเช่นเดียวกับอิปโป กลายเป็นการต่อสู้เพื่อหาอินไฟท์เตอร์แท้อันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
ในงานแชมเปี้ยนคาร์นิวาล อาโออิเข้าชิงรุ่นไลท์กับแชมเปี้ยนที่มีอะไรคล้ายกันอย่างไม่น่าเชื่อแต่ก็ไม่สำเร็จ, ทากามูระป้องกันเข็มขัดรุ่นจูเนียร์มิดเดิ้ลได้, อิปโปเจอ ซาวามูระ ริวเฮ ที่เป็นหมาบ้า ถึงเก่งด้านการต่อยตีแต่ก็เล่นสกปรกในสไตล์ที่คล้ายฮอว์ค สำหรับทางบ้าน อุเมซาวะลาออกไปเขียนการ์ตูนเต็มเวลา แต่ได้อิตางากิมาแทน (ครอบครัวสุดแปลกขนาดเอาชนะทากามูระได้ ที่สำคัญคือน้องสาว นานาโกะ ชอบอิปโป) ซึ่งงานเรือประมงก็ทำให้ฝีมือการชกมวยดีขึ้น พอถึงช่วงนี้ก็พูดถึงนักมวยหลายคนที่แขวนนวม รวมถึงอันตรายที่เกิดจากการชกมวยด้วย
ทากามูระท้าชิงเข็มขัดโลกรุ่นมิดเดิ้ลจากนักมวยอเมริกันที่เป็นพวกเยือกเย็นระมัดระวัง ซึ่งถึงทากามูระจะแพ้ทางแต่ก็สำเร็จ [เล่ม 61] โดยก่อนหน้านั้่น คิมูระกับอาโอกิชกกับนักมวยต่างชาติที่มีทรงผมสุดแปลกและถ้าไม่ชนะจะโดนทากามูระตัดผมเป็นทรงคู่ชก ผลคือ จขบ. ฮากลิ้งน้ำตาไหลแบบที่ไม่เจอมานาน (สองคู่นี้ยังมีรีแมทช์ภายหลังกันอีกนะ) และมิยาตะป้องกันเข็มขัด OPBF ครั้งที่สี่กับนักชกไทย แม่กลอง ดัชท์บอย
ในศึกหน้าใหม่ อิตางากิเอาชนะนักชกตุกติกไปได้ ส่วนรอบชนะเลิศเจอ อิมาอิ เคียวซุเกะ คู่ปรับเก่าสมัยชกสมัครเล่นที่แพ้มาตลอด แต่คราวนี้เอาชนะจนได้แชมป์หน้าใหม่ [เล่ม 67], การป้องกันตำแหน่งครั้งที่หกของอิปโปคือน้องใหม่ที่ได้ซานาดะเป็นพี่เลี้ยง (การฝึกของอิปโปทำให้มีป้าย 'กรุณาอย่าเอาซุงมาฝัง' ซึ่ง จขบ. คิดว่าถ้าทำดีๆ ฝังให้มิดใครจะไปรู้ 555), ครั้งที่เจ็ด เจอรุ่นเดอะที่ประสบการณ์เพียบ ส่วนคาร์นิวาลรุ่นจูเนียร์ไลท์มาชิบะเจอซาวามูระ คือโหดชนโหด ซาวามูระชนะแต่ก็ต้องแขวนนวม [เล่ม 74] ส่วนอิตางากิที่เพิ่งพบความสามารถด้านความเร็ว เอาชนะแชมเปี้ยนหน้าใหม่ฝั่งตะวันตกไปอย่างง่ายดาย [เล่ม 76]
หลังมิยาตะป้องกันเข็มขัด OPBF กับผู้ท้าชิงชาวเกาหลีจนเจ็บพักยาว เลยมีการหาแชมเปี้ยนรักษาการ เมื่อแชมเปี้ยนจริงหายก็จะชกยืนยันตำแหน่งกัน อิปโปที่อยู่อันดับสองไม่ลงเพราะต้องการสู้กับมิยาตะก่อน ทำให้อันดับสาม แรนดี้บอย จูเนียร์ ที่ชกชนะได้เป็นรักษาการแชมเปี้ยนและมีโปรโมเตอร์ระดับโลก ซาคางูจิ ที่แค้นมิยาตะ แต่เมื่อมิยาตะพบว่าแรนดี้บอยเป็นลูกของนักมวยที่ชนะพ่อจนต้องแขวนนวม มิยาตะจึงเบนเข็มมาทางนี้แทน และยกเลิกสัญญาแข่งที่ให้กับอิปโปเพื่อสู้กับแรนดี้จนน่วมกันทั้งสองข้าง ส่วนซาวามูระป้องกันเข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลครั้งที่สอง มาชิบะที่พ้นโทษแบนชิงตำแหน่ง OPBF รุ่นไลท์สำเร็จ [เล่ม 89]
คาโมงาวะเลยให้อิปโปชกกับอันดับหนึ่งของประเทศในเอเซียเพื่อสร้างโปรไฟล์ในการขึ้นระดับโลก ครั้งแรกเจอจิมมี่ สีฟ้า (ไทย), ครั้งที่สองเจอแชมเปี้ยนฟิลิปปินส์ มัลคอล์ม เกด ที่ล้มมวยเพื่อเงิน มีเงินค่าชกรวมกันถึงสามล้านเยนแบบคนชนะกินรวบ (ตรงนี้รู้สึกว่าอีกฝ่ายไม่ลงขันเลย และภาพหมูป่าน่ารักดีนะ), ครั้งสามเจอแชมเปี้ยนอินโดนีเซีย วอรี่ ที่ชกสามครั้งได้แชมป์ และได้เทรนเนอร์ระดับโลก มิเกล เซล ที่มีความหลังกับคาโมงาวะและต้องการปั้นผลงานตะวันดวงสุดท้าย (มีอ้างถึงแสนศักดิ์ เมืองสุรินทร์ ที่ได้ชิงแชมป์โลกในการชกครั้งที่สาม แต่ จขบ. ว่าไม่ค่อยแฟร์เท่าไหร่ เพราะชกมวยไทยที่รู้สึกว่าโหดกว่ามาก่อน)
เหล่านักมวยคาโมงาวะที่ไม่มีเข็มขัดก็เข้าชกระดับ A จนได้ชิงแชมป์ ที่เด่นสุดคืออิตางะกิที่ชนะเลิศโดยชนะทั้งคาราซาวะและซาเอกิมาได้ [เล่ม 100] ในการป้องกันเข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลครั้งที่สามของซาวามูระ อิปโปก็ชกป้องกันตำแหน่งกับ โคจิมะ ฮิซาโตะ ที่ลดรุ่นลงมาเพื่อแข่งทิ้งทวน ส่วนวรูคชิงตำแหน่งแชมปเปี้ยนโลก IBF รุ่นจูเนียร์ไลท์ได้ที่ลาสเวกัส [เล่ม 103]
อิปโปสละตำแหน่งแชมเปี้ยนญี่ปุ่น อันดับหนึ่งสองเข้าชิงเข็มขัดที่ว่าง ซึ่งอิมาอิก็ชนะอิตางากิไป [เล่ม 105] ส่วนอิปโปขึ้นชกเพื่อชิงอันดับกับอันดับสองของโลก อัลเฟรโด้ กอนซาเลส ผู้มีรูปมวยแบบ มาร์ติเนซซ่อนสัญชาตญาณสุดโหดและพลิกเอาชนะอิปโปได้ ทำให้อิปโปต้องพิจารณาใหม่ว่าจะสู้ต่อหรือถอยออก โดยเฉพาะเมื่อเริ่มมีอาการผิดปกติ
ทากามูระใช้เข็มขัดรุ่นมิดเดิ้ลของ WBC ท้าแชมป์โลก WBA ในการชกเปิดรายการ มาชิบะป้องกันเข็มขัด OPBF ได้ เซนโดชนะอันดับห้าของโลกชาวแม็กซิโกที่มีเทรนเนอร์คนเดียวกับมาร์ติเนซ ส่วนคู่หลักลงสนามได้โดดเด่น (!?) มาก ส่วนการชกของทากามูระก็สูสียาวนานกว่าจะชนะได้ [เล่ม 113]
[23/07/15, 18/12/15, 04/10/16, 26/10/16, 23/11/16, 23/01/17, 22/03/17]
ระหว่างทากามูระหายตัวไปพักหลังเหตุการณ์สุดขายหน้า (จขบ. รู้สึกว่าภาพประกอบมุกจะเกินขอบเขตไปหน่อยนะคะ) นักมวยที่เหลือก็ต้องหาทางของตนต่อ ขณะที่พวกคิมูระได้ลงแข่ง อิปโปที่พักฟื้นยาวก็พัฒนาท่าใหม่และคืนสนามเป็นรองคู่เอกในการป้องกันตำแหน่งของทากามูระโดยเจอแชมเปี้ยนเฟเธอร์เวทจากฟิลิปปินส์แต่ก็ไม่รอด ส่วนทากามูระก็จัดการหมัดเดียวจบ คนเราต่างก็มีชีวิตของตัวเอง ชีวิตของตัวเองที่มีตัวเองเป็นตัวเอก ทุกคนต่างก็เป็นตัวเอกออกผจญภัย
[22/03/17, 26/04/17, 26/06/17, 27/11/17, 06/07/18]
อิปโปเปลี่ยนไปเป็นเทรนเนอร์อย่างตั้งอกตั้งใจ ครั้งแรกที่เป็นพี่เลี้ยงวางเก้าอี้ให้คิมูระจะตั้งใจเกินจนกลายเป็นเทพแห่งความฮาอวตาร แต่ต่อมาก็เริ่มปรับตัวให้ความช่วยเหลือได้ และยังสอนมวยให้เด็กหนุ่ม ไทเฮ แต่มีผลกระทบต่อบรรดาคู่แข่งโดยเฉพาะมิยาตะที่ยึดติดมาก (ในเล่ม 123 ถ้าคิดว่าอย่างมิยาตะที่เป็นแชมป์เอเซียตะวันออกยังทำงานพิเศษที่ร้านขายของ แปลว่ารายได้จากการชกนี่ไม่น่าจะดี คิดแล้วสยองพอสมควร)
อิปโปได้ลูกศิษย์เป็นนักเรียนมัธยมปลายคู่กัดที่ถูกไล่ออกจากโรงเรียนสองคน คือ อาโอกิ ไทเฮ (น้องของมาซารุ) และ คาเนดะ คินทาโร่ (ดูไม่ค่อยเท่าไหร่ ถูกคุมิช่มด้วยแรงกกดดันแบบไม่กล้าหือ) มาชิบะที่เป็นแชมป์เอเซียแปซิฟิคต่อยกับแชมป์ญี่ปุ่นที่แอบทำผิกกติกาเพื่อยั่วให้มาชิบะหัวเสียจนทำเรื่องแพ้ฟาล์ว กลายเป็นว่ามาชิบะถล่มยับและประกาศชิงลำดับโลก
[27/12/18, 02/05/19, 24/07/19]
ทากามูระป้องกันแชมป์มิดเดิ้ลเวท WBA WBC สำเร็จ ก่อนย้ายเป็นรุ่นซุปเปอร์มิดเดิ้ลเวท ส่วนอิปโปทำความเข้าใจในการเป็นเทรนเนอร์ให้รุ่นน้อง และพี่เลี้ยงให้พวกคิมูระ อิตางากิ และอาโอกิ (ที่ถึงชกชนะทุกคน แต่เป็นจำอวดตามเคย) ส่วนเซนโดที่ไปเม็กซิโกแบบมั่วไปเรื่อยๆ จบฟลุ๊กได้นัดต่อยกับกอนซาเลส ประธานเลยส่งอิปโปไปดูการชกของเซนโดกับกอนซาเลสที่เม็กซิโกที่เซนโดชนะได้แบบเสี้ยววินาทีแต่ก็เจ็บหนัก [เล่ม 129]
[14/12/20,07/04/21, 19/09/21]
อิปโปได้ดูคู่ริคาร์โดที่ชนะอดีตแชมเปี้ยนของ WBC อย่างไม่ยากเย็นก่อนกลับญี่ปุ่น นากามูระกำลังท้าชิงตำแหน่งรุ่นซุปเปอร์มิดเดิลเวทกับแชมป์โลกชาวอเมริกาที่โตเกียวทั้งที่ประธานอยากให้ไปชกที่อเมริกา โชคดีที่แชมป์อยากมาญี่ปุ่นเพื่อเล่นไพ่นกกระจอก (มีการตั้งวงกับโปรและยางิที่เคยเป็นเซียนไพ่) ก่อนขึ้นชกอิปโปก็คอยดูแลปัดเป่าสายมู -_-"
ศึกชิงแชมป์ญี่ปุ่นรุ่นเฟเธอร์เวทระหว่างแชมป์อิมาอิและ โฮชิ ฮิโรยุกิ ผู้ท้าชิงอันดับหนึ่งที่เป็นลูกน้องเซนโด ผลคือโฮชิถูกน็อคยกหนึ่ง ริคาร์โดประกาศชกกับอันดับ 2 WBA คือวอรี่จากอินโดนีเซียที่เคยแพ้อิปโปเพียงครั้งเดียวที่เหลือชนะมารวด วอรี่เตรียมตัวด้วยการไปซ้อมกับวรูคที่นิวยอร์ค ระหว่างรอนัดสำคัญ อิตางากิเอาชนะนักมวยฟิลิปปินส์อย่างหืดขึ้นคอ มาชิบะเจออันดับสองไลท์เวท WBC และอดีตแชมป์โลกเพืือสิทธิท้าแชมป์โลก
[31/01/23, 25/08/23]
ระหว่างความเครียดก็เล่นมุกตลก ซึ่งก็เข้าเป้าบ้างแป๊กบ้าง
ที่มา[1] Morikawa Jyoji. ก้าวแรกสู่สังเวียน. วิบูลย์กิจคอมมิกส์, เล่ม 1-131,134, 2536-2566 (ต้นฉบับ 1990-2022).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น