หงส์น้อยไม่ใช่เซียน - สู่เค่อ
เรื่อง หงส์น้อยไม่ใช่เซียน
โดย สู่เค่อ (Shu Ke) แปลโดย อันสิตา
หกแดนคือเทพ ปีศาจ เซียน ภูต ผี และมนุษย์ มีการปกครองแยกจากกัน แดนเทพมีเทพจักรพรรดิเสินตี้ ซื่อจงเทียน และมเหสีเสินโฮ่วจากเผ่าวิหคเทพ แดนปีศาจมีปีศาจจักรพรรดิหมัวตี้ ซื่อจงหลิว อนุชาร่วมพระบิดาพระมารดากับเสินตี้ เป็นอวตารของเทพสังหารเก้าชั้นฟ้าที่ถูกผนึกในคันฉ่องไท่ซ่างจิ้ง ที่ต่อต้านแดนเทพและแยกออกมาเป็นหมัวตี้แห่งซวีเทียน โดยหมัวตี้ได้สร้างโอรสแบบเสกขึ้นมาก คือเทียนหวัง ลู่ปิงเหอ และ ลู่เสี่ยวฉาน ส่วนแดนเซียนมีเซียนจักรรดิหรือเซียนตี้ กวนเหอเย่ว์อู่ ที่ชิงบัลลังก์จากอดีตไทจือ กวนเหอเย่ว์เวย ผู้หนีหายตัวไปและพลังของเซียนตี้ถูกผนึกไว้แปดเก้าส่วน ส่วนแดนภูติมีเยาหวงเป็นผู้ปกครอง
แดนเทพและปีศาจสู้รบกันเป็นระยะ โดยแดนเทพเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพราะการที่หมัวตี้เป็นบรรพเทพที่มีสังขารเทพโดยกำเนิด ทำให้มีพลังอำนาจสูงกว่าเทพอื่นมาก แต่ซื่อจงหลิวก็มีจุดอ่อนคือคันฉ่องไท่ซ่างจิ้งที่ถูกผนึกได้
ที่เกาะกลางทะเลสวรรค์ ประมุขเผ่าวิหคเทพ เฉาหัวจวิน พบหงส์น้อย เถียนเจิน ที่เพิ่งเกิดใหม่ (แถมวิญญาณจากโลก) มีไหม้ไฟจนปีกไหม้ อาศัยอยู่ในกลุ่มไก่ป่าธรรมดาและเลยพาไปแดนเทพด้วย โดยในระหว่างนี้แดนเทพและปีศาจก็มีการกระทบกระทั่งเป็นระยะ เฉาหัวจวินที่เป็นกำลังรบสำคัญก็ต้องออกศึกบ่อยครั้ง หงส์น้อยอัปลักษณ์มีเป้าหมายหลักคือการเอาชีวิตรอด ซึ่งก็ไม่ง่ายเพราะเลือดหงส์เป็นยาชั้นดี ลู่เสี่ยวฉานชอบหาโอกาสรีดเลือดไปใช้ แต่สุดท้ายหงส์น้อยก็บำเพ็ญเพียรจนเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์โดยอาศัยจากเน่ยตันและโลหิตหัวใจหนึ่งหยดของเฉาหัวจวิน
ถึงหงส์น้อยจะชอบเฉาหัวจวินแต่ก็มีอุปสรรคเพราะเฉาหัวจวินมีคนรักแล้วคือหลงหนี่ว์เต๋ออิน อีซั่งอวิ๋น ที่หายตัวไปยี่สิบกว่าปี (ความเห็นส่วนตัวคืออายุเทพเซียนยาวกันขนาดนี้ หายไปยี่สิบปีก็แป๊บเดียวเอง) นอกจากนั้นมเหสีเสินโฮ่วก็พยายามสนับสนุนคนของตนคือ เหิงเย่ว์จี ให้เป็นคนรักของ กว่าเฉาหัวจวินจะยอมรับว่าชอบหงส์น้อยก็เสียเวลาไปมากและอีซั่งอวิ๋นก็โผล่กลับมา
ดอกท้อ (ความรัก) ที่สองของหงส์น้อยคือทหารฟ้า เหวินซี ที่ดูเหมือนเป็นเผ่าเทพธรรมดา แต่ตัวจริงคือไทจือกวนเหอเย่ว์เวยแดนเซียนที่ถูกผนีกพลัง เมื่อแดนปีศาจและแดนภูติเหมือนจะร่วมมือกัน แดนเทพเลยต้องหาทางดึงแดนเซียนมาเป็นพวกโดยการดันกวนเหอเย่ว์เวยขึ้นเป็นเซียนตี้ แดนเซียนจึงร่วมมือกับแดนเทพโจมตีแดนปีศาจ ส่วนกวนเหอเย่ว์เวยก็ต้องอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์
เมื่อหงส์น้อยหนีมาอยู่แดนปีศาจ ก็พบว่าต่างจากที่คิดมาก เพราะปีศาจเปิดเผยตรงไปตรงมา ให้ความสำคัญกับพลังอำนาจ ทำให้หงส์น้อยคอยเกาะแข้งเกาะขาหมัวตี้ซื่อจงหลิวเป็นเกราะป้องกันตัว ส่วนหมัวตี้ก็ช่างซื้อบื้อไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องพลังอำนาจและออกกำลังกายสู้รบกับแดนเทพแก้เบื่อ ขนาดธิดาประมุขทะเลสวรรค์ ห้วนเทียนหนี่ว์ ทอดสะพานเต็มที่ยังไม่ไปไหน
หงส์น้อยยังพยายามช่วยดูแลไม่ให้ลู่เสี่ยวฉานที่เป็นผลงานไม่สมบูรณ์ถูกทำลายเพื่อสร้างขึ้นใหม่ จนกลายเป็นว่าหงส์น้อยสนิทสนมกับซื่อจงหลิว สามารถเสนอแนะแนวทางสร้างโอรสแบบธรรมชาติ โดยผลลัพท์คือ ลู่เฉิน กับ ลู่เย่ ที่มีสังขารเทพโดยกำเนิด และยังสนับสนุนให้แดนต่างๆ มีการต่อสู้ผ่านไพ่นกกระจอก ส่วนซื่อจงหลิวก็มีลู่เย่ให้ซัดเล่นได้ ...
เรื่องนี้ถือว่าเน้นความฮาจากโลกในมุมมองของหงส์น้อย มีโครงเรื่องและตัวละครที่มีบุคลิกที่น่าสนใจ ความซับซ้อนของการเมืองในแดนเทพก็ใส่มาได้อย่างเนียน แต่บางทีก็งงกับการแปลบางครั้ง โดยเฉพาะตำแหน่งที่ใช้ทับศัพท์แต่มีแปลบ้างไม่แปลบ้าง อาศัยที่อ่านเรื่องอื่นมาเยอะเลยพอทำความเข้าใจได้ จุดรู้สึกแปร่งที่คือคำแทนตัวของหมัวตี้ที่ใช้ข้าพเจ้า ถ้าใช้ทับศัพท์ไปเลยน่าจะดีกว่าไหม สรุปในภาพรวมคืออ่านได้สนุกดีค่ะ แต่ยังไม่มากพอที่จะอยากอ่านใหม่
[1] สู่เค่อ (อันสิตา แปล). หงส์น้อยไม่ใช่เซียน. สำนักพิมพ์อรุณ, 448 หน้า, 2561.
รายการนิยายจีนแปลไทย
โดย สู่เค่อ (Shu Ke) แปลโดย อันสิตา
หกแดนคือเทพ ปีศาจ เซียน ภูต ผี และมนุษย์ มีการปกครองแยกจากกัน แดนเทพมีเทพจักรพรรดิเสินตี้ ซื่อจงเทียน และมเหสีเสินโฮ่วจากเผ่าวิหคเทพ แดนปีศาจมีปีศาจจักรพรรดิหมัวตี้ ซื่อจงหลิว อนุชาร่วมพระบิดาพระมารดากับเสินตี้ เป็นอวตารของเทพสังหารเก้าชั้นฟ้าที่ถูกผนึกในคันฉ่องไท่ซ่างจิ้ง ที่ต่อต้านแดนเทพและแยกออกมาเป็นหมัวตี้แห่งซวีเทียน โดยหมัวตี้ได้สร้างโอรสแบบเสกขึ้นมาก คือเทียนหวัง ลู่ปิงเหอ และ ลู่เสี่ยวฉาน ส่วนแดนเซียนมีเซียนจักรรดิหรือเซียนตี้ กวนเหอเย่ว์อู่ ที่ชิงบัลลังก์จากอดีตไทจือ กวนเหอเย่ว์เวย ผู้หนีหายตัวไปและพลังของเซียนตี้ถูกผนึกไว้แปดเก้าส่วน ส่วนแดนภูติมีเยาหวงเป็นผู้ปกครองแดนเทพและปีศาจสู้รบกันเป็นระยะ โดยแดนเทพเป็นฝ่ายเสียเปรียบเพราะการที่หมัวตี้เป็นบรรพเทพที่มีสังขารเทพโดยกำเนิด ทำให้มีพลังอำนาจสูงกว่าเทพอื่นมาก แต่ซื่อจงหลิวก็มีจุดอ่อนคือคันฉ่องไท่ซ่างจิ้งที่ถูกผนึกได้
ที่เกาะกลางทะเลสวรรค์ ประมุขเผ่าวิหคเทพ เฉาหัวจวิน พบหงส์น้อย เถียนเจิน ที่เพิ่งเกิดใหม่ (แถมวิญญาณจากโลก) มีไหม้ไฟจนปีกไหม้ อาศัยอยู่ในกลุ่มไก่ป่าธรรมดาและเลยพาไปแดนเทพด้วย โดยในระหว่างนี้แดนเทพและปีศาจก็มีการกระทบกระทั่งเป็นระยะ เฉาหัวจวินที่เป็นกำลังรบสำคัญก็ต้องออกศึกบ่อยครั้ง หงส์น้อยอัปลักษณ์มีเป้าหมายหลักคือการเอาชีวิตรอด ซึ่งก็ไม่ง่ายเพราะเลือดหงส์เป็นยาชั้นดี ลู่เสี่ยวฉานชอบหาโอกาสรีดเลือดไปใช้ แต่สุดท้ายหงส์น้อยก็บำเพ็ญเพียรจนเปลี่ยนร่างเป็นมนุษย์โดยอาศัยจากเน่ยตันและโลหิตหัวใจหนึ่งหยดของเฉาหัวจวิน
ถึงหงส์น้อยจะชอบเฉาหัวจวินแต่ก็มีอุปสรรคเพราะเฉาหัวจวินมีคนรักแล้วคือหลงหนี่ว์เต๋ออิน อีซั่งอวิ๋น ที่หายตัวไปยี่สิบกว่าปี (ความเห็นส่วนตัวคืออายุเทพเซียนยาวกันขนาดนี้ หายไปยี่สิบปีก็แป๊บเดียวเอง) นอกจากนั้นมเหสีเสินโฮ่วก็พยายามสนับสนุนคนของตนคือ เหิงเย่ว์จี ให้เป็นคนรักของ กว่าเฉาหัวจวินจะยอมรับว่าชอบหงส์น้อยก็เสียเวลาไปมากและอีซั่งอวิ๋นก็โผล่กลับมา
ดอกท้อ (ความรัก) ที่สองของหงส์น้อยคือทหารฟ้า เหวินซี ที่ดูเหมือนเป็นเผ่าเทพธรรมดา แต่ตัวจริงคือไทจือกวนเหอเย่ว์เวยแดนเซียนที่ถูกผนีกพลัง เมื่อแดนปีศาจและแดนภูติเหมือนจะร่วมมือกัน แดนเทพเลยต้องหาทางดึงแดนเซียนมาเป็นพวกโดยการดันกวนเหอเย่ว์เวยขึ้นเป็นเซียนตี้ แดนเซียนจึงร่วมมือกับแดนเทพโจมตีแดนปีศาจ ส่วนกวนเหอเย่ว์เวยก็ต้องอภิเษกเชื่อมสัมพันธ์
เมื่อหงส์น้อยหนีมาอยู่แดนปีศาจ ก็พบว่าต่างจากที่คิดมาก เพราะปีศาจเปิดเผยตรงไปตรงมา ให้ความสำคัญกับพลังอำนาจ ทำให้หงส์น้อยคอยเกาะแข้งเกาะขาหมัวตี้ซื่อจงหลิวเป็นเกราะป้องกันตัว ส่วนหมัวตี้ก็ช่างซื้อบื้อไม่สนใจอะไรนอกจากเรื่องพลังอำนาจและออกกำลังกายสู้รบกับแดนเทพแก้เบื่อ ขนาดธิดาประมุขทะเลสวรรค์ ห้วนเทียนหนี่ว์ ทอดสะพานเต็มที่ยังไม่ไปไหน
หงส์น้อยยังพยายามช่วยดูแลไม่ให้ลู่เสี่ยวฉานที่เป็นผลงานไม่สมบูรณ์ถูกทำลายเพื่อสร้างขึ้นใหม่ จนกลายเป็นว่าหงส์น้อยสนิทสนมกับซื่อจงหลิว สามารถเสนอแนะแนวทางสร้างโอรสแบบธรรมชาติ โดยผลลัพท์คือ ลู่เฉิน กับ ลู่เย่ ที่มีสังขารเทพโดยกำเนิด และยังสนับสนุนให้แดนต่างๆ มีการต่อสู้ผ่านไพ่นกกระจอก ส่วนซื่อจงหลิวก็มีลู่เย่ให้ซัดเล่นได้ ...
เรื่องนี้ถือว่าเน้นความฮาจากโลกในมุมมองของหงส์น้อย มีโครงเรื่องและตัวละครที่มีบุคลิกที่น่าสนใจ ความซับซ้อนของการเมืองในแดนเทพก็ใส่มาได้อย่างเนียน แต่บางทีก็งงกับการแปลบางครั้ง โดยเฉพาะตำแหน่งที่ใช้ทับศัพท์แต่มีแปลบ้างไม่แปลบ้าง อาศัยที่อ่านเรื่องอื่นมาเยอะเลยพอทำความเข้าใจได้ จุดรู้สึกแปร่งที่คือคำแทนตัวของหมัวตี้ที่ใช้ข้าพเจ้า ถ้าใช้ทับศัพท์ไปเลยน่าจะดีกว่าไหม สรุปในภาพรวมคืออ่านได้สนุกดีค่ะ แต่ยังไม่มากพอที่จะอยากอ่านใหม่
[02/04/21]
ที่มา[1] สู่เค่อ (อันสิตา แปล). หงส์น้อยไม่ใช่เซียน. สำนักพิมพ์อรุณ, 448 หน้า, 2561.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น