โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม - หยางกวงฉิงจื่อ

เรื่อง โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม
แต่งโดย หยางกวงฉิงจื่อ (Yang Guang Qing Zi) แปลโดย Primavera

ตระกูลหนีค้าขายเครื่องหอมจนได้เป็นวาณิชหลวงของราขวงศ์จิน เมื่อบ้านใหญ่มีลูกสาวเพียงคนเดียว คือ หนีซิน ที่มีความสามารถในการปรุงเครื่องหอมอย่างยิ่ง จึงหาบัณฑิต ต่งอวี้ป๋อ เป็นเขยแต่งเข้า มีธิดาคนเดียวคือ หนีฟางเฟย แต่ต่งอวี้ป๋อไร้ความสามารถอ่อนปวกเปียกไม่รู้เรื่องอะไรเลย ปล่อยให้ธิดาตระกูลหนีบ้านรองวางยาพิษหนีซินจนตาย และแต่งงานเป็น เสี่ยวหนีซื่อ มีลูกสาวสองคนคือ ต่งฮุ่ยเหวิน และ ต่งฮุ่ยฟาง เข้าควบคุมร้านหยวนเซียงของสกุลหนี ทั้งยังข่มเหงหนีฟางเฟยจนต้องหาทางหนีตายไปอยู่ที่เรือนพักตากอากาศในเจียงหนาน

หนีฟางเฟยได้รับการอบรมเลี้ยงดูอย่างดีจากเพื่อนเก่าของแม่คือ ป๋ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ ที่ย้ายไปเจียงหนานหลังการตายของราชบุตรเขย อบรมทั้งกิริยามารยาท ความรู้ เครื่องหอม และยังเปิดหอมู่ฟางให้หนีฟางเฟยทำการค้าโดยใช้ชื่อแม่นาง ซีเหยียน กิจการเติบโตรวดเร็วจนร้านหยวนเซียงเริ่มตกต่ำ เสี่ยวหนีซื่อจึงเรียกตัวหนีฟางเฟยเข้าเมืองหลวงเพื่อให้แต่งกับคุณชายเสเพลเป็นการพยุงกิจการไว้ หนีฟางเฟยก็ตอบรับเข้าเมืองหลวงโดยมีเป้าหมายในการชิงกิจการของแม่กลับคืนมา

ระหว่างทางก็มีคุณชายเสเพลคิดลวนลามหนีฟางเฟยแต่ไม่สำเร็จ นายอำเภอจึงคิดจะให้ผู้บัญชาการกองทหารองครักษ์หลวงและจอหงวนบู๊ หลี่รุ่ยหลิน เป็นแพะรับบาปเนื่องจากกำลังนำคนสืบคดีทุจริตตามคำสั่งของรัชทายาท หลี่ว์อวี้ ในขณะที่นายอำเภอเป็นคนขององค์ชายสาม หลี่ว์โย่ว โอรสของ อวี้เฟย และคนโปรดของไทเฮา ที่กำลังเลื่อยขาเก้าอี้รัชทายาทอย่างเต็มกำลัง โดยนายอำเภอวางแผนโยนความผิดให้หลี่รุ่ยหลินแล้วรีบประหารทิ้งทันที งานนี้ไม่สำเร็จเพราะหนีฟางเฟยสามารถหาคนร้ายตัวจริงออกมาได้ ยิ่งทั้งสองฝ่ายเดินทางกลับเมืองหลวงด้วยกันก็ยิ่งสนิทสนมมากขึ้น หนีฟางเฟยให้ธูปหอมสะพานห้วงฝันที่ได้มาจากนักพรตพเนจรกับหลี่รุ่ยหลินไปด้วย

หลี่รุ่ยหลินมีชื่อว่าเป็นคุณชายรูปงามอันดับหนึ่งของเมืองหลวง มีฝีมือเก่งกาจ และมีฐานะร่ำรวยมากเพราะครอบครัวเป็นมหาเศรษฐีแห่งเจียงหนาน ในเมืองหลวงมีอาหญิง หลี่ฮุ่ยอิ๋น ที่เป็นเวินชิ่งโหวฮูหยินเป็นผู้อาวุโส เป็นที่หมายปองของสาวๆ ทั้งเมืองหลวง รวมทั้งองค์หญิง ถิงอวี่ ธิดาของอวี้เฟย ที่ออกตามติดประชิดตัวเต็มที่ แต่หลี่รุ่ยหลินก็ไม่เคยสนใจสตรีมาก่อน คราวนี้เมื่อสนิทสนมกับหนีฟางเฟยเลยกลายเป็นเรื่องที่โจษจันไปทั่ว และเป็นหัวข้อกระแซะอันโปรดของเพื่อนสนิทและคนของรัชทายาทอย่างทายาทแม่ทัพ เยี่ยหงเหริน (ที่ชอบ ไห่ถัง สาวใช้ของหนีฟางเฟยที่มีวิทยายุทธสูงส่ง) และซื่อจือของเป่ยจิ้งโหว เหลียงซูข่าย (ที่หลงรักองค์หญิงถิงอวี่อยู่ข้างเดียว)

หนีฟางเฟยที่กลับคฤหาสน์ตระกูลหนีก็ถูกเสี่ยวหนีซื่อและลุกสาวกลั่นแกล้ง แต่ก็สามารถจัดการได้สบาย คุณชายเสเพลที่เสี่ยวหนีซื่อวางตัวมาก็ถูกหลี่รุ่ยหลินขู่ด้วยสายตาจนหนีหาย ต่งฮุ่ยเหวินที่วางแผนทำร้ายหนีฟางเฟยก็ถูกตลบหลังด้วยแผนของตนเองและต้องแต่งเป็นอนุให้หลงจู๊ร้านค้าเล็กๆ ส่วนหนีฟางเฟยก็ใช้ข้ออ้างถูกทำร้ายย้ายบ้านออกไป เปิดร้านเครื่องหอมอวี่ซิ่ว และเข้าร่วมงานประลองเครื่องหอมประจำปีของขนิษฐาบุญธรรมของฮ่องเต้ เป่าเยวี่ยฮูหยิน จนชนะเลิศ เผยตัวว่าเป็นแม่นางซีเหยียนจนโด่งดัง

ในขณะที่หนีฟางเฟยไม่อยากแต่งงาน หลี่รุ่ยหลินที่ยังไม่ยอมรับใจตนเองอย่างเต็มที่ก็เจอปัญหาอื่น เช่น หลี่ฮุ่ยอิ๋นที่ถูกหลานสาวทางสามี หลินเชี่ยนอวี่ ผู้อยากเป็นอนุของหลี่รุ่ยหลินจนตัวสั่น ให้ร้ายหนีฟางเฟย และเมื่อต่งฮุ่ยฟางกับมารดาวางแผนรวบหัวรวบหางหลี่รุ่ยหลินโดยการวางยาปลุกกำหนัดให้ตัวเองระหว่างงานชมบุปผาเพื่อให้หลี่รุ่ยหลินรับผิดชอบ หนีฟางเฟยที่พยายามช่วยหาทางลงให้หลี่รุ่ยหลินก็ถูกเข้าใจผิด (จขบ. ว่าสมควร) ทำให้ทั้งสองมึนตีงไปพักหนึ่งก่อนจะคืนดีกันได้ ส่วนต่งฮุ่ยฟางก็แต่งเป็นภรรยาขององครักษ์ลับและไปอยู่บ้านเกิดของสามี

องค์ชายสามที่จะให้หนีฟางเฟยเป็นชายารองเพื่อดึงป๋ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่มาเป็นพวก ก็ทำให้หลี่รุ่ยหลินประกาศตัว ขอพระราชทานสมรส แต่ก็ยังเจอการลงมือชิงบัลลังก์ที่ล้มเหลวขององค์ชายสามจนหลี่รุ่ยหลินสลบไม่ฟื้น ต้องอาศัยธูปหอมสะพานห้วงฝันตามวิญญาณกลับมาจนสำเร็จ เป็นการล้างคำสาปโลหิตที่ทำให้มีชะตาต้องพรากจากกันมาหลายชาติภพ ...

ปัญหาของเรื่องคือความไม่เนียนสำหรับสังคมศักดินาจีนอย่างแรงค่ะ ถึงจะคิดเทียบกับสมัยถังที่เปิดกว้างที่สุดยังรับไม่ได้เลย คือความแปลกมากันอย่างรัวๆ อย่างฐานะทางสังคมของพ่อค้าที่ควรจะต่ำเมื่อเทียบกับขุนนาง การที่นายอำเภอคิดจะรวมรัดตัดสินให้หลี่รุ่ยหลินมีความผิดแล้วประหารทันที อย่างว่าแต่ลำดับขั้นขุนนางของนายอำเภออาจจะจะต่ำกว่าแล้ว ถึงเป็นคนธรรมดาจะโดนประหารก็ต้องส่งเรื่องเข้าไปพิจารณาและรอให้ถึงฤดูใบไม่ร่วงก่อน (จะสามารถประหารก่อนการบทูลแบบเปาบุ้นจิ้นหรืออย่างไร) ส่วนการเดินทางเข้าเมืองหลวงและกิจกรรมต่างๆ ในเมืองหลวงก็ความประหลาดมาก อย่างหลี่รุ่ยหลินที่ปีนกำแพงไปคุยกับสาวตอนกลางคืน ยังมองว่าเป็นสุภาพชนได้อีกหรือ หรือการที่พ่อแม่สาวจะมาลูกสาวมาพบกับหลี่รุ่นหลินมาเจรจาให้เป้นอนุกันโดยตรง สาวน้อยจะไม่หน้าหนาไปหน่อยหรือ และแม่สื่อกับญาติผู้ใหญ่ฝ่ายชายที่ควรจะไปพบมากกว่าอีกล่ะ หรือการที่หนีฟางเฟยแยกบ้านออกอยู่ตนเดียว อันนี้คือลูกสาวที่ยังไม่แต่งงานในเมืองเดียวกันนะ ไม่ใช่ ฯลฯ ความรู้สึกหลักของช่วงกลางและหลังคือถ้าเปลี่ยนไปเป็นฉากนิยายรักยุครีเจ็นซี่น่าจะโอเค แต่ไม่ใช่จีน!

ทั้งนี้ ยังไม่ได้พูดถึงเรื่องการชิงบัลลังก์ของเหล่าองค์ชายที่ประเจิดประเจ้อไม่เห็นฮ่องเต้อยู่ในสายตากันเลย ทำไมอดีตฮ่องเต้ถึงพระราชทานตราพยัคฆ์ให้ป๋ออวิ๋นต้าจ่างกงจู่ ไม่ซี้ซั้วไปหน่อยหรือ รวมถึงอำนาจขององค์หญิงใหญ่ที่ออกไปเก็บตัวมาสิบปี จะเท่าไหร่กันเชียว ไม่มีทางสู้พวกองค์ชายได้หรอก ส่วนองค์ชายสามก็มีแนวทางชิงบัลลังก์ที่ไร้วิสัยทัศน์อย่างยิ่ง ไม่ให้ลุ้นเลยว่าจะมีโอกาสชนะ รวมกับความบื้อของหลายคนในกิจกรรมต่างๆ อย่างหนีฟางเฟยที่ไปกินยาปลุกกำหนัด (และยาแก้) เข้าไปเพิ่มหลังที่น้องสาวกินเพื่อวางกับดักหลี่รุ่ยหลิน กับเรื่องคำสาปที่แปะมาตอนท้าย ก็ยิ่งทำให้เรื่องดูอ่อนยวบยาบยิ่งขึ้นไปอีก ส่วนเรื่องเครื่องหอมที่จั่วไว้ในชื่อเรื่อง ก็ไม่เห็นมีรายละเอียดอะไรที่น่าสนใจ รู้สึกว่าจะเน้นพวกยาปลุกกำหนัดมากกว่าน้ำหอมอีก คือ จขบ. ไม่รู้สึกถึงความสุนทรีย์ที่คาดหวังจากศิลปะแขนงนี้น่ะค่ะ -_-" สำหรับการแปลก็อ่านได้เรื่อยๆ แบบมีสำนวนสมัยใหม่โผล่มาเป็นระยะ สรุปคืออ่านครั้งเดียวเก็บแต้มค่ะ

[14/03/21]

ที่มา
[1] หยางกวงฉิงจื่อ (Primavera แปล). โฉมงามปรมาจารย์เครื่องหอม. สำนักพิมพ์เหลียนฮวา, 398 หน้า, 2563 (ต้นฉบับ 2018).

---

รายการนิยายจีนแปลไทย