จุดโคมรอท่านนับพันปี - ไป๋ลู่เว่ยซวง
เรื่อง จุดโคมรอท่านนับพันปี
แต่งโดย ไป๋ลู่เว่ยซวง (Bai Lu Wei Shuang) พิสูจน์อักษรโดย สมิต หลิว และ ชะเอมเทศ
จอมปีศาจ โหยวชือ ปกครองใต้หล้า นอกจากนี้ ยังมีเหล่าราชาปีศาจห้าเผ่าคือ จิ้งจอก งู หนู พังพอน ไป๋เซียน (เม่น) ที่แข็งแกร่งกว่าทั่วไปเพราะมีการส่งต่อเน่ยตัน เนื่องจากมนุษย์ได้รับความทุกข์ยากอย่างสุดแสนจากโหยวชือ เมื่อพันปีก่อน ซ่งเฉิงหลิน บูรพาจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักพรตซั่งชิง ผู้ฝึกตนจนกำลังจะได้ร่างเซียน ได้ใช้สามดวงจิตหกวิญญาณปิดผนึกโหยวชือไว้ที่ภูเขาฉีโต่ว โดยกระถางดับดวงจิตของวิเศษที่ซ่งเฉิงหลินสร้างขึ้น ได้รักษาหนึ่งวิญญาณที่เหลือไว้
ซ่งเฉิงหลินได้เลี้ยงปีศาจจิ้งจอกหิมะเก้าหางไว้ตนหนึ่ง คือ โหลวซื่ออวี้ ธิดาราชาจิ้งจอกผู้ลูกได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี และก็เป็นโหลวซื่ออวี้ที่พาหนึ่งวิญญาณของซ่งเฉิงหลินไปปรโลกเพื่อให้เกิดใหม่ในสังสารวัฏ และเปิดโรงเตี๊ยม จุดโคมในยามพลบค่ำ รอซ่งเฉิงหลินที่ให้คำสัญญาที่จะมาดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน
ซ่งเฉิงหลินได้เกิดใหม่หลายครั้ง โหลวซื่ออวี้ที่ได้พบในแต่ละครั้งก็มักทำได้เพียงพบปะและไม่ได้รับการยอมรับ แต่ก็พยายามช่วยให้ คือทำลายเน่ยคันของราชาปีศาจสักตน เพื่อให้โหยวชือไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ จนซ่งเฉิงหลินเกิดเป็น ซ่งชิงเสวียน ในชาติที่เก้า ที่ตอนนั้นสำนักซั่งชิงได้เข้าเป็นขุนนางและคอยปราบปรามปีศาจอยู่เบื้องหลัง โดยสร้างเรื่องว่าราชสำนักได้กำจัดปีศาจจนหายไปจากโลกพร้อมสำนักปราบปีศาจซั่งชิง ในชาตินี้ซ่งชิงเสวียนควรบ่มเพาะสามดวงจิตหกวิญญาณออกมาได้แล้ว แต่กลับใช้ดวงจิตปิดผนึกราชาปีศาจหนูจนจิตวิญญาณแตกดับหมดสิ้น ...
ทว่า โหลวซื่ออวี้ก็ยังคงเป็นเถ้าแก่เนี้ยโรงเตี๊ยมจ่างเติงที่เปิดมากว่าเก้าสิบปีในเมืองเอียนเสีย อำเภอฝูอวี้ ที่ขอบมณฑลฮวงโจว ชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือของต้าซ่ง โดยมีความสามารถโดดเด่น หน้าเลือด สามารถรับมือกับปัญหาต่างๆ ได้อย่างเยือกเย็น แต่เมื่อเวลาค่ำจะจุดโคมนั่งรอดูพระอาทิตย์ตกที่ประตูทุกวัน โดยสร้างเรื่องว่าคู่หมั้นตายและไม่คิดแต่งงานอีกจึงมารับช่วงโรงเตี๊ยมของตระกูล และยังช่วยเหลือปีศาจที่ต้องการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์อย่างสงบไว้หลายตน
เมื่อนายอำเภอไปทำลายศิลาสะกดอาถรรพ์โดยไม่รู้ตัวและเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนา นายอำเภอคนต่อมาก็ตายติดๆ จนราชสำนักส่งนายอำเภอคนใหม่ล่าสุดเป็น ซ่งลี่เหยียน ศิษย์สายตรงของเจ้าสำนักซั่งชิง จ้าวชิงหวาย ที่มีนิสัยเจอปีศาจก็ฆ่าเรียบ ซ่งลี่เหยียนพบกับโหลวซื่ออวี้อีกครั้งเมื่อเกิดคดีที่ปีศาจหมาป่าฆ่าคนมาทิ้งไว้ในโรงเตี๊ยมทำให้เริ่มสงสัยเถ้าแก่เนี้ยที่เหมือนไม่มีไอปีศาจแม้แต่น้อย ถึงโหลวซื่ออวี้จะไม่ทราบว่าซ่งลี่เหยียนเกิดใหม่ได้อย่างไร แต่ก็พยายามช่วยบอกเบาะแสเต็มที่ ทั้งยังตามหากระถางดับดวงจิตมาให้ด้วย
แต่ตอนนี้ สำนักซั่งชิงกลับพยายามรวบรวมเน่ยตันของราชาปีศาจแทนที่จะทำลายทิ้ง แต่เน่ยตันของราชาปีศาจตอนนี้กระจัดกระจาย บ้างถูกผนึก บ้างถูกใช้เป็นของวิเศษปกป้องเผ่า บ้างถูกขโมย หรือหลอมรวมกับราชาปีศาจน้อยไปแล้ว โดยศิษย์พี่ เย่เจี้ยนซัน ก็มาที่เมืองเอียนเสีย และร่วมมือกับผู้อาวุโส เผยเสี้ยนฟู่ ที่มีวิชาแพทย์สูงส่งและอาศัยที่เมืองเอียนเสียมานาน
ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะพบว่า เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว จ้าวชิงหวายผู้เป็นศิษย์น้องของซ่งชิงเสวียนต้องการคืนชีพให้ศิษย์พี่ จึงได้แอบขึ้นไปภูเขาฉีโต่วและนำหนึ่งวิญญาณของซ่งเฉิงหลินออกมาจนผนึกเริ่มคลาย โดยจ้าวชิงหวายส่งวิญญาณไปเข้าครรภ์ของฮูหยิน โหวติ้งหนาน ผู้เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ เมื่อเด็กเกิดมาก็รับเป็นทายาทสืบทอดสำนัก นอกจากนี้ จ้าวชิงหวายยังต้องการคลายผนึกของโหยวชือเพื่อปล่อยจิตวิญญาณของซ่งเฉิงหลินด้วย ซึ่งงานนี้ดันไปตรงกับความต้องการของราชาเผ่าหมาป่า เว่ยถัง ที่จงรักภักดีต่อโหยวชือ
การแย่งชิงเพื่อเป้าหมายของพวกตนแบบหลายเส้าจึงเกิดขึ้นกันโกลาหลอลหม่าน ระหว่างนี้ซ่งลี่เหยียนก็เปลี่ยนแปลงอย่างหนักจากการเผชิญวิบากโลกีย์ ความคุ้นเคยกับโหลวซื่ออวี้ และการถูกกักในคันฉ่องเฒ่ายายเมิ่งที่ทำให้เห็นชาติที่แล้วได้ ทว่าถึงจะมีใจก็ใช่ว่าจะอยู่ด้วยกันได้ ถึงซ่งลี่เหยียนจะได้ร่างเซียน แต่ก็ใช่ว่าจะมีอำนาจทำอะไรก็ได้ ... ทั้งนี้ไม่ต้องห่วงว่าจะจบโศกสลด
ในภาพรวม เนื้อเรื่องและตัวละครน่าสนใจ โดยเฉพาะโหลวซื่ออวี้ที่โดดเด่นอย่างมากมาย ในบางแง่ก็รู้สึกว่าโหดกับปีศาจไปหน่อยไหม การดำเนินเรื่องเริ่มในปัจจุบันแล้วค่อยย้อนกลับไปเพื่อเฉลยอดีตต่อไปเรื่อยๆ ดังนั้น คนที่อ่านมาถึงตอนนี้ก็ถูกสปอยล์แหลกแล้วละ ... ในการแปล มีผู้แปลร่วมชื่อจีนสองคนและพิสูจน์อักษรสองคน ซึ่ง จขบ. ก็รู้สึกว่าสำนวนอ่านได้เรื่อยๆ แบบมีติดขัดบ้าง อย่างขุนนางทงพั่น หรือเน่ยตัน คืออะไร ถ้ามีอธิบายเพิ่มเติมหน่อยก็น่าจะดีขึ้น นอกจากนั้นการแปลตำแหน่งที่เรียกซ่งลี่เหยียนว่าอ๋องน้อยติ้งหนานก็แปลกมาก เพราะว่าซ่งลี่เหยียนเป็นทายาทโหว ไม่ใช่อ๋องที่สูงกว่าเยอะ ฯลฯ สรุปคืออ่านได้สนุกค่ะ แต่สำนวนที่ออกจะทื่อๆ เลยทำให้ขาดความเฉียบคมไปหน่อย
ที่มา
[1] Bai Lu Wei Shuang (ห้องสมุด แปล). จุดโคมรอท่านนับพันปี. ห้องสมุดดอทคอม, 4 เล่มจบ, 350 + 348 + 354 + 366 หน้า, 2563.
รายการนิยายจีนแปลไทย
แต่งโดย ไป๋ลู่เว่ยซวง (Bai Lu Wei Shuang) พิสูจน์อักษรโดย สมิต หลิว และ ชะเอมเทศ
จอมปีศาจ โหยวชือ ปกครองใต้หล้า นอกจากนี้ ยังมีเหล่าราชาปีศาจห้าเผ่าคือ จิ้งจอก งู หนู พังพอน ไป๋เซียน (เม่น) ที่แข็งแกร่งกว่าทั่วไปเพราะมีการส่งต่อเน่ยตัน เนื่องจากมนุษย์ได้รับความทุกข์ยากอย่างสุดแสนจากโหยวชือ เมื่อพันปีก่อน ซ่งเฉิงหลิน บูรพาจารย์ผู้ก่อตั้งสำนักพรตซั่งชิง ผู้ฝึกตนจนกำลังจะได้ร่างเซียน ได้ใช้สามดวงจิตหกวิญญาณปิดผนึกโหยวชือไว้ที่ภูเขาฉีโต่ว โดยกระถางดับดวงจิตของวิเศษที่ซ่งเฉิงหลินสร้างขึ้น ได้รักษาหนึ่งวิญญาณที่เหลือไว้
ซ่งเฉิงหลินได้เลี้ยงปีศาจจิ้งจอกหิมะเก้าหางไว้ตนหนึ่ง คือ โหลวซื่ออวี้ ธิดาราชาจิ้งจอกผู้ลูกได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี และก็เป็นโหลวซื่ออวี้ที่พาหนึ่งวิญญาณของซ่งเฉิงหลินไปปรโลกเพื่อให้เกิดใหม่ในสังสารวัฏ และเปิดโรงเตี๊ยม จุดโคมในยามพลบค่ำ รอซ่งเฉิงหลินที่ให้คำสัญญาที่จะมาดูพระอาทิตย์ตกด้วยกัน
ซ่งเฉิงหลินได้เกิดใหม่หลายครั้ง โหลวซื่ออวี้ที่ได้พบในแต่ละครั้งก็มักทำได้เพียงพบปะและไม่ได้รับการยอมรับ แต่ก็พยายามช่วยให้ คือทำลายเน่ยคันของราชาปีศาจสักตน เพื่อให้โหยวชือไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้ จนซ่งเฉิงหลินเกิดเป็น ซ่งชิงเสวียน ในชาติที่เก้า ที่ตอนนั้นสำนักซั่งชิงได้เข้าเป็นขุนนางและคอยปราบปรามปีศาจอยู่เบื้องหลัง โดยสร้างเรื่องว่าราชสำนักได้กำจัดปีศาจจนหายไปจากโลกพร้อมสำนักปราบปีศาจซั่งชิง ในชาตินี้ซ่งชิงเสวียนควรบ่มเพาะสามดวงจิตหกวิญญาณออกมาได้แล้ว แต่กลับใช้ดวงจิตปิดผนึกราชาปีศาจหนูจนจิตวิญญาณแตกดับหมดสิ้น ...
ทว่า โหลวซื่ออวี้ก็ยังคงเป็นเถ้าแก่เนี้ยโรงเตี๊ยมจ่างเติงที่เปิดมากว่าเก้าสิบปีในเมืองเอียนเสีย อำเภอฝูอวี้ ที่ขอบมณฑลฮวงโจว ชายแดนตะวันตกเฉียงเหนือของต้าซ่ง โดยมีความสามารถโดดเด่น หน้าเลือด สามารถรับมือกับปัญหาต่างๆ ได้อย่างเยือกเย็น แต่เมื่อเวลาค่ำจะจุดโคมนั่งรอดูพระอาทิตย์ตกที่ประตูทุกวัน โดยสร้างเรื่องว่าคู่หมั้นตายและไม่คิดแต่งงานอีกจึงมารับช่วงโรงเตี๊ยมของตระกูล และยังช่วยเหลือปีศาจที่ต้องการใช้ชีวิตในโลกมนุษย์อย่างสงบไว้หลายตน
เมื่อนายอำเภอไปทำลายศิลาสะกดอาถรรพ์โดยไม่รู้ตัวและเสียชีวิตอย่างเป็นปริศนา นายอำเภอคนต่อมาก็ตายติดๆ จนราชสำนักส่งนายอำเภอคนใหม่ล่าสุดเป็น ซ่งลี่เหยียน ศิษย์สายตรงของเจ้าสำนักซั่งชิง จ้าวชิงหวาย ที่มีนิสัยเจอปีศาจก็ฆ่าเรียบ ซ่งลี่เหยียนพบกับโหลวซื่ออวี้อีกครั้งเมื่อเกิดคดีที่ปีศาจหมาป่าฆ่าคนมาทิ้งไว้ในโรงเตี๊ยมทำให้เริ่มสงสัยเถ้าแก่เนี้ยที่เหมือนไม่มีไอปีศาจแม้แต่น้อย ถึงโหลวซื่ออวี้จะไม่ทราบว่าซ่งลี่เหยียนเกิดใหม่ได้อย่างไร แต่ก็พยายามช่วยบอกเบาะแสเต็มที่ ทั้งยังตามหากระถางดับดวงจิตมาให้ด้วย
แต่ตอนนี้ สำนักซั่งชิงกลับพยายามรวบรวมเน่ยตันของราชาปีศาจแทนที่จะทำลายทิ้ง แต่เน่ยตันของราชาปีศาจตอนนี้กระจัดกระจาย บ้างถูกผนึก บ้างถูกใช้เป็นของวิเศษปกป้องเผ่า บ้างถูกขโมย หรือหลอมรวมกับราชาปีศาจน้อยไปแล้ว โดยศิษย์พี่ เย่เจี้ยนซัน ก็มาที่เมืองเอียนเสีย และร่วมมือกับผู้อาวุโส เผยเสี้ยนฟู่ ที่มีวิชาแพทย์สูงส่งและอาศัยที่เมืองเอียนเสียมานาน
ต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะพบว่า เมื่อยี่สิบปีที่แล้ว จ้าวชิงหวายผู้เป็นศิษย์น้องของซ่งชิงเสวียนต้องการคืนชีพให้ศิษย์พี่ จึงได้แอบขึ้นไปภูเขาฉีโต่วและนำหนึ่งวิญญาณของซ่งเฉิงหลินออกมาจนผนึกเริ่มคลาย โดยจ้าวชิงหวายส่งวิญญาณไปเข้าครรภ์ของฮูหยิน โหวติ้งหนาน ผู้เป็นที่โปรดปรานของฮ่องเต้ เมื่อเด็กเกิดมาก็รับเป็นทายาทสืบทอดสำนัก นอกจากนี้ จ้าวชิงหวายยังต้องการคลายผนึกของโหยวชือเพื่อปล่อยจิตวิญญาณของซ่งเฉิงหลินด้วย ซึ่งงานนี้ดันไปตรงกับความต้องการของราชาเผ่าหมาป่า เว่ยถัง ที่จงรักภักดีต่อโหยวชือ
การแย่งชิงเพื่อเป้าหมายของพวกตนแบบหลายเส้าจึงเกิดขึ้นกันโกลาหลอลหม่าน ระหว่างนี้ซ่งลี่เหยียนก็เปลี่ยนแปลงอย่างหนักจากการเผชิญวิบากโลกีย์ ความคุ้นเคยกับโหลวซื่ออวี้ และการถูกกักในคันฉ่องเฒ่ายายเมิ่งที่ทำให้เห็นชาติที่แล้วได้ ทว่าถึงจะมีใจก็ใช่ว่าจะอยู่ด้วยกันได้ ถึงซ่งลี่เหยียนจะได้ร่างเซียน แต่ก็ใช่ว่าจะมีอำนาจทำอะไรก็ได้ ... ทั้งนี้ไม่ต้องห่วงว่าจะจบโศกสลด
ในภาพรวม เนื้อเรื่องและตัวละครน่าสนใจ โดยเฉพาะโหลวซื่ออวี้ที่โดดเด่นอย่างมากมาย ในบางแง่ก็รู้สึกว่าโหดกับปีศาจไปหน่อยไหม การดำเนินเรื่องเริ่มในปัจจุบันแล้วค่อยย้อนกลับไปเพื่อเฉลยอดีตต่อไปเรื่อยๆ ดังนั้น คนที่อ่านมาถึงตอนนี้ก็ถูกสปอยล์แหลกแล้วละ ... ในการแปล มีผู้แปลร่วมชื่อจีนสองคนและพิสูจน์อักษรสองคน ซึ่ง จขบ. ก็รู้สึกว่าสำนวนอ่านได้เรื่อยๆ แบบมีติดขัดบ้าง อย่างขุนนางทงพั่น หรือเน่ยตัน คืออะไร ถ้ามีอธิบายเพิ่มเติมหน่อยก็น่าจะดีขึ้น นอกจากนั้นการแปลตำแหน่งที่เรียกซ่งลี่เหยียนว่าอ๋องน้อยติ้งหนานก็แปลกมาก เพราะว่าซ่งลี่เหยียนเป็นทายาทโหว ไม่ใช่อ๋องที่สูงกว่าเยอะ ฯลฯ สรุปคืออ่านได้สนุกค่ะ แต่สำนวนที่ออกจะทื่อๆ เลยทำให้ขาดความเฉียบคมไปหน่อย
[26/03/21]
ที่มา
[1] Bai Lu Wei Shuang (ห้องสมุด แปล). จุดโคมรอท่านนับพันปี. ห้องสมุดดอทคอม, 4 เล่มจบ, 350 + 348 + 354 + 366 หน้า, 2563.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น