เหล่าพ่อแม่ผู้วิงวอนให้ลูกของฉันหายไป - Oshikawa & Suzuki
เรื่อง เหล่าพ่อแม่ผู้วิงวอน "ให้ลูกของฉันหายไป"
เรื่องโดย ทาเคชิ โอชิคาวะ (Shincho Bunko) ภาพโดย มาสะคะซุ ซุซุกิ
บจก. สำนักงานสุขภาพจิตโทคิวะ ที่มีผู้จัดการ โอชิคาวะ ทาเคชิ และ เจ้าหน้าที่ ซาเนะโยชิ อาคาเนะ รับงานว่าจ้างจากพ่อแม่ให้เกลี้ยกล่อมลูกให้เข้ารับการรักษาทางจิตเวชเนื่องจากปัญหาต่างๆ เข่น โรคจิตเภทขั้นรุนแรง โรคซึมเศร้า โรคย้ำคิดย้ำทำ โรคแพนิค ฮิคิโคโมริซินโดรม ภาวะติดสารเสพติดหรือเกม อินเตอร์เน็ต การพนัน ความรุนแรงในครอบครัว อาชญากรรมทางเพศ โอชิคาวะเคยเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัย และเปลี่ยนมาเปิดสำนักงานสุขภาพจิตหลังจากพนักงานคนหนึ่งป่วยเป็นจิตเภทและอาละวาดที่บ้านพ่อแม่
'ผู้ป่วยทางจิตหรืออาชญากร' ชินสุเกะ อาราอิ ที่เคยเรียนเก่งเปลี่ยนไป เลิกเรียน ทำเรื่องแปลก ฆ่าแมวเลี้ยง ชอบแก้ผ้าออกมาเหวี่ยงไม้เบสบอล พ่อแม่ที่กลัวถูกทำร้ายจึงขอให้สำนักงานสุขภาพจิตโทคิวะช่วยเกลี้ยกล่อมเข้ารักษาในโรงพยาบาล แล้วย้ายบ้านหนี ไม่ติดต่อกับลูกอีก เมื่อชินสุเกะออกมาทำงานก็ทำร้ายคนอื่นจนถูกจำคุกและเข้ารักษาในโรงพยาบาลจิตเวชอีก
'การเข่นฆ่าระหว่างพ่อแม่กับลูก' คิมุระ โนริโอะ เป็นผู้ป่วยโรคพิษสุราเรื้อรัง สมัยเด็กพ่อทำร้ายคนในครอบครัว เริ่มมีปัญหาติดเหล้ามากว่าสิบปี เคยเข้ารักษาในโรงพยาบาลสามเดือน แต่พอออกมาก็ดื่มเหล้าใหม่ ทำร้ายพ่อก่อนถูกผลักหัวกระแทกพื้น พวกโอชิคาวะพาเข้ารักษาในโรงพยาบาล แต่ก็ทำร้ายคนรอบข้างจนถูกขัง
'ชีิวิตที่พังทลายของแม่กับลูกสาว' วาดะ โทโมโกะ ขอให้โอชิคาวะไปช่วยดูแม่ที่ขาดการติดต่อไปครึ่งปี ตัวเธอเองถูกพี่สาว ฮารุมิ กลั่นแกล้งทำร้ายจนออกจากบ้านตั้งแต่อายุสิบหก พวกโอชิคาวะพบว่าบ้านถูกปิดเงียบหลังกล่าวหาเพื่อนบ้านว่าแอบดูคิดร้าย ต้องขอความร่วมมือกับอนามัยและตำรวจ ให้ช่างกุญแจเปิดประตูเข้าไปตรวจสอบ ส่งฮารุมิไปรักษา
'เหล่าเด็กๆ ที่ไม่ให้อภัยพ่อแม่' ทานาเบะ ทาคุยะ ที่ถูกแม่กดดันเรื่องการเรียนอย่างมากจนมีปัญหาใช้ความรุนแรง เคยได้รับยาแต่เลิกกิน ใช้ปืนลมยิงแม่ พวกโอชิคาวะพบแพทย์เพื่อส่งตัวรักษาในโรงพยาบาล แต่ก็ไม่ได้รับความใส่ใจ โอชิคาวะเปลี่ยนแพทย์และโรงพยาบาลจนสามารถใช้ชีวิตปกติหลังรักษามาห้าปี
'ครอบครัวที่ไม่ได้รับการไหว้วาน' ซาวะอิริ มาโคะโตะ มีประวัติกัดเด็กอื่นสมัยอนุบาล ถูกแกล้งตอนอยู่ประถมแล้วมาทำร้ายน้องที่บ้าน ช่วงวัยรุ่นเริ่มลงมือกับแม่ ก่อหนี้บัตรเครดิต เข้ารักษาด้านจิตเวชหลายครั้ง และกำลังจะออกจากโรงพยาบาล แม่ที่พยายามปิดเรื่องของลูกเพื่อไม่ให้กระทบกับฐานะของสามีกลับอยากให้ฆ่าลูก หลังจากนั้นก็มีข่าวพ่อถูกแทงตาย
'ความมืดที่เติบโตอยู่ในครอบครัวธรรมดา' ทาคาราดะ โยชิโนบุ ไปขอเพื่อนในคลาสสัมนาเป็นแฟน แต่เธอก็ขอเลิกหลังคบได้ไม่นาน โยชิโนบุแทงอดีตแฟนจนบาดเจ็บหนักจนถูกมหาวิทยาลัยไล่ออก แต่ก็ยังมาก่อกวนเป็นสตอล์กเกอร์ต่อ พ่อแม่ที่กลัวลูกจะฆ่าคนหรือจะฆ่าตัวตายจึงมาปรึกษาโอชิคาวะ ครอบครัวทำความเข้าใจกัน หาโรงพยาบาลอย่างยากลำบาก ใช้เวลารักษาห้าปีจนใช้ชีวิตได้เป็นปกติ แต่โยชิโนบุก็คิดว่าโอชิคาวะเหมือนยากูซ่า
'ความหวาดกลัวของครอบครัวที่ไม่มีวันจางหาย' โยชิฮาระ คิโยะ ที่เกิดในครอบครัวร่ำรวย ใช้ชีวิตอย่างฟุ้งเฟ้อและติดกัญชาและโคเคน หลังบริษัทพ่อล้มละลายก็ข่มขู่น้องชายและน้องสาว เมื่อถึงวัยกลางคนก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคไบโพลาร์เพื่อปกปิดการติดสารเสพติด เข้ารักษาในโรงพยาบาลหลายครั้ง แต่เมื่อไม่มีท่าทางจะฟื้นฟู แพทย์ก็ต้องให้ออกจากโรงพยาบาล แต่ครอบครัวก็ไม่อยากติดต่ออะไรอีกและย้ายหนีไปหมด และให้โอชิคาวะจัดการเรื่องคิโยะแทน
'เหล่าครอบครัวที่ปฏิเสธการว่าจ้าง พ่อแม่ผู้ตอบโต้ด้วยอารมณ์' สึรุยามะ โทโมคิ ที่ได้เข้าเป็นข้าราชการที่เขต แต่ไม่สามารถก้าวหน้าได้ จึงลาออกจากราชการมาเป็นฮิคิโคโมริมาห้าปี ระยะหลังอาละวาดรุนแรงจนพ่อแม่หนีออกไปอยู่ที่บ้านเดิม ก่อนมาหาโอชิคาวะที่แนะนำว่าอยากไปกดดันเรื่องการหางานที่มั่นคง ให้รักษาทางจิตเวชก่อน แต่สุดท้ายพ่อแม่ก็ยกเลิกและขอเงินค่าปรึกษาคืน
'เมอร์รีคริสต์มาสที่สุดแสนเลวร้ายในประวัติศาสตร์' ค่โรซาวะ มิซาโกะ มีอาการป่วยจนอ้วนมาก เลิกกับแฟนที่หมั้นหมายกันแล้ว แยกมาอยู่คนเดียวและบอกว่าโดนเพื่อนบ้านกลั่นแกล้ง สงสัยว่ามีอาการป่วยทางจิตมาสิบปีก่อนที่พ่อแม่ที่ต้องการปิดบังมาปรึกษาโอชิคาวะ เมื่อทำเรื่องส่งตัวเข้ารักษา ก็มีปัญหากับทางสาธารณสุขที่จะให้ครอบครัวจัดการเอง แม้แต่การเข้าไปในแมนชั่นก็มีเรื่อง
ที่มา
[1] Oshikawa Takeshi & Suzuki Masakaru. เหล่าพ่อแม่ผู้วิงวอน "ให้ลูกของฉันหายไป" (Kodomo wo Koroshitekudasai to Iu Oyatachi). สำนักพิมพ์รักพิมพ์, เล่ม 1-4, 25 (ต้นฉบับ 2017-).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
เรื่องโดย ทาเคชิ โอชิคาวะ (Shincho Bunko) ภาพโดย มาสะคะซุ ซุซุกิ
บจก. สำนักงานสุขภาพจิตโทคิวะ ที่มีผู้จัดการ โอชิคาวะ ทาเคชิ และ เจ้าหน้าที่ ซาเนะโยชิ อาคาเนะ รับงานว่าจ้างจากพ่อแม่ให้เกลี้ยกล่อมลูกให้เข้ารับการรักษาทางจิตเวชเนื่องจากปัญหาต่างๆ เข่น โรคจิตเภทขั้นรุนแรง โรคซึมเศร้า โรคย้ำคิดย้ำทำ โรคแพนิค ฮิคิโคโมริซินโดรม ภาวะติดสารเสพติดหรือเกม อินเตอร์เน็ต การพนัน ความรุนแรงในครอบครัว อาชญากรรมทางเพศ โอชิคาวะเคยเปิดบริษัทรักษาความปลอดภัย และเปลี่ยนมาเปิดสำนักงานสุขภาพจิตหลังจากพนักงานคนหนึ่งป่วยเป็นจิตเภทและอาละวาดที่บ้านพ่อแม่
'ผู้ป่วยทางจิตหรืออาชญากร' ชินสุเกะ อาราอิ ที่เคยเรียนเก่งเปลี่ยนไป เลิกเรียน ทำเรื่องแปลก ฆ่าแมวเลี้ยง ชอบแก้ผ้าออกมาเหวี่ยงไม้เบสบอล พ่อแม่ที่กลัวถูกทำร้ายจึงขอให้สำนักงานสุขภาพจิตโทคิวะช่วยเกลี้ยกล่อมเข้ารักษาในโรงพยาบาล แล้วย้ายบ้านหนี ไม่ติดต่อกับลูกอีก เมื่อชินสุเกะออกมาทำงานก็ทำร้ายคนอื่นจนถูกจำคุกและเข้ารักษาในโรงพยาบาลจิตเวชอีก
'การเข่นฆ่าระหว่างพ่อแม่กับลูก' คิมุระ โนริโอะ เป็นผู้ป่วยโรคพิษสุราเรื้อรัง สมัยเด็กพ่อทำร้ายคนในครอบครัว เริ่มมีปัญหาติดเหล้ามากว่าสิบปี เคยเข้ารักษาในโรงพยาบาลสามเดือน แต่พอออกมาก็ดื่มเหล้าใหม่ ทำร้ายพ่อก่อนถูกผลักหัวกระแทกพื้น พวกโอชิคาวะพาเข้ารักษาในโรงพยาบาล แต่ก็ทำร้ายคนรอบข้างจนถูกขัง
'ชีิวิตที่พังทลายของแม่กับลูกสาว' วาดะ โทโมโกะ ขอให้โอชิคาวะไปช่วยดูแม่ที่ขาดการติดต่อไปครึ่งปี ตัวเธอเองถูกพี่สาว ฮารุมิ กลั่นแกล้งทำร้ายจนออกจากบ้านตั้งแต่อายุสิบหก พวกโอชิคาวะพบว่าบ้านถูกปิดเงียบหลังกล่าวหาเพื่อนบ้านว่าแอบดูคิดร้าย ต้องขอความร่วมมือกับอนามัยและตำรวจ ให้ช่างกุญแจเปิดประตูเข้าไปตรวจสอบ ส่งฮารุมิไปรักษา
'เหล่าเด็กๆ ที่ไม่ให้อภัยพ่อแม่' ทานาเบะ ทาคุยะ ที่ถูกแม่กดดันเรื่องการเรียนอย่างมากจนมีปัญหาใช้ความรุนแรง เคยได้รับยาแต่เลิกกิน ใช้ปืนลมยิงแม่ พวกโอชิคาวะพบแพทย์เพื่อส่งตัวรักษาในโรงพยาบาล แต่ก็ไม่ได้รับความใส่ใจ โอชิคาวะเปลี่ยนแพทย์และโรงพยาบาลจนสามารถใช้ชีวิตปกติหลังรักษามาห้าปี
'ครอบครัวที่ไม่ได้รับการไหว้วาน' ซาวะอิริ มาโคะโตะ มีประวัติกัดเด็กอื่นสมัยอนุบาล ถูกแกล้งตอนอยู่ประถมแล้วมาทำร้ายน้องที่บ้าน ช่วงวัยรุ่นเริ่มลงมือกับแม่ ก่อหนี้บัตรเครดิต เข้ารักษาด้านจิตเวชหลายครั้ง และกำลังจะออกจากโรงพยาบาล แม่ที่พยายามปิดเรื่องของลูกเพื่อไม่ให้กระทบกับฐานะของสามีกลับอยากให้ฆ่าลูก หลังจากนั้นก็มีข่าวพ่อถูกแทงตาย
'ความมืดที่เติบโตอยู่ในครอบครัวธรรมดา' ทาคาราดะ โยชิโนบุ ไปขอเพื่อนในคลาสสัมนาเป็นแฟน แต่เธอก็ขอเลิกหลังคบได้ไม่นาน โยชิโนบุแทงอดีตแฟนจนบาดเจ็บหนักจนถูกมหาวิทยาลัยไล่ออก แต่ก็ยังมาก่อกวนเป็นสตอล์กเกอร์ต่อ พ่อแม่ที่กลัวลูกจะฆ่าคนหรือจะฆ่าตัวตายจึงมาปรึกษาโอชิคาวะ ครอบครัวทำความเข้าใจกัน หาโรงพยาบาลอย่างยากลำบาก ใช้เวลารักษาห้าปีจนใช้ชีวิตได้เป็นปกติ แต่โยชิโนบุก็คิดว่าโอชิคาวะเหมือนยากูซ่า
'ความหวาดกลัวของครอบครัวที่ไม่มีวันจางหาย' โยชิฮาระ คิโยะ ที่เกิดในครอบครัวร่ำรวย ใช้ชีวิตอย่างฟุ้งเฟ้อและติดกัญชาและโคเคน หลังบริษัทพ่อล้มละลายก็ข่มขู่น้องชายและน้องสาว เมื่อถึงวัยกลางคนก็ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคไบโพลาร์เพื่อปกปิดการติดสารเสพติด เข้ารักษาในโรงพยาบาลหลายครั้ง แต่เมื่อไม่มีท่าทางจะฟื้นฟู แพทย์ก็ต้องให้ออกจากโรงพยาบาล แต่ครอบครัวก็ไม่อยากติดต่ออะไรอีกและย้ายหนีไปหมด และให้โอชิคาวะจัดการเรื่องคิโยะแทน
'เหล่าครอบครัวที่ปฏิเสธการว่าจ้าง พ่อแม่ผู้ตอบโต้ด้วยอารมณ์' สึรุยามะ โทโมคิ ที่ได้เข้าเป็นข้าราชการที่เขต แต่ไม่สามารถก้าวหน้าได้ จึงลาออกจากราชการมาเป็นฮิคิโคโมริมาห้าปี ระยะหลังอาละวาดรุนแรงจนพ่อแม่หนีออกไปอยู่ที่บ้านเดิม ก่อนมาหาโอชิคาวะที่แนะนำว่าอยากไปกดดันเรื่องการหางานที่มั่นคง ให้รักษาทางจิตเวชก่อน แต่สุดท้ายพ่อแม่ก็ยกเลิกและขอเงินค่าปรึกษาคืน
'เมอร์รีคริสต์มาสที่สุดแสนเลวร้ายในประวัติศาสตร์' ค่โรซาวะ มิซาโกะ มีอาการป่วยจนอ้วนมาก เลิกกับแฟนที่หมั้นหมายกันแล้ว แยกมาอยู่คนเดียวและบอกว่าโดนเพื่อนบ้านกลั่นแกล้ง สงสัยว่ามีอาการป่วยทางจิตมาสิบปีก่อนที่พ่อแม่ที่ต้องการปิดบังมาปรึกษาโอชิคาวะ เมื่อทำเรื่องส่งตัวเข้ารักษา ก็มีปัญหากับทางสาธารณสุขที่จะให้ครอบครัวจัดการเอง แม้แต่การเข้าไปในแมนชั่นก็มีเรื่อง
[27/04/22]
ที่มา
[1] Oshikawa Takeshi & Suzuki Masakaru. เหล่าพ่อแม่ผู้วิงวอน "ให้ลูกของฉันหายไป" (Kodomo wo Koroshitekudasai to Iu Oyatachi). สำนักพิมพ์รักพิมพ์, เล่ม 1-4, 25 (ต้นฉบับ 2017-).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น