วุ่นนักรักของบัณฑิต - ซองอึนกวอล

เรื่อง The Days of Sungkyunkwan Confucian Students วุ่นนักรักของบัณฑิต
โดย ซองอึนกวอล (Jung Eun-gwol) แปลโดย พิรญา พลบุรี

ในยุคโซซอน เหล่าขุนนางมีการแบ่งพรรคแบ่งพวกตามสายเลือดอย่างมาก ที่กำลังเรืองอำนาจคือขุนนางฝ่ายตะวันตกที่แบ่งเป็นฝ่ายโนรนและโซรน กับขุนนางฝ่ายตะวันออกที่กำลังแย่แบ่งเป็นฝ่ายใต้และเหนือ ในสมัยอดีตพระราชาคือพระเจ้ายองโจ ฝ่ายใต้ตกต่ำขนาดถูกห้ามสอบควากอเข้ารับราชการ

คิมอียอง ที่อยู่ฝ่ายใต้ฝ่าฝืนแต่งกับภรรยาที่มาจากฝ่ายโนรนจนโดนครอบครัวรังเกียจ แถมยังตายเร็วไม่มีตำแหน่งอะไรทำให้ครอบครัวไร้ที่พึ่ง ภรรยาและลูกสาว คิมยุนฮี รับภาระหนักคอยดูแลน้องชาย คิมยุนชิก ที่อ่อนกว่าหนึ่งปีและสุขภาพย่ำแย่ให้ได้เรียนหนังสือ

การสอบควากอที่จัดทุกสามปีเป็นเรื่องใหญ่ โดยมีสอบระดับต้นเพื่อเป็นแซงวอน (คำสอนของขงจื๊อและคัมภีร์ชั้นสูง) หรือจินซา (แต่งกลอนและโวหาร) บัณฑิตที่สอบผ่านระดับต้นอาจได้เข้าเรียนที่สำนักบัณฑิตซองกยุนกวานเพื่อเตรียมสอบระดับสูงเป็นขุนนางผู้ใหญ่ ในการสอบจะเป็นสนามกลางแจ้ง มีโจทย์แขวนบนราวไม้ ผู้เข้าสอบจะไปลอกคำถามมาร่างคำตอบในกระดาษที่เตรียมมาเองและตอบในกระดาษคำตอบที่มีตราประทับและชื่อบรรพบุรุษ ทำให้เกิดการสร้างแต้มต่ออย่างการเตรียมร่มไม้ไผ่ จ้างนักจองที่บุกเข้าไปจองตำแหน่งดีๆ หรือการโกงซึ่งหน้าอย่างใช้คอบย็อก (ผู้เชี่ยวชาญ ในลานสอบควากอคือผู้แต่งคำประพันธ์แทนผู้เข้าสอบ) และซาซู (คนคัดลอกตัวอักษร ในลานสอบควากอคือผู้เขียนข้อสอบแทน)

คิมยุนฮีปลอมตัวเป็นน้องไปรับงานคัดลอกหนังสือให้แต่เด็ก เมื่อถึงอายุสิบเก้าก็เคยทำงานเป็นซาซูแล้วและอยากได้งานคอบย็อก (เพราะเงินดีมาก แต่เพราะไม่มีตำแหน่งเลยไม่มีคนอยากจ้าง) เมื่อน้องชายที่ป่วยมีอาการแย่จนไปไม่ได้ ครอบครัวเลยตัดสินใจให้คิมยุนฮีปลอมตัวไปสอบควากอระดับต้นทั้งรอบแรกรอบสองแทนเพราะเกิดเรื่องที่ทำให้คิมยุนฮีไม่สามารถรับงานและญาติอยากให้แต่งงานเป็นเมียน้อยตาแก่

คิมยุนฮีสอบผ่านไปได้ด้วยคะแนนสูง ตำแหน่งที่หนึ่งตกเป็นของ อีซอนจุน บุตรชายอายุยี่สิบของมหาเสนาบดีฝ่ายซ้ายหัวหน้าฝ่ายโนรน อีซอนจุนขึ้นชื่อว่าอัจฉริยะแต่หัวดื้อไม่ยอมฟังพ่อจนได้รับราชโองการให้มาสอบ ซึ่งระหว่างการสอบรอบแรกได้เจอ 'คิมยุนชิก' และสนิทสนมกัน

ทั้งคู่เข้าวังชังด็อกกุงหลังสอบผ่านและได้รับราชโองการให้ไปเรียนประจำที่สำนักซองกยุนกวาน ซึ่งถือว่าไฮโซมากเพราะห้องพักมีน้อย ส่วนใหญ่ต้องอาศัยในหมู่บ้านข้างๆ เดิมจะจัดห้องพักตามตำแหน่งที่สอบได้ แต่ตอนนี้ฝ่ายโนรนจะไปอยู่หอตะวันออก ส่วนที่เหลือไปหอตะวันตก ซึ่งอีซอนจุนกลับมาแชร์ห้องอยู่หอตะวันตกกับคิมยุนชิกและรุ่นพี่ มุนแจชิน (อายุ 23) ลูกผู้ตรวจการกระทรวงยุติธรรมที่ขึ้นชื่อว่าน่ากลัวจนได้อยู่ห้องคนเดียวเพราะคนร่วมห้องหนีหมด แจมด้วยเพื่อนสนิท (?) คูยงฮา ที่เห็นปั๊บสัญชาติญาณเพลย์บอยก็รู้ปุ๊บว่าเป็นผู้หญิง

ตามด้วยเรื่องการรับน้องที่เจอภารกิจที่ต้องตีความจากคำถามกล บ้างก็โอเค บ้างก็ไม่อยากคิดเลยว่าคนเป็น 'บัณฑิต' คิดออกมาได้อย่างไร โดยเฉพาะของอีซอนจุนที่ให้ไปมีสัมพันธ์กับ ฮโยอึน ลูกสาวเจ้ากรมการทหารหนึ่งคืนแล้วเอาหลักฐานมา ซึ่งอีซอนจุนก็ไม่ยอมทำ (แต่ทำให้ฮโยอึนประทับใจจนพยายามสานต่อ) ส่วนของคิมยุนชิกให้ไปเอาชั้นในของ โชซอน (ตัวจีนคือเตียวเสี้ยน) คีแซง (เกอิชา) อันดับหนึ่งของหอโบตั๋น ซึ่งโชคดีที่โชซอนถูกใจคิมยุนชิกตั้งแต่ก่อนสอบ เลยให้มาอย่างเต็มใจและเขียนกลอนชมฝีมือด้านความรักบนผ้าด้วย ทำเอาคิมยุนชิกได้ฉายานักรักและไม่ถูกสงสัยว่าเป็นผู้หญิง นับเป็นการเริ่มที่มีสีสันไม่เบา

น้องใหม่ทั้งสองต้องเผชิญชีวิตบัณฑิตที่เรียนกับอาจารย์สุดโหดอย่าง ยูชังอิก ที่สอนประมวลกฏหมาย และ ชังซังกยู ที่สอนคัมภีร์มหาศาสตร์ ปัญหาโดนเขม่นจากรุ่นพี่ โดนบัณฑิตระดับล่าง (ที่เข้าเรียนได้โดยการสอบซึงโบที่โรงเรียนและเส้นถึงยังสอบขั้นต้นไม่ผ่าน) ฟ้องว่ามีรสนิยมไม้ป่าเดียวกัน ตามด้วยเรื่องผู้ส่งสารแดงที่คอยเอาบทความวิจารณ์ไปติดตามสถานที่ราชการหรือบ้านขุนนาง แต่ลึกลับจนทางการจับผิดตัว เหล่าบัณฑิตต้องต้องถวายฏีการ้องเรียน ฯลฯ และเรื่องความลับของนางเอกที่เหล่าพระเอกพระรองพระราชารู้กันทีละคน จนกระทั่งสามารถเข้าสอบควากอขั้นสูงได้อย่างปลอดภัย (?) ถึงจะยังหาโอกาสเปลี่ยนตัวไม่ได้ก็เถอะ ...

เอาเรื่องความรักไว้ก่อน เรื่องแรกที่ จขบ. รู้สึกมันส์มากคือการโกงการสอบควากอ แหม มีทั้งคนคิดคำตอบและเขียนคำตอบ มีลูกมือปีนกำแพงมองข้อสอบแล้วเอากระดาษคำตอบส่งข้ามมาให้ มันช่าง ... หาคำพูดมาอธิบายไม่ได้ คอรัปชั่นดีแท้ แถมระบบเซอร์วิสครบวงจร สมแล้วที่พระราชาต้องมาถามเอง มีความเชื่อว่าให้ใส่กางเกงขาสั้น (กางเกงชั้นในหรือเปล่า) ของคนที่สอบควากอผ่านคราวที่แล้วนำโชคอีก ระหว่างเรียนก็ช่างสอบกันบ่อยและอนาคตขึ้นกับผลสอบเหลือเกิน

พออ่านไปเรื่อยๆ ก็รู้สึกว่าสิทธิพิเศษของบัณฑิตนี่มันเยอะจริงๆ นะ ที่สำนักบัณฑิตซองกยุนกวานก็ได้กินดีอยู่ดี มีเหล้าวันละจอกที่ราคาเท่าอาหารคนทั่วไปกินอิ่มทั้งวัน มีน้ำมันให้อ่านหนังสือ อาหารสองมื้อเช้าเย็นที่ต้องกินให้ครบ 50 แต้มถึงมีสิทธิสอบเพราะบัณฑิตโดดเป็นกิจวัตร แต่ไม่ยักมีมื้อกลางวัน ไม่แน่ใจว่ากินสองมื้อหรือเปล่า แถมแต่ละเดือนมีอาหารเลิศรสมื้อใหญ่มื้อเล็กที่มีเนื้อวัวและเนื้อปลา ออกไปเดินในเมืองหลังเวลาเคอร์ฟิวห้ามออกจากบ้านได้ เวลาเล่นกีฬาสีก็มีคีแซงมาเป็นเชียร์ลีดเดอร์ ฯลฯ แถมเทียบกับคนที่ไม่ได้เรียนที่นี่ก็มีแต้มต่อเยอะแยะ อย่างมีข่าวสำนักให้อ่านช่วยวิชาการเมือง แบบนี้คนธรรมดาที่ต้องเรียนเองแทบไม่มีสิทธิลุ้นเอาเลย และได้ยกเว้นไม่ต้องสอบรอบแรกของการสอบขั้นสูงถ้าผ่านการสอบในโรงเรียนแล้ว

เรื่องที่สองคือรู้สึกสภาพสังคมที่แทบไม่มีการเคลื่อนที่ ทุกอย่างขึ้นอยู่กับชาติกำเนิดเยอะมากๆ เหล่าลูกเมียน้อยที่เรียกว่านัมบังก็มีสิทธิน้อยกว่า เพิ่งให้สอบควากอได้ แต่เวลาเรียนที่สำนักต้องอยู่ที่อาคารทิศใต้ (ดูเหมือนภาคสมทบที่จบแล้วไม่เท่ากับภาคปกติ) และสุดท้ายเลยคืออาหารการกินไม่ค่อยอุดมสมบูรณ์เท่าไหร่เลย (ยอมรับว่าเวลาอ่านย้อนยุคเกาหลีทีไร รู้สึกแบบนี้บ่อย)

เนื้อเรื่องหลักก็ไปเรื่อยๆ การแปลก็รู้เรื่องดี (ถึงจะรู้สึกแปลกๆ บางตอน อย่างใช้นักปราชญ์ตอนยังไม่สอบ แล้วเปลี่ยนเป็นบัณฑิตตอนสอบผ่าน) พระเอกนี่ช่างซื่อบื้อด้านการมองสาวจริงๆ แบบว่าเป็นพระเอกแบบรุ่นเก่า อยู่ในกรอบระเบียบชะมัด ยกเว้นตอนรู้ความลับ คราวนี้มือถึงรวบหัวรวบหางที่ดูผิดนิสัยไปนิด แต่อย่างว่าค่ะ คงทุกข์หนักเรื่องสงสัยว่าชอบผู้ชาย 555 รู้สึกเหล่าพระรองมีสีสันมากกว่าเยอะ สำนวนการอ่านก็ไปเรื่อยๆ ระดับความชอบก็รู้สึกสนุกดีค่ะ ^_^


เรื่องนี้เคยทำเป็นซีรีย์ของ KBS 'Sungkyunkwan Scandal' หรือ 'บัณฑิตหน้าใส หัวใจว้าวุ่น' ของช่อง 7 มีคาดหน้าเล่มเป็นหลักฐานมาด้วย แต่เนื่องจาก จขบ. ไม่ได้ดู เลยไม่รู้จักใคร -_-" (ช่างล้าหลังดีแท้)

[29/07/13, 16/02/22]

ที่มา
[1] ซองอึนกวอล (พิรญา พลบุรี แปล). วุ่นนักรักของบัณฑิต. สำนักพิมพ์ Spell, 2 เล่มจบ, 351+312 หน้า , 2556 (ต้นฉบับ 2007).

---

รายการนิยายแปลไทย, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค เกาหลี