ขบวนการหมาป่า - ชื่อเซ่ว์
เรื่อง ขบวนการหมาป่า
โดย ชื่อเซ่ว์ (Ci Xie) แปลโดย เฉินถิงถิง
ในปี 1999 สิงเทียน (19 ปี) เป็นนักศึกษาคอมพิวเตอร์และวิศวกรรมระบบควบคุมที่มหาวิทยาลัยวิศวกรรมอวิ๋นหนาน ครอบครัวที่เหอหนานมีอาชีพและสถานะที่เป็นที่นับหน้าถือตา ปู่เป็นอาจารย์ต่อกระดูกแผนโบราณ พี่ชาย สิงเฟิง เป็นทหารหน่วยพิเศษที่เวลากลับบ้านชอบเอาน้องมาเป็นหนูตะเภาหัดฝึกทักษะการต่อสู้ต่างๆ ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์ผู้ร้ายจับตัวประกันที่ห้างสรรพสินค้าตอนไปเที่ยวช่วงวันแรงงานกับเพื่อนที่เถิงชงแถวชายแดน โดยสิงเทียนสามารถหลบหนีและเมื่อจำเป็นก็ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งยังฆ่าโบรกเกอร์ข่าวกรองอันดับหนึ่งของเอเซียและน้องเมียหัวหน้าแก๊งค้ายาเสพติดรายใหญ่สุดของพม่าด้วย งานนี้ทำให้ บุชเชอร์ ทหารรับจ้างที่รับงานอารักขาหยางเกิดสนใจเลยลักพาตัวหลบหนีออกจากจีนไปพม่าเพื่อผ่านไปเขมร โดยได้วางตัวให้ฝึกเป็นสมาชิกของหน่วยทหารรับจ้างฝูงหมาป่าที่มีชื่อเสียงระดับโลก
หัวหน้าของกลุ่มที่เขมรคือ โรเจอร์ ที่เคยเป็นพันเอกหน่วยซีลและมีโอกาสขึ้นเป็นนายพลตอนอายุ 33 แต่ต้องการช่วยลูกน้องที่ถูกตัดหางปล่อยวัดเลยออกมาอย่างไม่สวยและเอาลูกน้องติดมาด้วย ที่เหลือก็มักเป็นอดีตทหารหน่วยรบพิเศษหรือทหารรับจ้างที่ถูกทาบทามตัวมา ระยะหลังเคยเจอปฏิบัติการที่เด็กใหม่ตายไปเยอะ เลยเข้มงวดมากขึ้น งานแรกที่สิงเทียนเข้าร่วมคือการกำจัดทหารที่เหลืออยู่ของเขมรแดงร้อยคนด้วยทหารสิบสอง คนจ้างคือผู้สมัครเป็นนายกรัฐมนตรีเขมรที่จ้างคนละห้าแสนดอลลาร์
เมื่อเสร็จงานก็กลับฐานใหญ่ที่ฝรั่งเศส โดยสิงเทียนถูกทิ้งไว้ที่ฐานฝึกทหารพลร่มของกองพลต่างด้าวฝรั่งเศสก่อนเพื่อฝึกร่างกายแบบหน่วยรบพิเศษ เช่น แบกร้อยกิโลวิ่งยี่สิบกิโล แบกวิดพื้นพันครั้ง ลุกนั่งซิทอัพอย่างละพัน โหนบาร์สองร้อย แบกว่ายน้ำห้าพันเมตรเช้าเย็น ใช้อาวุธและขับรถถัง เฮสิคอปเตอร์ และเครื่องบินรบ ในเวลาหนึ่งเดือนหนึ่งนิดๆ (เวลาน้อยไปหน่อยไหม) ก่อนจะได้ไปฐานหลักของฝูงหมาป่าที่คอร์ซิกาที่สุดอลังการ ด้านบนเป็นอาหารหลอก มีฐานทัพใต้ดินและเรือดำน้ำด้วย มีนักพัฒนาอาวุธ จีเนียส ประจำ
งานสองรัฐบาลคองโกจ้างไปช่วยกลุ่มต่อต้านรัฐบาลลิเบอเรียชิงอาวุธ ซึ่งสิงเทียนเริ่มถูกฝึกให้เป็นสไนเปอร์โดย ฟาสต์ไฟร์ แล้วก็ไปช่วยหน่วยพยาบาลที่มีทหารรับจ้างนักฆ่าเทวะที่ทำงานให้องค์กรคาธอลิกที่นำโดย ฟาเธอร์ แถมยังมีกลุ่มสังเกตการณ์จากจีนที่มาช่วยพลเมืองติดอยู่ด้วย กลุ่มนี้นำโดยนายพล หลี่หมิง ในกองบัญชาการหน่วยเฉพาะกิจ ที่มีเลขาฯ คือหลานอา จ้าวหว่านเอ๋อร์ สาวในสาขาเดียวกันที่สิงเทียนเคยไปสารภาพรัก และแถมด้วยญาติห่างๆ พันตรี หยางเจี้ยน ที่หวงจ้าวหว่านเอ๋อร์มาเป็นทหารอารักขา ระหว่างการถอยสิงเทียนก็ได้ฉายา กูล จากการฆ่า พันโทกัสต์ อดีตกรีนเบเรต์ที่ไล่ตามมา
เมื่อกลับฝรั่งเศส สิงเทียนก็ได้เป็นคู่รักของ เอวิล รีเบคกา หรือ เรดแบ็ค อดีตทหารเด็ก IRA ในหน่วยของฟาเธอร์ ก่อนจะรับงานรัฐบาลลิเบอเรียที่ให้ฆ่าหัวหน้ากลุ่มต่อต้าน หลังเจ็บสะบักสะบอมและเหี้ยมขึ้ยเยอะก็ไปพักที่ฟิลิปปินส์และฝึกทหารรัฐบาลไปด้วย เพื่อความปลอดภัยของครอบครัวเลยกวาดคนและแบ็คของหยางเพื่อให้ไดักลับบ้าน แต่เมื่อกลับจริงก็กลายเป็นเป้าระมัดระวังชองทั้งทหารและตำรวจจีน เป็น PTSD ถึงชั้นทำร้ายคนใกล้ชิด สรุปว่าสิงเทียนเลิกเป็นทหารรับจ้างไม่ได้ แถมพี่ชายก็ถูกย้ายออกจากจงหนานไห่ไปอยู่ชายแดนเพราะไม่เป็นที่ไว้วางใจเหมือนเดิม
สิงเทียนรับงานมากขึ้นจนมีประสบการณ์ เช่นงานในไซบีเรียให้รัสเซียที่ฆ่าผู้ก่อการร้ายจีนได้เลยได้เจอพี่ งานรบกบถที่ฟิลิปปินส์ งานบอดี้การ์ดที่ไ้ต้หวันที่ลากไปฮ่องกงต่อนิวยอร์คที่เจอแก๊สพิษและกรแก้แค้น ได้เห็นเหตุการณ์ 9/11 อย่างใกล้ชิด เมื่อมาพักผ่อนที่กรุงเทพก็เจอเรื่องค้ามนุษย์ และที่หนักมากคืออัฟกานิสถานซึ่งบาดเจ็บหนักและถูก กูวเซย์ ลูกชายคนรองของซัดดัมจับไปทรมานในอิรัคอย่างหนักกว่าพวกหมาป่าจะมาช่วย ต้องรักษาตัวอย่างยากลำบาก และลูกที่เพิ่งเกิดก็ยังถูกจับตัวไปอีก เมื่อตามไปถึงอิรัคก็เจอทั้งอาวุธเคมีและชีวภาพ จนจบเรื่องในปี 2003 ...
เนื้อเรื่องเป็นแนวแอคชั่น ซึ่งก็ตื่นเต้นดีนะคะ เรื่องโหดไม่ว่ากันเพราะเคยอ่านเรื่องจริงที่สยดสยองกว่าเยอะ แต่ก็เวอร์มากและแปลกด้วยค่ะ อ้อ มีพวกทฤษฎีสมคบคิดมากพอสมควรด้วยค่ะ อย่างเรื่องเชลยศึกในสงครามโลกครั้งที่สอง แต่พวกนี้ก็เป็นสิ่งที่เจอเป็นปกติในนิยายสไตล์เวอร์แบบนี้ค่อนข้างบ่อย ยิ่งของจีนต้องเน้นความรักชาติเข้าไปด้วย เลยยิ่งทำให้ทฤษฎีสมคบคิดยิ่งเยอะ
ในการดำเนินเรื่องรู้สึกแหม่งๆ ตลอดตั้งแต่ต้น เช่นอย่างในฉากแรกที่เดินบนหินหนืดซึ่งน่าจะเท้าละลายกันไปแล้วละ เมื่อคราวจับตัวประกันที่ห้างสรรพสินค้า ผู้ร้ายถือรีโมทเลยเอาปืนยิงมือ (ภาพยนตร์ไปนิด) หรือเมื่อรู้ความถี่ที่ผู้ร้ายใช้จากสิงเทียน ทำไมตำรวจใช้ติดต่อผู้ร้ายทำไม น่าจะแอบฟังการสื่อสารแล้วโทรศัพท์สายอื่นเข้าไปเจรจา, ทำไมลูกชายนายพลอเมริกันมาสมัครกองทหารต่างด้าวฝรั่งเศสเพื่อพิสูจน์ตัวเองด้วย กองทัพอเมริกันก็มีนะ, ฐานคอร์ซิกาหรูมาก คือสงสัยว่าค่าบริหารใช้จ่ายส่วนกลางน่ะเท่าไหร่ และรายได้และค่าใช้จ่ายที่ดูเวอร์ไปมาก นักการเมืองเขมรจะยอมจ่ายงานราคาแพงลิบขนาดนั้นหรือ ถึงรัฐบาลก็ไม่น่ายอมจ่าย ใช้ทหารตัวเองถูกกว่าเยอะ หรือไม่ก็ปล่อยไปเดี๋ยวก็ล้มหายตายจากกันไปเองแบบเขมรแดง ตอนอื่นก็มีเยอะที่ไม่น่าจะจ่ายหนักขนาดนี้เหมือนกัน, ยศในหน่วยซีลของโรเจอร์ที่บอกเป็นพันเอก (ควรเป็นนาวาเอก) O6 ที่สูงเกินกว่าระดับปฏิบัติการคือถึงระดับผู้บัญชาการ SEAL Group แล้ว, IRA ที่ใช้ทหารเด็กอย่างเปิดเผย, ทหารหน่วยรบพิเศษเก่าที่ทั้งรับราชการและทำงานทหารรับจ้างกันหลายสิบปี (น่าจะหมดสภาพไปนาน) ฯลฯ
ด้านเทคนิคก็มีเรื่อง cliche อย่างทุ่นระเบิดสังหารบุคคลที่เหยียบแล้วต้องยกเท้าออกก่อนถึงระเบิด ฯลฯ แต่ที่เวอร์มากคืออุปกรณ์ต่างๆ อย่างผ้ากันกระสุน ที่ชั้นเดียวกันปืนพก 9 มม. ได้ ทบสองชั้นกันกระสุนเอเค กระสุน M43 ได้ แต่ไหงบอกว่าถ้าต้องการกันกระสุนไรเฟิลต้องเพิ่มแผ่นเซรามิกโบรอนคาร์ไบน์ (แล้วเอเคไม่ใช่ไรเฟิลหรือไร ระดับพลังงาน NIJ Standard level 4 ด้วยซ้ำ) มีวัสดุเอ็กส์จากปากปล่องภูเขาไฟที่ทนทานต่อความร้อนและการเสียดสีที่เอามาทำลำกล้องปืนซึ่งขึ้นรูปโดยใช้จุลลินทรีย์ที่กินทั้งเอ็กส์และเหล็ก (ถึงอย่างไร ส่วนประกอบก็ยังน่าอยู่ในตารางธาตุนะ เป็นเทคโนโลยีนาโนที่ล้ำไปมากเกินแล้ว 555) กระสุนที่เมื่อกระทบมีสารดูดความร้อนให้เย็นจัดเพื่อให้ยิงทะลุได้ง่ายขึ้น (สงสัยว่าต้องรักษาอุณหภูมิต่ำไว้นานเท่าไหร่กว่าความร้อนจะถูกดึงออกพอให้วัสดุเปราะ) พิสัยของอุปกรณ์ตรวจจับ ฯลฯ ทั้งนี้ ไม่ทราบว่าเป็นตามต้นฉบับหรือมีความเหลื่อมในการแปลนะคะ
เรื่องการแปลโดยทั่วไปใช้ได้นะคะ มีศัพท์ที่หลุดๆ อยู่บ้างอย่างช่วงแรกมีใช้ตลับลูกปืน (ที่ความจริงคือ ball bearing สำหรับรองรับเพลา) แต่ตอนหลังก็เปลี่ยนเป็นซองกระสุนหรือแมก (กาซีน) ที่ถูกต้อง ใช้หมวกกันน็อคแทนหมวกเหล็ก การแปลยศทางทหารที่ใช้ยศทหารบกกับหน่วยซีลที่เป็นทหารเรือ ฯลฯ อ้อ ปืนเอเครู้สึกว่าคนไทยชินกับอาก้ามากกว่า
สรุปความรู้สึกทั่วไปคืออ่านได้แบบเกินจริง มีเรื่องชาตินิยม มั่วประวัติศาสตร์ และมีทฤษฎีสมคบคิดผสมมาไม่น้อย ลักษณะของทหารรับจ้างเดินสวนทางกับความเป็นจริงในปัจจุบัน (อ้างถึงหนังสือ 'Corporate Warriors') เรื่องความโหดก็นับว่าใช้ได้ แนวคิดทางจิตวิทยาและปัญหา PTSD น่าสนใจ สรุปว่าเป็นนิยายแอคชั่นดิบเถื่อนที่อ่านได้สนุกในระดับหนึ่งถ้าไม่คิดอะไรมากนะคะ
ที่มา
[1] ชื่อเซ่ว์ (เฉินถิงถิง แปล). ขบวนการหมาป่า. 6 เล่มจบ, สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 380 + 280 + 352 + 408 + 416 + 392 หน้า, 2559.
รายการนิยายจีนแปลไทย, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค จีน, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค สงครามเย็น-ปัจจุบัน
โดย ชื่อเซ่ว์ (Ci Xie) แปลโดย เฉินถิงถิง
ในปี 1999 สิงเทียน (19 ปี) เป็นนักศึกษาคอมพิวเตอร์และวิศวกรรมระบบควบคุมที่มหาวิทยาลัยวิศวกรรมอวิ๋นหนาน ครอบครัวที่เหอหนานมีอาชีพและสถานะที่เป็นที่นับหน้าถือตา ปู่เป็นอาจารย์ต่อกระดูกแผนโบราณ พี่ชาย สิงเฟิง เป็นทหารหน่วยพิเศษที่เวลากลับบ้านชอบเอาน้องมาเป็นหนูตะเภาหัดฝึกทักษะการต่อสู้ต่างๆ ซึ่งเป็นประโยชน์อย่างยิ่งเมื่อเกิดเหตุการณ์ผู้ร้ายจับตัวประกันที่ห้างสรรพสินค้าตอนไปเที่ยวช่วงวันแรงงานกับเพื่อนที่เถิงชงแถวชายแดน โดยสิงเทียนสามารถหลบหนีและเมื่อจำเป็นก็ต่อสู้เพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งยังฆ่าโบรกเกอร์ข่าวกรองอันดับหนึ่งของเอเซียและน้องเมียหัวหน้าแก๊งค้ายาเสพติดรายใหญ่สุดของพม่าด้วย งานนี้ทำให้ บุชเชอร์ ทหารรับจ้างที่รับงานอารักขาหยางเกิดสนใจเลยลักพาตัวหลบหนีออกจากจีนไปพม่าเพื่อผ่านไปเขมร โดยได้วางตัวให้ฝึกเป็นสมาชิกของหน่วยทหารรับจ้างฝูงหมาป่าที่มีชื่อเสียงระดับโลก
หัวหน้าของกลุ่มที่เขมรคือ โรเจอร์ ที่เคยเป็นพันเอกหน่วยซีลและมีโอกาสขึ้นเป็นนายพลตอนอายุ 33 แต่ต้องการช่วยลูกน้องที่ถูกตัดหางปล่อยวัดเลยออกมาอย่างไม่สวยและเอาลูกน้องติดมาด้วย ที่เหลือก็มักเป็นอดีตทหารหน่วยรบพิเศษหรือทหารรับจ้างที่ถูกทาบทามตัวมา ระยะหลังเคยเจอปฏิบัติการที่เด็กใหม่ตายไปเยอะ เลยเข้มงวดมากขึ้น งานแรกที่สิงเทียนเข้าร่วมคือการกำจัดทหารที่เหลืออยู่ของเขมรแดงร้อยคนด้วยทหารสิบสอง คนจ้างคือผู้สมัครเป็นนายกรัฐมนตรีเขมรที่จ้างคนละห้าแสนดอลลาร์
เมื่อเสร็จงานก็กลับฐานใหญ่ที่ฝรั่งเศส โดยสิงเทียนถูกทิ้งไว้ที่ฐานฝึกทหารพลร่มของกองพลต่างด้าวฝรั่งเศสก่อนเพื่อฝึกร่างกายแบบหน่วยรบพิเศษ เช่น แบกร้อยกิโลวิ่งยี่สิบกิโล แบกวิดพื้นพันครั้ง ลุกนั่งซิทอัพอย่างละพัน โหนบาร์สองร้อย แบกว่ายน้ำห้าพันเมตรเช้าเย็น ใช้อาวุธและขับรถถัง เฮสิคอปเตอร์ และเครื่องบินรบ ในเวลาหนึ่งเดือนหนึ่งนิดๆ (เวลาน้อยไปหน่อยไหม) ก่อนจะได้ไปฐานหลักของฝูงหมาป่าที่คอร์ซิกาที่สุดอลังการ ด้านบนเป็นอาหารหลอก มีฐานทัพใต้ดินและเรือดำน้ำด้วย มีนักพัฒนาอาวุธ จีเนียส ประจำ
งานสองรัฐบาลคองโกจ้างไปช่วยกลุ่มต่อต้านรัฐบาลลิเบอเรียชิงอาวุธ ซึ่งสิงเทียนเริ่มถูกฝึกให้เป็นสไนเปอร์โดย ฟาสต์ไฟร์ แล้วก็ไปช่วยหน่วยพยาบาลที่มีทหารรับจ้างนักฆ่าเทวะที่ทำงานให้องค์กรคาธอลิกที่นำโดย ฟาเธอร์ แถมยังมีกลุ่มสังเกตการณ์จากจีนที่มาช่วยพลเมืองติดอยู่ด้วย กลุ่มนี้นำโดยนายพล หลี่หมิง ในกองบัญชาการหน่วยเฉพาะกิจ ที่มีเลขาฯ คือหลานอา จ้าวหว่านเอ๋อร์ สาวในสาขาเดียวกันที่สิงเทียนเคยไปสารภาพรัก และแถมด้วยญาติห่างๆ พันตรี หยางเจี้ยน ที่หวงจ้าวหว่านเอ๋อร์มาเป็นทหารอารักขา ระหว่างการถอยสิงเทียนก็ได้ฉายา กูล จากการฆ่า พันโทกัสต์ อดีตกรีนเบเรต์ที่ไล่ตามมา
เมื่อกลับฝรั่งเศส สิงเทียนก็ได้เป็นคู่รักของ เอวิล รีเบคกา หรือ เรดแบ็ค อดีตทหารเด็ก IRA ในหน่วยของฟาเธอร์ ก่อนจะรับงานรัฐบาลลิเบอเรียที่ให้ฆ่าหัวหน้ากลุ่มต่อต้าน หลังเจ็บสะบักสะบอมและเหี้ยมขึ้ยเยอะก็ไปพักที่ฟิลิปปินส์และฝึกทหารรัฐบาลไปด้วย เพื่อความปลอดภัยของครอบครัวเลยกวาดคนและแบ็คของหยางเพื่อให้ไดักลับบ้าน แต่เมื่อกลับจริงก็กลายเป็นเป้าระมัดระวังชองทั้งทหารและตำรวจจีน เป็น PTSD ถึงชั้นทำร้ายคนใกล้ชิด สรุปว่าสิงเทียนเลิกเป็นทหารรับจ้างไม่ได้ แถมพี่ชายก็ถูกย้ายออกจากจงหนานไห่ไปอยู่ชายแดนเพราะไม่เป็นที่ไว้วางใจเหมือนเดิม
สิงเทียนรับงานมากขึ้นจนมีประสบการณ์ เช่นงานในไซบีเรียให้รัสเซียที่ฆ่าผู้ก่อการร้ายจีนได้เลยได้เจอพี่ งานรบกบถที่ฟิลิปปินส์ งานบอดี้การ์ดที่ไ้ต้หวันที่ลากไปฮ่องกงต่อนิวยอร์คที่เจอแก๊สพิษและกรแก้แค้น ได้เห็นเหตุการณ์ 9/11 อย่างใกล้ชิด เมื่อมาพักผ่อนที่กรุงเทพก็เจอเรื่องค้ามนุษย์ และที่หนักมากคืออัฟกานิสถานซึ่งบาดเจ็บหนักและถูก กูวเซย์ ลูกชายคนรองของซัดดัมจับไปทรมานในอิรัคอย่างหนักกว่าพวกหมาป่าจะมาช่วย ต้องรักษาตัวอย่างยากลำบาก และลูกที่เพิ่งเกิดก็ยังถูกจับตัวไปอีก เมื่อตามไปถึงอิรัคก็เจอทั้งอาวุธเคมีและชีวภาพ จนจบเรื่องในปี 2003 ...
เนื้อเรื่องเป็นแนวแอคชั่น ซึ่งก็ตื่นเต้นดีนะคะ เรื่องโหดไม่ว่ากันเพราะเคยอ่านเรื่องจริงที่สยดสยองกว่าเยอะ แต่ก็เวอร์มากและแปลกด้วยค่ะ อ้อ มีพวกทฤษฎีสมคบคิดมากพอสมควรด้วยค่ะ อย่างเรื่องเชลยศึกในสงครามโลกครั้งที่สอง แต่พวกนี้ก็เป็นสิ่งที่เจอเป็นปกติในนิยายสไตล์เวอร์แบบนี้ค่อนข้างบ่อย ยิ่งของจีนต้องเน้นความรักชาติเข้าไปด้วย เลยยิ่งทำให้ทฤษฎีสมคบคิดยิ่งเยอะ
ในการดำเนินเรื่องรู้สึกแหม่งๆ ตลอดตั้งแต่ต้น เช่นอย่างในฉากแรกที่เดินบนหินหนืดซึ่งน่าจะเท้าละลายกันไปแล้วละ เมื่อคราวจับตัวประกันที่ห้างสรรพสินค้า ผู้ร้ายถือรีโมทเลยเอาปืนยิงมือ (ภาพยนตร์ไปนิด) หรือเมื่อรู้ความถี่ที่ผู้ร้ายใช้จากสิงเทียน ทำไมตำรวจใช้ติดต่อผู้ร้ายทำไม น่าจะแอบฟังการสื่อสารแล้วโทรศัพท์สายอื่นเข้าไปเจรจา, ทำไมลูกชายนายพลอเมริกันมาสมัครกองทหารต่างด้าวฝรั่งเศสเพื่อพิสูจน์ตัวเองด้วย กองทัพอเมริกันก็มีนะ, ฐานคอร์ซิกาหรูมาก คือสงสัยว่าค่าบริหารใช้จ่ายส่วนกลางน่ะเท่าไหร่ และรายได้และค่าใช้จ่ายที่ดูเวอร์ไปมาก นักการเมืองเขมรจะยอมจ่ายงานราคาแพงลิบขนาดนั้นหรือ ถึงรัฐบาลก็ไม่น่ายอมจ่าย ใช้ทหารตัวเองถูกกว่าเยอะ หรือไม่ก็ปล่อยไปเดี๋ยวก็ล้มหายตายจากกันไปเองแบบเขมรแดง ตอนอื่นก็มีเยอะที่ไม่น่าจะจ่ายหนักขนาดนี้เหมือนกัน, ยศในหน่วยซีลของโรเจอร์ที่บอกเป็นพันเอก (ควรเป็นนาวาเอก) O6 ที่สูงเกินกว่าระดับปฏิบัติการคือถึงระดับผู้บัญชาการ SEAL Group แล้ว, IRA ที่ใช้ทหารเด็กอย่างเปิดเผย, ทหารหน่วยรบพิเศษเก่าที่ทั้งรับราชการและทำงานทหารรับจ้างกันหลายสิบปี (น่าจะหมดสภาพไปนาน) ฯลฯ
ด้านเทคนิคก็มีเรื่อง cliche อย่างทุ่นระเบิดสังหารบุคคลที่เหยียบแล้วต้องยกเท้าออกก่อนถึงระเบิด ฯลฯ แต่ที่เวอร์มากคืออุปกรณ์ต่างๆ อย่างผ้ากันกระสุน ที่ชั้นเดียวกันปืนพก 9 มม. ได้ ทบสองชั้นกันกระสุนเอเค กระสุน M43 ได้ แต่ไหงบอกว่าถ้าต้องการกันกระสุนไรเฟิลต้องเพิ่มแผ่นเซรามิกโบรอนคาร์ไบน์ (แล้วเอเคไม่ใช่ไรเฟิลหรือไร ระดับพลังงาน NIJ Standard level 4 ด้วยซ้ำ) มีวัสดุเอ็กส์จากปากปล่องภูเขาไฟที่ทนทานต่อความร้อนและการเสียดสีที่เอามาทำลำกล้องปืนซึ่งขึ้นรูปโดยใช้จุลลินทรีย์ที่กินทั้งเอ็กส์และเหล็ก (ถึงอย่างไร ส่วนประกอบก็ยังน่าอยู่ในตารางธาตุนะ เป็นเทคโนโลยีนาโนที่ล้ำไปมากเกินแล้ว 555) กระสุนที่เมื่อกระทบมีสารดูดความร้อนให้เย็นจัดเพื่อให้ยิงทะลุได้ง่ายขึ้น (สงสัยว่าต้องรักษาอุณหภูมิต่ำไว้นานเท่าไหร่กว่าความร้อนจะถูกดึงออกพอให้วัสดุเปราะ) พิสัยของอุปกรณ์ตรวจจับ ฯลฯ ทั้งนี้ ไม่ทราบว่าเป็นตามต้นฉบับหรือมีความเหลื่อมในการแปลนะคะ
เรื่องการแปลโดยทั่วไปใช้ได้นะคะ มีศัพท์ที่หลุดๆ อยู่บ้างอย่างช่วงแรกมีใช้ตลับลูกปืน (ที่ความจริงคือ ball bearing สำหรับรองรับเพลา) แต่ตอนหลังก็เปลี่ยนเป็นซองกระสุนหรือแมก (กาซีน) ที่ถูกต้อง ใช้หมวกกันน็อคแทนหมวกเหล็ก การแปลยศทางทหารที่ใช้ยศทหารบกกับหน่วยซีลที่เป็นทหารเรือ ฯลฯ อ้อ ปืนเอเครู้สึกว่าคนไทยชินกับอาก้ามากกว่า
สรุปความรู้สึกทั่วไปคืออ่านได้แบบเกินจริง มีเรื่องชาตินิยม มั่วประวัติศาสตร์ และมีทฤษฎีสมคบคิดผสมมาไม่น้อย ลักษณะของทหารรับจ้างเดินสวนทางกับความเป็นจริงในปัจจุบัน (อ้างถึงหนังสือ 'Corporate Warriors') เรื่องความโหดก็นับว่าใช้ได้ แนวคิดทางจิตวิทยาและปัญหา PTSD น่าสนใจ สรุปว่าเป็นนิยายแอคชั่นดิบเถื่อนที่อ่านได้สนุกในระดับหนึ่งถ้าไม่คิดอะไรมากนะคะ
[11/01/17, 10/04/17, 07/08/18, 25/08/21]
ที่มา
[1] ชื่อเซ่ว์ (เฉินถิงถิง แปล). ขบวนการหมาป่า. 6 เล่มจบ, สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 380 + 280 + 352 + 408 + 416 + 392 หน้า, 2559.
รายการนิยายจีนแปลไทย, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค จีน, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค สงครามเย็น-ปัจจุบัน
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น