เล่ห์ร้ายลิขิตรัก - จูดิธ แมคนอธ
เรื่อง เล่ห์ร้ายลิขิตรัก (Double Standard)
แต่งโดย จูดิธ แมคนอธ, ชนากานต์ วังวิบูลย์ เรียบเรียงจากบทแปลของวีระยุทธ เลิศพูลผล
ลอเรน แดนเนอร์ จบปริญญาโทด้านเปียนโน แต่ต้องการเงินสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัว และจ่ายค่ารักษาพ่อที่กำลังป่วยกระทันหัน (สงสัยว่าแม่เลี้ยงกับพี่เลี้ยงไม่ช่วยเลยหรือ) พ่อเลยให้มาสัมภาษณ์งานกับญาติชื่อ ฟิลิป วิทเวิร์ธ ผู้เป็นประธานบริษัทวิทเวิร์ธเอนเตอร์ไพร้ส์ (พนักงานหมื่นสองพันคน) ในเมืองดิทรอยต์ แต่ฟิลิปกลับให้เธอไปสมัครงานเลขาผู้บริหารในบริษัทซินโก้เพื่อหาว่าใครในบริษัทวิทเวิร์ธเอนเตอร์ไพร้ส์รั่วข้อมูลที่ทำให้ซินโก้เชนะการประมูลครั้งใหญ่หลายหนติดกัน
ในระหว่างที่ลอเรนเกิดสองจิตสองใจว่าจะทำดีหรือไม่ ก็ได้เป็นเลขาของ จิม วิลเลียมส์ รองประธานฝ่ายบริหารของบริษัทซินโก้ ซึ่งเป็นบริษัทลูกของโกลบอลอินดัสตรีส์ แถมได้พบ นิค ซินแคลร์ ที่ทั้งสองฝ่ายรู้สึกดึงดูดมากจนมีความสัมพันธ์กันในเวลาอันรวดเร็ว แต่ก็ขาดการติดต่อกันภายหลัง
ที่จริงนิคเป็นประธานและผู้ก่อตั้งโกลบอลอินดัสตรีส์ เมื่อลอเรนรู้เข้าจึงเสียใจมาก แถมโดนย้ายให้ไปช่วยงานด้านภาษาอิตาเลียนให้นิคอีก ทำให้ทั้งคู่เกิดปัญหาด้านความสัมพันธ์ โดยลอเรนเสียใจที่โดนทิ้งและรู้สึกผิดที่ถูกบังคับให้ทำจารกรรมทางธุรกิจ ส่วนนิคก็นึกว่าลอเรนเป็นเมียเก็บของฟิลิปและมีความหลังที่แม่ไฮโซทิ้งไปแต่งงานกับฟิลิปตั้งแต่เด็ก ...
เรื่องนี้พอเปิดเล่มก็เกิดอาการงงเล็กน้อยว่าทำไมมีทั้งแปลทั้งเรียบเรียง อ่านหน้าแรกมีเรื่องประมูลติดตั้งวิทยุในรถ ทำให้รีบพลิกไปดูเวลาพิมพ์เลยค่ะ พอเห็นก็เข้าใจว่าทำไมยังมีวิทยุ แต่แหม ทำให้รู้สึกไปตลอดเวลาอ่านเรื่องความรุ่งเรืองเสื่อมโทรมของดิทรอยต์ในฐานะเมืองแห่งรถยนต์เลยนะคะ (มีลาภเสื่อมลาภ แค่สามสิบปีเอง ตอนนี้ดิทรอยต์ร้างอย่างไม่น่าเชื่อ) อีกอันที่สงสัยในหน้าแรกคือบอกว่าตัดราคาในสัญญาห้าสิบล้าน แค่สามหมื่นดอลลาร์ หรือ 1% นั่นไม่น่าจะใช่ พูดกันตามตรงเถอะค่ะ ถ้าโดนตัดราคาที่ 0.06% ก็น่าสงสัยอยู่หรอก
อ่านแล้วรู้สึกเรื่อยๆ ค่ะ รู้สึกแปลกหน่อยเรื่องที่ผู้ร้ายส่งนางเอกไปเป็นเลขาโดยคาดว่าจะได้ทำงานให้ระดับหัวหน้าทันที มองไม่เห็นเรื่องพื้นความเก่งในการสร้างตัวของพระเอก หรือพูดง่ายๆ คือไม่บอกธุรกิจหลักที่ทำให้สร้างตัวได้เร็วขนาดนั้นน่ะค่ะ แต่ที่สำคัญสุดคือความรู้สึกระหว่างนางเอกพระเอกออกเป็นความดึงดูดแบบสัญชาติญาณดิบที่ไม่ต้องรสนิยม จขบ. ที่ชอบให้มีพล๊อตอย่างอื่นแบบโหดเข้ามาร่วมด้วยเยอะๆ
ลองค้นเน็ตดูพบว่าเรื่องนี้ยังถูกแปลเป็นไทยในชื่อ 'รักแท้ไม่แปรผัน' 'รักนี้มิอาจหักห้าม' และ 'รักล้นใจ เจ้านายร้อยเล่ห์' ด้วยค่ะ
ที่มา
[1] จูดิธ แมคนอธ (ชนากานต์ วังวิบูลย์ & วีระยุทธ เลิศพูลผล). เล่ห์ร้ายลิขิตรัก (Double Standard). แพรวสำนักพิมพ์, 246 หน้า, 2554 (พิมพ์ครั้งแรกปี 1984).
รายการนิยายแปลไทย
แต่งโดย จูดิธ แมคนอธ, ชนากานต์ วังวิบูลย์ เรียบเรียงจากบทแปลของวีระยุทธ เลิศพูลผล
ลอเรน แดนเนอร์ จบปริญญาโทด้านเปียนโน แต่ต้องการเงินสำหรับค่าใช้จ่ายของครอบครัว และจ่ายค่ารักษาพ่อที่กำลังป่วยกระทันหัน (สงสัยว่าแม่เลี้ยงกับพี่เลี้ยงไม่ช่วยเลยหรือ) พ่อเลยให้มาสัมภาษณ์งานกับญาติชื่อ ฟิลิป วิทเวิร์ธ ผู้เป็นประธานบริษัทวิทเวิร์ธเอนเตอร์ไพร้ส์ (พนักงานหมื่นสองพันคน) ในเมืองดิทรอยต์ แต่ฟิลิปกลับให้เธอไปสมัครงานเลขาผู้บริหารในบริษัทซินโก้เพื่อหาว่าใครในบริษัทวิทเวิร์ธเอนเตอร์ไพร้ส์รั่วข้อมูลที่ทำให้ซินโก้เชนะการประมูลครั้งใหญ่หลายหนติดกันในระหว่างที่ลอเรนเกิดสองจิตสองใจว่าจะทำดีหรือไม่ ก็ได้เป็นเลขาของ จิม วิลเลียมส์ รองประธานฝ่ายบริหารของบริษัทซินโก้ ซึ่งเป็นบริษัทลูกของโกลบอลอินดัสตรีส์ แถมได้พบ นิค ซินแคลร์ ที่ทั้งสองฝ่ายรู้สึกดึงดูดมากจนมีความสัมพันธ์กันในเวลาอันรวดเร็ว แต่ก็ขาดการติดต่อกันภายหลัง
ที่จริงนิคเป็นประธานและผู้ก่อตั้งโกลบอลอินดัสตรีส์ เมื่อลอเรนรู้เข้าจึงเสียใจมาก แถมโดนย้ายให้ไปช่วยงานด้านภาษาอิตาเลียนให้นิคอีก ทำให้ทั้งคู่เกิดปัญหาด้านความสัมพันธ์ โดยลอเรนเสียใจที่โดนทิ้งและรู้สึกผิดที่ถูกบังคับให้ทำจารกรรมทางธุรกิจ ส่วนนิคก็นึกว่าลอเรนเป็นเมียเก็บของฟิลิปและมีความหลังที่แม่ไฮโซทิ้งไปแต่งงานกับฟิลิปตั้งแต่เด็ก ...
เรื่องนี้พอเปิดเล่มก็เกิดอาการงงเล็กน้อยว่าทำไมมีทั้งแปลทั้งเรียบเรียง อ่านหน้าแรกมีเรื่องประมูลติดตั้งวิทยุในรถ ทำให้รีบพลิกไปดูเวลาพิมพ์เลยค่ะ พอเห็นก็เข้าใจว่าทำไมยังมีวิทยุ แต่แหม ทำให้รู้สึกไปตลอดเวลาอ่านเรื่องความรุ่งเรืองเสื่อมโทรมของดิทรอยต์ในฐานะเมืองแห่งรถยนต์เลยนะคะ (มีลาภเสื่อมลาภ แค่สามสิบปีเอง ตอนนี้ดิทรอยต์ร้างอย่างไม่น่าเชื่อ) อีกอันที่สงสัยในหน้าแรกคือบอกว่าตัดราคาในสัญญาห้าสิบล้าน แค่สามหมื่นดอลลาร์ หรือ 1% นั่นไม่น่าจะใช่ พูดกันตามตรงเถอะค่ะ ถ้าโดนตัดราคาที่ 0.06% ก็น่าสงสัยอยู่หรอก
อ่านแล้วรู้สึกเรื่อยๆ ค่ะ รู้สึกแปลกหน่อยเรื่องที่ผู้ร้ายส่งนางเอกไปเป็นเลขาโดยคาดว่าจะได้ทำงานให้ระดับหัวหน้าทันที มองไม่เห็นเรื่องพื้นความเก่งในการสร้างตัวของพระเอก หรือพูดง่ายๆ คือไม่บอกธุรกิจหลักที่ทำให้สร้างตัวได้เร็วขนาดนั้นน่ะค่ะ แต่ที่สำคัญสุดคือความรู้สึกระหว่างนางเอกพระเอกออกเป็นความดึงดูดแบบสัญชาติญาณดิบที่ไม่ต้องรสนิยม จขบ. ที่ชอบให้มีพล๊อตอย่างอื่นแบบโหดเข้ามาร่วมด้วยเยอะๆ
ลองค้นเน็ตดูพบว่าเรื่องนี้ยังถูกแปลเป็นไทยในชื่อ 'รักแท้ไม่แปรผัน' 'รักนี้มิอาจหักห้าม' และ 'รักล้นใจ เจ้านายร้อยเล่ห์' ด้วยค่ะ
[12/04/11, 02/01/23]
ที่มา
[1] จูดิธ แมคนอธ (ชนากานต์ วังวิบูลย์ & วีระยุทธ เลิศพูลผล). เล่ห์ร้ายลิขิตรัก (Double Standard). แพรวสำนักพิมพ์, 246 หน้า, 2554 (พิมพ์ครั้งแรกปี 1984).
รายการนิยายแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น