ระหว่างดอกไม้...กับต้นข้าว - ว. วินิจฉัยกุล
เรื่อง ระหว่างดอกไม้...กับต้นข้าว
โดย ว. วินิจฉัยกุล
อุณา มาจากต่างจังหวัดทำงานในกรุง ตอนนี้เมื่ออายุยี่สิบห้าก็เกิดความไม่มั่นใจในวิถีชีวิตข้างหน้า ถึงชอบที่อยู่กรุงเทพ ทำงานบริษัททันสมัย แต่การเดินทางที่อยู่ก็ไม่ได้ดีนัก ถึงมีแฟน พนมกร ที่รักเดียวใจเดียวและหล่อเหลามาก แต่ก็ยังเป็นนักศึกษาที่อายุอ่อนกว่า นิสัยเด็ก และมีปัญหากับแม่เลี้ยงจนอุณาต้องช่วยด้านการเงินบ่อยๆ เงินเดือนที่ได้ใช้ไม่พอ ต้องขอแม่เสมอ
ที่บ้านต่างจังหวัดมีแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ น้าชาย น้าสะใภ้ แม่และพี่ชายเปิดร้านขายของกิจการไปได้ดี ระยะหลังอุณากลับบ้านบ่อยและได้พบเพื่อนที่เลือกเส้นทางชีวิตแน่นอนอย่าง วิไล ที่แต่งงานตั้งแต่เรียนจบทำร้านขายผ้า และ สมหวัง ที่กำลังจะแต่งงาน แต่บางคนเช่น ชวนชื่น ก็ติดปลักไม่กล้าพอที่จะขยับ และที่ย้ายมาใหม่ก็คือ เขต สัตวแพทย์รูปชั่วตัวดำเหมือนเงาะไม่ถอดรูป (ทำเอา จขบ. นึกถึงหมอสาแคนจาก 'ทางเทวดา' ^_^) ดอกไม้นั้นถึงสวยเพียงใดก็กินเข้าไปไม่ได้อย่างข้าว ทว่าอีกด้าน มีต้นข้าวเต็มทุ่งนา แต่ไม่มีดอกไม้เลยสักดอกเดียว ...
ในคำนำบอกว่าเรื่องสั้นนี้ลงในนิตยสารเดลิเมล์วันจันทร์แต่ไม่ได้รวมเล่มกว่ายี่สิบปี กว่าจะได้ตีพิมพ์ครั้งแรกกับสำนักพิมพ์เพื่อนดี นับไปแล้วก็เขียนเกินสามสิบปีแต่เนื้อเรื่องก็ยังไม่ล้าสมัย และจะยังยืนยงไปได้อีกนานเพราะเป็นการเลือกทางเดินชีวิตของความใฝ่ฝันและความเป็นจริงติดดิน โครงเรื่องออกสไตล์เรียบ เงียบ ตรงไปตรงมา และมีสไตล์ น่าอ่านถึงจะสั้นแต่ก็ครอบคลุมหมดล่ะค่ะ ถูกรสนิยมมากค่ะ ^_^
ที่มา
[1] ว. วินิจฉัยกุล. ระหว่างดอกไม้...กับต้นข้าว. สำนักพิมพ์ทรีบีส์, 90 หน้า, พิมพ์ครั้งที่ 2, 2552 (พิมพ์ครั้งแรก 2545).
รายการนิยายไทย
โดย ว. วินิจฉัยกุล
อุณา มาจากต่างจังหวัดทำงานในกรุง ตอนนี้เมื่ออายุยี่สิบห้าก็เกิดความไม่มั่นใจในวิถีชีวิตข้างหน้า ถึงชอบที่อยู่กรุงเทพ ทำงานบริษัททันสมัย แต่การเดินทางที่อยู่ก็ไม่ได้ดีนัก ถึงมีแฟน พนมกร ที่รักเดียวใจเดียวและหล่อเหลามาก แต่ก็ยังเป็นนักศึกษาที่อายุอ่อนกว่า นิสัยเด็ก และมีปัญหากับแม่เลี้ยงจนอุณาต้องช่วยด้านการเงินบ่อยๆ เงินเดือนที่ได้ใช้ไม่พอ ต้องขอแม่เสมอที่บ้านต่างจังหวัดมีแม่ พี่ชาย พี่สะใภ้ น้าชาย น้าสะใภ้ แม่และพี่ชายเปิดร้านขายของกิจการไปได้ดี ระยะหลังอุณากลับบ้านบ่อยและได้พบเพื่อนที่เลือกเส้นทางชีวิตแน่นอนอย่าง วิไล ที่แต่งงานตั้งแต่เรียนจบทำร้านขายผ้า และ สมหวัง ที่กำลังจะแต่งงาน แต่บางคนเช่น ชวนชื่น ก็ติดปลักไม่กล้าพอที่จะขยับ และที่ย้ายมาใหม่ก็คือ เขต สัตวแพทย์รูปชั่วตัวดำเหมือนเงาะไม่ถอดรูป (ทำเอา จขบ. นึกถึงหมอสาแคนจาก 'ทางเทวดา' ^_^) ดอกไม้นั้นถึงสวยเพียงใดก็กินเข้าไปไม่ได้อย่างข้าว ทว่าอีกด้าน มีต้นข้าวเต็มทุ่งนา แต่ไม่มีดอกไม้เลยสักดอกเดียว ...
ในคำนำบอกว่าเรื่องสั้นนี้ลงในนิตยสารเดลิเมล์วันจันทร์แต่ไม่ได้รวมเล่มกว่ายี่สิบปี กว่าจะได้ตีพิมพ์ครั้งแรกกับสำนักพิมพ์เพื่อนดี นับไปแล้วก็เขียนเกินสามสิบปีแต่เนื้อเรื่องก็ยังไม่ล้าสมัย และจะยังยืนยงไปได้อีกนานเพราะเป็นการเลือกทางเดินชีวิตของความใฝ่ฝันและความเป็นจริงติดดิน โครงเรื่องออกสไตล์เรียบ เงียบ ตรงไปตรงมา และมีสไตล์ น่าอ่านถึงจะสั้นแต่ก็ครอบคลุมหมดล่ะค่ะ ถูกรสนิยมมากค่ะ ^_^
[24/11/13, 14/05/22]
ที่มา
[1] ว. วินิจฉัยกุล. ระหว่างดอกไม้...กับต้นข้าว. สำนักพิมพ์ทรีบีส์, 90 หน้า, พิมพ์ครั้งที่ 2, 2552 (พิมพ์ครั้งแรก 2545).
รายการนิยายไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น