โทริโกะ - Shimabukuro Mitsutoshi

เรื่อง Toriko โทริโกะ
โดย ชิมะบุคุโระ มิซึโทชิ


โลกแบ่งออกเป็นโลกมนุษย์สามส่วนและโลกกูร์เมต์เจ็ดส่วน โลกกูร์เมต์มีอันตรายอย่างยิ่งแต่ก็มีวัตถุดิบของอาหารเลอเลิศทึ่สุด เรื่องสำคัญที่สุดในโลกมนุษย์คือการลิ้มรสอาหาร สามารถนำเซลล์กูร์เมต์มาใส่ในร่างการเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่ง แถมเซลล์ยังวิวัฒนาการได้ด้วย ด้านเป้าหมายชีวิต ผู้เชี่ยวชาญต้องการสร้างชุดอาหารฟูลคอร์สของของตนเอง วัตถุดิบทั่วไปมีขายที่ตลาดขายส่งกูร์เมต์กลางแบ่งเป็นระดับตามความยากในการหา จากระดับหนึ่งที่ง่ายที่สุด พวกระดับสูงมีแต่นักล่าอาหารที่จัดการได้ สามารถส่งสัตว์มาตลาดเป็นๆ ด้วยการน็อคกิ้งคือเอาเข็มช็อตสมองให้อัมพาต

บุรุษในตำนานกูร์เมต์เมื่อห้าร้อยปีก่อนคือนักล่าอาหาร อาคาเซีย ผู้ใช้อาหารสงบสงครามทั่วโลกที่ดำเนินมากกว่าร้อยปี พ่อครัวคู่หูคือ ฟลอเช่ อันเป็นหนึ่งในยอดเชฟในตำนาน ทั้งสองได้รับเลี้ยงเด็กกำพร้าไว้สามคนคือ อิจิริว จิโร่ และ มิโดระ การเกิดสุริยคราสที่ไม่มีแสงอาทิตย์ถึงหนึ่งเดือนที่ทำให้เกิดการขาดแคลนอาหารอย่างหนัก ฟลอเช่ตายเพื่อทำก็อดคุ้กกิ้งรักษามิโดระ อาคาเซียออกเดินทางและปิดผนึกฟูลคอร์สที่มีสุดยอดวัตถุดิบก๊อด

เด็กที่อาคาเซียเลี้ยงมามีฝีมือมาก อิจิริวเป็นประธานสมาคมกูร์เมต์นานาชาติ (IGO) เป็นองค์กรที่มีอิทธิพลสูงมาก มีการสร้างสวนไบโอโทปเพื่อเลี้ยงสัตว์และพืชในสภาพใกล้เคียงธรรมชาติเพื่อวิจัยและนำมาเป็นอาหาร (มีในโลกแปดแห่งบวกกับไบโอโทป 0 ในโลกกูร์เมต์ที่มีแต่พนักงานขั้นสุดยอด) จิโร่เป็นปรมาจารย์น็อคกิ้งมาสเตอร์ ส่วนมิโดระตั้งองค์กรสายมืดคือสมาคมนักล่าอาหารที่ล่าสัตว์ด้วยการควบคุมหุ่นยนต์ GT โรโบ จากระยะไกล เพื่อความสนุกซาดิสต์แทนที่จะใช้อย่างเคารพต่อการเสียสละ (ตามสไตล์ญี่ปุ่นที่บอกขอขอบคุณในชีวิตที่เสียไป)


นักล่าอาหารที่มีชื่อรุ่นปัจจุบันเป็นเด็กที่อิจิริวเลี้ยง เรียกว่าจตุรเทพ คือ โทริโกะ ที่ค้นพบวัตถุดิบถึง 2% จาก 300,000 ที่มีอยู่ กระบวนท่าไม้ตายคือหมัดตะปู ส้อมและมีด อาศัยอยู่ที่สวีตเฮาส์ (บ้านขนมหวาน) โคโคะ ที่ทำอาชีพคู่เป็นหมอดู เก่งด้านการทำนาย ใช้พิษ และสายตาดีมาก อยู่บนเขานอกเมืองกูร์เมต์ฟอร์จูน สัตว์เลี้ยงคู่หูคืออีกา คิดส์ ซีบร้า ตัวอันตรายที่ถูกขังคุกเพราะทำให้วัตถุดิบสูญพันธุ์ไปจำนวนมาก และ ซานี่ ที่บ้าเรื่องความงามและใช้เส้นผมสัมผัส และยังมีน้องสาว ริน ผู้ใช้กลิ่นในการควบคุมสัตว์และชื่นชอบโทริโกะ

เมื่อ IGO ต้องการเนื้อจรเข้ทาราระ (ระดับความยาก 5) เป็นจานหลักของการประชุมกูร์เมต์ จึงจ้างโทริโกะไปล่า ทำให้ โคมัตสึ หัวหน้าเชฟของโรงแรมกูร์เมต์ ขอติดสอยห้อยตามไปล่าจรเข้ที่เกาะบารอนด้วย ที่ไม่คาดคือจรเข้อัพเลเวลเป็นระดับ 8 แต่ผลคือโทริโกะกินเรียบทั้งตัวจนไม่มีของส่ง -_-" นับเป็นการเริ่มความสัมพันธ์อันดีระหว่างนักล่าและพ่อครัวที่ไปสวนไบโอโทป 8 เพื่อผลสายรุ้ง (ความยาก 12) ที่โทรลคอง (ระดับ 9-10) เฝ้ารอเหยื่อมากินผลไม้

โทริโกะและโคโคะร่วมกันจับวาฬปักเป้า (ระดับ 29 เพราะพิษ) ที่มาวางไข่สิบปีครั้ง ทำให้โคมัตสึได้ฝึกแล่ ต่อไปที่สวนไบโอโทป 1 บนเกาะรีกาล GT โรโบมาป่วนเวทีต่อสู้ ทำให้โทริโกะได้สร้างความสัมพันธ์กับลูกแบตเทิ่ลวูล์ฟ เทอรี่คลอธ อันเป็นราชาแห่งอดีตกาล(วัดความยากไม่ได้) ที่ GTO โคลนแม่ขึ้นมา และเกิดทีมโทริโกะ ซานี้ โคโคะ และคณะ ไปล่าแมมอสรีกาล (ระดับ 9-10) เพื่อเอาเนื้ออัญมณี ผ่านมาสามเดือน เทอรี่เบื่ออาหาร โทริโกะเลยพาไปล่า BB (บลูบลัด) คอร์น (ระดับ 35) ที่ทวีปวู อันมีพื้นที่เป็นอันดับสามในโลกมนุษย์ และในการเผชิญกับคนของสมาคมนักล่าอาหารก็ได้ข่าวเรื่องสุดยอดวัตถุดิบก๊อด

โทริโกะพาโคมัตสึไปเมืองพุงกางกูร์เมต์ทาวน์เพื่อพบ เซ็ตสึโนะ หนึ่งในสี่นักล่าอาหารระดับสมบัติของชาติและคู่หูคนครัวของจิโร่ โดยเซ็ตสึโนะทำอาหารพิเศษคือซุปเซ็นจูรี่ที่เลียนแบบของในธรรมชาติให้กินและขอให้โทริโกะไปตามหาของจริงที่ทวีปไอซ์เฮลที่สมัยก่อนตอนยังไม่มีวิธีเก็บรักษาอาหารที่ดี ชาวกูร์เมต์จะเอาฟูลคอร์วของตัวเองไปแช่แข็งไว้ งานนี้มีการปรากฏตัวของนักคืนชีพอาหารที่ควบคุมการล่าอาหารและอนุรักษ์ทรัพยากร เท็ปเป ผู้เป็นหลานปู่ของจิโร่และลูกศิษย์ของนักคือชีพสีเลือด โยซาคุ ที่ช่วยรักษา โทริโกะ ที่เจ็บหนัก ส่วนโคมัตสึได้ลูกวอลเพนกวิน มิว (ภายหลังแปลใหม่ว่า ยุน) (ระดับ 15-30) เป็นสัตว์เลี้ยงและสามารถทำซุปเซ็นจูรี่ออกมาได้

อิจิริวฝึกโทริโกะโดยให้ไปเอาหญ้าโอโซน (ระดับ 68) ที่สวนผักลอยฟ้า งานนี้โทริโกะได้โคมัตสึเป็นคู่หูคนครัวอย่างเป็นทางการ เมื่อมีดโคมัตสึหัก โทริโกะก็พาไปหานักลับมีด เมลค์ โดยโคมัตสึรออยู่กับ เมลค์รุ่นสอง (ลูกสาวบุญธรรม) ส่วนโทริโกะไปตามหาหินลับประกายดาวของเมลค์ที่ก้นเหวเฮวี่โฮลที่เมลค์เดินทางไปเมื่อหกปีก่อน โดยเมลค์รุ่นสองให้หินลับฝนมีดจากเขี้ยวเดโรอุสให้โคมัตสึ และให้เศษหินลับประกายดาวของเมลค์ที่เป็นเครื่องปรุงชั้นเลิศ

โทริโกะและโคมัตสึไปรับซีบร้าออกจากฮันนี่พริซั่น (พัสดี เลิฟ ใช้ฟีโรโมนควบคุมคนได้หมด) เพื่อไปตามหาเมลโลว์โคล่าที่กูร์เมต์ปิรามิด (ฉายาสุสานนักล่าอาหาร) ในทะเลทรายดีเซิร์ตลาบิรินธ์ โดยซีบร้าที่มีฉายาว่าสิ่งมีชีวิตอันตรายลำดับหนึ่งใช้เสียงต่อสู้ สร้างเกราะ และทำแผ่นที่ได้ โดยพบเมลโลว์โคล่าว่าเป็นน้ำตาของซาลามันเดอร์สฟิงส์ (ระดับ 92) มีการเปิดข้อมูลสัตว์สึกลับที่โผล่มาหลายคราคือไนโตรที่อาคาเซียได้ค้นพบและตั้งชื่อให้ มีลักษณะกินจุมากโดยถ้าไม่มีอาหารจะจำศีล โหดเหี้ยมดุร้าย มีปัญญาและความกระหายต่อกูร์เมต์สูง ที่สำคัญสุดคือรู้วิธีการคว้าเอาวัตถุดิบก๊อดด้วย

ระหว่างพักผ่อน โทริโกะและโคมัตสึไปที่ศาลเจ้ากูร์เมต์อันเป็นที่สถิตของอาคาเซีย ไปเก็บแอ๊ปเปิ้ลต๊กกะใจ ซื้อที่ดินอันเป็นที่ฟักไข่ของไก่พยัคฆ์ ก่อนร่วมมือกับซานี่ไปล่าปลาใบไม้ประกายแสงที่น้ำตกประหารเดธฟอล (ตอนนี้ซานี่อัพเลเวลด้วยการฝึกกับ กุเอมอน ที่ถนนสามแพร่ง และได้ลูกมาเธอร์สเนค ควินน์ สัตว์เลี้ยง) โดยทำเป็นเทมปุระปรุงรสด้วยประกายดาวของเมลค์

โทริโกะและโคโคะไปที่ไบโอโธปที่ต่างๆเพื่อรวบรวมฟูลคอร์สของประธานอิจิริว ได้ของแปลกๆ ที่ส่งเสียงของวัตถุดิบออกมา ต่อด้วยไปที่กูร์เมต์คาสิโนของราชอาณาจักรจิดัลที่ไม่เป็นสมาชิก IGO เลยมีของผิดกฏหมายกูร์เมต์ เพื่อพนันจับคู่ไพ่วัตถุดิบและให้กินหมดโดยมีเมทิเออร์การ์ลคิเป็นเดิมพัน งานนี้ได้กลุ่มพ่อครัวใต้ดินเป็นพันธมิตร ส่วนราชาของราชอาณาจักรจิดัลและพ่อครัวส่วนพระองค์ โจอา หายตัวลึกลับ ส่วนสมาคมนักล่าอาหารจับพ่อครัวพันคนโดยเฉพาะที่อยู่ในร้อยอันดับแรกไปเป็นทาสที่ห้องครัวของมัจจุราชรวมถึงเพื่อนสนิทของโคมัตสึ โอทาเกะ

หลังจตุรเทพส่งอาหารให้เด็กยากจนวันคริสต์มาสก็ตามหาวัดเจี๊ยะลิ้มยี่หรือลี้เมฆาซึ่งใช้ซูชิม้วนชวนหาโชคชี้ทาง ทำให้ต้องหาวัตถุดิบเช่น มาดามฟิช น้ำส้มราชันย์ที่หมู่เกาะขี้เมาบนทะเลสุรา (เมาหลายวันกว่าจะได้กลับ แต่ จขบ. ว่ากินเหล้าที่แช่ตัวก็แปลกนะ) โคตรทุเรียนบอมบ์ สาหร่ายเอโคบนหลังเต่า ฯลฯ เมื่อได้ซูชิยาวเวอร์ก็กินตามไปเรื่อยๆ จนเจอครัวลี้เมฆาระดับสิบดาวที่ต้องกินอย่างมีมารยาท และได้ไปศึกษามารยามอาหาร (ภายหลังแปลเป็นธรรมเนียมอาหาร) และกสิณอาหาร ที่วัดเจี๊ยะลิ้มยี่ซึ่งเจ้าอาวาส จินจิน จิน เป็นนักล่าอาหารระดับสมบัติของชาติหนึ่งในสี่คน เมื่อโทริโกะฝึกสำเร็จก็ได้วัตถุดิบชาบองฟรุท พอดี จิโยะ หัวหน้าเชฟรุ่นแรกของครัวลี้เมฆาและอดีตรองเจ้าอาวาสวัดเจี๊ยะลิ้มยี่ก็พาพวกมาก่อนกวน (ในกลุ่มนี้มีโอทาเกะที่ฝึกวิชาต้องห้าม)

อิจิริวแตกหักกับมิโดร ประกาศศึกและระดมพลพนักงานไบโอโทปที่ 0 ไปโลกกูร์เมต์ และให้จตุรเทพรับมือกับจตุรอสูรที่ตื่นจากการหลับไหลมากินมนุษย์ ผลคือราบตั้งแต่ชายแดนถึงใจกลางโลกมนุษย์ (เพิ่มเติมว่าซีบร้าได้ม้าอสูร มาดารุมะ เป็นพาหนะ) โดยพวกจตุรเทพชนะได้ด้วยการรวมพลังของความอยากอาหาร และโคมัตสึแสดงความเทพในการพัฒนาการปรุงโมจิแก้พิษให้ง่ายจนพ่อครังทั่วไปทำได้

โคมัตสึที่ได้ติดอันดับพ่อครัวโลกลำดับที่ 88 เข้าแข่งคุกกิ้งเฟสติวัลครั้งที่ห้าสิบ (เซ็ตสึโนะเป็นแชมป์ 29 ครั้ง) โดยมีการแข่งวิบากมากมาย (ประมาณ 'โหด มัน ฮา') ในรอบรอบตัดเชือก พวกสมาคมนักล่าอาหารบุกเพื่อลักพาตัวพ่อครัว เกิดการต่อสู้ขนานใหญ่ (นอกจากพวกที่สู้เป็นประจำแล้ว เหล่าพ่อครัวล้วนใช่ย่อย ยกเว้นโคมัตสึ) แถมมีกลุ่ม NEO ที่ บลูไนโตร ก่อตั้งขึ้นมาเพื่อแย่งชิงก็อดกับ IGO และสมาคมนักล่าอาหาร โดยส่งคนเข้าไปแทรกซึมทั้งใน IGO และสมาคมนักล่าอาหาร แถมโจอาโผล่มาพร้อมกับมีดในตำนานของฟลอเช่ ผลคือเจ๊ากันไปโดย NEO ได้เปรียบ ยกเว้นโคมัตสึที่ถูกสมาคมนักล่าอาหารจับตัวไป พวกอิจิริวไปตามหาฟูลคอร์สของอาคาเซียที่โลกกูร์เมต์ โดยแบ่งคนไปตามเขตต่างๆ ทำให้ประทะกับสมาคมนักล่าอาหาร โดยเฉพาะอิจิริวที่ถูกมิโดระฆ่าตาย แต่ก็มีผลกระทบต่อมิโดระผู้มีความอยากอาหารไ้ร้ที่สุด และยังยอมรับฝีมือทำอาหารของโคมัตสึด้วย [เล่ม 29 จบบทแรก]

[21/04/19, 24/07/19]

ในภาคโลกกูร์เมต์ มีการเพิ่มของพลังแบบอัพไปต่างดาว คือโลกถูกบ่มเพราะด้วยเซลล์กูร์เมต์จากต่างดาวเมื่อหลายร้อยล้านปีก่อน บลูไนโตรคือขุนนางกูร์เมต์ที่รอกินฟูลคอร์สของดวงดาว (ฟูลคอร์สของอาคาเซีย) หลังการสุกเต็มที่โดยการเกิดสุริยุปราคากูร์เมต์ โดยบลูไนโตรมีเรดไนโตรและมนุษย์ทาสในโลกกูร์เมต์ พวกเรดไนโตรสำคัญที่ทรยศต่อบลูไนโตรคือเซียนรสชาติคือเชฟทอง จิจิ เชฟเงิน กากา และเชฟทองแดง ชิชิ ส่วนมนุษย์ที่ถูกบลูไนโตรจับเป็นทาสและฉีดเซลล์กูร์เมต์เข้าร่างโดยตรง บางคนรอดมาได้แต่กลายร่างเป็นปีศาจที่ต้องอาศัยในโลกกรูร์เมต์ และหนีจากการเป็นทาสไปอยู่ในแอเรียทั้งแปดที่ปกครองด้วยแปดราชันย์

โทริโกะตามตัวโคมัตสึ ท้าพนันกับมิโดระเรื่องการแบ่งปันฟูลคอร์สของอาคาเซีย และอาศัยในโลกกูร์เมต์ปีครึ่งก่อนจะกลับโลกมนุษย์ที่มีการเปลี่ยนแปลง มือขว่าของอิจิริว แมนซั่น ขึ้นเป็นประธาน IGO โดยในโลกมนุษย์เกิดการขาดแคลนอาหารสดอย่างหนัก ต้องกินอาหารแคปซูลประทังชีวิต จตุรเทพและโคมัตสึจึงตามหาฟูลคอร์สของอิจิริว ทำให้สามารถเสี้ยงนกบิลเลียนเบิร์ดที่ขยายพันธุ์มากและเร็วจนกลายเป็นอาหารสดให้คนทั้งโลก

ก่อนไปโลกกูร์เมต์ จตุรเทพและโคมัตสึพบเซียนรสชาติชิชิที่รู้จักกับอิจิริวเมื่อห้าร้อยปีก่อน เอาของที่อิจิริวฝากไว้ให้ คือหมึกแตงโมที่เป็นแคมปิ้งก์มอนสเตอร์ให้ใช้ ไปเกาะยุโต ที่เป็นทางเข้าทวีปแอเรียที่แปด อันมีสัตว์มายาเฮรัค เฮราเคลส (ม้า) หนึ่งในแปดราชันย์ เพื่อตามหาแอร์ เนื่องจากเฮรัคต้องการอากาศปริมาณมหาศาลข้างในผลแอร์เพื่อใช้ในการคลอดลูก ย่อมไม่ต้องการให้ใครได้ไป แต่โคมัตสึหาวิธีปรุงใหม่สำเร็จทำให้เฮราเคลสคลอดอย่างราบรื่น แถมโทริโกะและโคมัตสึก็มีการวิวัฒนาการครั้งใหญ่

ระหว่างงานฉลองกินแอร์ โคมัตสึถูกทำร้ายสาหัสและต้องใช้แพร์รักษาทำให้พวกจตุรเทพเปลี่ยนแคมปิ้งก์มอนสเตอร์เป็นรถไฟเด็นชาร์คเพื่อไปแอเรีย 7 ของ บาบานอัณฑะ ราชาวานร แบมบิน่า และได้พบกับกากาในอาณาจักรร้างของอดีตทาสที่อธิบายว่าแพร์ปกติคืออันฑะที่บาบูเอาไปประดับต้นไม้เสียงแรกเกิดเพื่อขอความรัก (???) แต่ที่โคมัตสึต้องใช้คือแพร์ของจริงจากแมบบิน่า ซึ่งก็ทำได้สำเร็จ แต่วิธีการ ...

สมาคมนักล่าอาหารและสมาคมกูร์เมต์ร่วมมือกัน ทำให้มนุษย์ระดับเทพอื่นตามมาสมทบกับพวกจตุรเทพที่โลกกูร์เมต์ ทั้งแก๊งก็นั่งเต่าบอลลูนไปตามหาอนาเธอร์ในสามเหลี่ยมดำของทะเลใจกลางของแอเรียหกที่ปกครองโดยราชาวาฬมูน แบล็คโฮลเวล ระหว่างผจญพายุก็เจอเซียนรสชาติจิจิที่อธิบายว่าราชาวาฬมูนมีพลังสูงสุด เลยให้หาอาหารอื่นก่อน โดยจิจิจัดการแบ่งทีมย่อมในรายการที่โหดน้อยหน่อย โดยจับคู่นักล่าอาหารกับพ่อครัว คือให้ซีบร้ากับเทงงุ บรันซ์ ใช้แคมปิ้งก์มอนสเตอร์ปักเป้าเรือรบไปหาจานเนื้อนิวส์ที่ป่าแดนบริโภคในแอเรียห้าที่ราชันย์คือราชากวางสกายเดีย ซานี่และพ่อครัวเบื้องหลัง ไลฟ์แบร์เรอร์ ใช้สิงโตทะเลบ้านไปหาของหวานเอิร์ธที่สวนลอยกูร์เมต์ในแอเรียสี่ที่ราชาคือราชาอสรพิษมาเธอร์เสน็ค โคโคะกับ ไทแลน ใช้ปลาช่อนทะเลเรือดำน้ำไปหาเครื่องดื่มอะตอมที่สะพานความร้อนแห่งปัญญาในแอเรียสามที่ราชาคือราชาวิคหคเอ็มเพอเรอร์โครว์ โทริโกะและหัวหน้าพ่อครัวของสมาคมนักล่าอาหาร สตาร์จูน ไปหาจานหลักก็อดที่ป่าต้นกำเนิดชีวิตในแอเรียสองของแบ็ทเทิ่ลวูล์ฟ ราชาหมาป่า กิเนส กลุ่มสุดท้าย จิจิ โคมัตสึและที่เหลือใช้หอยแม่เหล็กไปเมืองกูร์เมต์ใต้ทะเลในหอยไจแอนท์เชลล์ของแอเรียหก ที่ในเขตนี้สามารถติดต่อกับโลกวิญญาณได้ ราชายังเป็นวิญญาณอาหารเลย และที่สุดๆ คือพยายามคืนชีพให้อิจิริว

พวก NEO เริ่มปรุงฟูลคอร์สโลกอยู่ที่แอเรียหนึ่งให้อาคาเซียที่กลายเป็นปีศาจแห่งเซลล์กูร์เมต์เพื่อให้ นีโอ คืนชีพโดยให้อาคาเซียกินฟูลคอร์สแล้วถูกนีโอกินซ้ำ เมื่อมิโดระบุกมาเจอโจอาที่มีวิญญาณยืมร่างฟลอเช่และพยายามคืนชีพให้ออร์เดิร์ฟคือวัตถุคืนชีพมายาเซ็นเตอร์ที่แอเรียหนึ่งก็ต้องทำใจหน่อย ปีศาจแห่งเซลล์กูร์เมต์ส่งร่างแยกไปตามที่วัตถุดิบฟูลคอร์สต่างๆ จนปะทะกับเหล่าราชาที่มารวมกัน (มีที่ไม่เคยโผล่ คือราชามังกร เดโรอุส ด้วย) ตบท้ายด้วยก็อดที่เป็นคางคกนักเขมือบที่ต้องสู้กันว่าปีศาจแห่งเซลล์กูร์เมต์ต่างๆ ที่โผล่ขึ้นมาตรึม (อย่างโทริโกะมีทรีอินวัน) จะได้กินหรือถูกกิน ... แน่นอนว่าอาคาเซียไม่ยอมให้นีโอกินง่ายๆ ในขณะที่ปีศาจกูร์เมต์ของโทริโกะเอาตัวเองยัดเข้าปากให้ ... ความลับที่เก่าแก่ทั้งเรื่องกูรเมต์ แอเรีย ความตาย และสายเลือด (ทำเป็นสตาร์วอร์ไปได้) ก็เผยขึ้นมาเรื่อยๆ พร้อมกับความเวอร์ที่ออกนอกอวกาศหลังงานแต่งงานของโทริโกะ สาบานอย่างจริงจังรึเปล่าว่า จะกินอาหารไปเรื่อยๆ แบบตัวต่อตัว

[30/07/19, 07/08/19]

รายการ	ฟูลคอร์สของโทริโกะ [เล่ม/ตอน]	ฟูลคอร์สของอาคาเซีย
ออเดิร์ฟ	BB คอร์น [7/59]	เซ็นเตอร์
ซุป	ซุปเซ็นจูรี่ [12/99]	แพร์
จานปลา	หอยอสูรโอไก [40/362]	อนาเธอร์
จานเนื้อ	คังโซ เอนด์แมมมอธ [43/394]	นิวส์
จานหลัก	ก็อด [43/388]	ก็อด
สลัด	แอร์ [32/291]	แอร์
ของหวาน	ผลสายรุ้ง [1/7]	เอิร์ธ
เครื่องดื่ม	ไข่ของบิลเลียนเบิร์ด [30/268]	อะตอม

เรื่องนี้น่าจะเป็นเรื่องบุกเบิกของเรื่องเล่าการกินพิสดารในต่างโลก ลายเส้นไม่ละเอียดมาก แต่ก็เหมาะกับเรื่องดีค่ะ เรื่องการล่าสัตว์ การสู้กันในสนามประลอง หรือการตัดชิ้นส่วนที่ต้องการแล้วให้มันโตขึ้นมาใหม่ ฯลฯ ถึงจะบอกว่าฆ่าเพื่อกินก็ยังเหมือนการทรมานสัตว์ไม่น้อย ก็ต้องทำใจหน่อย มีฮากับเรื่องการจัดระดับความยากที่เวอร์ขึ้นๆ เช่น การสะสมและใช้พลังงานของตัวละคร ระดับที่มีแถบพลังงานพร้อมตัวเลขที่แน่นอนว่าเวอร์สุดๆ รวมถึงแนวคิดเรื่องแรงและแรงโน้มถ่วงที่ไร้ซึ่งแนวทางโดยสิ้นเชิง เมื่อถึงภาคโลกกูร์เมต์ก็อัพเลเวลเป็นซุปเปอร์ไซย่ากันหมด 555 ออกนอกอวกาศกันจนไม่รู้สึกอินกับอาหารที่ดูไม่ดีขึ้นเรื่อยๆ ถึงขั้นออกสยอง อ้อ ฟูลคอร์สของโทริโกะดูเหมือนจะใช้ระบบเจอของชอบก็จับยัด ไร้การพิจารณาในภาพรวมโดยสิ้นเชิง ซึ่งในหลายแง่ก็เหมือนการดำเนินเรื่องนั่นแหละค่ะ เอาว่าอ่านกันไปได้เรื่อยๆ เหมือนดราก้อนบอลล์ คือเรื่องไม่มีอะไรมากแต่อ่านแล้วติดกับจินตนาการอันบรรเจิดที่ออกอวกาศไปเรียบร้อย

ส่วนเล่มพิเศษ 'โทริโกะ ไกเด็น' มีเรื่องสั้นที่ชาวบ้านธรรมดาโคมัตสึ เป็นตัวแทน IGO มาจ้างโทริโกะกับเทอรี่ไปล่าหมีช้างกินเลือดในฐานะเป็นต้นแบบของเรื่องยาว (โชเน็นจัมป์เล่ม 52 ปี 2007) นอกจากนั้นก็เป็นเรื่องสั้นๆ ที่ไม่เกี่ยวอะไรกับโทริโกะ มีเรื่องชุด 'อินเทอร์วิว' ที่นักข่าวยูเรียไปสัมภาษณ์คนร้ายจับตัวประกันและคนที่จะกระโดดตึก (ซูเปอร์จัมป์ 6/25 ปี 2006), 'เซบาสเตียน จวนเจียน' ลูกชายของบ้านที่เอนใกล้ตกขอบหน้าผา ออกเดินทางไปเจอเต่าที่ต้องลงแข่งกับกระต่าย (โชเน็นจัมป์ 1/7 ปี 2001), 'เอริกะหน้าลิง' เป็นนักเรียนมัธยมปลายที่ตอนอยู่ปีหนึ่งเล่นฟุตบอลทำสถิติเลี้ยงหลบสิบหกคน แต่ผ่านมาสองปีกลับไม่ทำอะไรเพราะไม่สามารถตั้งสมาธิจนหน้าเหมือนลิงได้ (โชเน็นจัมป์ 6/15 ปี 2007 เล่มแถม), 'มัซเซิ่ลคอมปานี' ที่พนักงานทุกคนล่ำบึ๊ก (ซูเปอร์จัมป์ 11/25 ปี 2006), 'ผู้กล้า' ที่หมู่บ้านผู้กล้าแตกตื่นจากการคืนชีพของราชาปีศาจ (ซูเปอร์จัมป์ 2008) 'ไวลด์ มัธยมเลือดเดือด' ที่นักเรียนขี้โรคสุดติ๋มมาเข้าโรงเรียนสุดเถื่อน (ซูเปอร์จัมป์ 2/25 ปี 2006) สรุปคือเป็นเล่มรวมเรื่องสั้นที่ลายเส้นเรียบง่าย เนื้อหาต๊องๆ เป็นหลักค่ะ

[13/08/19]

ที่มา
[1] Shimabukuro Mitsutoshi. โทริโกะ (Toriko). Siam Inter Comics. 43 เล่มจบ, 2553-2560 (ต้นฉบับ 2008-2016).
[2] Shimabukuro Mitsutoshi. โทริโกะ ไกเด็น (Toriko Gaiden). Siam Inter Comics. เล่มเดียวจบ, 2555 (ต้นฉบับ 2009).

---

รายการการ์ตูนญี่ปุ่น