หยกคู่ไขคดีปริศนา - เหลียงฉาน
เรื่อง หยกคู่ไขคดีปริศนา
โดย เหลียงฉาน (Liang Chan) แปลโดย เมิ่งเหวิน วาดโดย ฉางหยาง
เมืองเผิงหยางที่ปากแม่น้ำอวี้หลาน มีตระกูลซือหม่าแห่งกรมอาญา เดิมอยู่เมืองหลวง ต้นตะกูลร่วมตั้งราชวงศ์ ร่างกฏหมายอาญาเก้าพันเก้าร้อยแปดสิบเอ็ดข้อ มีอำนาจในราชสำนักต่อมาหลายรุ่นจนฮ่องเต้เริ่มไม่ไว้วางใจ ขุนนางในตระกูลจึงลาออก
ซือหม่าคง ย้ายมาตั้งรกรากที่เมืองเผิงหยาง ทุ่มเทในการสิบคดีประหลาด บุตรชาย ซือหม่าเหลียงเหริน ก็รับศิษย์หลายคน หลานชาย ซือหม่าเฟิ่ง ติดตามปู่และบิดาออกท่องเที่ยวแต่เด็ก ทำให้ซือหม่าเฟิ่งมีความสามารถด้านการสืบสวนอย่างดีเยี่ยม แต่ทำตัวเสเพล ชอบเที่ยวหอนางโลมและสนิทกับเหล่านางคณิกา มี อาซื่อ เป็นคนสนิิท
เมืองอวิ๋นหยางที่อยู่ใกล้กันมีสำนักข่าวกรองอิงเป้ยเซ่อ จอมยุทธ์น้อยจ้าวไห่โท่ว ฉือเย่ไป๋ เป็นเจ้าสำนักคนใหม่ต่อจากพ่อ ฉือซิงเจี้นน มารดาเป็นศิษย์ของซือหม่าเหลียงเหริน ฉือเย่ไป๋มีคววามจำแบบเห็นแล้วไม่ลืม ทำให้สมองรับไม่ไหว ลืมเรื่องบางส่วนตอนเด็ก มารดาขอให้สามีภรรยาซือหม่าเหลียงเหรินช่วย ฉือเย่ไป๋เคยอยู่บ้านซือหม่าเหลียงเหรินจึงสนิทกับซือหม่าเฟิ่งแต่เด็ก มี มู่งหรงไห่ เป็นคนสนิิท ฝึกวิชากับ ชิงหยวนจื่อ ที่เป็นศิษย์น้องที่หนีออกจากสำนักของเจ้าสำนักบู๊ตึ๊ง เฟิงเหลยจื่อ
'โคมหน้าคน' เกิดคดีฆาตกรรมที่เกาะชิงผิงกลางแม่น้ำจิ่นอี ซือหม่าเหลียงเหรินห่วงสหายเก่า เหวินเสวียนโจว ที่อาศัยบนเกาะ จึงให้ซือหม่าเฟิ่งและฉือเย่ไป๋ไปพากลับเมืองเผิงหยาง ทว่าเหวินเสวียนโจวตกน้ำหายไปแล้ว เหลือศิษย์และลูกบุญธรรม ซ่งเปยเหยียน ซ่งเปยเหยียนเรียนวิชาแพทย์และการวิเคราะห์กลิ่นกับเหวินเสวียนโจว มีนิสัยชอบทดลองยากับตนเอง ซือหม่าเฟิ่งจึงช่วยสืบคดี ผู้ตายเป็นเศรษฐีที่ถูกทุบหัวและแทงหลัง มีโคมไฟหน้าคนที่ทำจากผิวหนังมนุษย์แขวนอยู่ใกล้ๆ ต่อมาชาวประมงที่พบศพคนแรกก็ถูกบีบคอตาย มีโคมหน้าคนลอยน้ำอยู่ใกล้ๆ ผลสรุปคือเป็นการแก้แค้นและสาปแช่งของสตรีที่ถูกค้ามนุษย์ โดยได้ความช่วยเหลือจากชายที่คล้ายเหวินเสวียนโจว
เหวินเสวียนโจวเป็นเด็กที่องครักษ์เก็บมาเลี้ยง สนิืทกับ อ๋องหลู่ แต่เด็ก ตอนแปดเก้าขวบ พ่อบุญธรรมตายเพราะถูกโจรปล้น เหวินเสวียนโจวหายตัวไปสิบกว่าปี เมื่อกลับมาอีกก็อยู่ในจวนอ๋องหลู่ เหวินเสวียนโจวผลักซือหม่าเฟิ่งตกน้ำในสระตอนห้าขวบจนเกือบตาย แต่ก็รักษาฉือเย่ไป๋ที่มีอาการปวดหัว ต่อมาเหวินเสวียนโจวลอออ๋องหลู่ออกเดินทาง พวกซือหม่าเฟิ่งพาซ่งเปยเหยียนกลับเมืองเผิงหยาง ซ่งเปยเหยียนที่เคยได้ยินเรื่องของฉือเย่ไป๋จนชื่นชมอย่างมากก็อยากทำงานให้ฉือเย่ไป๋ แต่ซือหม่าเหลียงเหรินส่งไปเรียนกับอดีตเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ กานเล่ออี้ ที่มีฉายาเจ้ากรมอาลักษณ์ผี
'ควันวิญญาณในสายฝน'
'สะพานสิบสอง'
เปื้อนเลือด
ที่แผ่นแรกมีเตือนว่าในเรื่องมีความรุนแรงหลายประการ
การแปลอ่านได้เรื่อบๆ แต่มีที่งงอยู่บ้าง เริ่มตั้งแต่ตอนแรก "ฉือเย่ไป๋'จ้าวไห่โท่ว'นั้นก็เพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง" ที่สงสัยว่าจ้าวไห่โท่วคืออะไร ฉายาหรือเปล่า?
ที่มา
[1] เหลียงฉาน (เมิ่งเหวิน แปล). หยกคู่ไขคดีปริศนา. Lilac, อมรินทร์ คอร์เปอเรชั่่นส์, 2 เล่มจบ, 396 + หน้า, 2567.
รายการนิยายจีนแปลไทย
โดย เหลียงฉาน (Liang Chan) แปลโดย เมิ่งเหวิน วาดโดย ฉางหยาง
เมืองเผิงหยางที่ปากแม่น้ำอวี้หลาน มีตระกูลซือหม่าแห่งกรมอาญา เดิมอยู่เมืองหลวง ต้นตะกูลร่วมตั้งราชวงศ์ ร่างกฏหมายอาญาเก้าพันเก้าร้อยแปดสิบเอ็ดข้อ มีอำนาจในราชสำนักต่อมาหลายรุ่นจนฮ่องเต้เริ่มไม่ไว้วางใจ ขุนนางในตระกูลจึงลาออก ซือหม่าคง ย้ายมาตั้งรกรากที่เมืองเผิงหยาง ทุ่มเทในการสิบคดีประหลาด บุตรชาย ซือหม่าเหลียงเหริน ก็รับศิษย์หลายคน หลานชาย ซือหม่าเฟิ่ง ติดตามปู่และบิดาออกท่องเที่ยวแต่เด็ก ทำให้ซือหม่าเฟิ่งมีความสามารถด้านการสืบสวนอย่างดีเยี่ยม แต่ทำตัวเสเพล ชอบเที่ยวหอนางโลมและสนิทกับเหล่านางคณิกา มี อาซื่อ เป็นคนสนิิท
เมืองอวิ๋นหยางที่อยู่ใกล้กันมีสำนักข่าวกรองอิงเป้ยเซ่อ จอมยุทธ์น้อยจ้าวไห่โท่ว ฉือเย่ไป๋ เป็นเจ้าสำนักคนใหม่ต่อจากพ่อ ฉือซิงเจี้นน มารดาเป็นศิษย์ของซือหม่าเหลียงเหริน ฉือเย่ไป๋มีคววามจำแบบเห็นแล้วไม่ลืม ทำให้สมองรับไม่ไหว ลืมเรื่องบางส่วนตอนเด็ก มารดาขอให้สามีภรรยาซือหม่าเหลียงเหรินช่วย ฉือเย่ไป๋เคยอยู่บ้านซือหม่าเหลียงเหรินจึงสนิทกับซือหม่าเฟิ่งแต่เด็ก มี มู่งหรงไห่ เป็นคนสนิิท ฝึกวิชากับ ชิงหยวนจื่อ ที่เป็นศิษย์น้องที่หนีออกจากสำนักของเจ้าสำนักบู๊ตึ๊ง เฟิงเหลยจื่อ
'โคมหน้าคน' เกิดคดีฆาตกรรมที่เกาะชิงผิงกลางแม่น้ำจิ่นอี ซือหม่าเหลียงเหรินห่วงสหายเก่า เหวินเสวียนโจว ที่อาศัยบนเกาะ จึงให้ซือหม่าเฟิ่งและฉือเย่ไป๋ไปพากลับเมืองเผิงหยาง ทว่าเหวินเสวียนโจวตกน้ำหายไปแล้ว เหลือศิษย์และลูกบุญธรรม ซ่งเปยเหยียน ซ่งเปยเหยียนเรียนวิชาแพทย์และการวิเคราะห์กลิ่นกับเหวินเสวียนโจว มีนิสัยชอบทดลองยากับตนเอง ซือหม่าเฟิ่งจึงช่วยสืบคดี ผู้ตายเป็นเศรษฐีที่ถูกทุบหัวและแทงหลัง มีโคมไฟหน้าคนที่ทำจากผิวหนังมนุษย์แขวนอยู่ใกล้ๆ ต่อมาชาวประมงที่พบศพคนแรกก็ถูกบีบคอตาย มีโคมหน้าคนลอยน้ำอยู่ใกล้ๆ ผลสรุปคือเป็นการแก้แค้นและสาปแช่งของสตรีที่ถูกค้ามนุษย์ โดยได้ความช่วยเหลือจากชายที่คล้ายเหวินเสวียนโจว
เหวินเสวียนโจวเป็นเด็กที่องครักษ์เก็บมาเลี้ยง สนิืทกับ อ๋องหลู่ แต่เด็ก ตอนแปดเก้าขวบ พ่อบุญธรรมตายเพราะถูกโจรปล้น เหวินเสวียนโจวหายตัวไปสิบกว่าปี เมื่อกลับมาอีกก็อยู่ในจวนอ๋องหลู่ เหวินเสวียนโจวผลักซือหม่าเฟิ่งตกน้ำในสระตอนห้าขวบจนเกือบตาย แต่ก็รักษาฉือเย่ไป๋ที่มีอาการปวดหัว ต่อมาเหวินเสวียนโจวลอออ๋องหลู่ออกเดินทาง พวกซือหม่าเฟิ่งพาซ่งเปยเหยียนกลับเมืองเผิงหยาง ซ่งเปยเหยียนที่เคยได้ยินเรื่องของฉือเย่ไป๋จนชื่นชมอย่างมากก็อยากทำงานให้ฉือเย่ไป๋ แต่ซือหม่าเหลียงเหรินส่งไปเรียนกับอดีตเจ้าหน้าที่ชันสูตรศพ กานเล่ออี้ ที่มีฉายาเจ้ากรมอาลักษณ์ผี
'ควันวิญญาณในสายฝน'
'สะพานสิบสอง'
เปื้อนเลือด
ที่แผ่นแรกมีเตือนว่าในเรื่องมีความรุนแรงหลายประการ
การแปลอ่านได้เรื่อบๆ แต่มีที่งงอยู่บ้าง เริ่มตั้งแต่ตอนแรก "ฉือเย่ไป๋'จ้าวไห่โท่ว'นั้นก็เพิ่งเข้ามารับตำแหน่ง" ที่สงสัยว่าจ้าวไห่โท่วคืออะไร ฉายาหรือเปล่า?
[01/05/24]
ที่มา
[1] เหลียงฉาน (เมิ่งเหวิน แปล). หยกคู่ไขคดีปริศนา. Lilac, อมรินทร์ คอร์เปอเรชั่่นส์, 2 เล่มจบ, 396 + หน้า, 2567.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น