อิซากายะต่างโลก โนบุ - Semikawa & Nitouhet
เรื่อง อิซากายะต่างโลก โนบุ
เรื่องโดย นัตสึยะ เซมิคาวะ ภาพโดย เวอร์จิเนีย นิโตเฮ คาแร็คเตอร์ต้นแบบโดย เทน
ร้านอาหารโนบุเป็นร้านอิซากายะคือขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และอาหารกับแกล้ม คนในร้านมีเจ้าของและพ่อครัว ยาซาวะ โนบุยุกิ ที่ใช้ชื่อในร้านว่า โนบุ ไทโช กับสาวเสริฟ เซนเกะ ชิโนบุ มีหน้าร้านเปิดไปสู่ถนนบาเตยาโดของเมืองเก่าไอเทเรียในอีกต่างมิติที่คล้ายยุคกลางในเยอรมัน (ถึงเรื่องเป็นต่างมิติ แต่เวลาอ่านแล้ง จขบ. ก็นิสัยเสีย เอาไปเทียบกับเรื่องจริงอยู่ดี -_-") ความโดดเด่นและอร่อยเลิศของอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยเฉพาะเบียร์ 'สดมาอย่ารอรี' เมื่อเทียบกับอาหารทั่วไป บวกกับราคาที่ไม่แพง ทำให้เป็นนิยมของชาวเมืองอย่างล้นหลาม มีลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามคำแนะนำ ส่วนร้านก็เอาเหรียญเงินที่ลูกค้าต่างโลกจ่ายไปแลกเป็นเงินเยนในร้านของเก่า ส่วนวัตถุดิบก็หาผสมผสานจากทั้งสองโลก
ทหารรักษาการณ์ นิโคลาอุส ที่พาเพื่อน ฮันส์ มากินสาเกร้อนและโอเด้ง ฮันส์เลยพาผู้กอง เบลต์โฮลต์ มากินไก่รุ่นชุบแป้งทอดและชิกเก้นนัมบัง ตามด้วย เกอน็อต ที่เป็นผู้รับเหมาภาษี (ความจริงก็น่าจะใช้ เจ้าภาษีนายอากร ไปเลยก็คงได้) ที่ตอนมาไม่อยู่ เลยได้กินสปาเกตตีนโปลิตันฝีมือชิโนบุ ขุนนางตระกูลไวส์เคาต์ โยฮัน กุสตัฟ ที่พาหลานสาวกำพร้า ฮิลเดการ์ด มากินเต้าหู้ร้อนราดน้ำเชื่อมถั่ว (อันนี้ จขบ. สนใจมากค่ะ ถ้ามีใน กทม. ฝากบอกหน่อยนะคะ) อิกนาซ กับว่าที่น้องเขย คามิล มากินซาชิมิปลาฮามาจิกับไคเซนด้ง ฮันส์กับนิโคลาอุสมากินต้มรวมมิตรกับสาเกร้อนและซุปหมู
ฮันส์ได้กินปลาคิสุ (เล่นคำกับคิส) ทอดเทมปุระกินกับสาเกเย็น ร้านได้เด็กหญิง เอวา มาล้างจาน ตามด้วยลูกค้าใหม่คือผู้ช่วยบาดหลวง เอ็ตวิน ที่นิยมเครื่องในปลาหมักซูโตกับสาเกเย็น (เมนูนี้ จขบ. ก็สนใจ) บารอน บรันตาโน ที่ดั้นด้นมาก็ได้กินแซนวิชฝีมือชิโนบุ (กินระหว่างเล่นไพ่ด้วย!) ช่างตีเหล็ก ฮอลเกอร์ กับช่างแก้ว ลอเรนโซ (พ่อฮันส์) มาเข่นกันในร้านเรื่องปลาอายุ/ปลาฮกเกะ โคร็อกเกะ/เบคอน เมื่อเบลต์โฮลต์จะไปขอแต่งงานกับ เฮลมีน่า ที่เป็นลูกสาวชาวประมงหมึก เลยต้องหัดกิน เอวาเจอจิ้งจอกขาวมากินของเซ่นไหว้ เลยตามออกไปหลังร้านจนเจอโลกปัจจุบัน หลงทางแต่ได้เทพจิ้งจอกพากลับมา โดยเทพจิ้งจอกเป็นผู้เชื่อมต่อร้านกับฟากโน้น
ร้านโนบุทำปลาไหลที่คนไม่ชอบเป็นอาหารยอดฮิตด้วยการย่างคาบายากิ (ขอตั้งข้อสงสัยว่าปลาไหลก็เป็นอาหารมีชื่อในเยอรมันนะ โดยเฉพาะปลาไหลรมควัน) แถมช่วยไกล่เกลี่ยการตกลงทางการค้าของสหภาพขนส่งทางน้ำที่มี ไรน์โฮลต์ แห่งเรือเล็กหลิวทองคำ เอเลโอนอร่า เพลงเรือแห่งฮาร์เพีย และ ก็อตฮาร์ต แห่งเกล็ดมังกรวารี สายลับที่มีฉากหน้าเป็นนักบวชที่เดินทางแสวงบุญมาประเมินเมืองไอเทเรียก็ช็อกกับร้านที่มีสลัดหลากหลาย เนื้อปลาวาฬในคัมภีร์ และพริกไทย (เรื่องพริกไทยราคาแพงก็ดีนะ แต่สงสัยมากเรื่องผักสดที่น่าจะปลูกเองได้ แถวยุโรปก็มีการจับปลาวาฬไม่น้อย และสายลับบอกว่าเป็นนักบวชเลยไม่กินเหล้า) เฮลมีน่ามาช่วยงานที่ร้าน โดยเฉพาะเรื่องขายปลาไหลกลับไปกินบ้าน ประธานสภาเมืองมาคุกคามร้านเพราะขายลาเกอร์ที่ราชสำนักผูกขาดและโทษสูงสุดคือเผาทั้งเป็น สุดท้ายได้เกอน็อตช่วยจัดการ ร้านและลูกค้าเลยฉลองด้วยของทอดเสียบไม้ ภายหลัง จักรพรรดิ คอนราดที่ห้า ที่แอบมากินปลาซาร์ดีนหมักโชยุ แมคเคอเรลทอดและปลาตาเดียวนึ่งกับกุสตัฟยังยืนยันว่าไม่ใช้ลาเกอร์
นอกจากการมีหม้อไฟโอดินนาเบะแล้ว ทางร้านก็รู้ว่าใครชอบอะไรและจัดให้ได้โดยไม่ต้องอธิบาย ต่อมาก็มีทหารรับจ้างหญิง ลีอองทีน เดอ ลูฟ ที่มีหมึกเป็นตราประจำตระกุลและเคยสู้กับเบลต์โฮลต์จนฝังใจมาที่เมืองและได้กินซุปทะเลบุยยาเบส (แปลกใจที่เบลต์โฮลต์ใส่เกราะแผ่นเหล็กครึ่งบน ถ้าต้องการลดน้ำหนักน่าจะใช้เกราะโซ่นะ) เอเลโอนอร่ามากินปลาซัมมะย่างเกลือโดยมีนิโคลาอุสที่เมามาจีบ ส่วนไรน์โฮลต์และก็อตฮาร์ตก็ร่วมมือจัดหาหมึกยักษ์หลังพิสูจน์ความอร่อย ในคืนที่ว่ากันว่าแม่มดออกอาละวาดจนคนทั่วไปไม่ออกนอกบ้าน โนบุก็ได้ลูกค้าใหม่เป็นหมอยาหญิง อิงกริด และลูกศิษย์ คามิล่า ที่ติดใจพุดดิ้งอยากหนัก แล้วก็มีเรื่องเบื้องหลังว่าไทโชเคยทำงานที่ร้านเก่าแก่ยูกิสึนะของพ่อชิโนบุที่ตอนนี้กิจการเริ่มแย่จนจะให้ชิโนบุแต่งงานเพื่อธุรกิจ แต่ชิโนบุก็หายตัวมาอยู่ที่โนบุนี่แทน ตบท้ายด้วยเรื่องแต่งหญิงของอิกนาซที่มีแต่เอวาดูออก
เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วงก็ทำอาหารจากฟักทอง โดยเฉพาะได้ต้มหมึกฟักทองสำหรับคู่รักเบลต์โฮลต์และเฮลมีน่า ตามด้วยการทะเลาะของทหารว่าไก่ชุบแป้งทอดควรปรุงอย่างไรดี เมื่อเอ็ตวินจะไปอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลูปเซีย เลยหา โทมัส มาทำหน้าที่แทน ถึงจะดูเคร่งถือศีลกินน้อยแต่ก็อดใจกับมะเขือม่วงไม่ได้ เมื่ออาร์คบิชอป โรโดรีโก มาที่เมืองไอเทเรียโดยมีข่าวลือว่าออกตามล่าแม่มด ทำให้ลูกค้าลดลง เริ่มมีอันธพาลมาอาละวาดในร้าน ก็ได้ อาร์น กวีพเนจรที่แต่งกลอนไม่เอาไหนจัดการให้ เมื่อเฮลมีน่าตั้งครรภ์ก็ได้ฉลองด้วยหอยนางรมสดและชุบแป้งทอด โดยเบลต์โฮลต์พยายามหาพลัมมาหมักตามสูตรของย่าเพื่อช่วยอาการแพ้ท้อง (คือบ๊วยเค็มน่ะ)
คามิล่าตามหาอิงกริดเลยได้กินข้าวปั้นย่าง ไทโชซื้อเห็ดและทำเป็นอาคีโย่โดยไม่รู้ว่าไอเทเรียมีธรรมเนียมโบราณว่าไม่นิยมกินเห็ดเนื่องจากการปนของเห็ดพิษจนกลายเป็นเรื่องแม่มด เชฟ ไอแซ็ค ที่โตมากับอาร์นมากินเท็มปุระและเอ็นวัวตุ๋น บรันตาโนพากวี โครวิงเกล ที่เป็นนักชิมลือชื่อมากิน โจทย์คือรสชาติแท้จริงของไทโชที่ผลที่ออกมาคือไข่ม้วน นักบวชที่ออกตามล่าแม่มดมากินอาหารเพื่อสังเกตุการณ์ ผลคือแพ้ทางไข่ตุ๋นกลับไปอย่างสับสน สุดท้ายน้องของเอวามากินแฮมเบิร์กตุ๋น
อาร์ชบิชอป โรโดรีโก ที่มีข่าวว่าออกตามล่าแม่มด ความจริงคือตามหาอิงกริดที่เป็นรุ่นพี่ จนได้มากินหอยอาซารินึ่งสาเกระลึกความหลัง อาร์นที่ลังเลในเป้ามหมายชีวิตเห็นความพยายามของไทโชในการทำน้ำสต๊อกดาชิและเนื้อต้มมันผรั่ง จึงตัดสินสืบทอดกิจการของครอบครัว เป็นมาร์ควิสซนุสเซนบูร์ก อาร์น สเนฟริลส์ โดยประกาศตัวในงานออกร้านของเมืองครั้งแรกของประธานสภาคนใหม่ มาร์เซล ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงจากลูกค้าของโนบุ
ฮันส์ลาออกจากทหารมาสมัครเป็นพ่อครัวที่โนบุ ลีอองทีนก็มาช่วยระหว่างที่เฮลมิน่าหยุดเพราะตั้งครรภ์ แถมเธอยังมืฝีมือด้านจับคู่เหล้ากับอาหาร มีการทำโอเด้ง เชอร์เบตส้มยูซุ ปลาบุริต้มหัวไชเท้ากินกับสาเกคุโรอุชิ ฮิลเดการ์ดกับสามี เจ้าชาย แม็กซิมิเลียน (หลานชายของ คอนราดที่สี่) มากินเต้าหู้หม้อดิน ทำหมึกยัดใส้ข้าว และชีสฟองดูว์โดยเบลต์โฮลต์ในวันสิ้นปี
อิกนาซแห่งหอการค้าไอเซนชมิทซื้อข้าวจากอาณาจักรลูปเชียที่ราคาตกจนแทบไม่มีเก็บ ต้องหาทางระบายออก ได้เกอน็อตแนะนำให้ขอความช่วยเหลือจากร้านโนบุทำข้าวปั้นและข้าวอบทรงเครื่อง แถมยังติดต่ออาร์นในฐานะมาร์ควิสซนุสเซนบูร์กให้ซื้อเป็นเสบียงสำรองด้วย เมื่อเกอน็อตมีปัญหาเรื่องน้องชายที่ไม่ได้พบกันมานานมาหา ก็ได้ร้านโนบุช่วยสื่อใจด้วย ไทโชและชิโนบุเล่าเรื่องโลกหลังประตูหลังให้พนักงานที่รับเรื่องได้ชิลด์ๆ อาณาจักรโอลยาที่ไม่ถูกกับจักรวรรดิส่งผู้เก็บตกเรื่องราวมาหาข้อมูล รายงานร้านโนบุเรื่องเครื่องเทศในสลัดและปลาวาฬ เมื่อมาซ้ำก็เจอของทอดคุชิคัตสึจนลาออกไปทำไร่ ทำให้เจ้าหญิงผู้สำเร็จราชการ เซเลสติน เดอ โอลยา (พี่สาวของกษัตริย์ อูก เดอ โอลยา) แอบมากินแอ๊ปเปิ้ลพายและไอศกรีม บันตาโนและโครวิงเคิลมากินคาคุนิ (หมูสามชั้นเคี่ยว) ฮันส์หัดทำโอเด้งและปรับปรุงสูตรอาหารของตัวเองใช้วัตถุดิบไอเทเรีย
เฮลมีน่าได้หมึกรมควันจากบ้านเลยเอามาให้ร้านทำเป็นเทมปุระหมึกแห้ง พ่อฮันส์พาพี่ชาย ฮิวโก้ ที่เป็นช่างแก้วมากินที่ร้านและได้โอยาโกะด้งพร้อมกับพิจารณาความสัมพันธ์พ่อลูก เมื่อฮันส์คิดเมนูใหม่และได้พี่มาระลึกความหลังจึงออกอาหารเป็นเพลเมนีหมูกินกับเบียร์ (ประมาณเกี๊ยวซ่า) ส่วนเอวาได้อินาริซูชิมากินกับน้องที่บ้านพร้อมความคุ้มครองของเทพเจ้าจิ้งจอก เมื่อพวกผู้นำกิลด์ไปประชุมนอกสถานที่จะพัฒนาทางน้ำและงานดูตัวของจักรพรรดิก็ได้กินข้าวปั้นนอกสถานที่ เอ็ดวินและโทมัสไปกินชุดปลาซาบะต้มมิโสะ
คอนราดที่ห้ามีนัดดูตัวกับเซเลสตินอย่างไม่เต็มใจ แต่เมื่อเจอกันโดยไม่ทราบตัวจริงก็ปิ๊งทันที ไปกินคุชิคัตสึด้วยกัน เมื่อพบกันอีกครั้งในการดูตัวจึงราบรื่น อูกเตรียมการล่วงหน้าให้ปลดจากตำแหน่งผู้สำเร็จราชการและเจ้าหญิงเพื่อไม่ให้เป็นอุปสรรคในชีวิตแต่งงาน กินหม้อไฟไก่และข้าวต้มทรงเครื่องปิดท้ายเป็นครอบครัว จนกลายเป็นเมนูชื่อดัง ในวันอภิเษก คนร้านโนบุและลูกค้าประจำออกไปชมดอกไม้และกินข้างกล่องฉบับมาตรฐาน
เรื่องนี้เป็นต่างโลกชัดเจน เพราะมีดวงจันทร์สองดวง แต่นอกนั้นก็มึความเป็นโลกยุคกลางสูง ไม่มีความแฟนตาซีเวทมนต์อะไรนัก (ยกเว้นเรื่องมิติของร้านและการสื่อสาร) ถ้าตีโจทย์ด้วยประวัติศาสตร์ยุโรป กำหนดเวลาเร็วสุดด้วยมันฝรั่งและมะเขือเทศที่มาจากโลกใหม่ แต่ก็ไม่ได้ใหม่มาก มีการพูดถึงปืนมาสเก็ตที่ไม่มีไก แต่ใช้การจุดชนวน และยังมีอัศวินใส่เกราะแผ่นเหล็ก คือน่าจะอยู่ราวศตวรรษที่สิบหกค่ะ
ถือว่าเป็นเรื่องอาหารที่น่ารักดีนะคะ อาหารดูน่ากินดีมาก (ขอบอกว่าเพิ่มการสั่ง food delivery ของ จขบ. อย่างมีนัยสำคัญ) โดยเฉพาะถ้าคิดว่าเมื่อเทียบกับอาหารในยุคกลางที่ดูยังไงก็ไม่อุดมสมบูรณ์ ไม่มีเครื่องปรุงเครื่องเทศเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ความแตกต่างมากขึ้นไปอีก แต่ด้วยความไม่แฟนตาซีนักเลยทำให้ชอบนึกเทียบกับอดีตจริง ทำให้รู้สึกถึงความแปลกมากมายของรสนิยมการกินที่ไม่ได้คำนึงถึงรสนิยมของยุคสมัยที่แตกต่างกันสุดๆ (ดูได้จากเมนูหรูยุคกลาง) มีการสื่อสารที่รู้เรื่องโดยไม่มีคำอธิบาย มีการเล่นคำอย่างปลาคิสุ กับ คิส ที่ใช้มุกการอ่านแบบญี่ปุ่น แต่ถ้าผู้ฟังเป็นเยอรมัน รับรองว่ายังไงก็ไม่สับสนแน่นอน การใช้ป้ายรายการอาหารซึ่งก็โยงไปถึงอัตราการอ่านออกเขียนได้ของชาวบ้านที่ทำให้ลูกค้าแทบทั้งหมดไม่น่าจะอ่านออก ซึ่งก็สามารถขยายไปถึงกิริยาท่าทาง และอวจนภาษาที่เห็นได้ชัดว่ากิริยาท่าทางและมารยาทตามแบบฉบับของวัฒนธรรมญี่ปุ่นสูง (ในเล่มแรกยังมีเรื่องป้ายภาษาญี่ปุ่นและการใช้ตะเกียบ เล่มต่อมาเป็นภาษาท้องถิ่น และใช้ช้อน ส้อม มีด บ้าง)
การที่ชาวบ้านยอมรับร้านโนบุโดยไม่มีปฏิกิริยาอะไร ถึงทำให้เรื่องลื่นสบายๆ แบบรู้สึกดี แต่ก็ทำให้ไม่เรียล ที่ดูผิดปกติมากที่สุดในสายตาของ จขบ. คือ ถ้าคิดว่าไอเทเรียมีระดับเทคโนโลยีก่อนยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม เทคโนโลยีในร้านก็น่าจะทำให้ชาวบ้านแตกตื่น ไม่ว่าจะเป็นการทำความเย็นให้เครื่องดื่ม เตาและอุปกรณ์เครื่องครัว การปรับอุณหภูมิในร้าน การสร้างแสงไฟส่องสว่าง หรือแม้แต่ก๊อกน้ำในเมืองที่ไม่มีระบบประปา ฯลฯ คือถึงมีคอมเมนต์เรื่องกระจก แก้ว มีด กระดาษ ที่ควรมี แต่ไม่มีการไม่ตั้งข้อสงสัยกับของอื่นจนเหลือเชื่อน่ะค่ะ
สรุปในภาพรวมคืออ่านแล้วน่าอร่อยมากค่ะ ถือว่าผ่านเกณฑ์สำหรับการ์ตูนอาหารฉลุย แต่พูดได้ว่าแทบไม่มีความเนียนทางความเป็นอยู่ ภาษา ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และเทคโนโลยี ... ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรในมังงะ แถมเรื่องนี้ยังเป็นแฟนตาซีต่างโลกอีก ทำให้รับได้โดยไม่คิดมาก เหมาะสำหรับอ่านให้หิวค่ะ 555
ที่มา
[1] Semikawa Natsuya & Nitouhet Virginia. อิซากายะต่างโลก โนบุ (Isekai Izakaya Nobu). สำนักพิมพ์ Phoenix, เล่ม 1-11, 2561-2564 (ต้นฉบับ 2015-2020).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
เรื่องโดย นัตสึยะ เซมิคาวะ ภาพโดย เวอร์จิเนีย นิโตเฮ คาแร็คเตอร์ต้นแบบโดย เทน
ร้านอาหารโนบุเป็นร้านอิซากายะคือขายเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และอาหารกับแกล้ม คนในร้านมีเจ้าของและพ่อครัว ยาซาวะ โนบุยุกิ ที่ใช้ชื่อในร้านว่า โนบุ ไทโช กับสาวเสริฟ เซนเกะ ชิโนบุ มีหน้าร้านเปิดไปสู่ถนนบาเตยาโดของเมืองเก่าไอเทเรียในอีกต่างมิติที่คล้ายยุคกลางในเยอรมัน (ถึงเรื่องเป็นต่างมิติ แต่เวลาอ่านแล้ง จขบ. ก็นิสัยเสีย เอาไปเทียบกับเรื่องจริงอยู่ดี -_-") ความโดดเด่นและอร่อยเลิศของอาหารและเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โดยเฉพาะเบียร์ 'สดมาอย่ารอรี' เมื่อเทียบกับอาหารทั่วไป บวกกับราคาที่ไม่แพง ทำให้เป็นนิยมของชาวเมืองอย่างล้นหลาม มีลูกค้าเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ตามคำแนะนำ ส่วนร้านก็เอาเหรียญเงินที่ลูกค้าต่างโลกจ่ายไปแลกเป็นเงินเยนในร้านของเก่า ส่วนวัตถุดิบก็หาผสมผสานจากทั้งสองโลก
ทหารรักษาการณ์ นิโคลาอุส ที่พาเพื่อน ฮันส์ มากินสาเกร้อนและโอเด้ง ฮันส์เลยพาผู้กอง เบลต์โฮลต์ มากินไก่รุ่นชุบแป้งทอดและชิกเก้นนัมบัง ตามด้วย เกอน็อต ที่เป็นผู้รับเหมาภาษี (ความจริงก็น่าจะใช้ เจ้าภาษีนายอากร ไปเลยก็คงได้) ที่ตอนมาไม่อยู่ เลยได้กินสปาเกตตีนโปลิตันฝีมือชิโนบุ ขุนนางตระกูลไวส์เคาต์ โยฮัน กุสตัฟ ที่พาหลานสาวกำพร้า ฮิลเดการ์ด มากินเต้าหู้ร้อนราดน้ำเชื่อมถั่ว (อันนี้ จขบ. สนใจมากค่ะ ถ้ามีใน กทม. ฝากบอกหน่อยนะคะ) อิกนาซ กับว่าที่น้องเขย คามิล มากินซาชิมิปลาฮามาจิกับไคเซนด้ง ฮันส์กับนิโคลาอุสมากินต้มรวมมิตรกับสาเกร้อนและซุปหมู
ฮันส์ได้กินปลาคิสุ (เล่นคำกับคิส) ทอดเทมปุระกินกับสาเกเย็น ร้านได้เด็กหญิง เอวา มาล้างจาน ตามด้วยลูกค้าใหม่คือผู้ช่วยบาดหลวง เอ็ตวิน ที่นิยมเครื่องในปลาหมักซูโตกับสาเกเย็น (เมนูนี้ จขบ. ก็สนใจ) บารอน บรันตาโน ที่ดั้นด้นมาก็ได้กินแซนวิชฝีมือชิโนบุ (กินระหว่างเล่นไพ่ด้วย!) ช่างตีเหล็ก ฮอลเกอร์ กับช่างแก้ว ลอเรนโซ (พ่อฮันส์) มาเข่นกันในร้านเรื่องปลาอายุ/ปลาฮกเกะ โคร็อกเกะ/เบคอน เมื่อเบลต์โฮลต์จะไปขอแต่งงานกับ เฮลมีน่า ที่เป็นลูกสาวชาวประมงหมึก เลยต้องหัดกิน เอวาเจอจิ้งจอกขาวมากินของเซ่นไหว้ เลยตามออกไปหลังร้านจนเจอโลกปัจจุบัน หลงทางแต่ได้เทพจิ้งจอกพากลับมา โดยเทพจิ้งจอกเป็นผู้เชื่อมต่อร้านกับฟากโน้น
ร้านโนบุทำปลาไหลที่คนไม่ชอบเป็นอาหารยอดฮิตด้วยการย่างคาบายากิ (ขอตั้งข้อสงสัยว่าปลาไหลก็เป็นอาหารมีชื่อในเยอรมันนะ โดยเฉพาะปลาไหลรมควัน) แถมช่วยไกล่เกลี่ยการตกลงทางการค้าของสหภาพขนส่งทางน้ำที่มี ไรน์โฮลต์ แห่งเรือเล็กหลิวทองคำ เอเลโอนอร่า เพลงเรือแห่งฮาร์เพีย และ ก็อตฮาร์ต แห่งเกล็ดมังกรวารี สายลับที่มีฉากหน้าเป็นนักบวชที่เดินทางแสวงบุญมาประเมินเมืองไอเทเรียก็ช็อกกับร้านที่มีสลัดหลากหลาย เนื้อปลาวาฬในคัมภีร์ และพริกไทย (เรื่องพริกไทยราคาแพงก็ดีนะ แต่สงสัยมากเรื่องผักสดที่น่าจะปลูกเองได้ แถวยุโรปก็มีการจับปลาวาฬไม่น้อย และสายลับบอกว่าเป็นนักบวชเลยไม่กินเหล้า) เฮลมีน่ามาช่วยงานที่ร้าน โดยเฉพาะเรื่องขายปลาไหลกลับไปกินบ้าน ประธานสภาเมืองมาคุกคามร้านเพราะขายลาเกอร์ที่ราชสำนักผูกขาดและโทษสูงสุดคือเผาทั้งเป็น สุดท้ายได้เกอน็อตช่วยจัดการ ร้านและลูกค้าเลยฉลองด้วยของทอดเสียบไม้ ภายหลัง จักรพรรดิ คอนราดที่ห้า ที่แอบมากินปลาซาร์ดีนหมักโชยุ แมคเคอเรลทอดและปลาตาเดียวนึ่งกับกุสตัฟยังยืนยันว่าไม่ใช้ลาเกอร์
นอกจากการมีหม้อไฟโอดินนาเบะแล้ว ทางร้านก็รู้ว่าใครชอบอะไรและจัดให้ได้โดยไม่ต้องอธิบาย ต่อมาก็มีทหารรับจ้างหญิง ลีอองทีน เดอ ลูฟ ที่มีหมึกเป็นตราประจำตระกุลและเคยสู้กับเบลต์โฮลต์จนฝังใจมาที่เมืองและได้กินซุปทะเลบุยยาเบส (แปลกใจที่เบลต์โฮลต์ใส่เกราะแผ่นเหล็กครึ่งบน ถ้าต้องการลดน้ำหนักน่าจะใช้เกราะโซ่นะ) เอเลโอนอร่ามากินปลาซัมมะย่างเกลือโดยมีนิโคลาอุสที่เมามาจีบ ส่วนไรน์โฮลต์และก็อตฮาร์ตก็ร่วมมือจัดหาหมึกยักษ์หลังพิสูจน์ความอร่อย ในคืนที่ว่ากันว่าแม่มดออกอาละวาดจนคนทั่วไปไม่ออกนอกบ้าน โนบุก็ได้ลูกค้าใหม่เป็นหมอยาหญิง อิงกริด และลูกศิษย์ คามิล่า ที่ติดใจพุดดิ้งอยากหนัก แล้วก็มีเรื่องเบื้องหลังว่าไทโชเคยทำงานที่ร้านเก่าแก่ยูกิสึนะของพ่อชิโนบุที่ตอนนี้กิจการเริ่มแย่จนจะให้ชิโนบุแต่งงานเพื่อธุรกิจ แต่ชิโนบุก็หายตัวมาอยู่ที่โนบุนี่แทน ตบท้ายด้วยเรื่องแต่งหญิงของอิกนาซที่มีแต่เอวาดูออก
เมื่อถึงฤดูใบไม้ร่วงก็ทำอาหารจากฟักทอง โดยเฉพาะได้ต้มหมึกฟักทองสำหรับคู่รักเบลต์โฮลต์และเฮลมีน่า ตามด้วยการทะเลาะของทหารว่าไก่ชุบแป้งทอดควรปรุงอย่างไรดี เมื่อเอ็ตวินจะไปอาณาจักรศักดิ์สิทธิ์ลูปเซีย เลยหา โทมัส มาทำหน้าที่แทน ถึงจะดูเคร่งถือศีลกินน้อยแต่ก็อดใจกับมะเขือม่วงไม่ได้ เมื่ออาร์คบิชอป โรโดรีโก มาที่เมืองไอเทเรียโดยมีข่าวลือว่าออกตามล่าแม่มด ทำให้ลูกค้าลดลง เริ่มมีอันธพาลมาอาละวาดในร้าน ก็ได้ อาร์น กวีพเนจรที่แต่งกลอนไม่เอาไหนจัดการให้ เมื่อเฮลมีน่าตั้งครรภ์ก็ได้ฉลองด้วยหอยนางรมสดและชุบแป้งทอด โดยเบลต์โฮลต์พยายามหาพลัมมาหมักตามสูตรของย่าเพื่อช่วยอาการแพ้ท้อง (คือบ๊วยเค็มน่ะ)
[02/10/19]
คามิล่าตามหาอิงกริดเลยได้กินข้าวปั้นย่าง ไทโชซื้อเห็ดและทำเป็นอาคีโย่โดยไม่รู้ว่าไอเทเรียมีธรรมเนียมโบราณว่าไม่นิยมกินเห็ดเนื่องจากการปนของเห็ดพิษจนกลายเป็นเรื่องแม่มด เชฟ ไอแซ็ค ที่โตมากับอาร์นมากินเท็มปุระและเอ็นวัวตุ๋น บรันตาโนพากวี โครวิงเกล ที่เป็นนักชิมลือชื่อมากิน โจทย์คือรสชาติแท้จริงของไทโชที่ผลที่ออกมาคือไข่ม้วน นักบวชที่ออกตามล่าแม่มดมากินอาหารเพื่อสังเกตุการณ์ ผลคือแพ้ทางไข่ตุ๋นกลับไปอย่างสับสน สุดท้ายน้องของเอวามากินแฮมเบิร์กตุ๋น
อาร์ชบิชอป โรโดรีโก ที่มีข่าวว่าออกตามล่าแม่มด ความจริงคือตามหาอิงกริดที่เป็นรุ่นพี่ จนได้มากินหอยอาซารินึ่งสาเกระลึกความหลัง อาร์นที่ลังเลในเป้ามหมายชีวิตเห็นความพยายามของไทโชในการทำน้ำสต๊อกดาชิและเนื้อต้มมันผรั่ง จึงตัดสินสืบทอดกิจการของครอบครัว เป็นมาร์ควิสซนุสเซนบูร์ก อาร์น สเนฟริลส์ โดยประกาศตัวในงานออกร้านของเมืองครั้งแรกของประธานสภาคนใหม่ มาร์เซล ที่ประสบความสำเร็จอย่างสูงจากลูกค้าของโนบุ
ฮันส์ลาออกจากทหารมาสมัครเป็นพ่อครัวที่โนบุ ลีอองทีนก็มาช่วยระหว่างที่เฮลมิน่าหยุดเพราะตั้งครรภ์ แถมเธอยังมืฝีมือด้านจับคู่เหล้ากับอาหาร มีการทำโอเด้ง เชอร์เบตส้มยูซุ ปลาบุริต้มหัวไชเท้ากินกับสาเกคุโรอุชิ ฮิลเดการ์ดกับสามี เจ้าชาย แม็กซิมิเลียน (หลานชายของ คอนราดที่สี่) มากินเต้าหู้หม้อดิน ทำหมึกยัดใส้ข้าว และชีสฟองดูว์โดยเบลต์โฮลต์ในวันสิ้นปี
อิกนาซแห่งหอการค้าไอเซนชมิทซื้อข้าวจากอาณาจักรลูปเชียที่ราคาตกจนแทบไม่มีเก็บ ต้องหาทางระบายออก ได้เกอน็อตแนะนำให้ขอความช่วยเหลือจากร้านโนบุทำข้าวปั้นและข้าวอบทรงเครื่อง แถมยังติดต่ออาร์นในฐานะมาร์ควิสซนุสเซนบูร์กให้ซื้อเป็นเสบียงสำรองด้วย เมื่อเกอน็อตมีปัญหาเรื่องน้องชายที่ไม่ได้พบกันมานานมาหา ก็ได้ร้านโนบุช่วยสื่อใจด้วย ไทโชและชิโนบุเล่าเรื่องโลกหลังประตูหลังให้พนักงานที่รับเรื่องได้ชิลด์ๆ อาณาจักรโอลยาที่ไม่ถูกกับจักรวรรดิส่งผู้เก็บตกเรื่องราวมาหาข้อมูล รายงานร้านโนบุเรื่องเครื่องเทศในสลัดและปลาวาฬ เมื่อมาซ้ำก็เจอของทอดคุชิคัตสึจนลาออกไปทำไร่ ทำให้เจ้าหญิงผู้สำเร็จราชการ เซเลสติน เดอ โอลยา (พี่สาวของกษัตริย์ อูก เดอ โอลยา) แอบมากินแอ๊ปเปิ้ลพายและไอศกรีม บันตาโนและโครวิงเคิลมากินคาคุนิ (หมูสามชั้นเคี่ยว) ฮันส์หัดทำโอเด้งและปรับปรุงสูตรอาหารของตัวเองใช้วัตถุดิบไอเทเรีย
เฮลมีน่าได้หมึกรมควันจากบ้านเลยเอามาให้ร้านทำเป็นเทมปุระหมึกแห้ง พ่อฮันส์พาพี่ชาย ฮิวโก้ ที่เป็นช่างแก้วมากินที่ร้านและได้โอยาโกะด้งพร้อมกับพิจารณาความสัมพันธ์พ่อลูก เมื่อฮันส์คิดเมนูใหม่และได้พี่มาระลึกความหลังจึงออกอาหารเป็นเพลเมนีหมูกินกับเบียร์ (ประมาณเกี๊ยวซ่า) ส่วนเอวาได้อินาริซูชิมากินกับน้องที่บ้านพร้อมความคุ้มครองของเทพเจ้าจิ้งจอก เมื่อพวกผู้นำกิลด์ไปประชุมนอกสถานที่จะพัฒนาทางน้ำและงานดูตัวของจักรพรรดิก็ได้กินข้าวปั้นนอกสถานที่ เอ็ดวินและโทมัสไปกินชุดปลาซาบะต้มมิโสะ
[11/10/19, 09/01/20, 10/09/20, 14/03/21]
คอนราดที่ห้ามีนัดดูตัวกับเซเลสตินอย่างไม่เต็มใจ แต่เมื่อเจอกันโดยไม่ทราบตัวจริงก็ปิ๊งทันที ไปกินคุชิคัตสึด้วยกัน เมื่อพบกันอีกครั้งในการดูตัวจึงราบรื่น อูกเตรียมการล่วงหน้าให้ปลดจากตำแหน่งผู้สำเร็จราชการและเจ้าหญิงเพื่อไม่ให้เป็นอุปสรรคในชีวิตแต่งงาน กินหม้อไฟไก่และข้าวต้มทรงเครื่องปิดท้ายเป็นครอบครัว จนกลายเป็นเมนูชื่อดัง ในวันอภิเษก คนร้านโนบุและลูกค้าประจำออกไปชมดอกไม้และกินข้างกล่องฉบับมาตรฐาน
[28/01/22]
เรื่องนี้เป็นต่างโลกชัดเจน เพราะมีดวงจันทร์สองดวง แต่นอกนั้นก็มึความเป็นโลกยุคกลางสูง ไม่มีความแฟนตาซีเวทมนต์อะไรนัก (ยกเว้นเรื่องมิติของร้านและการสื่อสาร) ถ้าตีโจทย์ด้วยประวัติศาสตร์ยุโรป กำหนดเวลาเร็วสุดด้วยมันฝรั่งและมะเขือเทศที่มาจากโลกใหม่ แต่ก็ไม่ได้ใหม่มาก มีการพูดถึงปืนมาสเก็ตที่ไม่มีไก แต่ใช้การจุดชนวน และยังมีอัศวินใส่เกราะแผ่นเหล็ก คือน่าจะอยู่ราวศตวรรษที่สิบหกค่ะ
ถือว่าเป็นเรื่องอาหารที่น่ารักดีนะคะ อาหารดูน่ากินดีมาก (ขอบอกว่าเพิ่มการสั่ง food delivery ของ จขบ. อย่างมีนัยสำคัญ) โดยเฉพาะถ้าคิดว่าเมื่อเทียบกับอาหารในยุคกลางที่ดูยังไงก็ไม่อุดมสมบูรณ์ ไม่มีเครื่องปรุงเครื่องเทศเท่าไหร่ ยิ่งทำให้ความแตกต่างมากขึ้นไปอีก แต่ด้วยความไม่แฟนตาซีนักเลยทำให้ชอบนึกเทียบกับอดีตจริง ทำให้รู้สึกถึงความแปลกมากมายของรสนิยมการกินที่ไม่ได้คำนึงถึงรสนิยมของยุคสมัยที่แตกต่างกันสุดๆ (ดูได้จากเมนูหรูยุคกลาง) มีการสื่อสารที่รู้เรื่องโดยไม่มีคำอธิบาย มีการเล่นคำอย่างปลาคิสุ กับ คิส ที่ใช้มุกการอ่านแบบญี่ปุ่น แต่ถ้าผู้ฟังเป็นเยอรมัน รับรองว่ายังไงก็ไม่สับสนแน่นอน การใช้ป้ายรายการอาหารซึ่งก็โยงไปถึงอัตราการอ่านออกเขียนได้ของชาวบ้านที่ทำให้ลูกค้าแทบทั้งหมดไม่น่าจะอ่านออก ซึ่งก็สามารถขยายไปถึงกิริยาท่าทาง และอวจนภาษาที่เห็นได้ชัดว่ากิริยาท่าทางและมารยาทตามแบบฉบับของวัฒนธรรมญี่ปุ่นสูง (ในเล่มแรกยังมีเรื่องป้ายภาษาญี่ปุ่นและการใช้ตะเกียบ เล่มต่อมาเป็นภาษาท้องถิ่น และใช้ช้อน ส้อม มีด บ้าง)
การที่ชาวบ้านยอมรับร้านโนบุโดยไม่มีปฏิกิริยาอะไร ถึงทำให้เรื่องลื่นสบายๆ แบบรู้สึกดี แต่ก็ทำให้ไม่เรียล ที่ดูผิดปกติมากที่สุดในสายตาของ จขบ. คือ ถ้าคิดว่าไอเทเรียมีระดับเทคโนโลยีก่อนยุคปฏิวัติอุตสาหกรรม เทคโนโลยีในร้านก็น่าจะทำให้ชาวบ้านแตกตื่น ไม่ว่าจะเป็นการทำความเย็นให้เครื่องดื่ม เตาและอุปกรณ์เครื่องครัว การปรับอุณหภูมิในร้าน การสร้างแสงไฟส่องสว่าง หรือแม้แต่ก๊อกน้ำในเมืองที่ไม่มีระบบประปา ฯลฯ คือถึงมีคอมเมนต์เรื่องกระจก แก้ว มีด กระดาษ ที่ควรมี แต่ไม่มีการไม่ตั้งข้อสงสัยกับของอื่นจนเหลือเชื่อน่ะค่ะ
สรุปในภาพรวมคืออ่านแล้วน่าอร่อยมากค่ะ ถือว่าผ่านเกณฑ์สำหรับการ์ตูนอาหารฉลุย แต่พูดได้ว่าแทบไม่มีความเนียนทางความเป็นอยู่ ภาษา ประวัติศาสตร์ สังคม วัฒนธรรม และเทคโนโลยี ... ซึ่งก็ไม่ได้แปลกอะไรในมังงะ แถมเรื่องนี้ยังเป็นแฟนตาซีต่างโลกอีก ทำให้รับได้โดยไม่คิดมาก เหมาะสำหรับอ่านให้หิวค่ะ 555
ที่มา
[1] Semikawa Natsuya & Nitouhet Virginia. อิซากายะต่างโลก โนบุ (Isekai Izakaya Nobu). สำนักพิมพ์ Phoenix, เล่ม 1-11, 2561-2564 (ต้นฉบับ 2015-2020).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น