เจินหวน & หรูอี้ - หลิวเลี่ยนจื่อ

เรื่อง เจินหวน จอมนางคู่แผ่นดิน (Hou Gong Zhen Huan Zhuan)
แต่งโดย หลิวเลี่ยนจื่อ แปลโดย อวี้หลิน และ ดารินทิพย์


ฮ่องเต้ เสวียนหลิง ราชวงศ์ต้าโจวขึ้นครองราชย์แต่ชันษาสิบสาม ไทเฮาว่าราชการหลังม่านสามปี ยึดอำนาจจากผู้สำเร็จราชการ แต่เมื่อสงบก็ประชวร เก็บพระองค์ในตำหนัก แต่ในฝ่ายในฉุนหยวนฮองเฮา จูโหรวเจ๋อ ผู้เป็นหลานไทเฮา สวรรคตพร้อมพระโอรสหลังอภิเษกห้าปี ฮ่องเต้จึงแต่งตั้งกุ้ยเฟย จูอี๋ซิง น้องสาวเป็นฮองเฮาแต่ก็เสียลูกชายอีก ในทำเนียบสนมมี 16 ขั้น แบ่งเป็นชั้นหลักและรองแปดลำดับ โดยสนมขั้นหนึ่งรองคือเต๋อเฟยและเสียนเฟยก็สิ้น สนมขั้นสองมีเชวี่ยเฟย ทังจิ้งเหยียน ที่เป็นมารดาองค์ชายใหญ่ (ไม่เป็นที่โปรดปราน) และพระสนมหวาเฟย มู่หรงซื่อหลาน ที่มีอำนาจสุดตอนนี้ นอกจากนั้นก็มีองค์หญิงน้อยอีกสององค์

ในรัชศกเฉียนหยวนปีที่ 12 ธิดาขุนนางเข้ารับเลือกเป็นสนม ที่ผ่านมีสองคนที่สนิทกันมากแต่เด็กคือ เสิ่นเหมยจวง ธิดาข้าหลวงมณฑลฉีโจว และ เจินหวน ธิดาคนโตของรองเจ้ากรมอักษรที่เฉลียวฉลาดรู้หนังสือดีและเป่าขลุ่ยเก่ง ซึ่งระหว่างนั้นก็ได้ช่วยเหลือ อันหลิงหรง ธิดานายอำเภอซงหยาง ทำให้ทั้งสามตั้งใจจะช่วยกัน เมื่อเข้าวังเสิ่นเหมยจวงได้เป็นเสี่ยวอี้ (สนมขั้นห้ารอง), เจินหวนเป็นกุ้ยเหริน (ขั้นหก) ราชทินนามหวั่น ส่วนอันหลิงหรงเป็นส่วนซื่อ (ขั้นเจ็ดรอง)

เจินหวนที่ไม่อยากเข้าวังเคยบอกกับพ่อว่า ลูกไม่หวังจะได้รับการโปรดปราน หวังแต่เพียงจะใช้ชีวิตอย่างสุขสงบ รักษาชีวิตของคนสกุลเจินเอาไว้อย่างดีที่สุด เมื่อโดนเขม่นจึงหาทางทำให้ป่วยจากความช่วยเหลือของแพทย์หลวง เวินสือชู ที่สนิทกับพี่ชายของเจินหวนและแอบรักเจินหวนมานาน ในขณะที่เสิ่นเหมยจวงได้เป็นผิน (ขั้นห้า) ราชทินนามฮุ่ย หลังการถวายงาน

เจินหวนได้พบพระอนุชาชิงเหออ๋อง เสวียนชิง ที่เกิดความประทับใจทั้งคู่ แต่ด้วยสถานะทำให้ต้องรักษาระยะห่าง หลังจากอยู่ในวังหกเดือน เจินหวนไปดูหิมะที่สวนเหมยเพื่ออธิษฐาน ทำให้ฮ่องเต้ที่ผ่านไปพอดีรู้สึกติดใจ แต่ด้วยความมืดเลยตั้งคนผิด นางกำนัลแซ่อวี๋ที่ร้องเพลงเก่งได้เป็นสนมเกิงอี (ขั้นแปดรอง) และเลื่อนขึ้นเป็นเหนียงจื่อ (ขั้นเจ็ด) ราชทินนามเมี่ยวอินอย่างรวดเร็ว แต่ด้วยความที่เย่อหยิ่งโง่เขลาชอบหาเรื่องก็โดนลดตำแหน่งเป็นเกิงอีเมื่อฮ่องเต้ติดใจเจินหวน

เจินหวนเป็นที่โปรดปรานถึงขนาดได้เป็นผิน (ขั้นห้า) ราชทินนามหวั่น ก่อนถวายงานและยังได้แต่งเรือนหอเป็นที่เพ่งเล็งของฝ่ายในจนเกิดเหตุการณ์เสิ่นเหมยจวงโดนผลักตกน้ำแต่หาตัวไม่ได้ เจินหวนก็โดนวางยาพิษ คราวนี้สาวตัวได้ถึงอวี๋เกิงอีทำให้ฮ่องเต้สั่งประหาร เมื่ออวี๋เกิงอีไม่ยอมฆ่าตัวตาย ฮองเฮาและสนมขั้นสูงไปไม่ได้ เจินหวนก็ต้องไปคุมเอง นับว่ามือได้เปื้อนเลือดแล้วจริงๆ แถมยังใช้เรื่องผีหลอก ทำให้คนสนิทของหวาเฟยถูกส่งไปตำหนักเย็น อำนาจฝ่ายในกลับมาที่ฮองเฮา แต่ไม่นานหวาเฟยก็กลับมาเป็นที่โปรดปรานแถมพ่อ มู่หรงจย่ง ยังมีผลงานทางทหารใต้บัญชาหรู่หนานอ๋อง เสวี่ยนจี่ ทำให้เป็นสองขั้วในวังในอีกครั้ง

เจินหวนได้เป็นหวั่นอี๋ (ขั้นสี่รอง) แล้วเป็นเจี๋ยอวี๋ (ขั้นสามรอง) เมื่อเสิ่นเหมยจวงที่ได้เลื่อนเป็นหรงหวา (ขั้นสี่) ถูกใส่ร้ายจนโดนลดตำแหน่งเป็นฉางไจ้และถูกกักบริเวณ เจินหวนก็อยู่ในสภาพที่เปราะบาง ตกลงใจอยู่ข้างฮองเฮา จันทร์ดารากระจ่าง นกกาลงใต้ หาไม้ใหญ่อาศัยร่มเงา และสนับสนุนให้อันหลิงหรงอาศัยเสียงร้องเพลงอันไพเราะได้โอกาสถวายงานเป็นเหม่ยเหริน (ขั้นหก) และภายหลังยังมีสนมคนอื่นๆ ด้วย แต่เจินหวนก็ยังต้องเอาตัวให้รอดจากการถูกหาว่าทำร้ายองค์หญิงน้อย เวินอี๋ ด้วยแป้งมันสำปะหลัง (จขบ. สงสัยที่อธิบายว่าเป็นพีชวงศ์ยางพารา เป็นบรรณาการจากแดนอาคเนย์ ออกจะแปลกไปหน่อยที่มีพืชจากอเมริกาใต้มาร่วมแจมในยุคนั้น ^_^)

หลังจากภัยผ่าน เจินหวนก็ได้รับความโปรดปราน รับประราชทานรองเท้าไหมเสฉวนพื้นหยก (ที่น่าสนใจมากคือมีบอกขนาดเท้า สี่นิ้วสองเฟิน แปลว่าเธอรัดเท้า แต่ขนาดดอกบัวเหล็ก) การตั้งครรภ์ทำให้ได้เป็นกุ้ยผิน (ขั้นสาม) ซึ่งเป็นตำแหน่งสูง ประกอบพิธีในศาลบรรพชน ลงบันทึกในหนังสือทองคำ รับตราประทับทองคำ แต่ระหว่างที่ฮ่องเต้ไปนอกวัง เจินหวนก็โดนหวาเฟยที่ได้เลื่อนเป็นซีหวาฟูเหรินหาเรื่องและแท้งก่อนชิงเหออ๋องจะมาช่วยทัน

ความผิดนี้ทำให้มู่หรงซื่อหลานจะโดนลดขั้นกลับเป็นเฟย นอกจากนี้เชวี่ยเฟยมีความผิดฆ่าตัวตาย ฮองเฮาได้เป็นผู้ดูแลองค์ชายใหญ่แทน เจินหวนซึมเศร้าเป็นเวลานานและถูกคุกคามอย่างรุนแรงกว่าจะลุกขึ้นมาสู้เพื่อชิงอำนาจและแก้แค้น โดยอาศัยเรื่องที่ฮ่องเต้ต้องการกำจัดหรู่หนานอ๋องมาเป็นช่องทาง ลงมือเลือดเย็นเด็ดขาด ระหว่างนี้พี่ชายที่มีความดีความชอบทางทหารก็แต่งงานกับหญิงตระกูลเซวี่ยที่เจินหวนเลือกเอง

การกำจัดหรู่หนานอ๋องและฐานอำนาจเป็นไปอย่างดุเดือด แต่สุดท้ายคนที่ชนะคือฮองเฮาและอันหลิงหรง พ่อถูกส่งไปเป็นผู้ว่าราชการเมืองเจียงโจวและพาครอบครัวไปด้วย พี่ชายถูกเนรเทศไปสร้างกำแพงเมื่องที่หลิงหนาน ภรรยาและลูกตายในคุก ส่วนเจินหวนที่กำเนิดพระธิดา หลงเยวี่ย (จันทร์เลือน) ก็ต้องยกให้จิ้งเฟยดูแล ตนเองกับนางกำนัลคนสนิทคือ ฮวนปี้ (ตามสายเลือดเป็นน้องต่างแม่) และ จิ่นซี ออกไปบำเพ็ญเพียรที่วัดกานลู่ที่นอกเมือง สายพิณสะบั้น กระจกแตกร้าว น้ำค้างเหือดแห้ง บุปผาร่วงโรย ครวญคร่ำยามชรา โศกาพลัดพราก วันเวลาหลังจากนี้ ขออย่าคิดถึงน้อง นับแต่นาทีนี้ ขอลาจากนิรันดร

[27/01/15, 01/05/15, 20/01/16]

พวกเจินหวนอยู่อย่างลำบาก แต่ก็ได้ความช่วยเหลือจากทั้งเวินสือชูและเสวียนชิงที่มีหอชิงเหลียงเป็นที่พักอยู่ไม่ไกลนัก นอกจากนี้ยังได้พบกับพระมารดาของเสวียนชิงคือซูกุ้ยไท่เฟย เยียนหราน (ชื่อเดิมชาวไป่อี๋คือ อี๋กวง) อันเป็นที่รักเดียวของอดีตฮ่องเต้และออกจากวังมาบำเพ็ญตนที่อารามอันซีบนเขาเพื่อลดแรงกระทบ และหลังจากเสวียนชิงพยายามอย่างหนักถึงสามปี (คือตลอดเล่มห้า) ความรักต้องห้ามก็สมหวัง มีเพียงดวงกานดาหนึ่งเดียวนี้ ยุวดีในอาภรณ์เรียบสง่า ที่ข้ารักและห่วงใยเสมอมา เจ้าดวงใจยอดชีวามิผันแปร

ฮ่องเต้สั่งให้เสวียนชิงปลอมตัวไปตามเรื่องที่ชายแดนจนเกิดเหตุเรือล่มหายไป เจินหวนที่ทั้งตั้งครรภ์และได้ข่าวว่าพี่ชายรู้เรื่องภรรยาและลูกจนเสียสติ ก็ตัดสินใจกลับเข้าวัง ข้าต้องการให้ใต้หล้านี้สยบอยู่แทบเท้าข้า ข้าต้องการกุมอำนาจสูงสุดในใต้หล้าไว้ในมือ ปกป้องลูกในท้องของข้า ปกป้องทุกคนที่ข้าต้องการปกป้อง! สุดท้ายเสวียนชิงรอดชีวิตกลับมา มณีกานต์กลางใจมิอาจครอง เพียงเฝ้ามองปองรักมิอาจเคียง

แต่ทางเดินนั้นถึงจะยิ่งสูงส่งทรงอำนาจ เข้าวังในตำแหน่งเฟย (ขั้นสอง) เลื่อนถึงซูเฟย (ขั้นหนึ่ง ลำดับสองในสี่ตำแหน่ง) แต่หัวใจยิ่งด้านชา เสียใจหรือ ครั้นมีเพียงผืนฟ้าและผืนน้ำอยู่เป็นเพื่อนยามค่ำคืนอันเงียบเหงา บางทีฉางเอ๋ออาจจะเสียใจที่ขโมยยาวิเศษ ทว่าข้ามิใช่ฉางเอ๋อ จึงไม่มีอะไรต้องเสียใจ ทางเดินนี้ข้าเลือกเอง ไม่มีทางเดินย้อนกลับ ข้ามองไม่เห็นเรื่องราวหลังจากนี้ ทำได้เพียงสนใจเรื่องตรงหน้าและคนตรงหน้า เสียใจไปก็ไม่ช่วยอะไร ซ้ำร้ายยังส่งผลกระทบต่อสภาพจิตใจยามก้าวเดิน นอกจากนี้ในวังหลวงแห่งนี้ จะมีชีวิตอยู่ต่อไปช่างยากเย็นแสนเข็ญ ข้าไม่มีเวลา และไม่มีแก่จิตแก่ใจจะเสียใจ

อีกไม่นานใต้หล้านี้จะเป็นของหม่อมฉัน เพียงแต่ว่า หม่อมฉันจะต้องการใต้หล้านี้ไปเพื่ออะไร สิ่งที่หม่อมฉันต้องการถึงอย่างไรก็มิอาจจะได้มา ... วอนขอหนึ่งรักแท้มั่นคง รักยืนยงคู่เคียงจนแก่เฒ่า

[24/02/16, 15/03/16,10/05/16, 20/06/16]

การดำเนินเรื่องใช้แบบบุคคลแรกของเจินหวนเอง ที่อาจรู้สึกว่าค่อนข้างช้า แต่ จขบ. รู้สึกว่าเรื่องเดินไปได้ด้วยความเร็วกำลังดีค่ะ คือเป็นน้ำที่เปี่ยมคุณภาพ สะท้านขวัญสะเทือนประสาท เห็นการเปลี่ยนแปลงของตัวละครหลักไปเรื่อยๆ อารมณ์แบบซีรี่ส์ 'ศึกรักจอมราชันย์' สำนวนแปลก็ใช้ได้เลย สรุปว่าเป็นนิยายจีนย้อนยุคที่โดดเด่นมากค่ะ แน่นอนว่าน้ำตาท่วมจอ T_T

ศึกวังหลังเรื่องนี้ใช้โลกในจินตนาการที่ไม่กำหนดยุคอะไร เมื่อพิจารณาระบบขั้นนางสนมมาจากสมัยไหน ดูแล้วมีตำแหน่งที่ค่อนไปในยุคหลังหน่อย นอกจากนี้ในเล่ม 10 มีพูดถึงเครื่องบรรณาการเป็นสร้อยข้อมือทองคำลายลิ้นจื่จากอาณาจักรหนานเจ้า ซึ่งถ้าหมายถึงน่านเจ้าก็จะเป็นช่วงราชวงศ์ถัง ส่วนเรื่องการรัดเท้าก็บ่งว่าน่าจะตั้งแต่ราชวงศ์ซ้องแต่ไม่ใช่ราชวงศ์ชิงเพราะหญิงแมนจูไม่รัดเท้า สรุปคือยืมเรื่องในยุคต่างๆ มาผสมผสานกันค่ะ ส่วนซีรีส์จัดให้อยู่ในสมัยจักรพรรดิหย่งเจิ้งของราชวงศ์ชิง เนื่องจากซีรีส์ดังมาก นิยายเรื่องต่อคือ 'หรูอี้ จอมนางเคียงราชัน' เลยเป็นสมัยจักรพรรดิเฉียนหลงไปเลย

ที่มา
[1] หลิวเลี่ยนจื่อ (อวี้หลิน แปล). เจินหวน จอมนางคู่แผ่นดิน. เล่ม 1, หมวดบุปผาแห่งรัก, สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 360 หน้า, 2558.
[2] หลิวเลี่ยนจื่อ (ดารินทิพย์ แปล). เจินหวน จอมนางคู่แผ่นดิน. เล่ม 2-10, หมวดบุปผาแห่งรัก, สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 392 + 360 + 280 + 384 + 360 + 360 + 400 + 400 + 512 หน้า, 2558.


เรื่อง หรูอี้ จอมนางเคียงราชัน (Ruyi's Royal Love in the Palace)
แต่งโดย หลิวเลี่ยนจื่อ แปลโดย ดารินทิพย์


ฮ่องเต้สวรรคต องค์ชายสี่ หงลี่ ขึ้นครองราชย์ในรัชศกเฉียนหลง แต่งตั้งมารดาบุญธรรมซีกุ้ยเฟยจากตระกูล หนิ่วฮู่ลู่ เป็นไทเฮา ในขณะที่อดีตฮองเฮา อูลาน่าลา ที่ถูกจองจำฆ่าตัวตาย, ชายาเอก ฟู่ฉาหลางฮว่า พระมารดาขององค์ชายรอง หย่งเหลียน ขึ้นเป็นฮองเฮา, ชายารองอันดับสอง เกาซีเยวี่ย เป็นฮุ่ยกุ้ยเฟย และยังยกระดับกองธงให้ตระกูลบิดา ถือเป็นเกียรติอันสูงส่งยิ่ง, ผู้ร่วมตระกูลฮองเฮา ฟู่ชาจูอิง มารดาที่เสียไปแล้วขององค์ชายใหญ่ หย่งหวง เป็นเจ๋อเฟย

ตัวเอกของเรื่อง อูลาน่าลา ชิงอิง เกือบจะสมรสกับองค์ชายสามแต่ถูกองค์ชายปฏิเสธ จนซีกุ้ยเฟยเลือกให้เป็นชายารองของโอรสบุญธรรม ชิงอิงมีศักดิ์และชาติตระกูลสูงเป็นอันดับสองรองจากชายาเอก เป็นคุณหนูใหญ่ที่ไม่เคยพบความลำบาก แต่เมื่อเฉียนหลงขึ้นครองราชย์กลับมีสภาพที่ง่อนแง่นเพาะ เพราะเป็นหลานหลานอาของอดีตฮองเฮาอูลาน่าลา ในขณะที่ชิงอิงยังรู้สึกยึดมั่นกับสวามีอยู่ ก่อนอดีตฮองเฮาฆ่าตัวตาย ยังเคยแนะนำให้ ไร้ปรารถนา ย่อมไม่หวั่นไหว เพื่อความอยู่รอด ชิงอิงสวามิภักดิ์ไทเฮาผู้ตั้งชื่อใหม่ให้ว่า หรูอี้ (ประดุจพานพบความสงบงดงาม) ในตำแหน่งเสียนเฟย

ในฐานะที่หรูอี้เป็นอดึดชายารองอันดับหนึ่งและมีตำแหน่งไม่ต่ำ ก็มีสนมบางคนเห็นหรูอี้เป็นที่ปรึกษาและที่พึ่ง เช่น ฉุนผิน ซูลวี่อิ๋น มารดาองค์ชายสาม หย่งจาง ที่ถูกส่งไปตำหนักองค์ชายและพบมารดาได้เดือนละสองครั้ง และ ฉางไจ้ ไห่หลาน หรูอี้ต้องพยายามดำรงอยู่ให้ได้ในฝ่ายในมีการกดขี่ การจัดดำหนักและของใช้ที่แจกจ่ายขึ้นอยู่กับโปรดปรานของฮ่องเต้และฮองเฮา ชีวิตในวังลำบากและมีกับดักอันตรายทุกฝีก้าว ข้าแค้นใจยิ่งนัก แต่แค้นไปจะมีประโยชน์อันใด ข้าก็ยังต้องลุกขึ้น ทนรับมันแล้วใช้ชีวิตต่อไป จากนั้นระวังมิให้การโจมตีซึ่งหน้าและการลอบทำร้ายเช่นนี้เกิดขึ้นซ้ำสอง



ถึงการแก่งแย่งหลักหลังฉากเป็นของฮองเฮาและฮุ่ยกุ้ยเฟย แต่คนอื่นก็อาจถูกลากเข้าไปเป็นเบี้ยโดยไม่รู้เนื้อรู้ตัว เช่นเมื่อนักผีผาที่เดิมเคยอยู่จวนอูลาน่าลาก่อนถูกส่งเข้าวัง ไป๋หรุ่ยจี ได้เป็นสนมเหมยต้าอิ้ง คนอื่นก็มองว่าน่าเป็นคนของหรูอี้ ในขณะที่ตัวไป๋หรุ่ยจีมีความโกรธแค้นอูลาน่าลาต่างหาก เรื่องนี้ถือว่าเป็นตอนต่อของ เจินหวน จอมนางคู่แผ่นดิน ฉบับซีรีส์ที่กำหนดเวลาให้อยู่ในราชวงศ์ชิง และให้เรื่องนี้เริ่มในปีที่เฉียนหลงขึ้นครองราชย์ ตัวเจินหวนขึ้นเป็นไทเฮา โดยเรื่องนี้ก็ลากเอาความซับซ้อนและบีบคั้นจากเจินหวนมาเต็มๆ คือหนักหน่วงเหี้ยมโหด จนไม่ทราบจะพูดอะไรแล้วค่ะ

[08/07/20]

ที่มา
[1] หลิวเลี่ยนจื่อ (ดารินทิพย์ แปล). หรูอี้ จอมนางเคียงราชัน. เล่ม 1, หมวดบุปผาแห่งรัก, สยามอินเตอร์บุ๊คส์, 304 หน้า, 2562.

---

รายการนิยายจีนแปลไทย, ไทม์ไลน์หนังสืออิงประวัติศาสตร์/ย้อนยุค จีน