ตำรับรักชายากระทะเหล็ก - เจี่ยนอิง
เรื่อง ตำรับรักชายากระทะเหล็ก
แต่งโดย เจี่ยนอิง (Jian Ying) แปลโดย Breadcrumbs
จินถงหรุ่ย เป็นเชฟสาวที่ถูกพ่อ จินปู๋ฮ่วน เคี่ยวกรำฝีมือเพิ่มจากพรสวรรค์มาจนเก่งกาจเพื่อสืบทอดร้านอาหาร แต่เกิดเหตุแผ่นดินไหวตึกถล่ม วิญญาณของจินถงรุ่ยข้ามมิติไปแคว้นต้าฉี เข้าร่างจินถงหรุ่ยในครอบครัวยากจนที่มีพ่อ จินต้าซิ่ว แม่ เฟิ่งเหลียนเหนียง และน้องชาย จินถงซู่
ความจริงครอบครัวนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีความสามารถ แต่ที่ลำบากยากแค้นเพราะย่าและลุงรีดไถโดยอ้างความกตัญญู เมื่อจินต้าซิ่วบาดเจ็บทำนาไม่ได้ และจินถงซู่ขาพิการเพราะถูกผู้มีอิทธิพลทำร้าย ญาติก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร แถมจะเอาจินถงหรุ่ยไปขายเป็นเมียช่างเหล็กอายุมาก จนทำให้จินถงหรุ่ยตนเดิมฆ่าตัวตาย
จินถงหรุ่ยจึงหาทางช่วยยกระดับความเป็นอยู่ของครอบครัวโดยด่วน อ้างว่าได้ฝันเรียนรู้การทำอาหารกับเทพเต่าบรรพบุรุษแห่งการครัวในนิทานพื้นบ้าน หาทางให้ถูกขับออกจากตระกูล ขายที่นาเพื่อลงทุนขายอาหารในเมือง แน่นอนว่าประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ออกอาหารรูปแบบใหม่และเครื่องปรุงต่างๆ ทั้งทำขายเอง เป็นเชฟงานเลี้ยง และร่วมมือกับ ถึงจะโดนญาติผู้ใหญ่บ่อนทำลาย ก็สามารถจัดการได้อย่างสวยงาม
แต่ก่อนที่จะประสบความสำเร็จนี้ จินถงหรุ่ยก็ไปช่วยขอทานเป็นใบ้ขาเสียมาได้คนหนึ่ง โดยไม่รู้ว่าตัวจริงคือ เริ่นหรงเจิน บุตรคนที่สามและทายาทสืบทอดบรรดาศักดิ์หมวกเหล็กของจวนจิ่งชินอ๋อง ที่ถูกโจรภูเขาทำร้ายขาหักและสกัดจุดใบ้ ช่วงแรกเริ่นหรงเจินก็ไม่พอใจมาก แต่ไม่ช้าก็กลายเป็นหลงรักจินถงหรุ่ย
เริ่นหรงเจินจัดการขอพระราชทานสมรสอย่างราบรื่น ซึ่งจินถงหรุ่ยก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ช่วยทำอาหารให้จ่างกงจู่ที่ไม่อยากอาหารจนร่างกายอ่อนแอ แนะนำและช่วยเหลือกิจการร้านอาหารขององค์ชาย แสดงฝีมือดียิ่งกว่าพี่สะใภ้ใหญ่ที่ถือว่าเป็นเลิศในเมืองหลวงเพราะเป็นศิษย์ของจินปู๋ฮ่วนที่ข้ามมิติมาทั้งร่างด้วย ตบท้ายด้วยมีลูกชาย เริ่นเซียวเหยา ... คือสุขสมหวังทั้งมวล
เรื่องนี้ จขบ. รู้สึกว่าอ่านได้เรื่อยๆ มีลุ้นเรื่องครอบครัวนิดหน่อย นอกนั้นคือมาสไตล์สบายๆ ไม่บีบคั้นค่ะ ทั้งนี้เพราะ จขบ. ชอบแนวก่อร่างสร้างตัวและอาหารที่อธิบายได้น่าทานอยู่แล้ว ส่วนเรื่องทางด้านสังคมไม่ค่อยเป็นไปตามลักษณะสังคมศักดินาจีนเท่าไหร่ เช่น ราชสำนักดูไม่ค่อยมีบารมี ท่านอ๋องน้อยหายตัวก็ไม่เป็นเรื่องใหญ่โต ระดับสถานะทางสังคม รวมถึงเรื่องที่องครักษ์ และมีแคว้นต้าฉีที่สถาปนาด้วยอาหาร (ที่สงสัยมากว่ามีที่มาอย่างไรแน่ น่าสนุก) อ้อ ในเรื่องมีมันฝรั่งและข้าวโพดด้วย เห็นได้ชัดว่าวางเวลาไว้ยุคค่อนข้างหลัง
การแปลก็โอเค แต่ไม่โดดเด่น มีศัพท์สมัยใหม่โผล่มาบ้าง และรู้สึกว่าการใช้คำบางทีก็แปลกๆ อย่างเป็นชาวบ้านธรรมดาก็เรียกท่านพ่อท่ามแม่ ทำให้การอ่านบางช่วงไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร สรุปความชอบคืออ่านได้สนุกครั้งแรก แต่ไม่มีเสน่ห์แบบที่อยากให้หยิบมาอ่านซ้ำบ่อยๆ แบบว่าผ่านอุปสรรคง่าย สิ่งแวดล้อมอุดมสมบูรณ์และค่อนข้างร่ำรวย และขาดกลิ่นอายจีนยุคศักดินาไปหน่อย ยกเว้นเวลาอยากอ่านเรื่องอาหาร 555
ที่มา
[1] เจี่ยนอิง (Breadcrumbs แปล). ตำรับรักชายากระทะเหล็ก. สำนักพิมพ์เหลียนฮวา, 342 หน้า, 2561 (ต้นฉบับ 2017).
รายการนิยายจีนแปลไทย
แต่งโดย เจี่ยนอิง (Jian Ying) แปลโดย Breadcrumbs
จินถงหรุ่ย เป็นเชฟสาวที่ถูกพ่อ จินปู๋ฮ่วน เคี่ยวกรำฝีมือเพิ่มจากพรสวรรค์มาจนเก่งกาจเพื่อสืบทอดร้านอาหาร แต่เกิดเหตุแผ่นดินไหวตึกถล่ม วิญญาณของจินถงรุ่ยข้ามมิติไปแคว้นต้าฉี เข้าร่างจินถงหรุ่ยในครอบครัวยากจนที่มีพ่อ จินต้าซิ่ว แม่ เฟิ่งเหลียนเหนียง และน้องชาย จินถงซู่ความจริงครอบครัวนี้ก็ใช่ว่าจะไม่มีความสามารถ แต่ที่ลำบากยากแค้นเพราะย่าและลุงรีดไถโดยอ้างความกตัญญู เมื่อจินต้าซิ่วบาดเจ็บทำนาไม่ได้ และจินถงซู่ขาพิการเพราะถูกผู้มีอิทธิพลทำร้าย ญาติก็ไม่ได้ช่วยเหลืออะไร แถมจะเอาจินถงหรุ่ยไปขายเป็นเมียช่างเหล็กอายุมาก จนทำให้จินถงหรุ่ยตนเดิมฆ่าตัวตาย
จินถงหรุ่ยจึงหาทางช่วยยกระดับความเป็นอยู่ของครอบครัวโดยด่วน อ้างว่าได้ฝันเรียนรู้การทำอาหารกับเทพเต่าบรรพบุรุษแห่งการครัวในนิทานพื้นบ้าน หาทางให้ถูกขับออกจากตระกูล ขายที่นาเพื่อลงทุนขายอาหารในเมือง แน่นอนว่าประสบความสำเร็จอย่างงดงาม ออกอาหารรูปแบบใหม่และเครื่องปรุงต่างๆ ทั้งทำขายเอง เป็นเชฟงานเลี้ยง และร่วมมือกับ ถึงจะโดนญาติผู้ใหญ่บ่อนทำลาย ก็สามารถจัดการได้อย่างสวยงาม
แต่ก่อนที่จะประสบความสำเร็จนี้ จินถงหรุ่ยก็ไปช่วยขอทานเป็นใบ้ขาเสียมาได้คนหนึ่ง โดยไม่รู้ว่าตัวจริงคือ เริ่นหรงเจิน บุตรคนที่สามและทายาทสืบทอดบรรดาศักดิ์หมวกเหล็กของจวนจิ่งชินอ๋อง ที่ถูกโจรภูเขาทำร้ายขาหักและสกัดจุดใบ้ ช่วงแรกเริ่นหรงเจินก็ไม่พอใจมาก แต่ไม่ช้าก็กลายเป็นหลงรักจินถงหรุ่ย
เริ่นหรงเจินจัดการขอพระราชทานสมรสอย่างราบรื่น ซึ่งจินถงหรุ่ยก็ไม่ทำให้ผิดหวัง ช่วยทำอาหารให้จ่างกงจู่ที่ไม่อยากอาหารจนร่างกายอ่อนแอ แนะนำและช่วยเหลือกิจการร้านอาหารขององค์ชาย แสดงฝีมือดียิ่งกว่าพี่สะใภ้ใหญ่ที่ถือว่าเป็นเลิศในเมืองหลวงเพราะเป็นศิษย์ของจินปู๋ฮ่วนที่ข้ามมิติมาทั้งร่างด้วย ตบท้ายด้วยมีลูกชาย เริ่นเซียวเหยา ... คือสุขสมหวังทั้งมวล
เรื่องนี้ จขบ. รู้สึกว่าอ่านได้เรื่อยๆ มีลุ้นเรื่องครอบครัวนิดหน่อย นอกนั้นคือมาสไตล์สบายๆ ไม่บีบคั้นค่ะ ทั้งนี้เพราะ จขบ. ชอบแนวก่อร่างสร้างตัวและอาหารที่อธิบายได้น่าทานอยู่แล้ว ส่วนเรื่องทางด้านสังคมไม่ค่อยเป็นไปตามลักษณะสังคมศักดินาจีนเท่าไหร่ เช่น ราชสำนักดูไม่ค่อยมีบารมี ท่านอ๋องน้อยหายตัวก็ไม่เป็นเรื่องใหญ่โต ระดับสถานะทางสังคม รวมถึงเรื่องที่องครักษ์ และมีแคว้นต้าฉีที่สถาปนาด้วยอาหาร (ที่สงสัยมากว่ามีที่มาอย่างไรแน่ น่าสนุก) อ้อ ในเรื่องมีมันฝรั่งและข้าวโพดด้วย เห็นได้ชัดว่าวางเวลาไว้ยุคค่อนข้างหลัง
การแปลก็โอเค แต่ไม่โดดเด่น มีศัพท์สมัยใหม่โผล่มาบ้าง และรู้สึกว่าการใช้คำบางทีก็แปลกๆ อย่างเป็นชาวบ้านธรรมดาก็เรียกท่านพ่อท่ามแม่ ทำให้การอ่านบางช่วงไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร สรุปความชอบคืออ่านได้สนุกครั้งแรก แต่ไม่มีเสน่ห์แบบที่อยากให้หยิบมาอ่านซ้ำบ่อยๆ แบบว่าผ่านอุปสรรคง่าย สิ่งแวดล้อมอุดมสมบูรณ์และค่อนข้างร่ำรวย และขาดกลิ่นอายจีนยุคศักดินาไปหน่อย ยกเว้นเวลาอยากอ่านเรื่องอาหาร 555
[06/02/21, 31/08/22]
ที่มา
[1] เจี่ยนอิง (Breadcrumbs แปล). ตำรับรักชายากระทะเหล็ก. สำนักพิมพ์เหลียนฮวา, 342 หน้า, 2561 (ต้นฉบับ 2017).
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น