สุดหัวใจ - อีตู้จินหัว
เรื่อง สุดหัวใจ
แต่งโดย Yi Du Jun Hua พิสูจน์อักษรโดย นกเอี้ยง
แคว้นต้าเหยียนมีองค์ชายใหญ่ มู่หลงรั่ว เป็นรัชทายาท ส่วนองค์ชายรอง มู่หรงเหยียน ที่ถึงมีปมเรื่องพระมารดาที่เป็นสนมโปรด ถูกประทานยาพิษแต่เด็ก ก็ไม่ได้คิดจะแย่งชิงอำนาจจนกระทั่งคนรักคือ เจียงปี้หลัน ที่เป็นธิดาเสนาบดีฝ่ายขวาถูกบิดาให้สมรสกับรัชทายาท มู่หรงเหยียนจึงเปิดศึกชิงบัลลังก์โดยใช้เวลาสามปี มู่หรงเหยียนก็ขึ้นเป็นฮ่องเต้และตั้งเจียงปี้หลัน เป็นฮองเฮา (รอบสอง) ให้ความโปรดปรานอย่างยิ่งถึงจะทราบว่าโอรสองค์โตของนางติดครรภ์มาตั้งแต่ก่อนอภิเษก
มือขวาของมู่หรงเหยียนที่มีผลงานโดดเด่นในการชิงบัลลังก์คือแม่ทัพหญิง จั่วชางหลาง เด็กกำพร้าที่มู่หรงเหยียนช่วยมาจากฝูงหมาป่าและให้ฝึกยุทธ์อย่างทารุณจนเก่งกาจ โดยในระหว่างการศึก มู่หรงเหยียนได้ตั้งจั่วชางหลางเป็นชายารัชทายาทเพื่อสร้างความมั่นใจให้ขุนนางเก่า แต่เมื่อมู่หรงเหยียนเป็นฮ่องเต้แล้วก็ปลดจั่วชางหลางเป็นแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดิน
หลังจากนี้จั่วชางหลางก็เผชิญกับความทุกข์ยากต่างๆ เพราะคำสั่งของฮ่องเต้ เช่น ไปปราบปรามขุนนางที่ตั้งตัวเป็นอิสระ ใช้เป็นของแลกเปลี่ยนยาสำหรับเจียงปี้หลัน ฯลฯ และเมื่ออยู่ในเมืองหลวงก็มักถูกกักตัวในวังเป็นของเล่นที่มักถูกมู่หรงเหยียนทารุณและเจียงปี้หลันเกลียดชังว่าจะแย่งความโปรดปราน ... นานกว่ามู่หรงเหยียนจะยอมรับว่าที่ตนเองรักคือใคร แต่ก็สายไปเสียแล้ว ...
สรุปว่าเรื่องสั้นนี้มาแนวสุดรันทด ทำร้ายร่างกายและจิตใจตลอดเรื่อง ตอนจบรู้สึกว่าความทุกข์ของมู่หรงเหยียนยังไม่ค่อยสาแก่ใจเท่าไหร่เลย ในด้านการชิงอำนาจและการเมืองไม่รู้สึกว่าหนักแน่นนักค่ะ เช่นความเป็นแม่ทัพของจั่วชางหลางที่มีผลงานเหมือนกับสายลับหรือทหารเอกมากกว่า มู่หรงเหยียนที่บอกว่าเป็นฮ่องเต้ที่ดี ก็ยังไม่มีพฤติกรรมที่บ่งชี้ให้เห็น คือไม่รู้สึกถึงปณิธานหรือความจริงใจตั้งมั่นในการปกครองเท่าไหร่
ที่งงอยู่คือมู่หรงเหยียนชิงบัลลังก์จากมู่หรงรั่ว แล้วตำแหน่งรัชทายาทของมู่หรงเหยียนมาจากไหน หรือตั้งเองให้ดูดี? และไม่ค่อยแน่ใจว่าจั่วชางหลางเคยถูกตั้งให้เป็นฮองเฮาหรือไม่ คือการที่เคยเป็นพระชายารัชทายาทก็ไม่ได้แปลว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งอัตโนมัตินี่ แต่ในเรื่องก็ไม่ได้บอกเลยว่ามีการตั้งเป็นฮองเฮาตอนไหน
สำหรับการแปล มีชื่อผู้แปลร่วมสองคนเป็นอักษรจีน ผลงานก็ถือว่าพอจะสูงกว่ามาตรฐานของห้องสมุดได้เล็กน้อย แต่ยังต่ำกว่ามาตรฐานทั่วไปทั้งเรื่องสะกดผิดหรือใช้คำแปลก ที่รู้สึกเป็นพิเศษคือการใช้ชื่อตำแหน่งต่างๆ ไม่สม่ำเสมอมาก อย่างฮ่องเต้และฮองเฮาใช้จีน แต่พระชายาอันดับที่หนึ่ง ก็ทำให้สงสัยว่าต้นฉบับใช้คำอะไรแน่ กุ้ยเฟยหรือเปล่า?
ในภาพรวม จขบ. คิดว่าก็น่าสนใจในเชิงการนำเสนอความโหดร้ายที่สุดจะเข้มข้นเมื่อเทียบกับจำนวนคำ จนรู้สึกว่าผู้แต่งจะพยายามมากจนเกินไปไหม ระดับความสิ้นหวังสม่ำเสมอทั้งเรื่องจนชินชา ถ้ามีการลงคะแนนหาพระเอกและสามีชั่วร้ายอันดับหนึ่งในนิยายจีนโบราณ มู่หรงเยียนก็มักจะได้อันดับหนึ่ง ... ส่วนอื่นๆ ก็ไม่ได้มีความโดดเด่นเป็นพิเศษค่ะ
ที่มา
[1] Yi Du Jun Hua (ห้องสมุด แปล). สุดหัวใจ. ห้องสมุดดอทคอม, 156 หน้า, 2562.
รายการนิยายจีนแปลไทย
แต่งโดย Yi Du Jun Hua พิสูจน์อักษรโดย นกเอี้ยง
แคว้นต้าเหยียนมีองค์ชายใหญ่ มู่หลงรั่ว เป็นรัชทายาท ส่วนองค์ชายรอง มู่หรงเหยียน ที่ถึงมีปมเรื่องพระมารดาที่เป็นสนมโปรด ถูกประทานยาพิษแต่เด็ก ก็ไม่ได้คิดจะแย่งชิงอำนาจจนกระทั่งคนรักคือ เจียงปี้หลัน ที่เป็นธิดาเสนาบดีฝ่ายขวาถูกบิดาให้สมรสกับรัชทายาท มู่หรงเหยียนจึงเปิดศึกชิงบัลลังก์โดยใช้เวลาสามปี มู่หรงเหยียนก็ขึ้นเป็นฮ่องเต้และตั้งเจียงปี้หลัน เป็นฮองเฮา (รอบสอง) ให้ความโปรดปรานอย่างยิ่งถึงจะทราบว่าโอรสองค์โตของนางติดครรภ์มาตั้งแต่ก่อนอภิเษกมือขวาของมู่หรงเหยียนที่มีผลงานโดดเด่นในการชิงบัลลังก์คือแม่ทัพหญิง จั่วชางหลาง เด็กกำพร้าที่มู่หรงเหยียนช่วยมาจากฝูงหมาป่าและให้ฝึกยุทธ์อย่างทารุณจนเก่งกาจ โดยในระหว่างการศึก มู่หรงเหยียนได้ตั้งจั่วชางหลางเป็นชายารัชทายาทเพื่อสร้างความมั่นใจให้ขุนนางเก่า แต่เมื่อมู่หรงเหยียนเป็นฮ่องเต้แล้วก็ปลดจั่วชางหลางเป็นแม่ทัพพิทักษ์แผ่นดิน
หลังจากนี้จั่วชางหลางก็เผชิญกับความทุกข์ยากต่างๆ เพราะคำสั่งของฮ่องเต้ เช่น ไปปราบปรามขุนนางที่ตั้งตัวเป็นอิสระ ใช้เป็นของแลกเปลี่ยนยาสำหรับเจียงปี้หลัน ฯลฯ และเมื่ออยู่ในเมืองหลวงก็มักถูกกักตัวในวังเป็นของเล่นที่มักถูกมู่หรงเหยียนทารุณและเจียงปี้หลันเกลียดชังว่าจะแย่งความโปรดปราน ... นานกว่ามู่หรงเหยียนจะยอมรับว่าที่ตนเองรักคือใคร แต่ก็สายไปเสียแล้ว ...
สรุปว่าเรื่องสั้นนี้มาแนวสุดรันทด ทำร้ายร่างกายและจิตใจตลอดเรื่อง ตอนจบรู้สึกว่าความทุกข์ของมู่หรงเหยียนยังไม่ค่อยสาแก่ใจเท่าไหร่เลย ในด้านการชิงอำนาจและการเมืองไม่รู้สึกว่าหนักแน่นนักค่ะ เช่นความเป็นแม่ทัพของจั่วชางหลางที่มีผลงานเหมือนกับสายลับหรือทหารเอกมากกว่า มู่หรงเหยียนที่บอกว่าเป็นฮ่องเต้ที่ดี ก็ยังไม่มีพฤติกรรมที่บ่งชี้ให้เห็น คือไม่รู้สึกถึงปณิธานหรือความจริงใจตั้งมั่นในการปกครองเท่าไหร่
ที่งงอยู่คือมู่หรงเหยียนชิงบัลลังก์จากมู่หรงรั่ว แล้วตำแหน่งรัชทายาทของมู่หรงเหยียนมาจากไหน หรือตั้งเองให้ดูดี? และไม่ค่อยแน่ใจว่าจั่วชางหลางเคยถูกตั้งให้เป็นฮองเฮาหรือไม่ คือการที่เคยเป็นพระชายารัชทายาทก็ไม่ได้แปลว่าจะได้เลื่อนตำแหน่งอัตโนมัตินี่ แต่ในเรื่องก็ไม่ได้บอกเลยว่ามีการตั้งเป็นฮองเฮาตอนไหน
สำหรับการแปล มีชื่อผู้แปลร่วมสองคนเป็นอักษรจีน ผลงานก็ถือว่าพอจะสูงกว่ามาตรฐานของห้องสมุดได้เล็กน้อย แต่ยังต่ำกว่ามาตรฐานทั่วไปทั้งเรื่องสะกดผิดหรือใช้คำแปลก ที่รู้สึกเป็นพิเศษคือการใช้ชื่อตำแหน่งต่างๆ ไม่สม่ำเสมอมาก อย่างฮ่องเต้และฮองเฮาใช้จีน แต่พระชายาอันดับที่หนึ่ง ก็ทำให้สงสัยว่าต้นฉบับใช้คำอะไรแน่ กุ้ยเฟยหรือเปล่า?
ในภาพรวม จขบ. คิดว่าก็น่าสนใจในเชิงการนำเสนอความโหดร้ายที่สุดจะเข้มข้นเมื่อเทียบกับจำนวนคำ จนรู้สึกว่าผู้แต่งจะพยายามมากจนเกินไปไหม ระดับความสิ้นหวังสม่ำเสมอทั้งเรื่องจนชินชา ถ้ามีการลงคะแนนหาพระเอกและสามีชั่วร้ายอันดับหนึ่งในนิยายจีนโบราณ มู่หรงเยียนก็มักจะได้อันดับหนึ่ง ... ส่วนอื่นๆ ก็ไม่ได้มีความโดดเด่นเป็นพิเศษค่ะ
[30/09/19, 13/01/22]
ที่มา
[1] Yi Du Jun Hua (ห้องสมุด แปล). สุดหัวใจ. ห้องสมุดดอทคอม, 156 หน้า, 2562.
รายการนิยายจีนแปลไทย
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น