พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมล - Sugishita Kiyomi
เรื่อง Deep Sea Aquarium MagMell พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมล
โดย คิโยมิ สุกิชิตะ
พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมลตั้งอยู่ที่ระดับความลึกสองร้อยเมตร ใช้เหยื่อล่อให้สัตว์ทะเลว่ายผ่านหน้าต่างให้ผู้ชม ผู้อำนวยการคือ โอเซซากิ มินาโตะ ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทะเลลึก การเปิดพิพิธภัณฑ์ด้วยหมึกยักษ์สร้างความประทับใจให้ผู้ชม โดยเฉพาะ เท็นโจ โคทาโร่ ที่พ่อ เซโนะ โคโยเป็นช่างภาพสัตว์น้ำก่อนหายตัวไป อีกห้าปีต่อมาโคทาโร่ที่อยู่กับแม่ก็ได้เป็นพนักงานทำความสะอาดพาร์ตไทม์
โคทาโร่พบเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับสัตว์ เช่น ไอโซพอดยักษ์ที่เหมือนจะอยู่เฉยๆ จนผู้ชมเบื่อ และยังทำให้ได้พบกับ นางิสะ ลูกสาวของมินาโตะ ฉลามครุยที่ติดอวนและลูกอ่อนที่ยังอยู่ในไข่ที่คนหาปลาเรือเคียวฮะมารุ 8 คือ ซางาระ โอกิจิโร่ และ ชิราฮามะ ชินยะ ส่งต่อให้ ดอกไม้ทะเลนกระเช้าดอกไม้ของวีนัสที่เป็นสามสัมพันธ์ของรองผู้อำนวยการและภรรยา (น่าจะบอกไปตรงๆ ชัดเจนไปเลย) วาฬหัวทุยที่มากินเหยื่อที่สาวนักประดาน้ำ นากาอิซึมิ ชิซึกะ ใช้ล่อหมึกยักษ์
แมงกะพรุนทะเลลึกส่องแสงเหมือนท้องฟ้าจำลอง โคทาโร่ได้ดูแลปลาฟุตบอลแอตแลนติกหรือปลาตกเบ็ดภายใต้การสอนงานของและ ยูอิ อาซาฮิ หัดขนย้ายปลาหมึกแฟลปแจ็ค กุ๊กฝึกหัด โดกะชิมะ รัน ของภัตตาคารลาติเมอเรียของพิพิธภัณฑ์พยายามคิดเมนูใหม่จากปลาคินเมไดเพาะพันธุ์ โคทาโร่เห็นปลาฉลามหลังหนามตายกระทันหัน เมื่อเห็นฉลามสลีปเปอร์ในธรรมชาติมีปัญหาก็บอกจนมินาโตะให้สัตวแพทย์ ฮารุโนะ อิซึโฮะ นำทีมช่วยทัน มินาโตะพาโคทาโร่ไปดูชั้นล่างสุดและพูดถึงที่มาของชื่อแม็กเมล (ดินแดนของคนตาย)
โคทาโร่ช่วยให้เด็กนักเรียนหญิงยิ้มได้ด้วยเพรียงพรีเดโทรี ทูนิเคต อาซาฮิช่วยให้กำลังใจครูประถมที่กำลังเครียด โคทาโร่ได้ดูภาพยนต์สยองขวัญระดับโลกที่ผู้กำกับได้แรงบันดาลใจจากบาร์เรลแอมฟิพอตที่แม็กเมล โคทาโร่ได้เข้าเวรกลางคืนครั้งแรกกับฮารุโนะ โคทาโร่และรันไปขึ้นเรือเคียวฮะมารุ มีการระลึกความหลังเมื่อชินยะเป็นศิษย์โอกิจิโร่เพราะฉลามโคมไฟท้องดำ โคทาโร่ได้เริ่มงานบรรยายเรื่องแมงกะพรุนให้ผู้ชม จากรูปที่เหลือในกล้องของพ่อโคทาโร่พบว่าพ่อเป็นเพื่อนสนิทของมินาโตะและภรรยา นางิโกะ
เรื่องนี้มาแบบมองโลกในแง่ดีมาก ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ของคนและสัตว์ ลายเส้นสวยแบบเรียบร้อย ทำให้ค่อนข้างแปลกใจว่าได้เรทสิบห้าบวกมาได้อย่างไร อาจต้องรอเล่มต่อไป
ที่มา
[1] Sugishita Kiyomi. พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมล (Magmell Shinkai Suizokukan). สำนักพิมพ์รักพิมพ์, เล่ม 1-3, 2567 (ต้นฉบับ 2017-2018).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
โดย คิโยมิ สุกิชิตะ
พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมลตั้งอยู่ที่ระดับความลึกสองร้อยเมตร ใช้เหยื่อล่อให้สัตว์ทะเลว่ายผ่านหน้าต่างให้ผู้ชม ผู้อำนวยการคือ โอเซซากิ มินาโตะ ที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านทะเลลึก การเปิดพิพิธภัณฑ์ด้วยหมึกยักษ์สร้างความประทับใจให้ผู้ชม โดยเฉพาะ เท็นโจ โคทาโร่ ที่พ่อ เซโนะ โคโยเป็นช่างภาพสัตว์น้ำก่อนหายตัวไป อีกห้าปีต่อมาโคทาโร่ที่อยู่กับแม่ก็ได้เป็นพนักงานทำความสะอาดพาร์ตไทม์
โคทาโร่พบเรื่องต่างๆ เกี่ยวกับสัตว์ เช่น ไอโซพอดยักษ์ที่เหมือนจะอยู่เฉยๆ จนผู้ชมเบื่อ และยังทำให้ได้พบกับ นางิสะ ลูกสาวของมินาโตะ ฉลามครุยที่ติดอวนและลูกอ่อนที่ยังอยู่ในไข่ที่คนหาปลาเรือเคียวฮะมารุ 8 คือ ซางาระ โอกิจิโร่ และ ชิราฮามะ ชินยะ ส่งต่อให้ ดอกไม้ทะเลนกระเช้าดอกไม้ของวีนัสที่เป็นสามสัมพันธ์ของรองผู้อำนวยการและภรรยา (น่าจะบอกไปตรงๆ ชัดเจนไปเลย) วาฬหัวทุยที่มากินเหยื่อที่สาวนักประดาน้ำ นากาอิซึมิ ชิซึกะ ใช้ล่อหมึกยักษ์
แมงกะพรุนทะเลลึกส่องแสงเหมือนท้องฟ้าจำลอง โคทาโร่ได้ดูแลปลาฟุตบอลแอตแลนติกหรือปลาตกเบ็ดภายใต้การสอนงานของและ ยูอิ อาซาฮิ หัดขนย้ายปลาหมึกแฟลปแจ็ค กุ๊กฝึกหัด โดกะชิมะ รัน ของภัตตาคารลาติเมอเรียของพิพิธภัณฑ์พยายามคิดเมนูใหม่จากปลาคินเมไดเพาะพันธุ์ โคทาโร่เห็นปลาฉลามหลังหนามตายกระทันหัน เมื่อเห็นฉลามสลีปเปอร์ในธรรมชาติมีปัญหาก็บอกจนมินาโตะให้สัตวแพทย์ ฮารุโนะ อิซึโฮะ นำทีมช่วยทัน มินาโตะพาโคทาโร่ไปดูชั้นล่างสุดและพูดถึงที่มาของชื่อแม็กเมล (ดินแดนของคนตาย)
โคทาโร่ช่วยให้เด็กนักเรียนหญิงยิ้มได้ด้วยเพรียงพรีเดโทรี ทูนิเคต อาซาฮิช่วยให้กำลังใจครูประถมที่กำลังเครียด โคทาโร่ได้ดูภาพยนต์สยองขวัญระดับโลกที่ผู้กำกับได้แรงบันดาลใจจากบาร์เรลแอมฟิพอตที่แม็กเมล โคทาโร่ได้เข้าเวรกลางคืนครั้งแรกกับฮารุโนะ โคทาโร่และรันไปขึ้นเรือเคียวฮะมารุ มีการระลึกความหลังเมื่อชินยะเป็นศิษย์โอกิจิโร่เพราะฉลามโคมไฟท้องดำ โคทาโร่ได้เริ่มงานบรรยายเรื่องแมงกะพรุนให้ผู้ชม จากรูปที่เหลือในกล้องของพ่อโคทาโร่พบว่าพ่อเป็นเพื่อนสนิทของมินาโตะและภรรยา นางิโกะ
[14/06/24], [24/10/24, 16/01/25]
เรื่องนี้มาแบบมองโลกในแง่ดีมาก ให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ของคนและสัตว์ ลายเส้นสวยแบบเรียบร้อย ทำให้ค่อนข้างแปลกใจว่าได้เรทสิบห้าบวกมาได้อย่างไร อาจต้องรอเล่มต่อไป
ที่มา
[1] Sugishita Kiyomi. พิพิธภัณฑ์ทะเลลึกแม็กเมล (Magmell Shinkai Suizokukan). สำนักพิมพ์รักพิมพ์, เล่ม 1-3, 2567 (ต้นฉบับ 2017-2018).
รายการการ์ตูนญี่ปุ่น
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น